Ψάχνεις για επαγγελματική αποκατάσταση; Κάνε καριέρα στο F1 2016

Η ζωή μας κύκλους κάνει (στις πίστες) και πέρσι, περίπου τέτοια εποχή, ζούσαμε μια μίνι απογοήτευση με το F1 2015. Ο χειρισμός είχε βελτιωθεί αισθητά, όμως η απουσία ενός career mode ήταν κενό δυσαναπλήρωτο, μία πέρα για πέρα μισοτελειωμένη δουλειά. Φέτος, στο F1 2016, μπορείς να κάνεις καριέρα, το safety car επέστρεψε, ο κανονισμός του virtual sc είναι επίσης εδώ, η παρουσίαση έχει δεχθεί λουστράρισμα, χειροκίνητη εκκίνηση, γύρος σχηματισμού. Όλα καλά λοιπόν; Σχεδόν φίλε συμπιλότε, σχεδόν.

Καριερίστας, όχι χομπίστας

Ήταν τόσο μεγάλο το περσινό χουνέρι με το career mode που μετά από ορισμένους αναγνωριστικούς γύρους στο time trial mode για να πάρω το κολάι, έπεσα με τα μουτρά στα βαθιά και δεν κοίταξα ξανά πίσω (στους καθρέφτες μου). Εξάλλου, το Championship mode είναι γνωστό (αναλαμβάνεις έναν από τους 22 πιλότους του grid και συμμετέχεις σε μία σεζόν πρωταθλήματος χωρίς τα πολλά-πολλά της καριέρας), ενώ με το multiplayer σε αυτό το παιχνίδι είμαι τσακωμένος. Πάντα χρειάζεται μερικές μέρες για να στρώσει, συν ότι η συμπεριφορά αρκετών παικτών είναι εφάμιλλη ενός κοντράκια στην Κηφισίας.   

Πρώτη κίνηση, μετά τα διαδικαστικά (η επιλογή ομάδας είναι ανοικτή, από Manor έως Mercedes) τα ονόματα, το look και τα συναφή, ήταν να παρακολουθήσω τα εισαγωγικά videos. Ήταν κάτι που χρειαζόταν, αλλά τολμώ να πω ότι το tutorial του DiRT (κι αυτός τίτλος της Cοdemasters) ήταν πιο ενδελεχές όσον αφορά στη συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Σε αυτό το θέμα, θα επιστρέψω αργότερα. Προς το παρόν, επιλέγω McLaren Honda γιατί οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο.

Καθίσταται προφανές από την αρχή ότι αυτή είναι η πιο σοβαρή career mode προσπάθεια της Codies έως σήμερα. Τα R&D events έχουν αντικατασταθεί από προγράμματα τα οποία λαμβάνουν χώρα κατά τις περιόδους των ελεύθερων δοκιμαστικών. Να πούμε εδώ ότι οι χρόνοι διάρκειας των sessions, είτε για πρόκειται για practice και κατατακτήριες, είτε για τον αγώνα, έχουν μια σχετική ελευθερία επιλογής και συνδυάζονται όπως αγαπάς. Προσωπικά, βάζω τρεις περιόδους δοκιμών στο μισό χρόνο, full qualifying, και αγώνα του 50%.

Επιστρέφοντας στα πρόγραμματα, υπάρχουν τρία. Ένα για να εγκλιματιστείς με την πίστα όπου μαθαίνεις την ιδανική γραμμή και τις «αποδεκτές» ταχύτητες σε κρίσιμα σημεία αυτής, ένα για τη φθορά των ελαστικών, κι ένα που τεστάρεις τις επιδόσεις σου στις επερχόμενες κατατακτήριες δοκιμές. Επίσης, υπάρχουν και 5 objectives που τίθενται από την ομάδα, διαφέρουν από πίστα σε πίστα και συνήθως δεν είναι ζόρικα (π.χ. κάνε έναν γύρο και μην βγεις από τα όρια). Η επιτυχία σου σε όλα αυτά εξασφαλίζει πόντους. Πόντοι έρχονται και από τη θέση σου σε qualifying και αγώνα σύμφωνα με τα θέλω της ομάδας, ενώ να πούμε ότι δεν λείπει ο ανταγωνισμός με τον teammate και το rivalry με άλλους οδηγούς του grid. Όσον αφορά στους πόντους, μετατρέπονται σε πόρους, και οι τελευταίοι σε αναβαθμίσεις του μονοθεσίου (π.χ. κινητήρας, αεροδυναμική, βάρος και άλλα) όταν έχεις να «πληρώσεις» γι’ αυτές.

