9 άκυροι Έλληνες που δεν ήξερες ότι έχουν γράψει ποίηση

Ο Μπομπ Ντίλαν, νικητής του Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2016, το έπαιξε βαρύ πεπόνι και δεν πήγε να παραλάβει το βραβείο τον Δεκέμβριο στη Στοκχόλμη, στέλνοντας μια επιστολή στη Σουηδική Ακαδημία όπου εξηγούσε ότι είχε άλλες υποχρεώσεις.

Βέβαια, πρόσφατα δημοσιεύματα, αναφέρουν ότι αν παραμείνει άφαντος θα του αφαιρεθεί το βραβείο και δεν θα λάβει τα 840.000 ευρώ που του αναλογούν, οπότε πήρε την απόφαση να βρεθεί το Σαββατοκύριακο (8-9/4) στη σουηδική πρωτεύουσα για να δώσει την απαραίτητη διάλεξη και δύο συναυλίες.

Παρόλα αυτά, αν ο Μπομπ Ντίλαν δεν πάει ούτε αυτή τη φορά στη Στοκχόλμη, έχουμε να αντιπροτείνουμε μερικούς Έλληνες ποιητές ως υποψήφιους για το σχετικό Νόμπελ του 2016. Και όταν λέμε ποιητές το εννοούμε, αφού η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς έχει εκδώσει τουλάχιστον μία ποιητική συλλογή.

Τηλέμαχος Χυτήρης

Το ποίημα: ‘Χορός 2’

δεν

δεν το φύλλο δεν

δέν-τρο

~

δεν η άνοιξη

δεν η επιθυμία

δεν ο δόλος δεν

δεν-τρο

~

δεν η λάμψη

δεν η μανία

δεν το κόκκινο το κόκκινο δεν

δεν-τρο

~

δεν ω

δεν α

δεν αγωνία

δεν η κρύπτη δεν η κρύπτη δεν η κρύπτη

~

δεν

δεν το φύλλο δεν

ΔΕΝΤΡΟ

(Από την ποιητική συλλογή ‘Θέμα’)

Ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ έχει ανεβάσει όλες τις ποιητικές του συλλογές στην προσωπική του σελίδα.

Κωνσταντίνος Μπογδάνος

 

Το ποίημα: ‘Διαθήκη’

Σιγανό της αγάπης μας γλύκισμα,

Τρυφερό ποιητών το απάνθισμα,

Μιας πατρίδας βελούδινης χώρα,

Των θεμάτων των λέξεων κύματα,

Ορεινές κορυφές νοήματος γράφουν

Νέο θάρρος στ’ ωραίο κοσμοσύντριμμα,

Οιμωγές πιο σωστές κι από γέννα,

Πιο ορθές κι από δόξα – από πίστη

Στερεότεροι φθόγγοι, του τέλους

Στολισμοί ενός κόσμου απροσμάχητου

Το τραγούδι μιας πάταξης τύραννου

Πονηρού, νοσουργού κι αεικίνητου,

Λαβωμένου εξ αρχής φόβου φύλακα

Του αδύναμου φαύλου απεκρίζωμα

Ως υπόσχεση, όρκο θεάρεστο άδουν.

(Από την ποιητική συλλογή ‘ON’)

Άδωνις Γεωργιάδης*

Το ποίημα: ‘Είσαι θεά’

Η Άρτεμίς μου δεν κρατεί βέλος διά να τοξεύσει το γοργοπόδαρο ελάφι

Η Αθηνά μου δεν κρατεί δόρυ και ασπίδα

Η Αφροδίτη μου δεν κρατεί το μήλον της Έριδος που της χάρισε ο ερωτύλος Πάρις

Η ωραία Ελένη μου δεν κρατεί αργυρούν κάτοπτρον διά να καλλωπίζεται

Η Δήμητρα μου δεν κρατεί χρυσό στάχυ διά να ψωμίσει τους πεινασμένους της γής.

Η δικιά μου θεά, η Ευγενία,

την καρδιά μου κρατεί στα τρυφερά της χέρια.

Και μίαν ράβδον μαέστρου

για να διευθύνει την μουσική του σύμπαντος μου

ραπίζοντας με χάριν τον αέρα.

