Φεστιβάλ Βενετίας, Μέρα 2: Η ώρα της Άφιξης
Σήμερα είδαμε την Amy Adams και τον Jeremy Renner στο θαυμαστό ‘Arrival’, μάθαμε την ιστορία ενός μετανοημένου Αμερικάνου Αναρχικού, και πήραμε τον παλμό της χημείας Fassbender-Vikander.
- 2 ΣΕΠ 2016
Μπορείς να καταλάβεις πολλά για την ειλικρίνεια ενός ανθρώπου από τον τρόπο που σπάει το χαμόγελό του. Αυτές τις μέρες έχουμε ήδη δει μια παρέλαση αστέρων που κατά βάση σφίγγονται και χαμογελούν και είναι ευγενικοί και καλά κάνουν φυσικά οι άνθρωποι, αν εγώ κι εσύ είχαμε δηλαδή ένα λεφούσι ανθρώπων να μας φωτογραφίζει όλη την ώρα μες στα μούτρα μας και να μας ζητάνε να υπογράψουμε τα DVD των υπερηρωικών ταινιών που έχουμε γυρίσει, δε νομίζω να τα πηγαίναμε και καλύτερα.
Το καταλαβαίνεις το παίξιμο επειδή το χαμόγελο δε σπάει καθόλου και είναι ίδιο ό,τι κι αν ειπωθεί. Από το Ε ΦΣ ΜΑΙΚΛ ΚΟΙΤΑ ‘ΔΩ μέχρι το “νομίζω είχατε εκπληκτική χημεία” κι από το “τι θέλετε να πείτε στους φανς σας στην Σουηδία” μέχρι “ήσουν τρομερός Magneto”.
Η Amy Adams ωστόσο. Φαινόταν πηγαία όταν μιλούσε με γουρλωμένα μάτια για το τι ζήτησε από αυτήν ο Denis Villeneuve και για το τι προσπαθεί να πει το ‘Arrival’, όσο κι όταν έβαλε τις φωνές σε δημοσιογράφους επειδή, καθώς αποχωρούσε από τη συνέντευξη τύπου, μερικοί είχαν στριμώξει πολύ μια κοπέλα προσπαθώντας να φτάσουν κοντά στην ηθοποιό. Κι ενώ αποχωρούσε (“εντάξει, νομίζω αρκετά, ε παιδιά;”), ξαφνικά ακούγεται ένα βροντερό “hey HEY HEY” από την Adams που έδιωξε τους άγριους δημοσιογράφους λες κι ήταν σμήνος πουλιών. Ύστερα γλύκανε πάλι- υπέγραψε ό,τι ήταν που κράταγε η κοπέλα, και συνέχισε την αποχώρησή της.
Πάντα είχα σχετική δυσκολία να πιστέψω την Amy Adams σε δραματικούς ρόλους γιατί πάντα μου φαινόταν τόσο μα τόσο, πώς να το πω αλλιώς;, ΚΑΛΗ. Μου φαινόταν πάντα ένας τόσο φυσικά αγνός άνθρωπος, με γουρλωτά μάτια και ειλικρινές, ανακαλύπτω-τον-κόσμο χαμόγελο. Όποτε σκέφτομαι την Amy Adams ως ηθοποιό φέρνω στο μυαλό μου το ‘Enchanted’. (Που είναι φυσικά ερμηνειάρα.) Μια αληθινή, ζωντανεμένη ηρωίδα της Disney. Τι πιο ταιριαστό;
Η ερμηνεία της όμως στο ‘Arrival’; Γεμάτη σιωπές, γεμάτη βλέμματα, παίζοντας μια γλωσσολόγο που αναγκάζεται να επικοινωνήσει εκεί που οι γλωσσικοί κώδικες αποτυγχάνουν; Είναι η πρώτη φορά που είχα ξεχάσει ότι η Amy Adams είναι η Amy Adams, η πρώτη φορά που ξέχασα ότι δυσκολεύομαι να την πιστέψω όταν υποδύεται επειδή μου φαίνεται πάντα τόσο ειλικρινής. Είναι μια από τις ερμηνείες της χρονιάς.
Και τώρα όταν σκέφτομαι την Amy Adams θα φέρνω στο νου μου όχι μόνο το ‘Arrival’, αλλά και τον δεν-θα-το-συζητήσουμε-κιόλας αγριεμένο τρόπο που επιτέθηκε στους αγροίκους. Εντάξει, και το ‘Enchanted’ προφανώς. Αυτά δεν αλλάζουν ποτέ.
