Game of Thrones, “The Prince of Winterfell”: Αδερφική αγάπη

Στο όγδοο επεισόδιο του “Game of Thrones” ο Θίον συμπεριφέρεται και πάλι σαν πληγωμένο γατάκι, ο Ρομπ κάτι κάνει σωστά, ο Τζον κάτι κάνει λάθος, ο Στάνις αναπολεί τον Ρένλι κι ο Τύριον είναι να σκάσει με αυτά που ακούει από την Σέρσεϊ. Έχουν υπάρξει και καλύτερες εποχές για να έχεις αγαπημένα αδερφάκια σε αυτή τη σειρά. Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο “The Prince of Winterfell”.

“Where is the god of tits and wine?”

Πες τα ρε Τύριον. Με χαρακτηριστική ευκολία συνεχίζει να κλέβει τα επεισόδια και τη σεζόν ο μερακλής νάνος/στρατηγικό μυαλό του King’s Landing, ο ένας ίσως άνθρωπος μέσα σε όλο αυτό το χαμό που δεν ορίζεται από τα κόμπλεξ και τις αδυναμίες του απέναντι σε δεσμούς αίματος και άσπονδης φιλίας.

Πρέπει να πω, έστω και τώρα λίγο πριν το τέλος, η σεζόν αρχίζει να με κερδίζει. Όχι σαν την πρώτη και όχι λόγω της πλοκής (που είμαι βέβαιος πως θα μπορούσα να έχει αναπτυχθεί καλύτερα και πολύ πιο τηλεοπτικά), αλλά επειδή οι χαρακτήρες μοιάζουν όλο και πιο ανθρώπινοι. Το βλέπεις τώρα, σε ένα επεισόδιο σαν αυτό, όπου λίγο ως πολύ στήνονται τα πιόνια στις θέσεις που πρέπει ενόψει του (υποθέτω) εκρηκτικού φινάλε.

Η δράση είναι σχετικά λίγη, όμως οι επιμέρους αλληλεπιδράσεις μπορεί να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσες, επειδή πλέον είμαστε σε θέση να κατανοούμε το κενό του καθενός, τι είναι αυτό το πολύ θνητό που έχει, που τον κάνει άνθρωπο, που τον κάνει προβληματικό άνθρωπο, ώστε να θέλει να μπλεχτεί σε πολέμους, σε αντιμαχίες, σε παγίδες – εντελώς παράλογα, εντελώς ανόητα, εντελώς ανθρώπινα. Άλλοι νιώθουν κατώτερα παιδιά του ίδιου πατέρα, άλλοι ανώτερα, άλλοι θα κάνουν τα πάντα ώστε να σώσουν έναν δικό τους, άλλοι παρασύρονται από ποταπά πάθη, άλλοι τα κυριεύουν – κι άλλοι απλώς εύχονται να υπήρχε ένας θεός για βυζιά και κρασί.

Λίγο πριν οι διάφοροι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι βασιλιάδες έρθουν σε απόλυτη σύγκρουση, νιώθω σαν επιτέλους να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι. Καμιά φορά τα επεισόδια με κατεβασμένη ταχύτητα και με αρκετές σιωπές είναι απολύτως απαραίτητα. Αυτό θα πει να κάνεις τηλεόραση.

Πάμε να τα δούμε όλα γεωγραφικά, γιατί δεν είναι πως δεν συνέβη και τίποτα.

King’s Landing

Εδώ, για παράδειγμα, βρισκόμαστε λίγπ πριν τον αναπόφευκτο πανικό που θα επιφέρει η επκείμενη επίθεση του Στάνις, και λαμβάνουμε τρεις κεντρικές σκηνές μεταξύ χαρακτήρων, που είναι απλά εκπληκτικές. Μετά τη σχετική συγκίνηση του προηγούμενου, όταν η Σέρσεϊ έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό της για την τιμωρία από τους θεούς, εδώ τη βλέπουμε να έχει έρθει στα ίσα της και σαν υπερπροστατευτική μάνα που νιώθει πως ο εχθρός μυρίζεται αδυναμία, ορθώνει ανάστημα για να προστατέψει το γιο της. Έτσι, απειλεί τον Τύριον από φόβο πως ο νάνος συνωμοτεί για θάνατο του Τζόφρι στην διάρκεια της επίθεσης του Στάνις.

