Η Βάσω Λασκαράκη δεν είναι το γλυκό κορίτσι της διπλανής πόρτας

Είναι παραμονή Χριστουγέννων, η πόρτα ενός διαμερίσματος στη Θεσσαλονίκη ανοίγει και η έκπληκτη ιδιοκτήτρια βλέπει απέξω την αξιαγάπητη 26χρονη ηθοποιό που παίζει στον Έρωτα να σφουγγαρίζει τις σκάλες της πολυκατοικίας. Της λέει, χαμογελώντας σαστισμένη, ‘σας βλέπουμε, είστε πολύ καλή’. Η Βάσω την ευχαριστεί και συνεχίζει να βοηθάει τους γονείς της, που έχουν εδώ και δεκαετίες συνεργείο καθαρισμού.

Δεν είχα δικό μου δωμάτιο μέχρι τα 12 μου. Κοιμόμουν στο καθιστικό που το βράδυ έκλεινε με μια μεσόπορτα

Είχα δηλαδή μια βιβλιοθήκη και τον καναπέ που γινόταν κρεβάτι. Όταν μετακομίσαμε στον κάτω όροφο, πήγαμε δηλαδή από τα 55 στα 100τ.μ., ήμουν τρελά ευτυχισμένη. Αισθάνθηκα ότι γίναμε Ωνάσηδες. Αγοράσαμε κρεβάτι, γραφείο, ντουλάπα, τα πάντα”

 

Όπως έκανε από τότε που ήταν πιτσιρίκι. Όπως συνέχιζε να κάνει, ακόμη και όταν έγινε γνωστή, κάθε φορά που επέστρεφε στο σπίτι της για τις γιορτές.

Ο μοναδικός άντρας που είχα ποτέ αφίσα στο δωμάτιο μου ήταν ο Johnny Depp από το 21 Jump Street. Τον προσκυνώ. Αυτός ήταν και εξώφυλλο στο πρώτο περιοδικό που αγόρασα ποτέ, το Σούπερ Κατερίνα, όταν ήμουν 10 ετών

Προσοχή. Αυτό το περιστατικό δεν είναι κάτι που η ίδια θεωρεί σημαντικό ή έχει οποιαδήποτε διάθεση να μου τονίσει. Είναι απλώς κάτι μου εμένα μου κάνει εντύπωση. Κάτι που θεωρώ υποχρέωση μου να σου μεταφέρω προκειμένου να καταλάβεις ποια έχεις απέναντί σου.

”Παρότι μοναχοπαίδι, αυτό, το να μαζεύεται όλο το σόι κάθε Κυριακή για φαγητό, το είχα ζήσει γιατί μέναμε όλοι μαζί σε μια πενταώροφη πολυκατοικία. Είχαμε πάντα κόσμο σπίτι. Έτσι έμαθα και εγώ. Μου αρέσει να μαγειρεύω για πολύ κόσμο. Η κουζίνα είναι το βασίλειο μου”

Μια μοναχοκόρη που προφανώς και δεν φοβάται τη σκληρή δουλειά.

”Πρώτο μεροκάματο ήταν 16 χρονών όταν έκανα προώθηση γάλακτος σε σούπερ μάρκετ. Αυτό που κάθεσαι δίπλα στο ψυγείο και τουρτουρίζεις. Επίσης έχω δουλέψει ως σερβιτόρα, γκαρνταρόμπα και, φυσικά, ‘σκούπα μάπα’ μαζί με τη μαμά και τον μπαμπά”

Μια βέρα Θεσσαλονικιά που μιλάει -και σκέφτεται- πιο γρήγορα από τη σκιά της, σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και το κασετοφωνάκι εγγραφής ‘λαχανιάζει’ για να την προλάβει.

Δεν ήμουν ποτέ η ωραία του σχολείου, αλλά είχα τις κατακτήσεις μου. Κατάλαβα ότι είμαι εμφανίσιμη μετά την εφηβεία, γύρω στα 16-17

Τότε που έβαλα φακούς επαφής (σ.σ. φορούσε γυαλιά από τότε που ήταν οχτώ ετών) και άρχισα να περιποιούμαι περισσότερο την αφάνα που είχα ως μαλλί. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω ότι συμβαίνει κάτι παραπάνω από αυτό που νόμιζα”

 

Μια πανέξυπνη και ‘πιο χαριτωμένη παθαίνεις ζάχαρο’ γυναίκα που αυτοσαρκάζεται διαρκώς και με τόση ένταση που δεν έχω, ποτέ πριν στη ζωή μου, συναντήσει ωραία γυναίκα να έχει το κουράγιο να κάνει.

Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου, μου είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη. Οι γκομενοί μου δεν με ζήλευαν ποτέ. Σκέψου για τι ‘χάπατο’ μιλάμε

Πόσο δεδομένη, πόσο ήσυχος άνθρωπος και πόσο πιστά δοσμένη σε αυτά που αγαπάω είμαι. Δίνομαι ολοκληρωτικά. Δεν χρειάζεται να έχει ο άλλος δεύτερη σκέψη για μένα”

Για την ακρίβεια το μοναδικό ‘καλό’ πράγμα που βρήκε να πει για τον εαυτό της, τις δυο και βάλε ώρες που μιλήσαμε, είναι ότι ‘το ξέρει ότι είναι εμφανίσιμη’. Ενώ, από την άλλη, μου είπε, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος ή αιτιολογία, πράγματα τύπου ‘είμαι για δέσιμο’,’είμαι γεννημένη για την καταστροφή’, ‘είμαι λίγο φράου Χέλγκα‘ και, το αγαπημένο μου, ‘Είμαστε το σπίτι των τρελών’. Σε λίγο θα γυρίζει η Εύα (σ.σ. η τρίχρονη κόρη της) και θα μας μοιράζει ζάναξ’.

”Τι εννοείς πότε έγινα ‘κανονική’ Θεσσαλονικιά, δηλαδή ξανθιά, πάντα βαμμένη και με ψηλό τακούνι; Η αλήθεια είναι ότι πέρασα αυτή τη φάση γύρω στα 18-19 μου. Μετά μπήκα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και το ξεπέρασα. Ήμουν συνέχεια με αθλητικά και φόρμες γιατί ήμουν κλεισμένη 15 ώρες στο θέατρο, διάβαζα Τσέχοφ και ποιήματα και κάναμε αυτοσχεδιασμούς”

 

Επίσης φρόντισε να μου υπερτονίσει ότι, στη δραματική σχολή, δεν πέρασε με την πρώτη.

Αυτό το ‘υπέρτατο’ ταλέντο που βλέπεις, χρειάστηκε να δώσει τρεις φορές

Δεν με έπαιρναν επειδή δεν τραγουδούσα πολύ καλά.Μου είπε μάλιστα, χαριτολογώντας, ο κος Διαγόρας Χρονόπουλος, ‘γιατί τα τομάρια δεν σας περνάνε;’ Και εγώ του είπα ‘Δεν ξέρω αλλά, μέχρι τα 25 που έχω περιθώριο να δίνω, θα είμαι εδώ κάθε χρόνο, σας το υπόσχομαι”

Αντιθέτως χρειάστηκε να της το βγάλω με το ‘τσιγκέλι’ ότι, όταν κατέβηκε στα 26 της στην Αθήνα, αυτό έγινε μετά από δική μας επιμονή.

”Δεν ήθελα να φύγω με τίποτα, αλλά όλοι μου έλεγαν ότι η καριέρα μου ήταν στην Αθήνα. Πρώτη φορά με πήραν να κατέβω το 2002 για τη Βέρα στο Δεξί. Είπα ότι δεν με ενδιαφέρει. Στη συνέχεια μου χτύπησε την πόρτα μια διαφημιστική. Επίσης είπα όχι. Τελικά κατέβηκα για ένα μεγάλο casting του Mega και με πήραν στις Φιλοδοξίες”

Δώδεκα χρόνια μετά η Βάσω, παντρεμένη πλέον με τον Γιάννη Τσιμιτσέλη και μητέρα της Εύας, δεν έχει σταματήσει να δουλεύει δευτερόλεπτο και έχει εξελιχθεί στην τηλεοπτική σταρ που αγαπάει όλη η οικογένεια.

