Nazionale piloti vs. All-Stars: Όταν οι οδηγοί της F1 έκρυψαν την μπάλα!

Θα περίμενε κανείς πως πριν από τα Grand Prix της Formula 1, οι 22 κορυφαίοι οδηγοί του κόσμου θα τοποθετούσαν εαυτούς σε μία γυάλα. Επιδιώκοντας απελπισμένα να προστατευτούν από κάθε γκαντεμιά του κόσμου, κάθε άγαρμπη ή απρόσεκτη κίνηση, κάθε παιχνίδι της μοίρας που μπορεί να τους τραυματίσει έστω και ελαφρά, με αποτέλεσμα να χάσουν τον αγώνα. Αυτό που σίγουρα 9 στους 10 αναγνώστες μας δεν θα περίμεναν, είναι μόλις 40 ώρες προτού πατήσουν γκάζι στην πίστα για τα ελεύθερα δοκιμαστικά του Grand Prix Μονακό, να παίζουν μπάλα σα λυσσασμένα σκυλιά!

Κι όμως, εγκλωβισμένοι σε έναν αποστειρωμένο κόσμο που συνήθως τα ‘θέλω’ καταπνίγονται σαν μάταιες εξεγέρσεις μέσα στον κόσμο των ‘πρέπει’, υπάρχουν στιγμές, αφορμές και εκδηλώσεις που ‘γκαζώνουν’ ελεύθεροι. Έστω και στο χορτάρι! Μία από αυτές αποτελεί ο αγώνας θεσμός της Nazionale Piloti με την All Star ομάδα των ‘φίλων’ του Πρίγκιπα Αλβέρτου.

Η πρώτη, ουσιαστικά είναι η μεικτή οδηγών από κάθε φάσμα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Η δεύτερη ένα συνονθύλευμα τοπικών και international celebrities, κάθε είδους και ύφους. Παραδοσιακά λοιπόν, πριν το Grand Prix της Κυανής Ακτής δίνουν ραντεβού στο στάδιο που επί σειρά ετών έβγαζε ψωμάκι (ή καλύτερα παντεσπάνι) ο Άκης Ζήκος με τα έσοδα του αγώνα να πηγαίνουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Από φέτος, αυτός έγινε υπό την αιγίδα της WRS Communiti, μίας ιταλικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας που δραστηριοποιείται και στη χώρα μας.

Η δική μου σχέση με τη Nazionale Piloti είναι μακρόχρονη – από την εποχή που είχε έρθει στην Ελλάδα για να αγωνιστεί στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Με τα κιλά που κουβαλούσα, οι επόπτες σήκωναν μπλε σημαίες αντί για κίτρινες, ενημερώνοντας με πως επίκειται προσπέρασμα.

Επειδή λοιπόν έφαγα πολλούς γύρους, έκτοτε περιορίζομαι σε ρόλο παρατηρητή. Στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γερμανία και φυσικά το Μονακό αφού ήταν η 3η φορά που αλώνιζα στον αγωνιστικό χώρο του συγκεκριμένου σταδίου  εν μέσω τέτοιου αγώνα. Η σταθερά σε κάθε τέτοιο ραντεβού, είναι ο ακούραστος Mario di Natale, ο ‘Presidente’ της ομάδας, ο άνθρωπος που πριν 30 και βάλε χρόνια σκέφτηκε τη δημιουργία της. Φυσικός αρχηγός της ήταν ο Michael Schumacher, ηγέτης μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πραγματικός κάιζερ. Τώρα δυστυχώς, κάθε κλωτσιά συνοδεύεται και από μία ευχή να ανακάμψει.

(Με το σφύριγμα της λήξης του 1ου μέρους, ο Alonso δίνει οδηγίες στους ‘μικρούς’)

Το ρόλο του διαδόχου του στην αρχηγία της ομάδας ανέλαβε εύλογα και ο άνθρωπος που πριν από 11 χρόνια τον διαδέχθηκε και στο θρόνο του παγκόσμιου πρωταθλητή: ο Fernando Alonso. Επίσης με άριστη σχέση με το τόπι, σκυλί στο κέντρο του γηπέδου, μυαλό μαέστρου, κάτι ανάμεσα σε Xabi Alonso και Andres Iniesta. Και φανατικός οπαδός της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο πλέον ταλαντούχος παίκτης της ομάδας είναι ο βετεράνος πια πιλότος της Formula 1, Giancarlo Fisichella. Αν έτρεχε στην πίστα όπως τρέχει βγαίνοντας στην κόντρα, θα είχε κερδίσει περισσότερα από τα μόλις 3 Grand Prix που κέρδισε στην καριέρα του. Σφαίρα, με πολύ καλή ντρίπλα και εξαιρετικά τελειώματα.

