Οι 10 καλύτερες διαφημίσεις του Super Bowl

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, το 35% των θεατών του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος των ΗΠΑ συντονίζονται στους δέκτες τους για να δουν τις διαφημίσεις. Αυτό γιατί, μέσα από μια εξέλιξη δεκαετιών, οι τελικοί του Super Bowl έφτασαν να μαζεύουν εξωπραγματικές θεαματικότητες του στυλ 110 εκατομμυρίων θεατών την ώρα που η #1 σειρά στην Αμερική χτυπάει 22-23 μύρια.

Οι διαφορές είναι τόσο χαώδεις, που το Super Bowl έχει απομείνει το τελευταίο ίσως απόλυτα μαζικό τηλεοπτικό event στην Αμερική. Ως εκ τούτου, όλες οι μεγάλες εταιρείες μπαίνουν στην ουρά για να πληρώνουν ποσά της τάξης των 2.5 εκατομμυρίων δολαρίων για ένα κλιπάκι των 30’’. Μάρκες έχουν δει τις μετοχές τους να ανεβαίνουν αμέτρητα πολύ μέσα από την έξυπνη χρήση αυτού του πολύτιμου τηλεοπτικού χρόνου.

Γι’αυτό και κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει το Super Bowl, έχουμε τα αποκαλυπτήρια για μερικά από τα πιο ακριβά ή πιο φιλόδοξα διαφημιστικά της χρονιάς. Ας θυμηθούμε τα δέκα καλύτερα όλων των εποχών – μέσα σε αυτά, και ένα φετινό.

Xerox, “Monks” (1977)
Ο αδερφός Ντόμινικ κάνει μια μικρή κλεψιά και χρησιμοποιεί Xerox για να φτιάξει αντίγραφα των ιερών παπύρων. Κι αν αυτό δε σου μοιάζει και τόσο φοβερό, σκέψου ότι αυτή είναι μια διαφήμιση 35 χρόνων.

Apple, “1984” (1984)
Ο Ridley Scott σκηνοθέτησε μια διαφήμιση/παραλλαγή πάνω στο “1984” που έφερε το Macintosh στον κόσμο, με ένα δρομέα που σπάει τη γιγαντιαία οθόνη ελέγχου σε ένα δυστοπικό μέλλον που χαρακτηρίζεται από όχι-τσαχπίνικες Apple-τύπου ντιζαϊνιές.

McDonald’s, “The Showdown” (1993)
Το πιάνει το αστείο και το τραβάει μέχρι πυρηνικής σχάσης, αλλά παραμένει μια από τις πιο γνωστές και έξυπνες διαφημίσεις των ‘90s: Βάζεις τους δυο μεγαλύτερους σταρ να αναπαράγουν με κωμική υπερβολή αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Τόσο απλό, τόσο σωστό: Το Big Mac παραμένει 20 χρόνια μετά, μάλλον το πιο αναγνωρίσιμο burger μαζικής κατανάλωσης.

Budweiser, “Frogs” (1995)
Αν αυτή η απίστευτα κολλητική σαχλαμάρα δε σε κάνει να γελάσεις, τότε… ε, βασικά τότε δεν έχει καμία σημασία γιατί τη δουλειά της την έκανε και με το παραπάνω, κάνοντας μια παμπάλαια μπύρα να μοιάζει cool σε τελειωμένους φοιτητές.

Tabasco, “Mosquito” (1998)
LOL.

Monster.com, “When I Grow Up…” (1999)
Όταν έσκασε η φούσκα του ίντερνετ στις αρχές του 21ου αιώνα, μια από τις μεγάλες φίρμες που τη γλίτωσαν ήταν αυτή, και σε μεγάλο βαθμό θεωρείται πως αυτό ήταν αποτέλεσμα της ισχυροποίησης του brand της μέσω αυτής της διαφήμισης, η οποία μετέτρεψε καταθλιπτικές εικόνες και ιδέες σε mission statement.

E*Trade, “Monkey” (2000)
Ξέρεις πώς κάθε χρόνο στη Eurovision εμφανίζεται ένα τραγούδι που βασικά κοροϊδεύει τη Eurovision και πάντα παίρνει αρκετούς πόντους από την Ειρωνική Ψήφο; Αυτή η διαφήμιση είναι αυτό το τραγούδι. Με punchline “Βασικά μόλις σπαταλήσαμε 2 εκατομμύρια δολάρια”, προμόταρε το site Ε*Trade το οποίο υποτίθεται θα σου έδινε καλύτερους τρόπους να τα ξοδέψεις. Ταυτόχρονα, μια έξυπνη σάτιρα πάνω στις αστρονομικές χρεώσεις του διαφημιστικού χρόνου στο Super Bowl.

Reebok, “Terry Tate: Office Linebacker” (2003)
Η ιδέα είναι πως ένα γραφείο έχει προσλάβει το δικό του linebacker για να σαπίζει στο ξύλο και στα τάκλιν όποιον κάνει ‘φάουλ’ τύπου δεν γεμίζει ξανά τον καφέ ή δε δουλεύει μετά το τέλος του διαλείμματος κλπ. Αν ήταν 30’’ θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση όλων των εποχών, αλλά ακόμα κι έτσι είναι τρομερή ιδέα και δε λέω ότι θα μπορούσε να βοηθήσει την κατάσταση και στην Ελλάδα αλλά σίγουρα δε θα έκανε κακό ένας linebacker σε κάθε γραφείο. Αχέμ.

Volkswagen, “The Force” (2011)
Αν αυτό δεν είναι το πιο αξιαγάπητο πράγμα που έχεις δει ποτέ σου.

Honda, “Matthew’s Day Off” (2012)
Ένα εκπληκτικό homage στην καλύτερη εφηβική κωμωδία όλων των εποχών (“Η Πιο Κουφή Μέρα του Φέρις Μπιούλερ”) με τον Matthew Broderick να γίνεται Ferris στη θέση του Ferris, σε ένα κλιπάκι που κρύβει ντουζίνες αναφορών στην λατρεμένη ταινία του John Hughes. Είναι η περήφανη φετινή προσθήκη στην all-time λίστα των αξέχαστων διαφημίσεων.