(Από την ποιητική συλλογή ‘Κλειούς παραφερνάλια’)

Τάσος Κουράκης

Το ποίημα: ‘Και…’

Εκείνη κραύγασε:

~

Στάζω γυμνή και ανήμπορη να κλάψω

με το λαιμό σπασμένο

στα δόντια η λέξη ματώνει

σαν τα έμμηνα της παρθένας που απορεί

~

Πότε ο κόσμος θα σκάσει στην πυροστιά

σαν κάστανο

~

Πότε η βία δεν θα κουλουριάζεται σαν οχιά

στη βάλανο

(Από την ποιητική συλλογή ‘Ιερωτικόν’)

Νάντια Βαλαβάνη

Το ποίημα: ‘Πολιτική της Ήττας’

Καλοκαιρινό απόγευμα σ’ ένα ακρογιάλι

Δύσκολο που είναι να ζεις

με το νόημα της κάθε μέρας

έτσι όπως έρχεται

δίχως στόχους πέρα από σένα

χωρίς την πρόκληση

να βρίσκεις τον εαυτό σου

μέσα και απ’ άλλους

Σαν το βουητό των κυμάτων:

έγκυο με υποσχέσεις τόπων και ανθρώπων

εμπειριών ανήκουστων κι ανείπωτων –

που τελειώνουν λίγα μέτρα

απ’ το ακρογιάλι

Θερινοί κολυμβητές με πλήρη εξάρτυση

έξω απ’ τη θάλασσα:

το σώμα μας μονάχα δεν μας βοηθάει

Ελένη Φιλίνη

 

Το ποίημα:

Μοιάζει με θέατρο η ζωή

Μοιάζει με θέατρο η ζωή

Εμείς κομπάρσοι στη σκηνή

Οι θεατές τα όνειρα

Τα κάναμε παιδιά

Σε κάθε μια παράσταση λιγότεροι πια μπαίνουν

Γιατί το μάθαμε καλά πως όνειρα όλα μένουν

Πρωταγωνίστρια η θλίψη μου σε ρεσιτάλ παλιάτσου

Κάθε μου όνειρο κραυγή και ο προβολέας στη σκηνή

Να μου θυμίζει κάθε αυγή τη μοναξιά που ‘χει η ψυχή.

(Δεν έχει δημοσιεύσει κάτι. Το συγκεκριμένο ποίημα το είχε αναφέρει σε συνέντευξή της στον Ελεύθερο Τύπο)

Φώτης Κουβέλης

Το ποίημα: ‘Χώρος’

Τους περιμέναμε γυμνούς κι ωραίους

στημένοι στις πλατείες.

Νύχτες ανάπαυση δε γνώρισαν

οι νέοι των τριάντα ετών

να κοιτούν από τοίχους και μάντρες.

~

Τους περιμέναμε χωρίς προσποίηση

για τη μελαγχολία μας

~

για το τόσο κακό

που σωριάστηκε πέτρα στα στήθια.

(Από την ποιητική συλλογή ‘Τοπογραφικό Σημείο’)

Το ποίημα:

Βύρων Πολύδωρας

Το ποίημα: ‘Γράνα’

Ποιος θα δει την κομμένη γράνα,

γράνα, που σημαίνει υδραγωγός,

που καταστρέφει το νερό.. το έδαφος,

και ύστερα κόβει… γλύφει και κόβει την άσφαλτο,

και θα έρθουμε εμείς ύστερα, οι συβαρίτες πολιτικοί,

της μαλθακότητας και της τρυφηλότητας, και των σχεδιασμάτων…

έχασαν από τον Κρότωνα…

Θα έρθουν οι συβαρίτες πολιτικοί,να πουν:

“εδώ τα δισεκατομμύρια στην Τσακώνα πρέπει να καταβληθούν τάχιστα,

γιατί ο δρόμος Τριπόλεως Καλαμάτας κάνει… εξαιτίας της διακοπής από το νερό…”

Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας

Το ποίημα:

Τι φταίω αν είμαι λίγο ποιητής

Τι φταίω σαν κέφι αν απαγγέλω

Άλλα τραγούδια μην μου ζητής

Φιλάκια τώρα, χάδια τώρα θέλω!

~

Και επειδή είναι κρύα

Τα νερά του Βόλγα

Πίνω εις υγείαν σας

Κυρία Όλγα!

(Από την ποιητική συλλογή ‘Αγάπη προς τον Έπαχτο’)

 

*Όπως μας ενημέρωσαν από το κοντρόλ, η ποιητική συλλογή του Άδωνι ‘Κλειούς παραφερνάλια’ είναι τρολιά. Όπως, και να έχει είναι τόσο πειστική που θα μπορούσε άνετα να την είχε γράψει ο ίδιος.