Η οριακά σκεπτόμενη καφρίλα του ‘Sausage Party’

Το ‘Sausage Party’ είναι από αυτές τις ταινίες με κουλά κόνσεπτ που νομίζεις ότι έχοντας δει το τρέιλερ έχει περάσει η πρώτη έκπληξη και ξέρεις τι να περιμένεις, αλλά όχι. Μέχρι και την κορύφωση της ταινίας – χρησιμοποιώ παντελώς κυριολεκτικά τη λέξη πίστεψέ με – δεν έχεις δει ακριβώς όλα όσα έχει να σου πετάξει στη μούρη.

Το κουλό κόνσεπτ που λέγαμε αφορά προϊόντα του σουπερμάρκετ που περιμένουν πώς και πώς να τα αγοράσουν, για να πάνε σ’ αυτό που πιστεύουν ότι είναι το Great Beyond και όχι το στομάχι μας. Στην περίπτωση του Frank του λουκάνικου, ο πρωταγωνιστής μας εύχεται πώς και πώς να αγοραστεί μαζί με ένα πακέτο ψωμάκια για χοτ ντογκ που ζει παραδίπλα στο ράφι, για να μπει επιτέλους μέσα στην αγαπημένη του Brenda (ναι, αυτό). Έλα όμως που σε μία σκηνή throwback στην εισαγωγή του ‘Saving Private Ryan’, μία μουστάρδα τους αποκαλύπτει ότι οι άνθρωποι – ή μάλλον Θεοί όπως ονομάζονται έξυπνα από το σενάριο που ρίχνει ανά δεκάλεπτο μπηχτές στις θρησκείες – δεν τους πιάνουν από το χεράκι για να τους πάνε στο λευκό φως, αλλά τους προορίζουν για κατσαρόλες και μαχαίρια; Και κάπως έτσι ξεκινάει το ταξίδι που κάνει ο Frank για να μάθει τον πραγματικό λόγο ύπαρξής του.

Καθ΄όλη τη διάρκειά του, το συγγραφικό δίδυμο Seth Rogen και Evan Goldberg (‘Superbad’, ‘This is the End’, ‘Preacher’) καταφέρνει να χωρέσει στο σενάριο όση περισσότερη αγένεια, προσβολές και απαισιοδοξία μπορεί. Έχεις μετρήσει 83 φορές τη λέξη fuck σε 15’; Θα μετρήσεις κι άλλες. Έχεις εντοπίσει κάμποσα στερεότυπα στις ζωντανές, έθνικ επιλογές στο ράφι; Θα δεις κι άλλα τόσα. Πίστεψες ότι μπορεί να τη γλιτώσει κανείς στο τέλος; Τράβα δες καμιά Pixar (σου λέει ειρωνικά το σενάριο, όχι εγώ, αγαπάμε Pixar).

Μιλώντας για Pixar, να ξέρεις ότι το ‘Sausage Party’ έχει σχεδιαστεί σαν τον άσπονδο εχθρό της. Και της Disney. Και του παιδικού animation γενικότερα βασικά. Tα παιχνίδια που ζωντανεύουν πίσω από την πλάτη σου έχουν γίνει πρόστυχα λουκάνικα. Το “infinity and beyond” του Buzz Lightyear έγινε το Great Beyond με μαχαίρια και τιγάνια. Μέχρι και τον Alan Menken του ‘Little Mermaid’ και του ‘Aladdin’ επιστράτευσαν για να γράψει τη μουσική, σε μια ωπ σας τη φέραμε κίνηση.

Η ταινία έγινε όπως ήταν φυσικό, μέρος της συζήτησης για το κατά πόσο είναι σωστό ή η εύκολη λύση τελικά να βασίζεις την ιδέα σου σε ρατσιστικό ή σεξιστικό, αντι-πολιτικά ορθό χιούμορ για να σου κάνει τη δουλειά ομοιοπαθητικού χαπιού, αλλά η Παγκόσμια Ένωση για το Χιούμορ δεν έχει απαντήσει ακόμα.

Όπου και να στέκεσαι εσύ σ’ αυτήν την κουβέντα, το ‘Sausage Party’ είναι μία ταινία που κάποιοι με κάποιον τρόπο τη σκέφτηκαν και το πιθανότερο είναι κάπου, κάποια στιγμή του να σε κάνει να γελάσεις πολύ δυνατά.