‘Remainder’: Στα χνάρια του Christopher Nolan και του ‘Donnie Darko’

Πριν παρακολουθήσω το ‘Remainder’, ήθελα να βρω περισσότερα για τον δημιουργό του. Το όνομα Omer Fast παυλίτσα ιδιότητα video artist, δε μου έλεγε τίποτα. Τελικά ανακάλυψα ότι οι περισσότερες από τις προηγούμενες δουλειές του, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είχαν να κάνουν με τη μνήμη.

Στο ‘Spielberg’s List’ είχε πάρει συνεντεύξεις από κομπάρσους του ‘Schindler’s List’ για να αναδείξει το “χολιγουντιανό τραύμα” που τους έκανε να μπερδεύουν τα γεγονότα στην ταινία με αυτά της ιστορίας. Κατά τη διάρκεια των βίντεο για το ‘The Casting’ είχε αναφέρει ότι ενδιαφέρεται για το πώς μπορεί η μνήμη μας να αλλάζει από εξωτερικούς παράγοντες. Στα βίντεο της έκθεσής του ‘Nostalgia’, ένας άντρας μιλούσε για τις δοκιμασίες που πέρασε αναζητώντας άσυλο στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ οι θεατές έβλεπαν ταυτόχρονα την αναπαράσταση της ιστορίας του ως ‘70s sci fi ταινία με τον ίδιο να δραπετεύει από την Ευρώπη και να καταφεύγει σε αποικία της Αφρικής.

Ε λοιπόν, πάρε όλα αυτά, βάλε λίγο από ‘Synecdoche, New York’, λίγο από ‘Donnie Darko’, λίγο από ‘Memento’ και λίγο από διαφήμιση της Mercedes και έχεις το ‘Remainder’.

Ο ήρωάς του παραμένει ανώνυμος μέχρι το τέλος και μετά τη φάση της αρχικής αποκατάστασης από ένα ατύχημα που του στέρησε τη μνήμη, προσπαθεί να ανασκευάσει τη ζωή του. Όταν λέω ανασκευάσει, εννοώ κυριολεκτικά. Με τα 8 εκατομμύρια που κέρδισε από τον διακανονισμό μετά το ατύχημα, προσλαμβάνει ένα γραφείο logistics, αγοράζει ένα κτίριο και το διαμορφώνει σύμφωνα με όσες αναμνήσεις έχει καταφέρει να θυμηθεί και με τη βοήθεια ηθοποιών, προσπαθεί να φέρει στη ζωή τις αποσπασματικές εικόνες του μυαλού του. Σ’ αυτές τις τελευταίες στιγμές με τους ηθοποιούς κρύβεται και το υπόγειο χιούμορ της ταινίας, με εξωφρενικότερη οδηγία αυτή που τους δίνει για ένα ντουλάπι με μια σκούπα που πρέπει να σκεφτούν, αλλά ποτέ να χρησιμοποιήσουν (μπηχτή για υπερβολικούς σκηνοθέτες;).

Η εμμονή του πρωταγωνιστή οδηγεί κλιμακωτά σε όλο και πιο επικίνδυνα σενάρια που φτάνουν μέχρι την αναπαράσταση μιας ληστείας, με τον Tom Sturridge να τον υποδύεται με έναν ανέκφραστο τρόπο που επηρεάζει μονίμως το περιβάλλον του, δημιουργώντας μια αινιγματική ατμόσφαιρα αβεβαιότητας που προσωπικά με ιντρίγκαρε. Αυτό όμως, παρέα με την μουντή, γυαλιστερή φωτογραφία και σκηνογραφία που θυμίζει διαφημίσεις πολυτελών αυτοκινήτων, δεν είναι αρκετά για να εκπληρώσουν το πολύ φιλόδοξο – και αρκετά επιτηδευμένο η αλήθεια είναι – πλάνο που είχε ο Fast. Κυρίως γιατί η ταινία δεν καταφέρνει να σε βυθίσει επαρκώς στον κόσμο του ήρωά της και σε κρατάει στην απόσταση που η ίδια του η φύση δημιουργεί.

Παρ’ όλα αυτά, το ‘Remainder’ παίρνει ρίσκα και είναι γεμάτο ιδέες που δε θα σε αφήσουν αδιάφορο, ειδικά εάν το δεις ως meta για την τελειομανία της διαδικασίας της καλλιτεχνικής δημιουργίας.