Ο skoumas χορεύει ακόμα trance

Κουρασμένος, προ πολλού εκνευρισμένος και πιέζοντας τους αδένες του λαιμού, λες και είναι αυτός ο τρόπος για να ξεκολλήσει το μυαλό και να πει τη λέξη που δε σου ‘ρχεται κι έχεις αρρωστήσει απ’ τη ζοχάδα, θαύμαζα την ικανότητα του κεφαλιού να σε στέλνει -όλο και πιο συχνά όσο μεγαλώνεις-  αδιάβαστο όταν το εκβιάζεις να βρει τη σωστή λέξη.

Το είχα πάθει πριν λίγες εβδομάδες παλεύοντας να θυμηθώ το όνομα του ηθοποιού που δίνει τη φωνή του στον Bojack Horseman. Will Arnett, το γκούγκλαρα, δεν άντεξα. Και τώρα, λίγες εβδομάδες μετά απ’ το κακό με τον Arnett, είμαι στη χιλιοβρωμισμένη Θέμιδος στου Ψυρρή, ό,τι είχε πέσει το σκοτάδι και πεθαίνω πάλι, δίκαια όπως επιτάσσει ο δρόμος, για μια λέξη. “Πώς, γιατί, πότε, τι είχες πάρει γράφοντας αυτό το… αυτό το… το…”;

(φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Ο Γιώργος Παπανικολάου, ή ‘skoumas’ κατά το ιντερνετκότερο, δεν χρειαζόταν την έξτρα λέξη για να απαντήσει. Χαμογελούσε ήδη από το ‘πώς’. Ειρηνική φιγούρα, φιλικός τύπος, αλλά με μια διαστροφή στο μάτι που δεν περνάει απαρατήρητη. Περίμενε αυτήν την ερώτηση τέσσερα χρόνια. Δεν την περίμενε αγωνιώντας, κάθε άλλο. Δεν μοιάζει με τύπο που καίγεται για συνεντεύξεις ή πολλή πάρλα ούτε με κάποιον που νομίζει ότι η ζωή του χρωστάει. Περίμενε τέλος πάντων ησύχως για τέσσερα χρόνια, από τότε δηλαδή που τάισε το Youtube με το ‘Χορεύω Trance’, αυτό το… αυτό το… Άντε πάλι.

Το ‘Χορεύω Trance’ είναι ένα τραγούδι trance, που μελωδικά πορεύεται χωρίς ενοχές πάνω στην κάρμινα μπουράνα του είδους, το ‘Dance with the Devil’ που παίζεται και χορεύεται στις αθηναϊκές νύχτες ξεκάθαρα περισσότερο απ’ ό,τι το 2001 που κυκλοφόρησε. Οι στίχοι του είναι της γοητευτικής συνομοταξίας “-Τι κάνεις Γιάννη; -Κουκιά σπέρνω” και το κλιπ του έχει πάρει τοις μετρητοίς τους γοητευτικούς στίχους κάνοντάς τους εικόνα με συνέπεια.

“Πολλές φορές σκέφτομαι τρόπους για να με κάνω να γελάσω. Κάθε φορά και κάτι πιο δημιουργικό. Η διαδικασία που ακολούθησα με το ‘Trance’ ήταν σχεδόν αυτο-υπνωτισμού. Ήμουν σε μια περίεργη φάση. Ψιλοαγανακτισμένος και μη σίγουρος για το τι θα κάνω στη ζωή μου, θυμάμαι απλά ότι αφέθηκα και άφησα να βγει ό,τι είχα στο μυαλό.

Ήταν σχεδόν freestyle. Έβαλα τη βάση της μουσικής να παίζει και από πάνω τραγουδούσα ό,τι μου ερχόταν. Νομίζω ότι πολλά μέσα στο κομμάτι γράφτηκαν με μόνο ένα take. Δεν ακούω φανατικά trance. Περισσότερο, έχω σχέση με το concept trance όπως παρουσιάζεται στο τραγούδι. Καπαρντίνα, γυαλιά και κάποιος να φωνάζει ότι εγώ τώρα θα χορέψω… Έχω πάντως σχέση με trance μπάντες όπως οι Infected Mushroom που είναι μια από τις αγαπημένες μου”.

Κι εγώ νομίζω (είμαι σίγουρος, τι νομίζω) ότι λέει την αλήθεια. “Οι φίλοι με ρωτάνε τι κάνω το πρωί, τι κάνω μεσημέρι και τι κάνω στην αυγή”, γράφει και ποιος χρειάζεται άρθρο πριν το μεσημέρι; Ο skoumas πατάει στην κορυφαία συμβουλή όλων των εποχών (σ.σ. “μην αφήσεις ποτέ ένα ‘το’ να χαλάσει μια καλή ιστορία”) και συνεχίζει με την αυτόματη γραφή. “Εμένα δε με πειράζει αν εσύ χορεύεις, αλλά πρόσεχε το τραπέζι για να μην πέσει το ποτό που έχουμε πάρει με την κοπέλα μου εδώ”, γράφει και η σκέψη ότι ο κύριος που διαμαρτύρεται μοιράζεται όντως το ίδιο ποτό με την κοπέλα του κόβει την καρδιά στα δύο.

Καλτ αριστούργημα; Γι’ αυτές τις λέξεις σπάω τόση ώρα το κεφάλι μου; Όχι, όχι καλτ. Σε μια χώρα με σπουδαία καλτ/τρας παράδοση στο τραγούδι (και στη ζωή), με απίθανους 80s και 90s ερμηνευτές και με τηλεοπτικές εκπομπές που έκοψαν λούμπεν δισκογραφικό νόμισμα, θέλω να πιστεύω πως το ‘Χορεύω Trance’ (ξε)γλιστράει σε μια δική του κατηγορία. Είναι παιδί του χαβαλέ και του yolo, καίει μη αμελητέο αριθμό κυττάρων σε κάθε view, αλλά η καλτ/τρας ταμπέλα παραείναι εύκολη για τον τύπο που υπογράφει τη μουσική, τον στίχο και τη σκηνοθεσία. Ένας τύπος ευφυής, ένα συνεσταλμένο τρολ που σε πουλάει και σε αγοράζει χωρίς δυσκολία, αν του το επιτρέψει η συστολή του.

Το ‘skoumas’ είναι ένα παρατσούκλι που κληρονόμησε απ’ τον πατέρα του. “Τον φώναζαν έτσι οι φίλοι του. Στα μέρη μας, σκούμας είναι αυτός που βαριέται ή κάτι τέτοιο. Εμένα απλά μου άρεσε ο τρόπος που ακούγεται”.

Γεννημένος στα Γιάννενα και μεγαλωμένος στην Άρτα (στην οποία γυρίστηκε και το βίντεο κλιπ), ο Γιώργος ζορίστηκε αρκετά μέχρι να προσαρμοστεί στην καινούργια του πόλη, με αποτέλεσμα να λιώνει με το Music 2000 στο PlayStation 1 και να κατεβάζει τόνους μουσική από το Napster. “Πάντα, από το δημοτικό σχεδόν, είχα τα ακουστικά κολλημένα στ’ αυτιά μου, κάτι που φτάνει μέχρι σήμερα. Με λίγα λόγια, υπήρχε πάντα ένας φανταστικός μαγευτικός κόσμος που ήταν εξ’ ολοκλήρου νοητός και δημιουργούνταν μέσω της μουσικής”. Σε ανύποπτο χρόνο, μου είπε ότι το ‘Matrix’ επηρέασε πάρα πολύ τη ζωή του.

O skoumas παίζει, αλλά δεν είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής του ψευδοφουτουριστικού βίντεο κλιπ, όπως όλοι πιστεύαμε. Γράφω ‘όλοι’ για να μοιραστώ την γκάφα, ελπίζω πως όλοι πιστεύαμε ότι αυτός ήταν ο σπουδαίος νέος με το λεντ στο κεφάλι και το χασαποσέρβικο με τα χέρια. “Αυτός είναι ο Κύριλλος. Έχουμε χάσει επαφή πλέον, αλλά τότε ήμασταν μαζί σε μια σχολή πολεμικών τεχνών και τον ρώτησα τυχαία αν ήθελε να παίξει σε ένα κλιπ. Έκανε και αυτός γυρίσματα μόνος του εκείνη την εποχή. Η κοπέλα στο κλιπ ήταν η τότε κοπέλα μου και ναι, ήταν και είναι εξαιρετική και με στήριξε πολύ”.

Η αγαπημένη μου σκηνή, η σκηνή που θέλω να πάρω σπίτι είναι το πρώτο έμπα του Κύριλλου στο καφενείο, στο οποίο οι παππούδες είναι προφανώς μιλημένοι να συνεχίσουν απτόητοι την πρέφα τους, εκτός από έναν που σπάει τη γραμμή και δεν μπορεί να κρατήσει τα γέλια του.