Θυμάμαι τη δεύτερη φορά που η Nazionale Piloti είχε έρθει στην Ελλάδα (ένα βροχερό βράδυ Νοεμβρίου στο Γήπεδο του Ατρομήτου). Είχε εκνευρίσει τόσο τον ‘κύριο πράσινα μάτια’ που όλο ξεχνάω το όνομά του και ίσως τον ξέρετε λόγω της τότε σχέσης του με την Κατερίνα Θάνου, που η κλωτσιά πήγαινε σύννεφο! Μεταξύ μας, άνετα ο Fisico έπαιζε στη Football League 2. Όχι τότε, τώρα, στα 43 του. Από πρωτοκλασάτα ονόματα, φανέλα βασικού έχει πάντα ο Felipe Massa. Τίμιος όπως και ως οδηγός, συνοδευόμενος πάντα από τον μικρό Felipinho που με κάθε ευκαιρία κλωτσάει μία μπάλα. Ο Carlos Sainz Jr είχε καλά πατήματα στον αγωνιστικό χώρο, όπως και ο Sergio Perez, ενώ ο Pascal Werhlein έκανε ότι κάνει κάθε Γερμανός που σέβεται τον εαυτό του: τουλάχιστον κρατούσε τη θέση του.

(Τουλάχιστον την ίδρωσε τη φανέλα ο Verstappen)

Το νέο αίμα ήταν ο νεότερος νικητής στην ιστορία της F1, o Max Verstappen (του κάναμε και αφιέρωμα, δεν το διάβασες ακόμα; ΕΔΩ LINK). Δεκαοκτάρης ακόμα, δεν έχει προλάβει εποχές Marco van Basten το παιδί, δεν είναι μυημένος στη στρογγυλή θεά και φαίνεται.

Ο Verstappen μπορεί να είναι φιλότιμος αλλά στρίβει πιο αργά από την Παναγιά την Εκατονταπυλιανή στο λιμάνι του Πειραιά.

Όχι ότι έχει και τόση σημασία βέβαια.

Αυτά σχετικά με το σκοάουτινγκ, πάμε στο ρεπορτάζ αγωνιστικού χώρου. Πριν τον αγώνα τρύπωσα στα αποδυτήρια, εκεί όπου οι εμφανίσεις με την καρό σημαία περίμεναν στωικά να φορεθούν. Κόσμος απ’ έξω περίμενε για φωτογραφίες και αυτόγραφα, στους διαδρόμους επικρατούσε σούσουρο αφού σχεδόν όλοι όσοι βρίσκονταν γύρω μου, ήταν ‘κάτι’. Η πόρτα ανοιγοκλείνει, το ‘grid’ σιγά-σιγά γεμίζει.

Όμορφο κλίμα, πλακίτσα και ο Presidente αναλύει τον τρόπο με τον οποίο θα αγωνιστεί η ομάδα. Μη φανταστείτε τίποτα περίπλοκο, ρόμβους και λοιπά επιστημονικά. Εσύ τέρμα, εσύ άμυνα, εσύ επίθεση. Τέλος.

(Ο φακός του OneMan απαθανάτισε το μυστικό σύστημα της Nazionale Piloti)

Βγαίνω στον κεντρικό διάδρομο των αποδυτηρίων, πλέον κόσμος πολύς μαζεμένος, δύο κύριοι τραβούν την προσοχή. Από τη μία είναι ο Πρίγκιπας Αλβέρτος που ποτέ δεν χάνει την ευκαιρία να αγωνιστεί και από την άλλη ο σταθερός πια κόουτς της All Star ομάδας, ο one and only Claudio Ranieri. Την προηγούμενη φορά σίγουρα είχε τραβήξει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ αλλά τώρα πια, είναι πρωταθλητής της Premier League. Με τη Λέστερ. Όλοι θέλουν μία φωτογραφία, όλοι ψάχνουν μία δήλωση (εγώ και τα δύο).