Το μόνο που θα ήθελα να αλλάξω πάνω μου είναι το ύψος μου. Θα ήθελα να ήμουν 1,70, πέντε δηλαδή εκατοστά παραπάνω

Αλλά τι να κάνω, να πάω στο ντιβάνι του Προκρούστη; Επίσης τσαντίζομαι με όλες τις φωτογραφίες μου που χαμογελάω. Θεωρώ πως δεν έχω φωτογένεια”

Το μόνο ντεφό; Ότι το πρόγραμμά της είναι εξοντωτικό. Για αυτό και καταφέραμε να τα πούμε τηλεφωνικά μόλις στις 10 η ώρα το βράδυ (‘Είμαι καθημερινά 8-7 στο γύρισμα, οπότε οι δυο ώρες που μου απομένουν για να δω την κόρη μου είναι ιερές’), αφού είχε καταφέρει να κοιμίσει την μικρή, ενώ ταυτόχρονα μαγείρευε αρακά για την επόμενη μέρα (κάτι που συνήθως σηκώνεται στις 6 το πρωί για να κάνει, μαζί με το πλυντήριο και την εκμάθηση των λογιών της, πριν περάσει το σχολικό στις 8) και πριν καταφέρει να χαλαρώσει βλέποντας ένα ακόμη επεισόδιο από τον 5ο κύκλο του Game of Thrones.

”Ποιος χαρακτήρας θα ήθελα να είμαι; Ο νάνος. Τον αγαπώ, τον λατρεύω. Από γυναίκες η Άρια που της έχει μπει μέσα το κακό και θέλει να σκοτώσει τους πάντες”.Κοίτα, εγώ δεν είμαι η γλυκούλα που ονειρεύομαι τα φουστάνια, καμία σχέση. Πάντα λέω ότι ‘ΟΚ, είμαι πολύ τυχερή που έχω αυτό το παρουσιαστικό’. Το ξέρω ότι είμαι εμφανίσιμη αλλά, δυστυχώς, για πάντα θα μου δίνουν τους πιο ξενέρωτους ρόλους. Θέλω πολύ να παίξω κάτι εντελώς κόντρα”

Κάτι που πραγματικά, ως ειδήμονας στο θέμα Λασκαράκη, ελπίζω να αλλάξει. Τι εννοώ ειδήμονας; Ότι λόγω του παράφορου έρωτα που της έχει η 6χρονη κόρη μου, δεν περνάει βράδυ χωρίς να δούμε τουλάχιστον ένα επεισόδιο από ‘Το Σόι σου’ και, ως επιδόρπιο, ένα από την ‘Πολυκατοικία’.

Μια ιστορία που κρατάει εδώ και ένα εξάμηνο, σε τέτοιο σημείο που και μπορώ να απαγγείλω απέξω τους διαλόγους της και έχω μάθει να ξεχωρίζω και να εκτιμώ τις φανταστικές, σούπερ εκφραστικές trademark γκριμάτσες της. (‘Η αλήθεια ότι δεν μπορώ να κρυφτώ. Ειδικά όταν έχω απέναντι ανθρώπους που με εκνευρίζουν. Και μου γυρνάει εύκολα το μάτι και δεν μπορώ να το κρύψω’).

Μου έχουν ζητήσει να κάνω σέξι φωτογράφηση, αλλά τους είπα όχι. Συγκεκριμένα τους είπα ‘ Το μόνο που έχω να σας δείξω είναι ένας ώμος. Άμα θέλετε, πάρτε τον’.

Επίσης δεν συμμετέχω στις διάφορες γυμνές φωτογραφήσεις που γίνονται για το AIDS και λοιπούς σκοπούς. Μοναδική εξαίρεση, πριν από χρόνια, μια στο Life & Style για τον καρκίνο του μαστού. Τότε δέχθηκα γιατί το θεώρησα κάρμα ότι μου το πρότειναν την ίδια εβδομάδα που έμαθα ότι παλεύει ένας πολύ δικός μου άνθρωπος με τον καρκίνο του μαστού, την ίδια εβδομάδα που χρειάστηκε και εγώ να κάνω μαστογραφία. Ήθελα να πείσω και άλλες γυναίκες να πάνε να κάνουν την εξέταση”

vaso 4

Το Game of Thrones είναι το ένα πράγμα που κάνει για εκείνη. Το άλλο ότι, εδώ και δυο χρόνια, από τότε που η κόρη της ήταν ενός έτους και λόγω ακόμη πιο φορτωμένου (λόγω θεάτρου, από το οποίο και ζήτησε να σταματήσει) προγράμματος έπαθε ένα ‘κλακάζ’, πηγαίνει μια φορά την εβδομάδα στην κα Πόπη την ψυχολόγο.

