Προσοχή! Αυτή η παράσταση παίζεται μόνο στο σπίτι σου

Όταν ολοκληρώθηκε η τηλεφωνική μου συνομιλία με τον Ηλία Κουνέλα, ένα εκ των δύο ηθοποιών που ανεβάζουν την θεατρική παράσταση ‘Η 8η Ημέρα’ σε διάφορα σπίτια εντός και εκτός Αττικής, δεν ήμουν σίγουρος ότι είχαμε συνεννοηθεί. Ο διάλογος μας είχε πάει κάπως έτσι:

-Καλησπέρα Ηλία είμαι ο Γιώργος και ενδιαφέρομαι να ανεβάσετε στο σπίτι μου την ‘8η Ημέρα’.

-Γεια σου Γιώργο, για ποια ημερομηνία ενδιαφέρεσαι;

-Για την τάδε (είχα τσεκάρει το Google Doc που υπάρχει στη σελίδα της παράστασης στο Facebook σχετικά με τη διαθεσιμότητα).

-Ωραία, πού μένεις;

-Οδό δείνα, στο Παγκράτι.

-Πόσα άτομα θα είστε; Εμείς μπορούμε να παίξουμε μπροστά σε από 6 μέχρι 20 άτομα.

-Θα είμαστε 12.

-ΟΚ, θα φέρω και δύο δικούς μου. Καλό βράδυ!

-Εεε, μισό λεπτό. Το κλείσαμε; Να το ανακοινώσω στον κόσμο;

-Ναι, θα σε πάρω τηλέφωνο μία μέρα πριν για να μου πεις τη διεύθυνσή σου. Πες στους φίλους σου να είναι εκεί στις 20:30 και στις 21:00 θα ξεκινήσει η παράσταση.

Το ανακοίνωσα στους φίλους μου, ωστόσο το προαναφερθέν τηλεφώνημα μου είχε αφήσει στο μυαλό ένα σημαντικό ποσοστό αμφιβολίας για το κατά πόσο ο Ηλίας, δάσκαλος του Ωδείου Αθηνών, και ο Παναγιώτης Καμμένος, ο δεύτερος ηθοποιός της παράστασης, θα έρχονταν το Σάββατο που είχαμε κανονίσει στο σπίτι μου, αφού ο Ηλίας δεν μου είχε διευκρινίσει σχεδόν τίποτα από τα διαδικαστικά τα οποία πίστευα ότι θα έπρεπε να γνωρίζω.

(Ο Ηλίας και ο Παναγιώτης)

Λίγο μετά τις 20:00 του Σαββάτου που είχαμε κανονίσει και αφού είχαμε μιλήσει το ίδιο μεσημέρι ξανά στο τηλέφωνο για να τους δώσω τη διεύθυνση, ο Ηλίας με τον Παναγιώτη έφτασαν στο σπίτι μου κρατώντας μία βαλίτσα και μερικές ακόμα τσάντες που περιείχαν σκηνικά αντικείμενα. Είδαν το σαλόνι του σπιτιού, μου είπαν πώς θα έπρεπε να στηθούν οι καρέκλες γύρω από το τραπέζι, το οποίο θα αποτελούσε την ‘κεντρική σκηνή’ του έργου, και μου ζήτησαν να τους παραχωρήσω ένα δωμάτιο προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν ως καμαρίνι.

Έχω βρεθεί σε διαδραστικές παραστάσεις που δεν κοιτούσα ποτέ τους ηθοποιούς στα μάτια μην τυχόν και βρουν αφορμή να με ανεβάσουν στη σκηνή, έχω βρεθεί σε παράσταση που καθόμουν στην πρώτη θέση και η πρωταγωνίστρια στα πλαίσια του έργου κάθισε στα πόδια μου, έχω βρεθεί σε παράσταση που οι θεατές καθόμασταν στην σκηνή και οι ηθοποιοί έπαιζαν πάνω στα καθίσματα στην πλατεία του θεάτρου. Παρόλα αυτά, η εμπειρία του ‘Η 8η Ημέρα’ στο σαλόνι του σπιτιού μου ήταν η πιο ιδιαίτερη θεατρική εμπειρία που έχω ζήσει.