Η δική του ομάδα περιλαμβάνει τους σταρ των δύο τροχών Max Biaggi και Loris Capirossi, βετεράνους πιλότους όπως ο Riccardo Patrese και βετεράνους ποδοσφαιριστές όπως ο Marco Simone. Ο διάσημος τενίστας Novak Djokovic μπήκε τελευταία στιγμή στο απουσιολόγιο ενώ σα να μπέρδεψε κάποιος τις συνθέσεις, παρατηρώ πως δύο πρώην Γάλλοι διεθνείς βρίσκονται στο στρατόπεδο της Nazionale Piloti και όχι της All Star. Ο λόγος για τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 1998 Emmanuel Petit και τον επίσης τρικολόρ William Gallas. Ακόμα πιο περιέργως, δεν βρίσκονται στις αρχικές συνθέσεις!

Ανηφορίζουμε τα σκαλάκια που μας βγάζουν στον αγωνιστικό χώρο του Louis II, με τον Πρίγκιπα Αλβέρτο και τον ‘Πρίγκιπα’ Fernando να ηγούνται των δύο παρατάξεων. Φωτογραφίες, χαμόγελα, πάμε, αρχίζει το ματς. Με το αναμενόμενο κλωτσοσκούφι στην αρχή αλλά στην πορεία αποκτά ρυθμό. Συνήθως το standing ovation έρχεται στο φινάλε, όμως οι Πρίγκιπες κύριε Φίλη τα κάνουν όλα διαφορετικά. Ο Αλβέρτος  αποχωρεί σκασμένος νωρίς-νωρίς και χειροκροτούμενος, σπεύδει να βάλει κάτι που κρύβει περισσότερα κιλά απ’ ότι η φανέλα της ομάδας του.

(Στιγμιότυπο με τους Mad (Αλβέρτος) Max (Verstappen)

Στον πάγκο της All Star ομάδας  βλέπεις γελάκια και πλακίτσες ενώ τη δική της θέση ανάμεσα στους μαντράχαλους έχει και η μικροκαμωμένη Tatiana Calderon, ανερχόμενη οδηγός που φέτος τρέχει στο GP3 Series. Προσπαθεί να κατακτήσει έναν παραδοσιακά ανδροκρατούμενο χώρο.

Ο Ranieri κάθεται κοντά στη γραμμή του πλαγίου άουτ, σοβαρός, παρακολουθεί όσα γίνονται στον αγωνιστικό χώρο λες και πρόκειται για επίσημο ματς. Χωρίς εξάρσεις αλλά και δίχως να κάνει χαβαλέ. Άλλωστε σε αυτό το επίπεδο, κανένας δεν αποδέχεται την ήττα, Για κανένα λόγο. Οι πιλότοι βάζουν δύο γκολ και ο κόουτς ψάχνει στον πάγκο. Τον Marco Simone. Όμως ως γνήσιος Ιταλός, ο πρώην άσος της Μίλαν έχει εγκαταλείψει το εκεί πόστο και φυλάει σκοπιά δίπλα στη σαγηνευτική συμπατριώτισσά του που κάνει ρεπορτάζ αγωνιστικού χώρου για την τηλεόραση του Sky Italia. «Έλα να μπεις μέσα γιατί θα χάσουμε», λέει ο κόουτς και ο άλλοτε νερατζούρο συμμορφώνεται.

(Ως γνήσιος Ιταλός, ο Simoni ήξερε πού να καθίσει)

Στον αντίπερα πάγκο, οι αναπληρωματικοί είναι τόσοι που έχουν απλωθεί και στο ταρτάν του στίβου. Παρόντες είναι εκπρόσωποι της νέας γενιάς, από τον Antonio Fuoco της Ακαδημίας της Ferrari, μέχρι τον Pierre Gasly, δοκιμαστή της Red Bull Racing.

Petit και Gallas έχουν ολοκληρώσει το ρεπερτόριο από πλάκες και πλέον έχουν αρχίσει να δυσφορούν που περιορίζονται σε ρόλο θεατή. Παρορμητικός όπως και στην ποδοσφαιρική του καριέρα, ο Gallas αρχίζει την γκρίνια προς τον Di Natale. Αυτή αποδίδει καρπούς, προτού βγει το πρώτο μέρος, ο πρόεδρος/προπονητής τον καλεί κοντά του.