Τι έμαθα για τον εαυτό μου; Ότι είμαι φοβερά ενοχικά άνθρωπος. Βασανίζομαι από ενοχές για τα πάντα.

Έχω π.χ. ενοχή στο να πάρω ένα φίλο μου και να του πω ότι χρειάζομαι βοήθεια. Δεν ξέρω τι με πιάνει. Θέλω να τα κάνω όλα μόνη μου. Αυτό, οι ανασφάλειες, είναι κάτι που δεν θα ήθελα καθόλου να πάρει η κόρη μου. Θα ήθελα να είναι δυναμική και να λέει αυτό που θέλει εκείνη την στιγμή που πρέπει να το πει και να μη το κρατάει, όπως εγώ, μέσα της”

Επίσης, τώρα που έχει κλείσει τα 37, παλεύει να βάλει σε ένα πρόγραμμα τη γυμναστική της, με το να πηγαίνει και να κάνει aerial yoga για ενδυνάμωση και κάψιμο λίπους στην Κατερίνα, καθώς τον Ηρακλή, το πολυόργανο που έχει στο σαλόνι, το χρησιμοποιεί σχεδόν αποκλειστικά ως κρεμάστρα για τα ρούχα. Ενώ ο αγαπημένος της τρόπος να χαλαρώνει, κάτι που επίσης δεν προλαβαίνει να κάνει πλέον, είναι να κάθεται με τις ώρες και να φτιάχνει αυτά τα παζλ που αποτελούνται από χιλιάδες κομμάτια.

 

Είμαι πολύ φοβιτσιάρα. Ειδικά σε ότι έχει να κάνει με σεισμό και κατσαρίδες

Παθαίνω τον πανικό. Σε σημείο που είμαι ικανή να φύγω από το σπίτι και να αφήσω τη μικρή να τη σκοτώσει. Φαντάσου τι έπαθα το καλοκαίρι όταν, εκεί που ήμουν στην ξαπλώστρα, βλέπω το Γιάννη και την Εύα να παίζουν με κάτι. Τους ρωτάω ‘τι είναι’ και μου λένε ‘μια κατσαριδουλά’. Έπαθα τετραπλό εγκεφαλικό”

Έχω την αίσθηση, και της το λέω, ότι πρέπει να είναι φοβερά τρομακτική όταν θυμώνει. Και ότι, ευτυχώς, αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει σπάνια.

”Μπορεί να με έχουν δει νευριασμένη και λιγότεροι από πέντε άνθρωποι στη ζωή μου. Τα μαζεύω μέσα μου. Σε εμένα τα πάντα έχουν να κάνουν με το πότε θα μου γυρίσει το μάτι. Γιατί μπορεί να κρατιέμαι, να είμαι σε φάση να κάνω υπομονή, να το παλέψουμε, αλλά όταν θα μου γυρίσει το μυαλό θα δώσω το δικαίωμα μια και καλή και μετά θα φύγω. Κάτι που έχει συμβεί”

Τι άλλο δεν περιμένεις να ακούσεις, από ένα γλυκύτατο κορίτσι της διπλανής πόρτας, όπως είναι ο χαρακτηρισμός που τη συνοδεύει, εδώ και μια δεκαετία;

Όταν είμαι μέσα στο αυτοκίνητο και οδηγώ, βρίζω πολύ. Θα πω ‘τι κάνεις ρε μαλάκα’ και τέτοια

Επίσης είμαι γκαζιάρα και νευρική. Αυτό όταν είμαι μόνη μου. Όταν είναι μέσα το παιδί και πάω σαν κότα και δεν βγάζω άχνα. Αν και η πονήρω το καταλαβαίνει ότι κρατιέμαι και μου λεει ‘μαμά τι έχεις;’ Είναι μεγάλη γλωσσοκοπάνα”

 

Σίγουρα ότι και το δηλώνει δημόσια και το εννοεί πλήρως ότι τρώει σαν άντρας.