Για να τον απειλήσει πειστικά έχει συλλάβει και βασανίσει την πόρνη του, ή έστω αυτή που νομίζει πως είναι η πόρνη του. Γαμάτη ανατροπή, είναι τελικά άλλη. Θα παίξει αυτό ρόλο στις κινήσεις του Τύριον; Φυσικά θα παίξει, αλλιώς γιατί το είδαμε. Τι όμως; Δεν έχω ιδέα.

Σίγουρα οι σχέσεις των δυο τους (μετά τα διάφορα χαστούκια) δεν γίνονται και πολύ καλύτερες – ο Τζόφρι ακόμα ζει στην κοσμάρα του και ο Τύριον έχει να ανησυχεί για μια πολύ ρεαλιστική, και πολύ δυσοίωνη κατάσταση πολιορκίας.

Σε μια από τις τελευταίες σκηνές του επεισοδίου, ο Τύριον συζητά με τον Βάρις στο τείχος. Εκείνος τον πληροφορεί για το πρόβλημα με την Νταενέρυς, σε μια πρώτη ένδειξη πως όντως, η ιστορία με τους δράκους και τη Ντάνι δεν είναι κάποια μαζική μας παραίσθηση, αλλά πράγματι συμβαίνει σε αυτή τη σειρά. Ο Τύριον, ακόμα κι όταν μαθαίνει για την ύπαρξη τριών νεογέννητων δράκων, μοιάζει να αδιαφορεί για την ώρα. Σα να λέει πως έχουμε άλλα προβλήματα τώρα. “Θα ανησυχήσουμε αργότερα για τους δράκους,” λέει.

Άρα α) είχαμε το πρώτο μας teaser για την επόμενη (;) σεζόν και β) είχαμε το γερό teaser για το επόμενο επεισόδιο. Ο Στάνις καταφθάνει.

Ας πούμε δυο λόγια για αυτά.

α) Qarth

Η Ντάνι αποφασίζει πως δεν θα δραπετεύσουν αν πάρουν πίσω τους δράκους και ο Μόρμοντ τι να κάνει ερωτευμένος άνθρωπος, μάλιστα της λέει. Εχμ, αυτά. Υποθέτω πως όντως η Ντάνι είναι ένας (πολύ) μελλοντικός πονοκέφαλος, ναι, δίκιο Τύριον.

β) Στο κρουαζιερόπλοιο

Του καπετάν-Στάνις. Εκεί όπου τον ακούμε να λέει στον Ντάβος τα εσώψυχά του, όπως ότι ακόμα το κρατάει μανιάτικο που ο Βασιλιάς Ρόμπερτ έδωσε τα κάστρα και όλη την προίκα στον Ρένλι κι όχι στον ίδιο (έτσι εξηγείται), πως όταν γίνει βασιλιάς θα κάνει Hand των Ντάβος (αυτό έλειπε), α και πως ναι, θα συντρίψει τους Λάνιστερ.

Οπότε βασικά έχεις έναν πανίσχυρο στρατηλάτη με μεγάλο στρατό και άχτι μιας ζωής να κατευθύνεται προς τα τείχη σου. Ναι, εντάξει, χαλάρά, καμία ανησυχία Τζόφρι. Πήγαινε βασάνισε τη Σάνσα λίγο ακόμα να περάσει η ώρα. (Σοβαρά, τι κάναν τα παιδιά πριν βγει το Playstation.)