(Το θανατηφόρο βλέμμα ενός ποδοσφαιριστή που θεωρεί πως άδικα κάθεται στο πάγκο)

Το αστείο της υπόθεσης είναι πως ο Di Natale δεν μιλάει καλά αγγλικά, κάνει τη δουλειά στη μητρική του γλώσσα. Φωνάζει λοιπόν τον Gallas να του εξηγήσει το σύστημα (!), ο Γάλλος γυρίζει και μας κοιτάζει απορημένος, γελάει και αρχίζει να γνέφει καταφατικά στον Presidente. To είχε πιάσει το νόημα. Δεν θα καταλάβει λέξη.

(Ό,τι πεις κόουτς!)

Προφανώς τα αγωνιστικά, περιορισμένο νόημα έχουν. Όπως άλλωστε και το τελικό σκορ που ήταν 3-1 υπέρ της Nazionale Piloti. Έχει όμως σημασία το πώς διαμορφώθηκε αυτό, αφού ήρθε με ένα γκολ-ποίημα του Alonso. Ο δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής ανέλαβε την εκτέλεση ενός φάουλ λίγο έξω από την αντίπαλη περιοχή και έστειλε με μαεστρικό τρόπο τη μπάλα στο δεξί παραθυράκι και τον αντίπαλο τερματοφύλακα να σπαρταράει στα δίχτυα! Απολαύστε το γκολ του Alonso, στο video που ακολουθεί.

Το γκολ αυτό σφράγισε τη νίκη της ομάδας των πιλότων, με τον Αλβέρτο να έχει πλέον κάνει μπανάκι, να έχει κοστουμαριστεί και να είναι σε πλήρη… πριγκιπική αμφίεση για να κάνει την απονομή.

Ακολούθησε βράβευση και του Ranieri, μετά την οποία, καθώς ήμασταν αρκετοί οι Έλληνες, πιάσαμε κουβέντα. Εύλογα αυτή κατέληξε στο πέρασμά του από την Εθνική. Δεν θέλησε να καθίσει μπροστά από μικρόφωνο αλλά στην κουβεντούλα λίγο-πολύ εστίασε στη νοοτροπία του Έλληνα ποδοσφαιριστή που τη μία πονάει το δαχτυλάκι του ποδιού του και την άλλη το φρύδι του αλλά και το παράλογο που θέλει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να δουλεύει μόνο 3 μέρες πριν από κάθε αγώνα. Δεν πειράζει, εμείς τον διώξαμε, εκείνος βρήκε την υγειά του!

(Η ιταλική συνδρομητική τηλεόραση κάλυπτε live τον αγώνα. Στη συνάδελφο ο Ranieri δεν αρνήθηκε μία συνέντευξη)

Αφού η διόλου σεμνή τελετή έλαβε τέλος, βάλαμε πλώρη ξανά για τα αποδυτήρια. Εκεί βρισκόταν μία γνώριμη φιγούρα, αυτή της Sabine Kehm. Πρόκειται για την εκπρόσωπο της οικογένειας Schumacher και μάνατζερ του άτυχου επτά φορές παγκόσμιου πρωταθλητή. Της μίλησα, μοιράστηκα μία ευχή για τον Weltmeister, με ευχαρίστησε ευγενικά. Και μετά, όπως μαρτυρά το παρακάτω κλικ, την προσοχή της τράβηξε ο Verstappen. Μελλοντικός πελάτης άραγε;

Παίκτες, παράγοντες, celebrities και φωτογράφοι σιγά-σιγά αποχωρούν. Τα αποδυτήρια αδειάζουν. Έχω την ευκαιρία να τραβήξω μερικές φωτογραφίες, ο χώρος είναι διακοσμημένος με εικόνες από το παρελθόν. Κάποιες από αυτές αφορούν και πρόσωπα με θητεία στα μέρη μας, από τον Dimitar Berbatov μέχρι τον Leonardo Jardim.

Σκαρφαλώνω σαν τον Rocky Balboa τα σκαλιά, ακούγοντας μόνο στο δικό μου μυαλό την κλασική μουσική. Βγαίνω στον ερειπωμένο αγωνιστικό χώρο και πανηγυρίζω λες και μόλις κέρδισα το Μουντιάλ. Λες και είμαι ο Γιώργος Βαϊτσης και έχω σκοράρει σε εκείνο το 0-1 του θρύλου στο μακρινό 1992. Οι προβολείς σβήνουν, νεκρική σιγή αλλά εγώ συνεχίζω.

Άλλωστε πόσο συχνά έχεις όλο δικό σου το Louis II;