”Δεν είναι καθόλου κολακευτικό, αλλά είναι η αλήθεια. Σκέψου π.χ. ότι πριν από ένα μήνα, ένα Σάββατο βράδυ που ήμασταν όλη μέρα έξω σε παιδικά πάρτι, γύρισα σπίτι, παράγγειλα μια πίτσα, μια μακαρονάδα, ένα burger γίγας με 800 γρ. μπιφτέκι και πατάτες τηγανητές και περίμενα να δω τι θα φάει ο άλλος για να φάω τα υπόλοιπα. Επίσης τρελαίνομαι για γλυκά (το προφιτερόλ, σε οικογενειακή συσκευασία, είναι το αγαπημένο μου) και για σούσι. Τρώω μόνη μου γύρω στα 30 μάκι. Έχει κοντέψει να ζωντανέψει ο καρχαρίας μέσα μου”

Ή, ότι, παρόλο που όταν την βλέπεις θέλεις αυτόματα να την πάρεις αγκαλιά, στην πραγματικότητα, όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν και οι φίλες της, είναι αντικοινωνική.

”Είμαι όντως αντικοινωνική και αγχώδης. Αν και στη δουλειά δεν το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Κάνω πολύ πλάκα, είμαι πολύ συνεργάσιμη, θα πω τα καλαμπούρια μου. Από την άλλη δεν μου αρέσει όταν οι άνθρωποι, όταν με γνωρίζουν, ξεπερνούν τα όρια”.

Αντιθέτως, το ότι είναι ‘ψυχαναγκαστική’ νοικοκυρά, είναι κάτι που και το φαντάζεσαι και το έχει παραδεχθεί.

”Όταν πάω σούπερ μάρκετ θέλω να πάρω ό, τι καθαριστικό υπάρχει. Επίσης παθαίνω εγκαύματα στα χέρια από το να πλένω συνέχεια τα πιάτα με καυτό νερό. Και αυτό ενώ έχω πλυντήριο πιάτων. Απλά μερικές φορές βάζω ταυτόχρονα κάποια στο πλυντήριο, πλένω τα υπόλοιπα, μετά σαπουνίζω το νιπτήρα. Πάντως δεν καταπιέζω τους άλλους σε αυτό το κομμάτι της καθαριότητας. Με την εξαίρεση των παπουτσιών. Θέλω να τα βγάζουν πριν μπουν στο σπίτι. Μέχρι και ο άνθρωπος που έρχεται να κάνει συντήρηση στον συναγερμό με έχει μάθει και τα βγάζει πριν του το ζητήσω”

Αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι αντιμετωπίζει το σπίτι ως τη φωλιά της. Μια φωλιά που πρέπει να βρίσκεται σε απόλυτη τάξη.

”Όσον αφορά στην τάξη, στο δικό μου κεφάλι εννοείται πως π.χ. κάθε παιχνίδι πρέπει να έχει τη θέση του. Σκέψου ότι στο χώρο στο σαλόνι που έχω φτιάξει για την Εύα, και για να είναι μαζί μας και επειδή το δωμάτιό της είναι μικρό, κάθομαι και στήνω τα playmobil σαν να παίζω εγώ. Τύπου τέλεια. Οπότε έρχεται εκείνη, τα βάζει σε μια τσάντα και μου λέει ‘δεν τα ήθελα εκεί’. Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο κρατιέμαι. Ή πόσες τύψεις αισθάνομαι αν μου ξεφύγει γενικώς για κάποιο λόγο και της φωνάξω. Πάω και τα λέω μετά στην ψυχολόγο μου”

 

Μια ‘φωλιά’ για την οποία δεν διστάζει να ξοδέψει ότι χρειάζεται για να είναι ακριβώς όπως την έχει στο μυαλό της.

