Θα πίστευες ότι υπάρχει καντίνα με αστέρι Michelin;

Μία καντίνα στη Σιγκαπούρη, τέσσερα πιάτα, πάνω από 180 κοτόπουλα που μαγειρεύονται καθημερινά, πάνω από 2,5 ώρες αναμονή στην ουρά για να γευθείς τα πιάτα της πρώτης καντίνας στο κόσμο που έχει αστέρι Michelin. Και μάντεψε. Όλα αυτά με μόνο 2 δολάρια.

Ιδιοκτήτης της ο Chan Hon Meng. Κάθε μέρα φοράει την άσπρη ποδιά του, ένα τεράστιο χαμόγελο και ξεκινάει τη δουλειά. Έχει μόνο δύο βοηθούς, άρα θέλει υπομονή. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Αποφάσισε να το ονομάσει ‘Hong Kong Soya Sauce Chicken Rice and Noodle’ και έχει μόλις τέσσερα πιάτα για να διαλέξεις. Soya Sauce κοτόπουλο με ρύζι, Soya Sauce Noodle με κοτόπουλο, χοιρινό ψητό με ρύζι, Char Siew με ρύζι και Char Siew με Noodles. Το απίστευτο δεν είναι μόνο η γεύση τους αλλά και οι τιμές τους. Όλα ανάμεσα στα 2 και 3 δολάρια. Αν πάλι θες ολόκληρο λαχταριστό κοτόπουλο, τότε αρκεί να δώσεις 14 δολάρια.

Είναι αδιαμφισβήτητα το φθηνότερο γεύμα με αστέρι Michelin που θα βρεις στον κόσμο. Είναι μια καντίνα που σε όλα της θυμίζει το βρώμικο που τρως μετά από ξενύχτι αλλά τα πιάτα της είναι βγαλμένα από uber classy εστιατόριο που δίνεις ένα μηνιάτικο για να γευθείς το μενού του.

Πριν αποκτήσει το αστέρι, η ουρά που έπρεπε να περιμένεις για να δοκιμάσεις τα πιάτα του ήταν στα 30 με 45 λεπτά, κάτι όχι και τόσο παράδοξο για μια καντίνα στο δεύτερο επίπεδο του Chinatown Food Complex. Τώρα η αναμονή μπορεί να φτάσει και τις δύο ώρες περιμένοντας να μπει το αστέρι στο στομάχι. Ο Chan είχε πει σε μια συνέντευξή του ότι αν ετοιμάσει πάνω από 150 κοτόπουλα την ημέρα, θα αναγκαστεί να ρίξει την ποιότητα. Μετά το βραβείο, ετοιμάζει 180 για να μπορέσει να καλύψει την ζήτηση. Βλέπεις, η προσμονή και η αναμονή ήταν τόσο μεγάλη που αναγκάστηκε να το κάνει.

Αυτό όμως που δεν πρόκειται να κάνει είναι να αυξήσει τις τιμές μετά το βραβείο. “Δεν είναι δίκαιο να τις αυξήσω μόνο και μόνο επειδή κέρδισα ένα βραβείο. Στην πραγματικότητα οι προμηθευτές μου αύξησαν τις τιμές τέσσερις φορές τα τελευταία επτά χρόνια αλλά εγώ δεν τις άλλαξα καθόλου. Θα συνεχίσω να προσπαθώ να τις απορροφώ εκτός αν φτάσω στο όριο και δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο”.

Το επόμενο βήμα μετά το αστέρι ήταν να ανοίξει νέο εστιατόριο και το έκανε στις 18 Νοεμβρίου. Ένας χώρος με ογδόντα θέσεις χωρίς να αλλάξει στο ελάχιστο την φιλοσοφία του. Λίγα μέτρα πιο μακριά από την αρχική καντίνα σερβίρει ακριβώς την ίδια soya sauce, τα ίδια πιάτα και μαγειρεύει τα κοτόπουλα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Επίσης έβαλε και τέσσερα συνοδευτικά πιάτα. Λαχανικά, Soya Beansprouts , Thai Style Tofu και Wanton σούπα.

Το παρελθόν του Chan είναι λίγο πιο ταπεινό απ ό,τι των περισσότερων κατόχων αστεριού Michelin. Μεγάλωσε στην Μαλαισία και μάλιστα στην πόλη Ipoh, είναι γιος αγροτών ενώ άφησε το σχολείο όταν ήταν 15. Τότε ξεκίνησε η καριέρα του ως μάγειρας. Δεν φανταζόταν ποτέ 35 χρόνια πριν, ότι από μάγειρας θα γινόταν καταξιωμένος σεφ, ούτε καν ότι θα είχε τη δική του καντίνα. Έμαθε να μαγειρεύει από έναν έμπειρο μάγειρα την κουζίνα του Hong Kong, τελειοποίησε το πιάτο του Hong Kong–style soya sauce κοτόπουλο με noodles και για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις ονόμασε την καντίνα του ‘Hong Kong Soya Sauce Chicken Rice and Noodle’.

Τον Ιούλιο του 2016 βραβεύτηκε με αστέρι Michelin. Δεν το περίμενε ούτε ο ίδιος, δεν το είχε ποτέ σκοπό.

Ο Michael Ellis, υπεύθυνος του οδηγού Michelin, μίλησε για το πρώτο αστέρι σε καντίνα αλλά και για τον chef Chan: “O chef χρησιμοποιεί μια γνήσια συνταγή από το Hong Kong που έμαθε 35 χρόνια πριν. Μαρινάρει το κοτόπουλο σε soya sauce, το ψήνει, το κόβει και μαγειρεύει το ρύζι σε λίπος κοτόπουλου. Ακούγεται πολύ απλό αλλά στον κόσμο της Michelin, η ικανότητα να δημιουργείς έξοχα πιάτα με απλά προϊόντα είναι από μόνη της μια μορφή τέχνης. Μόλις συνειδητοποιήσαμε τι γίνεται στην πόλη με την καντίνες στείλαμε τους ερευνητές μας στην Σιγκαπούρη. Έλεγξαν πολλές καντίνες και κατέληξαν σε δύο οι οποίες άξιζαν το βραβείο. Μία από από αυτές είναι η ‘Hong Kong Soy Sauce Chicken Rice’. Ήταν η πρώτη φορά που δώσαμε αστέρι σε μια καντίνα και το άξιζε πραγματικά”.

Ένα σκηνικό που εκμυστηρεύτηκε ο Ellis: “Το εστιατόριο ήταν κλειστό για μια εκδήλωση αλλά ο Chef Chan είδε δύο τουρίστες να περιμένουν έξω από το μαγαζί. Αμέσως σταμάτησε ό,τι έκανε και προσκάλεσε τους τουρίστες μέσα καθώς δεν ήθελε να τους απογοητεύσει μετά από τον κόπο που έκαναν για να βρεθούν στο μαγαζί του. Πώς να μην συμπαθήσεις αυτόν τον τύπο;”

Αν λοιπόν πιστεύεις ότι δεν μπορεί μια καντίνα να προσφέρει γεύματα ισάξια ενός top class εστιατορίου, τότε ήρθε να σε διαψεύσει αυτός ο ταπεινός και χαμογελαστός μάγειρας από τη Σιγκαπούρη. Η γεύση δεν έχει τιμή ούτε μαγικά. Έχει μόνο μυστικά και μεράκι.