Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος μπορεί να σου στοιχειώσει τη ζωή σε ένα λεπτό

Πώς γίνεται να μην έχει γράψει ούτε μισό τραγούδι στο σπίτι του; Πού βρισκόταν όταν έγραψε το ‘Εν Λευκώ’; Γιατί είναι ευτυχισμένος που δεν ανεβαίνει στη σκηνή; Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Άννα Βίσση; Και τέλος πάντων, Παρίσι ή Λονδίνο; Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος από τους δύο αγαπημένους του προορισμούς; Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος ήταν ο πρώτος καλεσμένος της εκπομπής Rec στο Ραδιόφωνο 247, στους 88.6 (κάθε Σάββατο, 12.00-13.00) και αυτά είναι τα πιο σημαντικά σημεία της συνέντευξης.

(φωτογραφία: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

“Τα πρώτα πράγματα που έγραψα δεν ήταν τραγούδια. Πειραματιζόμουν με όλες τις άλλες μορφές, έγραφα θέατρο, ξεκινούσα μυθιστορήματα. Στο τραγούδι με έσπρωξε ο Κώστας Τσίρκας, ένας πολύ καλός μου φίλος, μου λέει, εσύ που το ‘χεις με το γράψιμο, κάτσε γράψε κάνα τραγουδάκι, λέω κι εγώ, πόσο δύσκολο να ‘ναι, κι έτσι μπήκα στη διαδικασία να γράφω αυτά που στην πορεία έγιναν τα τραγούδια μας με τον Κώστα και τη Νατάσα“.

“Μεγαλώνοντας ήμουν περισσότερο της ξένης μουσικής. Άρχισα να ακούω συνειδητά ελληνική μουσική και μεγάλους Έλληνες στιχουργούς αφού άρχισα να γράφω, ή μάλλον παράλληλα. Πολύ συνειδητά άρχισα να παρατηρώ ποιες σχολές με εκφράζουν περισσότερο και ποια είναι τα κλειδιά συγκίνησης των μεγάλων δασκάλων”.

“Έχω φύγει από μία κοινωνική συγκέντρωση με φίλους κάπου στο Θησείο, είναι βράδυ, και από τα νεύρα και την ένταση κατεβαίνω με τα πόδια όλη την Πειραιώς-Πέτρου Ράλλη για να φτάσω σπίτι μου στον Κορυδαλλό. Θυμάμαι ότι έγραφα το ‘Εν Λευκώ’ μία μία στροφή… Αρχικά δεν είχα την πρόθεση να γίνει τραγούδι, γι’ αυτό έχει αυτά τα εκατομμύρια τετράστιχα. Έγραφα ένα τετράστιχο για κάθε άνθρωπο που ήθελα κάτι να του απευθύνω. Ήταν τότε και οι εποχές που δεν είχαμε τα κινητά τελευταίας τεχνολογίας για να μπορούμε να σημειώνουμε ή να ηχογραφούμε πάνω τους, οπότε έλεγα, αν καταφέρω να θυμάμαι κάποιες από τις στροφές μόλις γυρίσω σπίτι, θα κάτσω να τις καταγράψω. Αν δεν τις θυμάμαι, δεν πειράζει, θα το ‘χω βγάλει τουλάχιστον από μέσα μου. Γύρισα λοιπόν σπίτι, τις θυμόμουν και τις έγραψα και έτσι γεννήθηκε αυτό το τραγούδι”.

“Κινούμαι με τα πόδια όσο το δυνατόν περισσότερο ή με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, επίσης αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής σχέσης μου με την πόλη. Μ’ αρέσει να χαζεύω τον κόσμο. Είμαι ένας από αυτούς τους τρομακτικούς ανθρώπους που μπορεί σε ανύποπτο χρόνο να τους πιάσεις να σε παρατηρούν. Δεν κάνω σκοτεινές σκέψεις πάντως. Νομίζω δεν υπάρχει στιγμή που έχω γράψει κάτι ή έχω συλλάβει την κεντρική ιδέα και να μην έχει γεννηθεί στο δρόμο ή σε ένα περίπατο. Σίγουρα δεν έχει γεννηθεί τίποτα μέσα στο σπίτι”.

“Δεν νιώθω επαγγελματίας στιχουργός. Νιώθω ένας επαγγελματίας εκφραστής αυτού που σκέφτεται. Έτυχε ο στίχος να είναι ένα πλαίσιο στο οποίο μπόρεσα να περάσω το μήνυμά μου σε αρκετούς ανθρώπους, αλλά είμαι προετοιμασμένος αύριο να ξεκινήσω να κάνω κάτι άλλο, να ζωγραφίζω για παράδειγμα” (γέλια)

“Κανείς δεν πρόκειται να σου δώσει χρήματα για να τον ξεπλύνεις ρεπερτοριακά, εντός πολλών εισαγωγικών, έναν τραγουδιστή”.

“Έχω γράψει τραγούδι σε ένα λεπτό και το ‘χετε ακούσει στο ραδιόφωνο. Μη μετράς την ποιότητα των πραγμάτων στον χρόνο που χρειάζεται να το κάνεις. Μέσα σε ένα λεπτό γίνονται σπουδαία πράγματα και τεράστιες καταστροφές. Για να καταγραφεί ένα τραγούδι σε ένα λεπτό, πάει να πει ότι έχεις μια πάρα πολύ γερή και έτοιμη έμπνευση, που πάει να πει ότι ίσως είναι και πιο ποιοτικό από ένα τραγούδι που θα κάτσεις να παιδέψεις πάρα πολύ”.

“Επίσης, δεν φημίζομαι για την υπομονή μου”.

“Κάνω ταξίδια για να δω παραστάσεις, προσπαθώ να πηγαίνω όσο πιο συχνά γίνεται. Γενικά αγαπώ τα ταξίδια. Η αλλαγή σκηνών και εικόνων σε τροφοδοτεί και μπορείς να φιλτράρεις διαφορετικά τον κόσμο”.

“Είμαι πολύ πιστός στα ταξίδια. Πηγαίνω στο Λονδίνο και το Παρίσι, δεν τα αλλάζω και αποφεύγω τις νέες εμπειρίες, γιατί προφανώς κάτι με συνδέει με αυτές τις πόλεις και μου αρέσει που έχω τα στέκια μου και τα μέρη που μ’ αρέσει να πηγαίνω”.

“Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να συνεργαστώ με έναν συνθέτη που κάνει πολύ βαριά λαϊκά, πίστας, είπε ο άνθρωπος που έγραψε τραγούδια με τον Νίκο Καρβέλα” (γέλια)

“Ευχαριστήθηκα πάρα πολύ να δουλεύω με την Άννα Βίσση. Έγινε η επαφή με πολύ ωραίο τρόπο. Με πήρε η ίδια η Βίσση, με κάλεσε στο σπίτι της να συζητήσουμε, ήμουν πολύ επιφυλακτικός στην αρχή και είδα έναν άνθρωπο που η τρέλα του στα πράματα και το μάτι του που άστραφτε μου έκανε κλικ. Ήταν πάρα πολύ ανοιχτή στο να ακούσει αυτά που είχα να της πω, πολύ σημαντικό για μια σταρ με τόσα χρόνια καριέρας στην πλάτη της. Ήταν μια πάρα πολύ ωραία συνάντηση αυτή που είχαμε”.