”Για τον εαυτό μου δεν ψωνίζω τίποτα. Ρούχα παίρνω από τα σήριαλ ότι μου φέρνει η θεά ενδυματολόγος μου η Νικόλ Παναγιώτου. Μπορώ όμως να ξοδέψω πολλά λεφτά για το σπίτι. Όπως όταν αποφάσισα να το βάψω ή να πάρω καινούργια τραπεζαρία. Μου αρέσει η ανανέωση. Για αυτό και μετακινώ συνέχεια τα έπιπλα. Επίσης δεν μπορώ να αντισταθώ σε διάφορα μπιχλιμπίδια, τύπου ένα κερί, και ας έχουμε 500, ή ένα κόφτη για την πίτσα. Αν βρεθεί μπροστά μου, θα το πάρω. Θεωρώ ότι το χρειάζομαι”

Η ώρα έχει φτάσει λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο αρακάς είναι έτοιμος και εγώ δηλώνω ενθουσιασμένος από την ευγένεια και εντυπωσιασμένος από την αστείρευτη ενέργεια μιας απολαυστικής γυναίκας, με 225.000 followers στο instagram (που τους έχει χωρίς να προσπαθήσει), που δεν ξέρω ποιος θα είναι ο επόμενος άσος που θα βγάλει από το μανίκι της.

Ίσως να ενδώσει στις non stop προτάσεις που τις κάνουν για να παρουσιάσει τηλεοπτική εκπομπή. Κάτι που, με την αμεσότητα που έχει, το θεωρώ μονόδρομο. Όλοι, μπαμπάδες, νοικοκυρές, παιδιά, θέλουν να την βλέπουν. Σε σημείο που μακάρι να ζούσε στην τηλεόραση 24 ώρες το 24ώρο.

Η αλήθεια είναι ότι μου το προτείνουν κάθε χρόνο. Δεν ξέρω γιατί. Με φοβίζει πραγματικά να είμαι τόσες ώρες ο εαυτός μου. Γιατί είναι άλλο να κρύβομαι πίσω από ένα ρόλο. Αυτά που ξεστομίζω δεν είναι πράγματα που αφορούν εμένα.

Το να είμαι σε μια εκπομπή και να εκτίθεμαι εγώ και όλο μου το είναι έτσι, με φοβίζει λίγο. Δεν ξέρω αν είμαι διατιθεμένη να με περιμένουν στη γωνία και να με κρίνει ο καθένας σύμφωνα με το κοντό του και το μακρύ του”

Ίσως να κάνει επιτέλους κινηματογράφο, όπως θέλω και θέλει. Ίσως να βρει το χρόνο να γράψει ένα παιδικό παραμύθι, όπως εκείνο με τον λύκο και την αλεπού που συναντούν διάφορα ζώα τα οποία ψάχνει το καθένα κάτι διαφορετικό, που έβγαλε με την κόρη της καθώς ταξίδευαν το καλοκαίρι από Καλαμάτα στο Μεσολόγγι, προκειμένου να περάσει η ώρα.

”Ήταν από τις πιο ωραίες στιγμές μαμάς-κόρης που είχαμε ως τώρα. Ένοιωσα τόσο καλά που την άκουγα να γελάει και να απολαμβάνει αυτό που φτιάξαμε. Μου αρέσει γενικώς να γράφω. Ήμουν και πάντα καλή στην έκθεση. Τώρα βιβλίο θα είναι, παραμύθι θα είναι, σειρά θα είναι, ποτέ δεν ξέρεις”

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να αράξει στις δάφνες της και στα 30άρια που κάνει ‘Το Σόι σου’. Το μόνο σίγουρο, στο μυαλό μου τουλάχιστον, είναι ότι δεν μας έχει δείξει τίποτα ακόμη.

”Δεν είμαι ματαιόδοξη. Θέλω να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ και να λένε όλοι τι καλή που είμαι.

Δεν ζω για αυτό όμως. Είμαι, όμως, φιλόδοξη. Γιατί για να κάνω αυτό το επάγγελμα και να συνεχίζω με αυτή τη λύσσα να δουλεύω 10 ώρες την ημέρα, έχοντας πλέον και ένα παιδί, κάτι με τρώει μέσα μου

Δεν έχω απωθημένα να κάνω ρόλους ρεπερτορίου. Αλλά θέλω πολύ να κάνω ταινία, που δεν έχω κάνει ως τώρα. Και, φυσικά, να κάνω θέατρο, και μάλιστα σε διαφορετικά πράγματα”