O Michael Fassbender μιλάει για το “12 Χρόνια Σκλάβος”

O Μάικλ Φασμπέντερ είναι ένας φανταστικός ηθοποιός. Ας αγνοήσουμε λίγο τα Όσκαρ κι όλα αυτά τα παιχνίδια πρεστίζ και δημοσίων σχέσεων και στιγμιαίου hype. Αν τα βάλουμε κάτω και κάτσουμε να μετρήσουμε ποιος είναι ο καλύτερος ηθοποιός, ας πούμε, των τελευταίων 5 χρόνων, μετρώντας κατά κάποιο περίεργο τρόπο ερμηνείες και ρόλους, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε κανείς να βάλει άλλον πάνω από τον Φασμπέντερ.

(Εντάξει, τον Χοακίν Φοίνιξ. Αλλά μόνο αυτόν.)

Ο Φασμπέντερ έχει υπέρ του ένα απίστευτα καλό σερί επιλογής ρόλων, ακόμα και τα εμπορικά που κάνει καταλήγουν να του δυναμώνουν την εικόνα ως ερμηνευτή (όλοι ας πούμε φύγαμε από το καλό “X-Men: First Class” θεωρώντας πως το έκλεψε ο Μαγκνέτο), ενώ όπου κι αν παίζει διαφορετικά πράγματα, το κάνει με μια πειθώ ανατριχιαστική. Και όλα αυτά πηγάζουν από τον σκηνοθέτη με τον οποίο έχει ουσιαστικά κοινή διαδρομή, τον Στιβ Μακούιν.

Μιλώντας για αυτόν ξεκινάει η βίντεο συνέντευξη που εξασφάλισε το ΟΝΕΜΑΝ με αφορμή την ταινία “12 Χρόνια Σκλάβος” που ήδη παίζεται στις αίθουσες. Ο Φασμπέντερ μιλάει ακόμα τις ιδιαιτερότητες του φιλμ, για το ιστορικό του πλαίσιο, ενώ σε ένα σημείο κάνει κι ένα αστείο που θα έκανες μόνο στην παρέα σου, οπότε υπό αυτή την έννοια είναι σα να είμαστε όλοι παρέα του.

Δες τη συνέντευξη:

Η ταινία όπως έχουμε ήδη γράψει στο ΟΝΕΜΑΝ, είναι αριστούργημα. Όχι από αυτά που το βλέπεις και λες “α, ναι, τι περνάγανε κι αυτοί ε” και μετά τα έχεις ξεχάσει την άλλη βδομάδα. Αλλά πραγματικό αριστούργημα.

Μιλάγαμε πριν για την κοινή διαδρομή του Μακουίν με τον Φασμπέντερ. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως ο σκηνοθέτης έκανε το ντεμπούτο του με το “Hunger”, που ταυτόχρονα αποτέλεσε και τον ρόλο που έκανε τον πλανήτη να ασχοληθεί με τον Φασμπέντερ. Μήπως όμως είναι τυχαίο; Πάντα την έχεις την απορία μετά από μία μόνο ταινία/ερμηνεία.

Το “Shame” που ακολούθησε, παρά τις όποιες καλλιτεχνικές ενστάσεις, επιβεβαίωσε τόσο τον Μακουίν ως auteur, όσο και τον πρωταγωνιστή του ως σημαντικό ερμηνευτή. Εδώ ο Φασμπέντερ παίζει έναν αποστασιοποιημένο άντρα που αναζητά τρόπους να συντηρεί το κενό μέσα του ενώ καταστρέφει συναισθηματικά τους γύρω του. Έχει πολύ πράμα να παίξεις με έναν τέτοιο ρόλο, κι ο Φασμπέντερ ήταν τρομερός.

Αν το “Hunger” έφερε τους Μακουίν/Φασμπέντερ στο στερέωμα και το “Shame” τους επιβεβαίωσε, το “12 Years a Slave” είναι η τρίτη πράξη, εκείνη της γιγάντωσης. Η ταινία μετά την οποία κανείς δε θα έχει δικαίωμα να μην ασχοληθεί. Και μπορεί ο ρόλος του Φασμπέντερ αυτή τη φορά να είναι β’ (παίζει τον, ας το πούμε απλοϊκά, κακό της ταινίας), όμως παίζει το κάθαρμα με τόση επιμονή και συνέπεια στο καθήκον, και πάθος, και αλήθεια, που σχεδόν τρομάζει.

Ότι θα οδηγηθεί (όπως κι ο Μακουίν) στα Όσκαρ, είναι εντελώς δευτερεύον. Το κυριότερο είναι η υποψία πως έχουμε μπροστά μας έναν ηθοποιό ο οποίος μπορεί να παίξει τα πάντα.

* Το “12 Χρόνια Σκλάβος” παίζεται στις αίθουσες από την Odeon.