‘The Get Down’: H πιο επικολυρική σειρά του καλοκαιριού

Κανονικά, θα έπρεπε να είχε πατώσει. Είτε εμπορικά, αφού κόστισε αδιανόητες καραβιές δολάρια για το Netflix που την ενέκρινε (βλέπε 120 εκ. δολάρια). Είτε από την άποψη των κριτικών (κόσμου και επαγγελματιών) αφού δεν είναι και το πιο αυτονόητο ή politically correct πράγμα του κόσμου να τολμά ένας μεσήλικας λευκός Αυστραλός να μιλήσει για τη συγκεκριμένη μαύρη μουσική κουλτούρα. Κανονικά αυτό είναι gig κομμένο και ραμμένο για τους Spike Lee και Lee Daniels αυτού του κόσμου. Σωστά;

Άσε που ο συγκεκριμένος ‘μεσήλικας’, ο Baz Luhrmann των ‘Moulin Rouge!’, ‘Romeo + Juliet’ και ‘The Great Gatsby’, φημίζεται (είναι διαβόητος;) για το χαρακτηριστικό του στιλ και την υπέρμετρη θεατρικότητα του. Ανάλογα δηλαδή με το αν τον εκτιμάς, τον αντέχεις, τον ανέχεσαι– ή όχι.

Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, αυτός ο ‘Vanilla Ice’ τύπος να κινηματογραφήσει αποτελεσματικά τα ερείπια του Bronx στις φλόγες, πίσω στο καλοκαίρι του 1977, μέσα από τις οποίες γεννήθηκε το hip hop; Μιλάμε για τις φλόγες της disco, που τότε ήταν στα χάι της, όσο και τις κανονικές, αυτές που πλήρωναν οι ιδιοκτήτες πολυκατοικιών τις συμμορίες να βάλουν προκειμένου να πάρουν τα χρήματα της ασφάλειας και να εξαφανιστούν από μια συνοικία/ εμπόλεμη ζώνη που θύμιζε κανονικά Βηρυτό.

Ακόμη και αν είχε την πρόνοια να προσλάβει ως τεχνικούς συμβούλους τόσο τον Nas, που έγραψε τη μουσική και τους στίχους που ραπάρει ο ταλαντούχος πρωταγωνιστής Books, όσο και τον θρυλικό Grandmaster Flash. Ο οποίος, μεταξύ άλλων, εκπαίδευσε άριστα τον ηθοποιό που τον υποδύθηκε στον ρόλο του kung fu master που παραδίδει πολύτιμα ψήγματα σοφίας στον επίδοξο DJ Shaolin Fantastic.

Καθώς επίσης τους Rahiem των The Furious Five, Kurtis Blow, Afrika Bambaataa και Kool Herc. Με τον τελευταίο να είναι αυτός που όντως εφηύρε το hip hop, ως πάρτι με hot dog και αναψυκτικά, προκειμένου να μείνουν τα παιδιά εκτός των επικίνδυνων δρόμων.

Και όμως, ο Baz τα κατάφερε. Τα πρώτα έξι επεισόδια που έχουν κυκλοφορήσει (τα υπόλοιπα θα βγουν το 2017) σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. Ναι, έχουν ψεγάδια. Αρκετά. Αλλά αυτά, όπως η έλλειψη βαρβάτης πλοκής, κάποιες ρίμες που προσγειώνονται άγαρμπα ή η περίεργη επιλογή να μας αφηγηθεί την ιστορία μέσα από τα τραγούδια μιας συναυλίας του στα ’90s, όταν ο πρωταγωνιστής είναι πλέον πετυχημένος ράπερ, τα συνειδητοποιείς μετά. Σε πρώτη φάση γουρλώνεις τα μάτια, ανοίγεις το στόμα και ταξιδεύεις.

Βασικός πρωταγωνιστής είναι το ίδιο το Bronx, υπέροχα κινηματογραφημένο μέσα στην απόλυτη εξαθλίωση του, και δυο ‘άγουρα’ τέκνα του, ο ορφανός Books και η κόρη του πάστορα και επίδοξη τραγουδίστρια της disco Μylene Cruz με την οποία είναι θανάσιμα και αθεράπευτα ερωτευμένος.

Η δική τους ιστορία αγάπης και τα ανυπέρβλητα εμπόδια που μπαίνουν μπροστά της είναι ο καταλύτης ώστε ο Books, που έχει ταλέντο με τις λέξεις, και τα τρία αδέλφια φίλοι του (οι Ra-Ra, Boo-Boo και Dizzie) να συναντηθούν με τον street hustler γκραφιτά Shaolin Fantastic ο οποίος τους συστήνει στο the get down, το νέο μουσικό είδος που κάνει εκείνη την εποχή τα πρώτα βήματά του σε underground parties.

