Οι 5 ταινίες του Christopher Nolan που πρέπει να έχεις στην ταινιοθήκη σου

Με το “Interstellar” ο Νόλαν ταξίδεψε στο διάστημα για να μιλήσει για την αγάπη, αλλά και πριν από αυτό δεν είχε ποτέ του προβλήματα φιλοδοξίας. Στην καριέρα του ο Άγγλος σκηνοθέτης έχει επαναπροσδιορίσει τον υπερηρωικό μύθο, έχει αφηγηθεί αμνησιακά νουάρ, έχει στήσει επιβλητικά περιπετειώδη έπη μέσα στον ανθρώπινο νου. Για πολλούς δεν έχει γυρίσει καν μέτρια ταινία.

(Αν και, ΟΚ, γεια σου “Insomnia”.)

Οι φήμες τώρα τον θέλουν να εμπλέκεται στην live action μεταφορά του “Akira”, κάτι που αν συμβεί όντως λογικά θα γκρεμίσει το ίντερνετ μια για πάντα. Ό,τι όμως κι αν επιφυλάσσει το μέλλο για τον σκηνοθέτη θα έχει ενδιαφέρον, καθώς ο Νόλαν, όποια κι αν είναι η γνώμη καθενός για το έργο του ή για επιμέρους ταινίες του, παραμένει ένας από τους τελευταίους μεγάλους mainstream δημιουργούς που υπερασπίζονται την καλλιτεχνική αξία του σινεμά, ρισκάροντας με πρωτότυπες ιδέες αντί να επιστρέφει διαρκώς στις μόδες και τα franchise, και μιλώντας συνεχώς για την αξία του φιλμ.

Ένα από αυτά είναι και το “Insterstellar”, ένα αληθινά original sci-fi μπλοκμπάστερ, το οποίο κάνει πρεμιέρα στα κανάλια Novacinema την Κυριακή 18 Οκτωβρίου. Μην ξεχνάς ότι υπάρχει πάντα και η δυνατότητα εγγραφής με τον αποκωδικοποιητή NovaBox+.

Πάντα μια νέα ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν θα είναι μεγάλη υπόθεση. Μέχρι τότε, έχουμε να επιστρέφουμε στις παλιές. Αυτές είναι οι 5 απαραίτητες:

“Memento”

Εκείνη η ταινία όπου… ο Λέοναρντ κυνηγά τον δολοφόνο της γυναίκας του προσπαθώντας να ξεπεράσει το τεχνικό πρόβλημα ότι η μνήμη του κάνει reset κάθε λίγα λεπτά.

Γιατί πρέπει να την έχεις; Μια από τις εντυπωσιακότερες ανεξάρτητες ταινίες όλων των εποχών, θέτει έναν περιθωριακό άντρα ενάντια στον σκοτεινό εαυτό του μέσα από μια διπλή, παράλληλη αφήγηση που καθηλώνει και εν τέλει σοκάρει. Ο Γκάι Πιρς ειλικρινά θα έπρεπε να έχει γίνει μεγάλος σταρ. Η ταινία κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ Σεναρίου.

Αν όχι αυτή, ποια; Το “Double Indemnity” του 1944 αφηγείται μια ιστορία φόνου μέσα από φλασμπάκ και παραποιημένες εκδοχές της αλήθειας. Κλασικό και, 7 δεκαετίες αργότερα, ακόμα εντυπωσιακό.

Μία σκηνή: Η σοκαριστική συνειδητοποίηση ότι το σβήσιμο έρχεται και δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα για αυτό. Ένας άνθρωπος-σκιά, έρμαιο της όποιας ψεύτικης αλήθειας.

Όσκαρ Καλύτερης ταινίας εκείνη τη χρονιά: “A Beautiful Mind”. Θερμά συγχαρητήρια. Το Σενάριο το πήρε ο Τζούλιαν Φέλοουζ του “Downton Abbey” για το “Gosford Park”.

“Inception”

Εκείνη η ταινία όπου… ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, ο Τομ Χάρντι και πολύς κόσμος ακόμα βουτάνε σε ένα όνειρο για να φυτέψουν μια ιδέα στο υποσυνείδητο του στόχου τους. Και μετά βουτάνε κι άλλο. Και μετά κι άλλο.

Γιατί πρέπει να την έχεις; Σημείο αναφοράς για το μοντέρνο sci-fi, με αρκετές ενδιαφέρουσες ιδέες και ένα φοβερό 40λεπτο αποκορύφωμα δράσης που διαπερνά τα επίπεδα ονείρου.

Αν όχι αυτή, ποια; Η “Paprika” του Σατόσι Κον, μια πραγματική αποθέωση του ίδιου βασικού concept.

Μία σκηνή: Φυσικά το ξύλο στο διάδρομο την ώρα που το βανάκι τρώει τούμπες.

