Death In Vegas: Η αναγέννηση

Μια κουβέντα με τον Richard Fearless των Death In Vegas πριν την εμφάνιση στο main stage του Plisskën Festival στις 3 Δεκεμβρίου, στις 00.15 π.μ.

***

Με το Dead Elvis του ’97 ξεπεράσαμε μια για πάντα το Exit Planet Dust των Chemical Brothers. Με το The Contino Sessions του ’99 (με συμμετοχές από Bobby Gillespie των Primal Scream), Jim Reid (The Jesus And Mary Chain), Iggy Pop είδαμε το ιερό τοίχος της ροκ να καταρρέει μπροστά στα μάτια μας, ένα χρόνο μετά τα πρώτα χτυπήματα που του έδωσε το Psyence Fiction των UNKLE.

Το 2002, εκεί που παραλίγο να χαθεί η πίστη με το Scorpio Rising, το ‘Hands Around My Throat’ έγινε το μεγαλύτερο ίσως hit των Death In Vegas και ο αργός θάνατος του ‘Help Yourself’ με τη Hope Sandoval στην αναγγελία του, ήταν ένα από τα επικότερα κομμάτια της πρώτης χρυσής περιόδου του γκρουπ. Το 2004, στο Satan’s Circus κοιταχτήκαμε με νόημα και χωρίς να πούμε πολλά συμφωνήσαμε ότι κάπου εδώ τελειώνει το πανηγύρι αφού η μάστιγα της επανάληψης είχε χτυπήσει κι αυτό το αγαπημένο μας γκρουπ.

Φέτος όμως είναι αυτή η μία σπάνια στιγμή, εκεί που λες ας το πατήσω το ρημάδι το play, χωρίς να περιμένεις τίποτα αξιοσημείωτο να βγει από τα ηχεία, αλλά που 5 λεπτά μετά τσεκάρεις να δεις αν έχει χαζέψει το Spotify και παίζει ότι θέλει. Ο νέος ήχος των Death In Vegas είναι εντελώς συμβαίνει τώρα και ακόμα κι αν είναι μια προσπάθεια να ξαναμπούν στα πράγματα πέφτοντας στο ποτάμι για να τους παρασύρει το ρεύμα της αναβίωσης κάθε ήχου που παράχθηκε από το ’80 και μετά, τότε μπορώ με σιγουριά να πω ότι δεν έχουν καν βραχεί.

Ο Richard Fearless, λίγες μέρες πριν την εμφάνιση του στο χειμερινό Plissken Festival, βρήκε λίγο χρόνο να μας λύσει μερικές απορίες για το ‘Transmission’ και μερικές ακόμα επίκαιρες και μη.

Συγχαρητήρια για το καινούργιο σου άλμπουμ. Και ένα μεγάλο βήμα μπροστά και ένα πολύ δυνατό comeback. Το ‘Transmission’ ακούγεται σαν μια νέα εποχή για τους Death In Vegas. Μια darkwave εποχή. Είναι κάτι που ήθελες πάντα να κάνεις;

Σ’ ευχαριστώ. Πριν βγει το ‘Transmission’, έδωσα μια white label κόπια (σ.σ. white label είναι μια ανεπίσημη κόπια του δίσκου που δεν έχει τυπωμένα στοιχεία πάνω) σε τριπλό βινύλιο, στον Andrew Weatherall (σ.σ. μεγάλος Βρετανός μουσικός και παραγωγός, υπεύθυνος για τον ήχο του ‘Loaded’ των Primal Scream) και μου είπε το ίδιο πράγμα ακριβώς “ακούγεται σαν το άλμπουμ που ήθελες πάντα να φτιάξεις”. Το ετοιμάζαμε πάρα πολύ καιρό αλλά νομίζω ότι είναι περισσότερο μια αντανάκλαση του που βρίσκονται σήμερα οι Death In Vegas. Ένιωσα ότι η μπάντα χρειάζεται και πάλι την αίσθηση της σχετικότητας κι αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να φτιάξουμε ένα άλμπουμ χωρίς συμβιβασμούς.

Το άλμπουμ ξεκινάει με δύο minimal synth κομμάτια και ίσως είναι λίγο δύσκολο για κάποιους ακροατές να ακολουθήσουν αυτές τις ambient γραμμές για πολύ ώρα χωρίς να πάνε στο παρακάτω κομμάτι. Το έχεις σκεφτεί καθόλου αυτό;

Όχι καθόλου. Πιστεύω ότι ο δίσκος κυλάει φυσικά. Το πρώτο κομμάτι, το Metal Box αισθάνομαι ότι είναι ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του άλμπουμ. Μου θυμίζει τους παράφωνους βόμβους του ‘Hamburger Lady’ των Throbbing Gristle. Κατά κάποιο τρόπο δημιουργεί ένα αίσθημα ανησυχίας στον ακροατή.

https://www.youtube.com/watch?v=VQkOWufsxjo

Το ‘Transmission’ είναι πιο καθηλωτικό από το ‘Trans-Love Energies’ και ακούγεται πιο εστιασμένο σε ένα στόχο.