Για να είμαι εντελώς ειλικρινής, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, η ιστορία τους μου θύμισε αυτή του Jay Z και της Beyonce. Κυρίως επειδή η Mylene ξεκίνησε να τραγουδά σε χορωδία εκκλησίας και στη συνέχεια (SPOILER!) έφτιαξε το δικό της girl group μαζί με δυο πιο παιχνιδιάρες φιλενάδες της.

Χρειάστηκε δηλαδή να διαβάσω κριτικές για να συνειδητοποιήσω ότι ο δικός της ρόλος είναι εμπνευσμένος από τη ζωή της Donna Summer. Ένα από τα πολλά κλεισίματα ματιού στην εποχή, όπως και το ότι το disco club Les Inferno, που παίζει βασικό ρόλο στη δράση, είναι εμπνευσμένο από το αληθινό club της εποχής ονόματι Disco Fever.

Προσοχή. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ντοκιμαντέρ, αν και μπαίνουν συχνά πυκνά εμβόλιμα πλάνα από εκείνη την εποχή, με τις φωτιές να καίνε, τα γεμάτα γκράφιτι τρένα να διασχίζουν τα ερείπια και τον κόσμο να λεηλατεί ό,τι βρει κατά τη διάρκεια ενός θρυλικού τριήμερου blackout, αλλά με ένα επικολυρικό αριστούργημα όπου η ατμόσφαιρα, τα χρώματα και οι ρίμες συνδυάζονται γλυκά για να μας ζωγραφίσουν ένα γκραφίτι μιας εποχής που άλλαξε για πάντα τη μουσική.

Μπόνους ένα υπερ-ταλαντούχο cast που είναι δεδομένο ότι θα μας απασχολήσει έντονα τα επόμενα χρόνια. Κυρίως ο Justice Smith με το καθηλωτικό βλέμμα, που υποδύεται τον Books και τον οποίον ίσως να θυμάσαι ως Radar από το ‘Paper Towns’.

Καθώς επίσης ο Shameik Moore του ‘Dope’ που εντυπωσιάζει σε ένα ‘κουνελάκι της Duracell’ ρόλο, του Shaolin Fantastic, εκ διαμέτρου αντίθετου με αυτόν με τον οποίον μας συστήθηκε.

Σκέψου ότι δεν πήρα καν χαμπάρι μέχρι το τρίτο επεισόδιο ότι τον ονειροπόλο Dizzie τον υποδύεται ο ‘ο μπαμπάς μου θέλει να με κάνει σταρ’ Jaden Smith του Karate Kid. Ο οποίος εδώ, κομπλέ με τεράστιο άφρο, είναι όντως πειστικός.

Ενώ τα μοναδικά άλλα γνωστά ονόματα είναι αυτά των Jimmy Smits ως ο πολιτικάντης θείος της Mylene με ένα μεγάλο όνειρο για την περιθωριοποιημένη κοινότητα του Bronx, και Giancarlo Esposito του ‘Breaking Bad’ ως ο παλαιομοδίτης πάστορας πατέρας της.

Ουσιαστικά, στο τέλος της ημέρας, στο ‘The Get Down’ όλα είναι θέμα επιλογών. Θα επιλέξει ο Books να ακολουθήσει τη μουσική ή θα προτιμήσει να γίνει ηγέτης της κοινότητάς του και να πάει να δουλέψει (SPOILER) γραβατωμένος σε μια επιτροπή στους Δίδυμους Πύργους; Θα καταφέρει ο Shaolin Fantastic να αφοσιωθεί στο djλικι ή θα συνεχίσει να πουσάρει (SPOILER) ναρκωτικά για χάρη της Fat Annie; Και, πάνω από όλα, θα κατορθώσει το δεύτερο μισό του ‘The Get Down’ να μας αποζημιώσει για την αποθέωση που του έχουμε επιφυλάξει με λίγο περισσότερη δομή και πλοκή;

Το γεγονός ότι, αφού παρακολουθήσεις έστω και το πρώτο δεκάλεπτο, θα σε εκνευρίσει το γεγονός ότι θα χρειαστεί να περιμένεις ένα χρόνο για να μάθεις τι θα συμβεί, αποδεικνύει ότι το ‘The Get Down’ είναι τόσο εθιστικό, γεμάτο καρδιά και ρυθμό, όσο και η μουσική επανάσταση που αντιπροσωπεύει.