KAI ΤΩΡΑ Ο JEREMY RENNER ΠΙΝΕΙ ΚΡΑΣΑΚΙ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ MIU MIU
H Miu Miu έχει κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ Βενετίας ένα slot ταινιών μικρού μήκους στο οποίο περιλαμβάνονται shorts που έχει βοηθήσει να γυριστούν, ταινίες γυρισμένες από γυναίκες σκηνοθέτιδες, εστιασμένες σε ιστορίες γυναικών. Το catch είναι ότι στα έργα αυτά παρουσιάζονται κολεξιόν της Miu Miu, κάτι σα native διαφήμιση δηλαδή, το οποίο καθόλου κακό δεν είναι, ειδικά αν γίνει με ένα τρόπο που υπογραμμίζει την αφήγηση.
Τα φετινά φιλμάκια γύρισαν η σπουδαία Naomi Kawase και η Crystal Moselle του περσινού ντοκιμαντέρ ‘Wolfpack’. Της Moselle ειδικά, ‘That One Day’ ήταν υπέροχο- είναι η ιστορία μιας κοπέλας που της αρέσει να κάνει σκέιτ, στο πάρκο τα αγόρια τη σνομπάρουν, και μια παρέα κοριτσιών-σκέιτερ-εκκολαπτόμενων fashion icons τη βοηθούν να σηκωθεί, γίνονται παρέα και Το Ζουν.
Όλα αυτά τα λέω επειδή θέλω να καταλήξω πως στην αίθουσα που καθίσαμε για το Miu Miu slot, από πίσω μας κάθονταν η Dakota Fanning, η Juno Temple, η Zoey Deutch και η Κόρη Meryl Streep Νούμερο 1, η Grace Gummer. Και η Moselle με την Kawase φυσικά.
Να η Dakota Fanning ας πούμε πριν μπει στην αίθουσα.
Εδώ πίσω μας κάθονται οι προαναφερθείσες.
Αν μας διαβάζει το Ladylike ελπίζω να είναι περήφανο για εμάς.
KAI ΤΩΡΑ Ο JEREMY RENNER ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΛΦΙ
Ο DEREK CIANFRANCE ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ (Ι)
“Νιώθω πως το ‘Blue Valentine’ είναι σαν τον ‘E.T. o Εξωγήινος’ αλλά χωρίς τον εξωγήινο.”
Εγώ πάλι νιώθω άβολα.
Η ΑLICIA VIKANDER ΗΤΑΝ ΝΕΥΡΙΚΗ
“Δεν είμαι μητέρα, δεν έχω παιδί,” είπε η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός μιλώντας για το κατά πόσο μπόρεσε να συνδεθεί με την ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα της στο ‘Light Between Oceans’ του Derek Cianfrance, για το οποίο μιλήσαμε χτες. Δουλειά μου ως ηθοποιός είναι να μπω σε χαρακτήρες που δεν είμαι εγώ.“
Ήταν νευρική πάντως αρχικά. Είπε πως ένας από τους λόγους που συμφώνησε να παίξει στην ταινία ήταν επειδή ήξερε πως ο Fassbender (“ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή”) ήταν δεσμευμένος στο project. “Ήμουν νευρική αλλά είχα ανθρώπους που με έσπρωχναν να τα καταφέρω, που με σήκωναν όταν έπεφτα.” Δεν εννοεί μόνο τον Fassbender: “Ο Derek μου είπε πως περιμένω οι ηθοποιοί μου να με απόγοητεύσουν και περιμένω να με εκπλήξουν.”
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ Ο JEREMY RENNER ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΑΛΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΑΛΙ
Στο κόκκινο χαλί παρατηρείς δύο ειδών ανθρώπους.
Είναι εκείνοι που τους φωτογραφίζουν. Οι σταρς, οι σκηνοθέτες, οι γενικές ‘λαμπρές παρουσίες’ που μπορεί να περιλαμβάνει από μοντέλα της L’Oreal μέχρι πρωταγωνιστές σε σαπουνόπερες της Ιταλικής τηλεόρασης.