Η δημιουργία του ήταν μια πολύ φυσική διαδικασία, περισσότερο από κάθε άλλο άλμπουμ που έχω κάνει. Αλλά αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, όπως οι συνθήκες εργασίας και οι σχέσεις με τους συνεργάτες, ο τρόπος που το στούντιο μπορούσε να λειτουργεί με μια live συνοχή ας το πούμε, ακόμα και η αυτοπεποίθηση μου ως καλλιτέχνης.

Ποια ήταν η διαδικασία; Τεχνικά μιλώντας φαίνεται πως δεν ακολούθησες τον παραδοσιακό τρόπο γραφής.

Ουσιαστικά το άλμπουμ χωρίστηκε σε μια σειρά από δοκιμαστικές ηχογραφήσεις που και πολύ εξάσκηση μέχρι να φτάσουμε εκεί που θέλαμε για να ήμαστε έτοιμοι για την τελική ηχογράφηση. Και φυσικά υπήρξε και αρκετός αυτοσχεδιασμός.

Κάποιο εκπαιδευμένο αυτί θα άκουγε λίγο Chris & Cosey ήχο εδώ μέσα και νομίζω ότι δεν είναι τυχαίο το παρελθόν της Cosey Fanni Tutti ως στριπτιζέζ και η επιλογή σου να δουλέψεις με τη διάσημη porn-star Sasha Grey για το κομμάτι ‘You disco I freak’.

Είναι απλό και δεν κρύβεται κάτι πολύπλοκο πίσω από αυτό. Αποφάσισα ότι θέλω να δουλέψω με κάποια που θα είναι περισσότερο performer. Ήξερα ότι η Sasha είναι φαν των Death In Vegas και ήξερα ότι της αρέσουν οι Throbbing Gristle και οι Chris & Cosey και αυτός είναι ο λόγος που την διάλεξα.

Πώς μεταμορφώνεται το Transmission πάνω στη σκηνή;

Σε μουσική βγαλμένη από μηχανήματα.

Παίζεις μόνο ολόκληρο το άλμπουμ ή κάνεις πέρασμα κι από παλιότερα κομμάτια που τα έχει πειράξει;

Για να το μάθεις αυτό θα πρέπει να έρθεις να το ακούσεις!

https://www.youtube.com/watch?v=3mp8a0ka7L8

Αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ σου που δουλεύεις μόνος σου, σωστά;

Όχι, στην πραγματικότητα ποτέ δε δουλεύω μόνος μου. Σ’ αυτό το άλμπουμ συνεργάστηκα με τη Sasha Grey και τον Chris Blakey που είναι ο μηχανικός ήχου του Metal Box (σ.σ. το στούντιο του Richard Fearless) και που αυτή την περίοδο παίζει στους Death In Vegas.

Έχεις ήδη συμπληρώσει 20 χρόνια στο χώρο. Έχεις εκπληρώσει τους στόχους σου; Έχεις μετανιώσει για πράγματα;

Λάθη έχω κάνει πολλά, αλλά θα ήταν οδυνηρό να κάνω απαριθμήσω κάποια από αυτά. Όσο για την επίτευξη των στόχων, θα πω το κλασσικό. Προσπαθώ να δίνω ώθηση στον εαυτό μου με κάθε νέο project που ξεκινάω να φέρω εις πέρας.

Και φυσικά θέλω να μου πεις μια φράση για την εκλογή του Trump.

(σ.σ. δεν σηκώνει μετάφραση η απάντηση) Fucking insane!

Θα ήθελες να μας δώσεις μια λίστα με πραγματάκια που ακούς αυτές τις μέρες;

Κυριολεκτικά μόλις έφτιαξα μια λίστα στο Resident Advisor, οπότε σας την έχω έτοιμη!

Αναλυτικά η λίστα με τα κομμάτια που έχει διαλέξει για τη συλλογή του στο Resident Advisor:

Somewhen – ‘Null drift’

Wata Igarashi – ‘Mood of the machines (part II)’

Versions (Psyk & Tadeo) – ‘Track two’

Developer – ‘Dispatches from L.A.’

Radial – ‘Formants’

Robert Hood – ‘Master Jack’

Skudge – ‘Hunted’

Haeken – ‘Oracle IV’

Oscar Mulero – ‘Hyperbolic Paths’

* Οι Death In Vegas θα εμφανιστούν στο main stage του Plisskën Festival στις 3 Δεκεμβρίου, στις 00.15 π.μ. Οι πόρτες ανοίγουν και τις δυο μέρες στις 19.00. Το ταμείο και το check in των κατόχων εισιτηρίων του φεστιβάλ θα γίνεται αποκλειστικά στο χώρο του Μεταλλουργείου.