Survivor, άλλη μια ευκαιρία να δείξουμε τα κόμπλεξ μας

Θα ξεκινήσω αυτό το κείμενο με ένα απαραίτητο disclaimer: Δεν με ενδιαφέρει ποιος βλέπει και ποιος δεν βλέπει Surviror, ούτε βρίσκω και τόσο θλιβερό το γεγονός ότι το παιχνίδι χτυπάει εβδομηντάρια στην τηλεθέαση και αποτελεί το θέμα των ημερών.

Ας μην λέω τα ίδια και γίνομαι κουραστικός. Ο καθένας μπορεί να βλέπει ό,τι θέλει και προσωπικά βρίσκω πολύ πιο εκνευριστικό, δήθεν και ψευτοκουλτουριάρικο να βγαίνεις δημόσια και να κράζεις όσους επιλέγουν να περάσουν τη βραδιά τους τρώγοντας τα νύχια τους για το αν το έπαθλο της μακαρονάδας θα καταλήξει στους Διάσημους ή τους Μαχητές.

Αν δεν σου αρέσει, κάνε κάτι άλλο, δες κάτι άλλο αλλά σταμάτα να διαχωρίζεις με τόση ζέση τον εαυτό σου από την “πλέμπα που έχει ξεπέσει τόσο ώστε να βλέπει χαζοριάλιτι”. Και κυρίως, κάνε κάτι άλλο αθόρυβα, την ελιτίστικη ανωτερότητά σου δεν θα την ορίσεις εσύ με δακρύβρεχτα ποστ στο Facebook. Ουφ.

Τα έγραψα, ηρέμησα κι ελπίζω να μην ασχοληθώ ξανά με την αστυνομία που ορίζει τι επιτρέπεται να βλέπει ο κόσμος

Μπορεί λοιπόν να μην έχω κανένα πρόβλημα με όσους βλέπουν Survivor (κι εγώ άλλωστε παρακολουθώ αρκετά συχνά), έχω όμως τεράστιο πρόβλημα με όσους μέσω της εκπομπής βρίσκουν ακόμη ένα πεδίο δόξης λαμπρό να εκφράσουν τα κόμπλεξ και τα προβλήματά τους.

Διότι δυστυχώς, φαίνεται πως είναι αδύνατο στον μέσο Έλληνα να παρακολουθήσει ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα χωρίς αυτό να οδηγήσει σε παραλήρημα μίσους, σεξισμού και προσβλητικών χαρακτηρισμών για τους πρωταγωνιστές του μέσα από τα social media.

Ο μάνατζερ ράγκμπι, ο μισθοφόρος, ο Χανταμπάκης, ο Σπαλιάρας, η Βαλαβάνη, η Σόφη Πασχάλη και οι υπόλοιποι, αποτελούν απλά έναν ακόμη στόχο για να διοχετευθεί το αρρωστημένο και τοξικό μας μίσος και τα απίστευτα νεύρα μας, με όλους και με όλα.

Γιατί ο μέσος τηλεθεατής του Survivor, δεν μπορεί απλά να αφοσιωθεί στη δράση, άντε και στο κουτσομπολιό, σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα με τους φίλους του και στο τσακίρ κέφι να γράψει και κάτι χιουμοριστικό στο Twitter και το Facebook. Όχι βέβαια.

Πρέπει να βγάλει ατόφια, όλη του τη χολή, με μπόλικες δόσεις σοβαρότατου τραμπουκισμού. Συγγνώμη, αλλά το φαινόμενο της διαδικτυακής επίθεσης στη Βαλαβάνη και την Πασχάλη, δεν μου φάνηκε ούτε αστείο, ούτε χιουμοριστικό.

Αντίθετα, εμπεριείχε μπόλικο σεξισμό και καμουφλαρισμένα συμπλέγματα. Δεν γίνεται να αντιδράς έτσι επειδή η Βαλαβάνη ψήφισε τον Ντάνο. Και μόνο που γράφω αυτή την πρόταση στα σοβαρά, μου φαίνεται αστείο. Δεν γίνεται να σε ενοχλεί τόσο, να σου προκαλεί νεύρα και να ξεσπάς με αχαρακτήριστες βρισιές προς την παίκτρια του Survivor.

Μου φαίνεται αδιανόητο το πόρισμα αρκετών τηλεθεατών να είναι πως “ο Αγγελόπουλος δεν έκατσε στην Ευριδίκη, οπότε γι’ αυτό τον ψήφισε”, μου φαίνεται ακόμη πιο αδιανόητο να διαβάζω εμετικούς χαρακτηρισμούς για την ίδια, τις σεξουαλικές της προτιμήσεις και τη νοημοσύνη της, επειδή δεν άρεσε η ψήφος της.

Δεν γίνεται το Survivor να είναι τόσο σημαντικό στην ιεραρχία της ζωής σου, ώστε να πηγαίνεις κάτω από το σπίτι της Πασχάλη και να την τραμπουκίζεις, επειδή κακολόγησε τον Ντάνο. Δεν είναι δυνατόν το μοναδικό σχόλιο που έχεις να κάνεις για το παιχνίδι να είναι για τα κιλά της Νάργες και του Μπο και για το γεγονός ότι ο Τσανγκ είναι Κινέζος.

Για όνομα του Θεού, δεν μπορώ να δεχτώ ότι φανατιζόμαστε και τσακωνόμαστε ακόμη και για το Survivor. Έτσι όπως πάμε, ακόμη και εκπομπή με σαλιγκάρια που τρέχουν να δείξει η ελληνική τηλεόραση, εμείς αμέσως θα διαλέξουμε το ένα και θα τα βάλουμε με το άλλο, χαρακτηρίζοντάς το αργό επειδή προφανώς έχει μεγάλο κώλο και είναι και γυναίκα.

Γιατί δυστυχώς, αυτοί είμαστε. Είτε βλέπουμε μπάλα, είτε μιλάμε για πολιτική, είτε βλέπουμε απλά τηλεόραση, στην ουσία απλά ψάχνουμε ακόμη μια αφορμή για να εκτονωθούμε, τα κουνήσουμε το δάχτυλο και να βγάλουμε από μέσα μας το σεξισμό, την ομοφοβία και τον άκρατο ξερολισμό μας. Και γι’ αυτό φυσικά, δεν φταίει το ίδιο το Survivor.

Απλά έτυχε αυτή την εποχή το μεγαλύτερο κομμάτι της χώρας να ασχολείται με το Survivor, οπότε μοιραία, μέσω αυτού θα εκφραστούν τα χίλια κακά της μοίρας μας

Όταν το παιχνίδι τελειώσει και αναδειχθεί ο μεγάλος νικητής, απλά θα μετακινήσουμε την οργή μας προς τον επόμενο στόχο. Αρκεί να μην ξεσπάμε σε αυτά που πραγματικά μας ενοχλούν στη ζωή μας.