Με τον ορίζοντα της καριέρας να είναι δεκαετής, πολλά αλλάζουν, η McLaren μπορεί να επιστρέψει στα παλιά μεγαλεία και η Manor να πάρει κούπα. Ακόμα κι εσύ να πάρεις μεταγραφή, γιατί όχι. Και, φυσικά, μπορείς πάντα να πειραματιστείς με τη δυσκολία, τα settings και τις βοήθειες, από το επίπεδο των χρόνων των άλλων οδηγών, μέχρι φρενάρισμα, traction control, κανονισμούς, της FIA τα μάτια. Η συντριπτική πλειονότητα των ρυθμίσεων υπήρχε και πριν, απλώς το F1 2016 είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά προσβάσιμο στον καθένα, από τον περιστασιακό fan του racing μέχρι τον σκληροπυρηνικό οπαδό της Formula 1.

Για όλους έχει

Πριν εξηγήσουμε το γιατί, να επισημάνουμε ότι από οπτικής πλευράς το F1 2016 είναι το πιο όμορφο της σειράς. Και το περσινό ντεμπούτο σε κονσόλες τρέχουσας γενιάς δεν ήταν άσχημο, παρόλα αυτά, μέσα σε όλη τη γενικότερη βιασύνη εκείνης της κυκλοφορίας, είναι εμφανές ότι δόθηκε φέτος μία έξτρα προσοχή.

Η πίστα του Baku ξεχωρίζει, και ως καινούρια γαρ (τι ευθεία είναι αυτή ρε παιδάκι μου), ενώ τα σπασίματα στην οθόνη είναι ανεπαίσθητα, τουλάχιστον σε σύγκριση με προηγούμενες εκδόσεις (επαίξαμε σε PS4). Πολύ καλά και τα «βρόχινα εφέ», ενώ όσον αφορά στον ήχο ισχυρά τα βρουμ-βρουμ αλλά θα μπορούσε να λείπει ένα τραγικό βουητό/ σφύριγμα (από το τούρμπο έρχεται;) σε ορισμένες φάσεις το οποίο διαλύει τύμπανα. Και νεύρα.

Επιστρέφοντας στην πίστα, ο έλεγχος του μονοθεσίου ακολουθεί πιστά τα ίχνη που αφήνουν τα λάστιχα του F1 2015. Είναι άμεσος, βελτιωμένος ακόμα περισσότερο, και πλέον είναι ξεκάθαρο ότι ναι μεν το χειριστήριο δεν δύναται να υποκαταστήσει μια καλή τιμονιέρα, όμως μπορείς άνετα να παίξεις και με pad. Αυτό το σημείο, καθώς και το γεγονός ότι από φέτος παίρνεις ορισμένες έξτρα πληροφορίες σε σχέση με τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά ενός μονοθεσίου, καθιστούν το F1 2016 αρκετά φιλικό προς τον gamer.

Πάνω δεξιά, μπορείς να δεις ανά πάσα στιγμή στο γύρο σου πόσο καλύτερος ή χειρότερος είναι σε σύγκριση με τον ταχύτερο που έχεις κάνει. Επίσης, μέσω του προγράμματος για την κατάσταση των ελαστικών, είσαι σε θέση να καταλάβεις από πρώτο χέρι τι προκαλεί φθορά σε αυτά και τι όχι. Και κάπως έτσι, μπορείς να αντιληφθείς σε ένα βαθμό τι πρέπει ν’ αλλάξεις, ακόμα και στο στήσιμο (π.χ. για τον ρυθμό του αγώνα ή πως να πάρεις το καλύτερο από το μονοθέσιο σε κάθε stint). Επιδερμικά, ίσως; Ενδεχομένως, γι’ αυτό και επιμένω ότι ιδιαίτερα για τους πιο casual παίκτες θα ήταν χρήσιμο να είχες περισσότερη βοήθεια από τους μηχανικούς, ακόμα και ένα προτεινόμενο ιδανικό στήσιμο για κάθε πίστα (έναντι των 5 γενικών). Ναι, ξέρω, από τη μία ο καθένας οδηγεί διαφορετικά (υπερστροφικά, υποστροφικά;), δεν είναι εύκολο αυτό που λέω. Από την άλλη, άντε μπλέξε με τις γωνίες camber αν δεν γνωρίζεις. Πάμε μια βόλτα στο Spa να ξελαμπικάρουμε, την καλύτερη πίστα του πρωταθλήματος.

Ώπα αδερφέ, διαστημόπλοιο το έκανες. Έχεις δίκιο, παρασύρθηκα.

Είμαστε σε καλή πίστα

Πράγματι, στο F1 2016 είμαστε σαφέστατα σε καλοστρωμένο δρόμο, όμως περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν. Για παράδειγμα, στο ζήτημα της παρουσίασης υπάρχει upgrade (γνωστές φάτσες, podium), αλλά  η τηλεοπτική περιγραφή πριν και μετά τα sessions από David Croft και Anthony Davidson διαθέτει μπόλικη επανάληψη στον σχολιασμό.