Και είναι κι εκείνοι που φωτογραφίζονται. Οι κανονικοί άνθρωποι που περπατούν το χαλί επειδή έχουν πρόσκληση ή επειδή τα έσκασαν χοντρά για ένα εισιτήριο της πρεμιέρας και τώρα είναι εκεί με τους φίλους τους και το ξετινάζουν στις σέλφι ή στο να φωτογραφίζουν ο ένας τον άλλο. Είναι φυσικά τέλειο. Όταν κοιτάς το μήκος του κόκκινου χαλιού βρίσκεις στη μία άκρη διάσημους που στέκονται και σκάνε πάνω τους τα φλας, και στα υπόλοιπα σημεία βλέπεις εικόνες σαν την παραπάνω.
Υπάρχουν φυσικά κι εκείνοι που δεν ανήκουν σε καμία από τις δύο κατηγορίες αλλά αυτοί δε μας νοιάζουν.
Ο DEREK CIANFRANCE ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ (ΙΙ)
“Μετά το ‘Place Beyond the Pines’ είχα αρρωστήσει με τις ιδέες μου, με τον εαυτό μου.”
Να δούμε τι θα λέει σε 2-3 χρόνια για το ‘Light Between Oceans’.
MEΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜICHAEL FASSBENDER
Μια δημοσιογράφος σήκωσε χέρι στη συνέντευξη τύπου του ‘The Light Between Oceans’ και απηύθυνε το λόγο στον Fassbender. “Και μια ερώτηση για τον Michael Fassbender. Απλά επειδή ήθελα να κοιτάξει στα μάτια μου,” διευκρίνησε με την αίθουσα να γεμίζει γέλια. “I very love you,” συμπλήρωσε με τα ωραιότερα λάθος αγγλικά της μέρας.
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ
Το ‘Arrival’ ήταν εξαιρετικό και γράψαμε αναλυτικότερα για αυτό, όμως η έκπληξη της μέρας ήταν το ‘American Anarchist’, ένα ντοκιμαντέρ για τον συγγραφέα του ‘The Anarchist Cookbook’, του βιβλίου που έχει κατά καιρούς συνδεθεί με διάφορες βομβιστικές επιθέσεις, τρομοκρατικές ενέργειες και σχολικούς πυροβολισμούς στις ΗΠΑ. Ο συγγραφέας, που εδώ και δεκαετίες έχει αποκηρύξει το έργο του, διαπιστώνει στη διάρκεια της συνέντευξης τις συνέπειες της πράξης του και είναι άλλος άνθρωπος στο τέλος από ό,τι στην αρχή. Θα γράψουμε ξεχωριστά σύντομα για αυτό το ντοκιμαντέρ.
O JEREMY RENNER ΛΕΕΙ ΛΕΞΕΙΣ
“Αν οι εξωγήινοι προσγειώνονταν στη Γη το 2016 οι πρώτες τους λέξεις θα ήταν, ‘Γιατί ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΑΜΕ εδώ;!’.”
“Το να παίζεις έναν μαθηματικό απέχει πολύ από το να παίζεις έναν τοξοβόλο.”
“Η αγαπημένη μου λέξη; I looooove the word looooove.”
“Οι λέξεις περιορίζουν τα συναισθήματα και τα προδίδουν. Εγώ γαμάω συνεντεύξεις λόγω λέξεων. Επικοινωνώ καλύτερα με τη σωματικότητα και με κινήσεις. Έτσι διαβάζω ανθρώπους. Σε αυτά που δε λέγονται.”
Ο DEREK CIANFRANCE ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ (ΙΙΙ)
“Ήμουν μια φορά ένορκος και όταν ο κατήγορος μιλούσε ήμουν σίγουρος ότι ο κατηγορούμενος ήταν ένοχος, αλλά όταν μιλούσε ο συνήγορος, ήμουν σίγουρος ότι ήταν αθώος. Οπότε δεν κρίνω. Στο ‘Light Between Oceans’ είναι τραγικό ό,τι συμβαίνει στον έναν χαρακτήρα κι ό,τι συμβαίνει στον άλλον. Ο στοχασμός είναι το παν.”
“Τόσες ταινίες σήμερα έχουν καθαρούς καλούς και κακούς. Εδώ έχουμε καλούς ανθρώπους που δεν κάνουν τις καλύτερες επιλογές και πρέπει να ζήσουν με τις συνέπειες. Ερευνούμε τι είναι το να συγχωρείς. Όλοι κουβαλάμε αυτά τα συναισθήματα μέσα μας, στις ζωές μας. Θες να κάνεις κάτι καλό και πολλές φορές η πραγματικότητα μας απογοητεύει.”
Το PopCode θα γράφει καθημερινά από τη Βενετία μέχρι και το τέλος του Φεστιβάλ, στις 10 Σεπτεμβρίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
