Την εποχή του PS2: Sly 2 Band of Thieves

Τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Την εποχή του PS2, για πολλούς, το αφεντικό στα action/ platform games ήταν ο Ratchet (και ο Clank). Για κάποιους άλλους, ήταν ο Jak (και ο Daxter). Για τους λίγους, κι όχι απαραίτητα καλούς, ήταν ο Sly (κι ο Murray και ο Bentley). Επαναλαμβάνω, δεν τοποθετώ τον εαυτό μου σε μία κάστα εκλεκτών, απλώς δηλώνω σαφώς την προτίμησή μου στο ρακούν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και ό,τι μπορεί ν’ ακούσω. Είμαι η μειοψηφία, αλλά δεν θα πέσω αμαχητί.

Δεν πα να πάρεις και το 200…

Παρεμπιπτόντως, στο πρώτο PlayStation o βασιλιάς ήταν ο Crash. Εδώ λογικά συμφωνούμε όλοι (Spyro the Dragon δεν σε ρώτησε κανείς), πάμε παρακάτω. Το πιο shooteroειδές ήταν το ‘Ratchet & Clank’ της Insomniac (φάνηκε η προδιάθεση κι αργότερα με το Resistance), το ‘Jak & Daxter’ της Naughty Dog ήταν πιο platform (οι καταβολές του Nate), το ‘Sly’ της Sucker Punch ήταν το stealth game της τριάδας. Α γεια σου, αυτό με τράβηξε.

Προφανώς δεν ήταν μόνο αυτό, αλλά πρόκειται για καθοριστικό παράγοντα. Το πρώτο ‘Sly’, το ‘Thievius Raccoonus’, ήταν ένα εξαιρετικό stealth/ platform game αλλά αν είχε κάποιο μειονέκτημα (αν), ήταν ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μονοδιάστατο από ένα σημείο κι έπειτα. Το ‘Band of Thieves’ λοιπόν, έπρεπε απλώς να προσθέσει λίγη σως, να ραφινάρει το original game. Και το έκανε, όμορφα και με στυλ.

Έξυπνο, με αίσθηση του χιούμορ όσο λίγα παιχνίδια εκεί έξω, και to the point καρτουνίστικη παρουσίαση, ήθελε ποικιλία στο gameplay για ν’ απογειωθεί. Καταρχάς, μπορούσες να κλέψεις τους φρουρούς. Προσεγγίζεις από πίσω ήσυχα-ήσυχα και με τον γάντζο κάνεις τη δουλειά σου, αδειάζοντας την τσέπη από νομίσματα, ή καλύτερα, πολύτιμα αντικείμενα.

Λεπτομέρεια; Μπορεί. Πάντως, τα λεφτά (και από τις πωλήσεις στο ThiefNet) τα χρειαζόσουν για ν’ αγοράσεις power-ups κι αναβαθμίσεις. Να θυμίσω πόσο χρήσιμο ήταν το paraglider για άλματα δίχως αύριο ή όχι;

Σε κάθε περίπτωση, η κίνηση ματ ήταν η δυνατότητα ελέγχου και των δύο φίλων-συνεργατών του Sly. Σύμφωνοι, ο πρωταγωνιστής είναι ξεκάθαρα το ρακούν και η δυνατότητα να τρυπώνει, να σκαρφαλώνει και να κινείται στις σκίες. Όμως ορισμένες φορές χρειάζεται και μιας μορφής ωμή βία. Κανένα πρόβλημα, θα φωνάξουμε τον ιπποπόταμο Murray και τις γροθιές του.

Ψάχνουμε για κάτι πιο εκλεπτυσμένο; O Bentley η χελώνα, το μυαλό του team, έχει τον τρόπο του. Δεν πηδάει ψηλά, δεν χτυπάει (ευτυχώς τα υπνωτικά βέλη κάτι κάνουν), αλλά στα ηλεκτρονικά είναι μάστορας. Και κάπως έτσι επιτυγχάνεται η πολυπόθητη εναλλαγή ρόλων και διάθεσης. Ο κάθε χαρακτήρας έχει τις δυνατότητές του και υπάρχουν αποστολές που μπορείς να επιλέξεις ελεύθερα ή ορισμένες άλλες οι οποίες προϋποθέτουν τα ιδιαίτερα skills του ενός εξ αυτών.

Τώρα, θα μου χαρίσεις αυτό το τάνγκο;

Τι να μας πει και το ‘Άρωμα Γυναίκας’; Εντάξει, ας μην φτάσουμε σε επίπεδα ιεροσυλίας, το βέβαιο είναι το ‘Sly 2’ διαθέτει χαρακτήρα, πέρα από οτιδήποτε άλλο. Όσο κι αν δείχνει/ ακούγεται παιδιάστικο (που δεν είναι), πλησιάζει εξαιρετικά κοντά στις ταινίες «για μικρούς και μεγάλους», που εδώ και καιρό παρακολουθούμε απενοχοποιημένα στον κινηματογράφο. Εκτός κι αν ακόμη χρησιμοποιείς το επιχείρημα «πάω για το παιδί μωρέ, όχι για μένα». Μην το κάνεις, πάει πέρασαν αυτά.

Η αυστηρή και σοβαρή Carmelita Fox που εξιτάρει τον Sly, αυτή η μυθική φιγούρα που λέγεται Dimitri. Πάρε δω παιδί:

Δεν υπάρχει το άτομο, δεν υπάρχει.

Μη μου κουνάς εμένα την ουρά

Από την παριζιάνικη φινέτσα, στην άγρια Ινδία, στον παγωμένο Καναδά και πάει λέγοντας. Μια ακόμα τρίχα στη φουντωτή ουρά του Sly, ένα επιπλέον θετικό στοιχείο που δεν είναι άλλο από τον σχεδιασμό των επιπέδων (για τους χαρακτήρες μόλις τα είπαμε/ δείξαμε). Μία κόμικς πινελιά που δίνει το στίγμα και δύσκολα σε αφήνει ασυγκίνητο.

Αν μάλιστα είσαι κάτοχος της HD Collection στο PS3 (ή στο PS Vita), τότε θα βρεθείς στη θέση να εκτιμήσεις ένα κλικ παραπάνω τις χρωματικές επιλογές και το μεράκι στο σχεδιασμό. Να πούμε εδώ ότι στη συλλογή περιλαμβάνεται η original τριλογία.

Και η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο. Το ‘Sly 3: Honor Among Thieves’ είναι κι αυτό ένα εξαίρετο δείγμα stealth/ platform game κι ακολουθεί τα χνάρια του προκατόχου του, ίσως να γίνεται λίγο πιο φλύαρο και να το τοποθετώ μισό ποντάκι πιο κάτω από το Sly 2. Το τέταρτο, το ‘Thieves in Time‘ στο PS3, είναι καλό, αλλά η μαγεία σαν να έχει χαθεί, κάπου ανάμεσα στη μετακόμιση από τα γραφεία της developer Sucker Punch σε αυτά της Sanzaru Games.

Το ‘Band of Thieves’ είναι η απόλυτη ληστεία. Ξέρεις ότι έχει διαπραχθεί έγκλημα, αλλά δεν μπορείς να το καταγγείλεις, να υποβάλεις μήνυση. Κάπου μέσα σου, έχεις αντιληφθεί ότι είσαι συνένοχος.