Δεν πέφτεις πάντα πάνω σε περίεργες. Εσύ είσαι ο περίεργος!

Κάθε φορά που ένας άνθρωπος, κάπου στον πλανήτη, εκφράζει στους γύρω του την έμμεση απορία ”ρε, δεν ξέρω τι τρέχει και πέφτω πάντα πάνω σε περίεργους/ες”, ο μέσος όρος του IQ του παγκόσμιου πληθυσμού μειώνεται κατά μία μονάδα. Κάθε φορά που κάποιος από την ομήγυρή του δεν του απαντά ”εσύ είσαι περίεργη/ος”, η προαναφερθείσα μονάδα προστίθεται στο IQ των βλήτων, αφού έχει φτάσει πλέον η ώρα η εμφάνιση να είναι το μόνο πράγμα που μας διαχωρίζει από τα ευγενή ζαρζαβατικά.

Δεν έχω το κοινωνικοπολιτικοοικονομικό υπόβαθρο για να σας αποδείξω την ακλόνητη πεποίθησή μου πως μία από τις βασικές αιτίες που τα τελευταία 40 σχεδόν χρόνια κυβερνούν την Ελλάδα η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πως πολλοί από εμάς πιστεύουν ότι έχουν ‘μαλακομαγνήτη’ και ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι για τους ανθρώπους που έχουν γύρω τους, οπότε θα αρκεστώ στο να εστιάσω στην αγαπημένη ατάκα των συγκεκριμένων ανθρώπων που δεν είναι άλλη από το ”ρε, δεν ξέρω τι τρέχει και πέφτω πάντα πάνω σε περίεργους/ες”.

Ας ξεκινήσουμε διευκρινίζοντας την έννοια του ‘πέφτω’ της προηγούμενης πρότασης. Αν ‘πέφτω’, σημαίνει ”πήγα να ξεκλειδώσω την πόρτα του σπιτιού μου κι έπεσα πάνω σ’ αυτόν”:

ή ”εκεί που έκανα σκι κουτούλησα πάνω σ’ αυτόν”:

τότε πάω πάσο και ζητάω ταπεινά συγγνώμη για ό,τι έχω γράψει στην πρώτη παράγραφο. Επειδή, όμως, το 99,9% των ανθρώπων όταν χρησιμοποιούν την προαναφερθείσα φράση, της οποίας η μόνη λογική απάντηση είναι ”εσύ είσαι περίεργη/ος”, αναφέρονται στα αισθηματικά τους, συνεχίζω να είμαι έξαλλος.

Δεν ευθυνόμαστε για διάφορα πράγματα που μας συμβαίνουν στη ζωή, όπως το ότι μπορεί να γεννηθήκαμε Έλληνες, να μην λέμε καλά το ‘ρο’ ή ότι η αριστερή μας γάμπα είναι λίγο πιο αδύνατη από την δεξιά. Για τις ερωτικές μας, όμως, σχέσεις είμαστε απολύτως υπεύθυνοι, αφού στην ουσία αποτελούν τις μόνες σχέσεις που έχουμε συνάψει από επιλογή. Αφαιρούμε γονείς, μπαρμπάδες και φίλους που είμαστε ακόμα φίλοι επειδή έτυχε πριν 30 χρόνια να κάτσουμε στο ίδιο θρανίο και μας δένει πλέον περισσότερο η συνήθεια παρά η φιλία. Στη συνομοταξία των συγγενών μπαίνουν και αυτοί.

Για να είμαστε, λοιπόν, με κάποιον άνθρωπο, είτε έχουμε σχέση μαζί του για μία εβδομάδα είτε για ένα χρόνο σημαίνει ότι τον επιλέξαμε. Είτε μας πλησίασε και ανταποκριθήκαμε θετικά στην προσέγγισή του, είτε τον προσεγγίσαμε και μας δέχτηκε εκείνος.