Γιατί το να κάθεσαι στον καναπέ του σπιτιού σου, εκεί που μέχρι πριν λίγες ώρες βρισκόσουν με το μποξεράκι και έκανες ζάπινγκ, και να βλέπεις μαζί με άλλους 12 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων βρίσκονται 2-3 που δεν τους έχει δει ποτέ ξανά, μία παράσταση πάνω και πλάι στο τραπέζι που η πιο συνηθισμένη του χρήση είναι να ακουμπάς σε αυτό τις πίτσες και τα σουβλάκια από τα ντελίβερι, δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο μπορεί να σου συμβεί.

Το έργο ‘Η 8η Ημέρα’, το οποίο σκηνοθετεί ο Ηλίας Κουνέλας βασίζεται στο κείμενου του Ρουμάνου συγγραφέα Constantin Virgil Gheorghiu και έχει διάρκεια 80′ λεπτά. Ένα μεγάλο κομμάτι της παράστασης είναι αυτοσχεδιαστικό. Και πώς αλλιώς  θα μπορούσε να είναι, αφού ο Ηλίας και ο Παναγιώτης αναγκάζονται να προσαρμόσουν την παράσταση στα διάφορα σπίτια που επισκέπτονται κάθε φορά και στις εκπλήξεις που μπορεί αυτά να κρύβουν. Για παράδειγμα, όσο παιζόταν η παράσταση στο Παγκράτι, πέρασαν από τη γειτονιά τουλάχιστον πέντε θορυβώδεις ντελιβεράδες, οι οποίοι χάρη στους ηθοποιούς συμμετείχαν και αυτοί με τον τρόπο τους στην παράσταση.

η ΥΠΟΘΕΣΗ

Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ένας Ορθόδοξος ιερέας σε κάποιο χωριό της Μολδαβίας, ο οποίος εν καιρώ πολέμου κηδεύει έναν Εβραίο με βάση τα χριστιανικά έθιμα, μία ενέργεια που προκαλεί τις αντιδράσεις μερικών συμπατριωτών του και γεννιούνται σημαντικά ηθικά διλήμματα. Ο συγκεκριμένος ιερέας είναι ο πατέρας του Virgil Gheorghiu και μέσα από την ‘8η Ημέρα’ ο συγγραφέας διηγείται την ιστορία του. Ο Ηλίας και ο Παναγιώτης κατά τη διάρκεια της παράστασης μπλέκουν το πολεμικό σκηνικό στην Μολδαβία με τον ελληνικό Εμφύλιο και τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, ενώ με το σώμα και το στόμα τους δημιουργούν φυσικούς και απόκοσμους ήχους που δύσκολα συναντάς στο θέατρο.

Κατά τη διάρκεια της παράστασης, η οποία ήταν η υπ’ αριθμόν 208, συνειδητοποίησα πως είχα δει ξανά έργο του Ηλία και στο τέλος του έργου του το ανέφερα, για να μου επιβεβαιώσει πως πριν μερικά χρόνια είχε ανεβάσει το ‘Κήπος Στάχτες’ του Ντανίλο Κις σ’ ένα μέχρι πρότινος εγκαταλελειμμένο σπίτι στον Κολωνό. Τόσο σ’ εκείνη την παράσταση όσο και στο ‘Η 8η Ημέρα’ ο θεατής δεν χρειάζεται να πληρώσει εισιτήριο. Οι ηθοποιοί στο τέλος της παράστασης βγάζουν ένα κουτί στο οποίο η συνεισφορά είναι προαιρετική. Η μοναδική υποχρέωση που έχει ο οικοδεσπότης απέναντι στους ηθοποιούς είναι να δεχτεί στο σπίτι του 2-4 άγνωστα σε αυτόν άτομα ως θεατές, τους οποίους φέρνουν ο Ηλίας και ο Παναγιώτης.

ΥΓ: Όσοι καλέσετε την παράσταση στο σπίτι σας, να έχετε εύκαιρο ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και ένα μπρίκι. Θα χρειαστούν.

Facebook

(Photo Credits: Μιχάλης Ραφαήλ)