Όσκαρ Καλύτερης ταινίας εκείνη τη χρονιά: “The King’s Speech”. Και το σενάριο. Μη τα ξαναλέμε.

“The Prestige”

Εκείνη η ταινία όπου… ο Γούλβεριν κι ο Μπάτμαν παίζουν αντίπαλους μάγους αλλά όλα καταλήγουν να περιστρέφονται γύρω από την τέχνη του αντιπερισπασμού και την Σκάρλετ Γιόχανσον.

Γιατί πρέπει να την έχεις; Η καλύτερη ταινία του Νόλαν, μια ανατριχιαστική σπουδή πάνω στην ίδια την τέχνη του θεάματος, για το πώς δύο όμοιοι/ανόμοιοι άντρες πούλησαν την ψυχή και τον εαυτό τους στο βωμό της εμμονής και του Μεγάλου Κόλπου. Η τελική ανατροπή είναι συγκλονιστική.

Αν όχι αυτή, ποια; Αυτή!

Μία σκηνή: Η εναρκτήρια σκηνή της ταινίας. Μας εξηγεί τα πάντα, μα “δεν κοιτάμε στα αλήθεια”. Σινεμά: Το καλύτερο μαγικό τρικ που έχει συλλάβει ανθρώπινος νους.

Όσκαρ Καλύτερης ταινίας εκείνη τη χρονιά: “The Departed” του Σκορσέζε.

“The Dark Knight”

Εκείνη η ταινία όπου… ο Μπάτμαν τα βάζει με τον Τζόκερ, χάος, τάξη, τα ξέρεις, 100 φορές την έχουμε δει την ταινία.

Γιατί πρέπει να την έχεις; Πάνω στις πλάτες της θρυλικής ερμηνείας του Χιθ Λέτζερ, ο Νόλαν χτίζει μια ιδιοσυγκρασιακή προσέγγιση στον υπερηρωικό μύθο, επιδραστικό στο βαθμό που οι μισές σύγχρονες ταινίες προσπαθούν να το μιμηθούν μα συνήθως αποτυγχάνουν οικτρά.

Αν όχι αυτή, ποια; Τη σειρά “Batman” από τα ’60s που είναι τέλεια με έναν εντελώς αντίθετο τρόπο. Και οι δύο αναγνώσεις είναι απολύτως legit.

Μία σκηνή: Ο Τζόκερ και η νύχτα. Ο λόγος που το σκοτάδι του Νόλαν λειτουργεί είναι επειδή μέσα του δεν κρύβει κι άλλο σκοτάδι, αλλά ένα ενθουσιώδες, πανέμορφο χάος που θέλει να δραπετεύσει. Τα ομορφότερα 10″ του υπερηρωικού σινεμά:

Όσκαρ Καλύτερης ταινίας εκείνη τη χρονιά: “Slumdog Millionaire”. Μια ταινία που οπωσδήποτε υπήρξε.

“Interstellar”

Εκείνη η ταινία όπου… ο Μάθιου Μακόναχι ταξιδεύει στο διάστημα για να σώσει τη Γη.

Γιατί πρέπει να την έχεις; Ο Νόλαν πάντοτε ήταν πολύ ‘τετράγωνος’ σαν μυαλό, πάντα έβαζε κανόνες παντού ώστε να εξηγήσει τα πάντα. Διάβολε, η καλύτερη ταινία του είναι εκείνη όπου εκλογικεύει τη μαγεία. Η διασημότερή του εκείνη όπου βάζει κανόνες στα όνειρα. Οπότε ήταν μια υπέροχη συγκυρία όταν επιχείρησε να εξηγήσει, να ορίσει, την αγάπη. Το “Interstellar” είναι μια μεγαλόπνοη ταινία όπου ο άνθρωπος ταξιδεύει στο τέλος του σύμπαντος για να βρει τι είναι αυτό που το λέμε αγάπη. Κι αυτό, εγώ το λέω τέχνη.

Αν όχι αυτή, ποια; To “Contact” του Μπομπ Ζεμέκις που το μελετούσαμε και πρόσφατα.

Μία σκηνή: Ο Νόλαν έχει κάτι απίστευτες εξάρσεις στις ταινίες του που μπορεί με μια σκηνή να σου φέρει την ψυχή στο στόμα απλά δείχνοντάς σου έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια από αυτές.

Όσκαρ Καλύτερης ταινίας εκείνη τη χρονιά: “Birdman”.

Το “Interstellar” κάνει πρεμιέρα στα κανάλια Novacinema την Κυριακή 18 Οκτωβρίου. Μην ξεχνάς ότι υπάρχει πάντα και η δυνατότητα εγγραφής με τον αποκωδικοποιητή NovaBox+.