*Όποιος έχει παντρευτεί από προξενιό μπορεί να εγκαταλείψει το κείμενο*

Η μη λεκτική επικοινωνία είναι πολύ σημαντικότερη από τη λεκτική, αφού μας βοηθά συνειδητά/υποσυνείδητα να αντιληφθούμε πολλά πράγματα για έναν άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Οπότε, ακόμα και θεωρητικά αφού παρατηρήσουμε έστω για λίγα λεπτά έναν άνθρωπο που μας αρέσει, αντιλαμβανόμαστε κάμποσα πράγματα για αυτόν (σχετικά με την αυτοπεποίθησή, το γούστο, τη διάθεσή του). Πόσο μάλλον όταν συζητήσουμε, βγούμε, κάνουμε έρωτα μαζί του. Με το πέρασμα του χρόνου μέσα από μία σχέση αποκτούμε μια αρκετά καλή εικόνα για αυτόν, εκτός κι αν πρόκειται για την Emma Stone ή τον Eddie Redmayne κι όσο καιρό συναναστρεφόμασταν μαζί του, μας προσέφερε μια ακόμα οσκαρική ερμηνεία.

Λένε πως υπάρχει ένας μαγικός τρόπος που τα μειονεκτήματά/πλεονεκτήματά μας κουμπώνουν με τα αντίστοιχα των ανθρώπων που σχετιζόμαστε σε ερωτικό επίπεδο. Με μια δεύτερη σκέψη, αυτός ο τρόπος δεν είναι και τόσο μαγικός, αφού ελκύουμε ανθρώπους με βάση τη συμπεριφορά μας. Αν προβάλουμε τα λεφτά και το υπερσύγχρονο αυτοκίνητό μας, τότε θα μας προσεγγίσουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για λεφτά και χλιδή. Αν προβάλουμε το χιούμορ και την χαλαρότητά μας, αντιστοίχως και το ίδιο ισχύει για κάθε είδους ανθρώπινη συμπεριφορά. Η μοίρα (σε αυτή ανήκει και η ερωτική ζωή), άλλωστε, του ανθρώπου, σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, είναι ο χαρακτήρας του.

Όταν ο άνθρωπος με τον οποίο σχετίζεσαι, σου την έπεσε μέσω facebook, κεράτωνε την προηγούμενη του σχέση μαζί σου ή ασκούσε ψυχολογική/σωματική βία στους γύρω του στο παρελθόν, δεν μπορείς να εκπλήσσεσαι αν συμβεί το ίδιο και στη δική σας σχέση. Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να είσαι θεός και να καταφέρεις να τον αλλάξεις ή μία λίγο μεγαλύτερη πιθανότητα, να έχει αποφασίσει εκείνος να αλλάξει, αλλά το πιο πιθανό είναι το μοτίβο της προηγούμενης του σχέσης να μεταφερθεί στη δική σας. Να την πέσει στον επόμενο μέσω facebook, να σε κερατώσει, να σου ασκήσει κάποιας μορφής βίας.

Συνοψίζοντας, δεν μπορώ τους ανθρώπους που βρίζουν τους πρώην τους. Εκείνους που έπεσαν πάνω σε κάποιον περίεργο και αν και ήταν περίεργος, διατήρησαν για καιρό σχέση μαζί του και μια ωραία μέρα που χώρισαν αποφάσισαν να τον βαφτίσουν ‘μαλάκα‘.

Μετά από πάρα πολλή σκέψη ανακάλυψα τους δύο ακόμα πιο ώριμους τρόπους -πέρα του ”εσύ είσαι περίεργος/η”- που μπορώ να απαντήσω στον επόμενο άνθρωπο που θα μου πει ”ρε, δεν ξέρω τι τρέχει και πέφτω πάντα πάνω σε περίεργους/ες’‘ ή θα μου βρίσει κάποιον πρώην του. Πρώτον:

*καθρεφτάκι*

και δεύτερον: