Πριν 15 χρόνια οι t.A.T.u. έβγαλαν το ‘All the Things She Said’

Σαν σήμερα πριν 15 χρόνια, 19 Αυγούστου του 2002, γεννήθηκε ένα από τα διασημότερα κομμάτια της ποπ κουλτούρας των ’00s.

Οι Julia Volkova και Lena Katina, το δίδυμο των t.A.T.u. δηλαδή, τότε 17 και 18 χρονών αντίστοιχα, προκάλεσαν έναν μικρό κοινωνικό σεισμό. Διασκευάζοντας στα αγγλικά ένα προ διετίας ρώσικο κομμάτι τους, οι t.A.T.u. έκαναν άνοιγμα στην αγγλόφωνη αγορά, με μια διαρκή υπόσχεση/υπόνοια λεσβιακού έρωτα να κρέμεται πάνω από κάθε τους λέξη, βλέμμα ή καρέ του σημαδιακού βίντεο κλιπ.

Ήταν φυσικά καλοζυγισμένο κομμάτι μάρκετινγκ, όσο και φανταστική ποπ μουσική, αλλά ο όλος τόνος και η εικονογραφία του βίντεο χτύπησαν προφανώς την κοινωνία σε μια ευαίσθητη φλέβα. Ήταν κάτι που όσο κάποιοι ήθελαν να ακουστεί, τόσο άλλοι φοβόντουσαν να ακούσουν. Οι πάντες αντέδρασαν. Άλλοι άνθρωποι αντέδρασαν με ενθουσιασμό. Με χαρά. Με οργή. Κάπως όμως. Οι πάντες. Θυμάστε μια εποχή που η απειλή (γιατί έτσι το εξέλαβαν πολλοί και πολλές) ενός λεσβιακού ρομάντζου έκανε τον κόσμο να εξοργίζεται και οργανώσεις να ζητούν απαγόρευση;

Την ίδια στιγμή, η εμπορική τους επιτυχία ήταν και παραμένει αδιαπραγμάτευτη. Το συγκρότημα έχει βγάλει 6 άλμπουμ με πάνω από 25 εκατομμύρια αντίτυπα πωλήσεων, ενώ ήταν το πρώτο συγκρότημα από την Ευρώπη που έκανε ποτέ πλατινένιο το ίδιο άλμπουμ σε δύο διαφορετικές γλώσσες. Μα πάνω απ’όλα, είναι το γεγονός πως 15 χρόνια μετά όλες και όλοι ξέρουμε τι είναι οι t.A.T.u. και έχουμε άμεσα τουλάχιστον μια ιστορία έτοιμη για αυτές.

Με πάρα πολλούς τρόπους, η όλη ύπαρξη των t.A.T.u. είναι ο ορισμός του ‘τι έχουμε ζήσει’. Και, φυσικά, η όλη τους ανάμνηση έχει πολλές πτυχές και πολλές ιστορίες πίσω της. 4 συντάκτες μιλούν για την ανάμνηση του 2002, για την Eurovision του 2003, για τη δυσφορία του σήμερα.

Η ΠΟΠ ΤΟΥ 2002 ΚΑΙ Η EUROVISION ΤΟΥ 2003

Το 2002 το έχω στο μυαλό μου σαν μια ολόκληρη εποχή από μόνο του. Νομίζω για την ποπ μουσική παίζει να ταν η καλύτερη χρονιά της με Shakira, Britney, Aguilera, Avril Lavigne, Kylie Minogue να βγάζουν τότε τα καλύτερα κομμάτια τους. Επίσης αν θέλω να δω το “πριν” και το “μετά” ενός σταρ θα βάλω πάντα το όνομα του και το “2002” για το πριν. Άσε που το 2002 είχε τη δική του μόδα (βάλτε “Paris Hilton 2002” για να τη θυμηθείτε). Το ‘All the Things She Said’ ειναι μια ακόμη απόδειξη για το πόσο τέλειο ήταν ποπ μουσικά το 2002. Δεν υπάρχει κορίτσι ειδικά, γιατί για τότε αυτά μπορώ να αντιπροσωπεύσω, που να μην είχε κολλήσει μαζί του.

Η πιο εντονη ανάμνηση μου όμως από τις t.A.T.u. ήταν τότε που θα εμφανιζόνταν στη Eurovision. Όλοι -με το “όλοι” εννοώ τα μεσημεριανά και το δελτίο του Star- συζητούσαν για το αν θα τολμήσουν να φιληθούν πάνω στη σκηνή. Η διοργάνωση τους το απαγόρευσε με αυτόματο αποκλεισμό σε περίπτωση που έκαναν κάτι απρόοπτο. Όλοι πίστευαν ότι θα κάνουν και το Star μας έλεγε ότι ο σκηνοθέτης είναι προετοιμασμένος να αλλάξει πλάνο σε περίπτωση που γίνει το κακό. Και εγώ πίστευα ότι θα φιληθούν και το περίμενα λεπτό προς λεπτό, αλλά τελικά δεν το έκαναν ποτέ. Είχα απογοητευτεί. -Ναστάζια Καπέλλα

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

To ‘All The Things She Said’ είναι ένα από τα τέσσερα πρώτα κομμάτια που κατέβασα από το Napster. Νομίζω ήταν το δεύτερο ή το τρίτο, το πρώτο ήταν σίγουρα το ‘For Whom The Bell Tolls’ των Metallica, άρα μ’ έναν τρόπο συνέβαλα κι εγώ στα νεύρα του Lars Ulrich, είμαι ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας, ευχαριστώ. Οι t.A.T.u. είναι αναπόσπαστο μέρος του πρώτου μου ίντερνετ λοιπόν, την εποχή που δεν μπορούσες να παίζεις Manager και να ακούσεις ταυτόχρονα μουσική από τον υπολογιστή. Την εποχή που φορτώνες τα κομμάτια στον Winamp με τα μικροσκοπικά γραμματάκια. Την εποχή που το μόντεμ συνδεόταν με τον γνωστό ήχο ποντικιού στα τελευταία του. Την εποχή που κάθε κομμάτι που κατέβαζες ήταν μια περιουσία. Την εποχή που άκουγα το ‘All The Things She Said’ δεκαπέντε φορές τη μέρα. -Ηλίας Αναστασιάδης

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΑΝ

2003. Τηλεοπτικός πανικός για τις δύο ομορφυλόφιλες κοπέλες που “απειλούν” να φιληθούν επί σκηνής. Τηλεθέαση στα ύψη. 3η θέση. Ακολουθεί ένα κύμα υποστήριξης της ομοφυλοφυλικής κοινότητας, η οποία τις αναγάγει σε role model, αγνωώντας ότι στην ουσία δεν είναι παρά μία (επιτυχημένη) κίνηση marketing, αφού καμία από τις δύο δεν ήταν στην πραγματικότητα ομοφυλόφιλη.

2006. Η φωνή τους (μαζί με τις πωλήσεις) γιγαντώνεται. «Το σλόγκαν μας είναι να αγαπάμε και ότι δεν έχει σημασία ποιόν. Αυτό που λέμε είναι ότι ένα αγόρι μπορεί να αγαπήσει ένα αγόρι και ένα κορίτσι ένα άλλο κορίτσι. Αν όλοι οι άνθρωποι αγαπούσαν ο ένας τον άλλο θα ήταν πιο εύκολο να ζούμε σε αυτό τον κόσμο», δηλώνουν χαρακτηριστικά.

2014. Ενώ έχουν ήδη διαλυθεί, η μία από τις δύο απαντά στο ενδεχόμενο ο γιος της να είναι ομοφυλόφιλος. «Θα τον καταδίκαζα γιατί πιστεύω ότι ο αληθινός άνδρας πρέπει να είναι αληθινός άνδρας. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για αναπαραγωγή. Αυτή είναι η φύση μας. Για μένα ο άνδρας είναι στήριξη και δύναμη. Όχι δεν θα αποδεχθώ να είναι ο γιος μου ομοφυλόφιλος».

Οι μάσκες έπεσαν. All the things she said… ήταν (τελικά) μπούρδες! -Ευθύμιος Σαββάκης

FINDING T.A.T.U.

Πώς να γιόρταζα την 15η επέτειο ενός τραγουδιού που αγαπώ πάρα πολύ; Θα μπορούσα να ψάξω να βρω ειδήσεις και αντιδράσεις της εποχής, αλλά πρώτον είναι δύσκολο, δεύτερον τις θυμάμαι σαν σήμερα. Κάπου ανάμεσα στο απαγορευμένο και στο αλλά-όχι-ακριβώς, το όλο art/media project των t.A.T.u. (γιατί αυτό ήταν, πολύ παραπάνω από ένα μόνο τραγούδι) με τον υπολογισμένα faux σόκιν χαρακτήρα του κατάφερε να σκανδαλίσει όσο και να ενδυναμώσει. Θα μπορούσε να είναι το αντικείμενο μιας τύπου-‘GLOW’ σειράς.

Αντ’αυτού, υπάρχει μία ταινία, που μου φαίνεται απίστευτο ότι μόλις τώρα ανακάλυψα, και το να την παρακολουθήσω ήταν ο δικός μου φόρος τιμής σε ένα τραγούδι-σταθμό. Το ‘You and I’ του 2011 (του Roland Joffé, που είναι κανονικός σκηνοθέτης, έχει προταθεί για Όσκαρ) ακολουθεί δύο έφηβες που γνωρίζονται και ερωτεύονται σε ένα φόρουμ για τις t.A.T.u. και αφού μπλέκουν με ναρκωτικά και άλλους #παιδί_μου_πρόσεχε μπελάδες, στο τέλος το ζουν ευτυχισμένες σε ένα λάιβ των ίδιων των t.A.T.u. Η ταινία είχε για αρχικό τίτλο το ‘Finding t.A.T.u.’ και μου φαίνεται απίστευτο ότι δεν είναι πιο γνωστή. Είναι πολύ κακή φυσικά, αλλά έχει σάουντρακ γεμάτο από κομμάτια τους και τη Mischa Barton του ‘O.C.’ (παίζει τη Ρωσίδα από τις δύο κοπέλες) να μιλάει σε όλη την ταινία με ξεκαρδιστική ρώσικη προφορά των αγγλικών. “ΙΕΝ ΜΟΣΚΑΟΥ, ΩΛ ΝΤΡΙΕΜΣ ΚΑΜ ΤΡΟΥΕ.”

Δεν ξέρω γι’αυτό. Στη σημερινή Μόσχα, αν εμφανίζονταν οι t.A.T.u. μάλλον θα ήταν φυλακή.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ

t.A.T.u., Ρακιντζής και Lordi: Οι καλύτερες στιγμές της Eurovision