Παρόλα αυτά, τα πραγματικά προβλήματα είναι δύο κι εκεί θα εστίαζα αν ήμουν η Codemasters (η ίδια). Πρώτον, τα bugs, το παιχνίδι είναι πάλι τίγκα. Πρόχειρα μέτρησα τα εξής: Στις κατατακτήριες δοκιμές βγήκα ενδέκατος, έσωσα, πήγα να τρέξω στον αγώνα την άλλη μέρα, ως δια μαγείας και δίχως penalty ξεκίνησα 18. Σε έναν άλλον που μπήκε μέσα το αυτοκίνητο ασφαλείας, 10 οδηγοί τιμωρήθηκαν με drive through penalty επειδή, και καλά, απέτυχαν να ακολουθήσουν το ρυθμό του. Σε άλλον, βγήκα στο qualifying έβδομος, αλλά μου επέτρεψε το παιχνίδι να αλλάξω τα ελαστικά του Q2 που έκανα τον γρηγορότερο γύρο χωρίς αλλαγή καιρικών συνθηκών. Στη Βαρκελώνη, κανείς δεν προσπερνούσε κανέναν λες και υπήρχε καθεστώς κίτρινης σημαίας (που δεν υπήρχε), ο Hamilton ήταν υπομονετικά κολλημένος πίσω από τον Nasr.

Αυτά, και άλλα, πιθανώς να διορθωθούν σύντομα με patch. Αλλά είναι κρίμα, ειδικά σε μία χρονιά που η Codies έδωσε τον καλύτερό της εαυτό σε ορισμένα θεμελιώδη ζητήματα, π.χ. η οδήγηση υπό βροχή είναι εξαιρετική αρκετά κοντά στο real thing, να παρουσιάζονται χαζοβιόλικες ανωμαλίες σαν τις παραπάνω.

Και το δεύτερο είναι το AI, σε συνδυασμό με μερικές καταστάσεις που είναι προδιαγεγραμμένες, θα ήταν αφελές (ή φοβερά τυχαίο) να τις θεωρήσουμε σύμπτωση. Καλύτερο παράδειγμα από το παρακάτω, δεν βρήκα. Στο Hockenheim μπαίνει το safety car (η αλήθεια είναι ότι γινόταν υπέρ το δέον…) και μένει μαζί μας για τρεις γύρους. Όταν θα βγει, θα απομένουν 4 γύροι για το τέλος και ο Rosberg αποφασίζει να μπει στα pits στον γύρο εξόδου του αυτοκινήτου ασφαλείας, όχι όσο γινόταν πιο γρήγορα, όχι καθόλου (4 γύροι μένουν, για το Θεό). Σημείωση: Ήταν πρώτος. Κατέληξε ενδέκατος.

Μιλάμε για λάθος στρατηγικής που δεν το κάνει ούτε πρωτόπειρος στην F1, λογικά στη σχολή τα διδάσκουν αυτά. Είναι σαν στο ποδόσφαιρο να είναι 0-0 στο 89’ και να αποφασίζει ο προπονητής να βάλει επιθετικό στη θέση αμυντικού. Πριν προλάβει να κάνει την αλλαγή η ομάδα του βάζει γκολ, αλλά ο coach της καρδιάς μας κάνει τελικά την εν λόγω αλλαγή παρότι διαφοροποιήθηκαν τα δεδομένα.

Κάτι τέτοια, φαινομενικά απλά, είναι που με διαολίζουν και αλλοιώνουν άνευ λόγου και αιτίας την εικόνα ενός videogame. Καλή η manual εκκίνηση με το Χ (στο PS4) να παίζει το ρόλο του συμπλέκτη, καλό εφεδάκι ο γύρος σχηματισμού, αλλά το σπορ είναι της λεπτομέρειας και της ακρίβειας, δεν συγχωρούνται αυτά. ΟΚ, συγχωρούνται σε τελική ανάλυση, μετά από ήρεμη σκέψη (και λίγο συναίσθημα), γιατί το F1 2016 έχει προοδεύσει σαφώς (και γιατί λατρεύεις/ λατρεύω το άθλημα). Λίγη προσοχή θέλει, πιθανώς και κάποια υπέρβαση διότι η Codemasters δεν είναι ο μεγιστάνας των στούντιο, και θ’ ανέβει μελλοντικά στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Και τότε οι σαμπάνιες θ’ ανοίξουν για την αφεντιά του. Προς το παρόν, είναι το καλύτερο F1 game επί εποχής Codemasters, αλλά όχι το κορυφαίο γενικά. Ή αυτό που ονειρευόμαστε.