Στο Harrenhal

O Τάιγουιν σκοπεύει να επιτεθεί στον Ρομπ μαθαίνουμε, την ώρα που η Άρυα χρησιμοποιεί την άλλη ευχή για να αποδράσουν μαζί με τον Jaqen. Να πούμε αντίο στο Χάρενχαλ; Το εύχομαι.

Westerlands

Οπότε μιας και τον αναφέραμε: Ο Ρομπ τραβάει τα δικά του ζόρια. Έχει μόλις ανακαλύψει πως η Κέιτλιν Σταρκ έχει βασικά αφήσει τον Τζέιμι να το σκάσει, στέλντοντας μαζί του την πιστή Μπριέν ώστε να διαπραγματευτεί με τους Λάνιστερ την ανταλλαγή κρατουμένων, δηλαδή τη Σάνσα και την Άρυα. Κάτι σαν “Ανταλλάζω έναν Λάνιστερ για δυο Σταρκ, πάει;” Τα προβλήματα ξεκινάνε από το γεγονός πως στο King’s Landing είμαστε μείον μία Σταρκ, αλλά αυτό δεν το ξέρει η Κέιτλιν.

Τελοσπάντων, όλα αυτά με κάποιο τρόπο καταλήγουν με τον Ρομπ να κάνει σεξ με την καυτή νοσοκόμα Ταλίσα στη σκηνή του, οπότε well done.

Πέρα από το τείχος

Ο Τζον Σνόου πλέον, σε αυτό το σημείο, είναι σαν τον αντι-Ρομπ. Εντάξει, αφού έπεσε στην παγίδα της Υγκριτ εκείνη του έσωσε τη ζωή λέγοντας πως είναι ο μπάσταρδος του Νεντ Σταρκ και πως ας τον κρατήσουν αιχμάλωτο γιατί ο Μεγάλος Κακός μπορεί να θέλει να τον γνωρίσει, και κάπως έτσι αν κατάλαβα καλά θα κατευθυνθούν προς το Τείχος.

Εντάξει, αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά.

Στο Winterfell

Και, για το εβδομαδαίο μας facepalm, σας παρουσιάζουμε τον Θίον Γκρέιτζοϊ!

Η Γιάρα (που σε αυτό το σημείο δε μπορώ να αποφασίσω αν είναι απολαυστικά αντιπαθής ή ξερά αντιπαθής) έρχεται στην πόλη απλά για να δουλέψει τον αδερφό της. Εκείνος ζήτησε ιππικό κι εκείνη, βασικά, ήρθε να τον πάρει πίσω σπίτι. Εντάξει συγγνώμη, αλλά με αυτή την εξυπνάδα που έκανε να κάψει & κρεμάσει τα δύο πιτσιρίκια τι ακριβώς περίμενε ότι θα πετύχαινε;

Αυτή η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Οι δυο τους διαφωνούν, και φοβάμαι πως όλο αυτό δε θα έχει ευτυχή κατάληξη. Ένας άνθρωπος, ακόμα κι ο Θίον (ΕΙΔΙΚΑ κάποιος σαν τον Θίον) μπορεί να αντέξει ως ενός σημείου. Αναμένω ξέσπασμα οσονούπω.

Την ίδια ώρα λίγο πιο έξω από το Winterfell, μαθαίνουμε την αλήθεια πίσω από το χαζο-cliffhanger του προηγούμενου επεισοδίου, που ήταν προφανώς αυτό που όλοι είχαμε υποψιαστεί, ότι δηλαδή ο Μπραν κι ο Ρίκον είναι ζωντανοί και τα αποκαϊδια ήταν δυο παιδάκια από το παραδίπλα χωριό. Οπότε έτσι ξεκαθαρίσαμε ένα ανούσιο cliffhanger με ένα μη-cliffhanger.

Κάτι δεν κάνετε σωστά, παιδιά. Αλλά δεν πειράζει, το επεισόδιο ήταν πολύ καλό. Άσε που, για να το θέσουμε περιληπτικά ενόψει των δύο επόμενων, μυρίζει μπαρούτι. Γενικώς.