Ο Γιώργος ταξιδεύει παντού. Η έδρα του είναι το Χονγκ Κονγκ. Εκεί “φτιάχνει λογισμικό για πολυεθνικές” και ασχολείται με την παραγωγή web sites. Στην Ελλάδα, έρχεται κάτι σαν μια φορά το χρόνο. “Είναι άλλη φάση από αυτό που έκανα, αλλά η αλήθεια είναι ότι μου δίνει άλλα καλά όπως αυτονομία και οικονομική άνεση. Είπα στον εαυτό μου ότι δεν θέλω να ξαναζήσω το αίσθημα της καταπίεσης και της μιζέριας στη ζωή μου και πήγα και το έκανα. Ταξίδεψα τον κόσμο. Παρ’ όλα αυτό βγάζω ακόμα κομμάτια με πιο πρόσφατο το ‘Ζήλεψε’.

Θέλω να βγάλω πάλι κάτι καλό. Ωστόσο, αν γινόμουν επαγγελματίας Youtuber, δεν ξέρω αν θα έβγαινε κάτι τέτοιο. Αν τα αφήνεις εκτός χρημάτων, βγαίνουν πολύ καλύτερα. Παρ’ όλα αυτά βγάζω ακόμα τραγούδια στο κανάλι και προσπαθώ να τα κάνω έτσι ελεύθερα και χύμα”.

Ειλικρινά, δεν έχω λόγια, δεν βρίσκω, για να περιγράψω τι κάνει το ‘Ζήλεψε’ μέσα μου. Τα μάτια μου δεν έχουν στεγνώσει ακόμα. Αλλά ας μείνουμε στο ‘Trance’. Τίποτα δεν είναι σαν το ‘Trance’ στην καρδιά του. Ενώ τον φωτογραφίζει η Φραντζέσκα, ξεμένει από ιδέες πόζας και στησίματος και μας ζητάει να βάλουμε το τραγούδι για να πάρει μπρος. Το βάζουμε. Και παίρνει.

“Ο πατέρας μου κόλλησε με τη μία όταν βγήκε το τραγούδι. Ο κόσμος είχε μια περίοδο μουδιάσματος μέχρι που άρχισε να επιστρέφει στο κομμάτι ξανά και ξανά για να πάρει τη δόση του. Σταδιακά μου κόλλησε κι εμένα. Όταν άρχισαν να ανεβαίνουν οι προβολές πραγματικά απότομα, ήξερα ότι κάτι καλό είχε συμβεί. Μετά οι αντιδράσεις ήταν όλες φιλικές, θετικές και ενθουσιώδεις.

Για μένα το ‘Trance’ είναι ένα θαύμα, κάτι θεόσταλτο. Κάτι σπάνιο που μέχρι κι εγώ γίνομαι κοινό του και το παρακολουθώ

Νομίζω ότι ήμουν ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ του κόσμου του ιδεατού και του trance. Το τραγούδι για μένα είναι και κάτι άλλο: μια αίσθηση ακράδαντης ελευθερίας, αγάπης και κατανόησης. Πάντα σκεφτόμουν ότι πρέπει να κάνουμε ένα event για να το τραγουδήσουμε live και να ανεβάσουμε το βίντεο”.

Σε κάτι πάρτι ελεγχόμενης αυτο-καταστροφής στο Κ44, με το ταίρι μου πίσω από τα decks, Χρήστο Δεμέτη, αρχίσαμε να δοκιμάζουμε το ‘Χορεύω Trance’ την ώρα που ο κόσμος ήταν αρκετά μεθυσμένος. Είναι αλήθεια ότι τον πρώτο καιρό δοκιμών, πολύ πριν το τραγούδι φτάσει το 1,5 εκατομμύριο views στο Youtube, ο Χρήστος κι εγώ εισπράξαμε μια γενναία σοδειά από μούντζες και κωλοδάχτυλα. Με την πάροδο των μηνών και το μεγάλωμα της φήμης του στο ίντερνετ, τα πλήθη άρχιζαν να ανταποκρίνονται πιο κόσμια, ώσπου τα τελευταία Σάββατα της ζωής του Κ44, το ‘Χορεύω Trance’ γινόταν δεκτό με ουρλιαχτά. Αυτοί που έτρωγαν πια το πρόγκηγμα δεν ήταν οι dj, αλλά οι λίγοι που δεν ήξεραν το τραγούδι.

Ο skoumas είχε κερδίσει.

Το σχόλιο με τα περισσότερα thumbs up κάτω από το τραγούδι στο Youtube έχει 379 και διερωτάται “ποιος το βλέπει το 2017”. Σε μία από τις απαντήσεις επί του σχολίου, ο Angelo7077 καταθέτει: “διαχρονική αξία, δεν φθείρεται στο πέρασμα του χρόνου”.

Διαχρονική αξία; Αναρωτιέμαι μήπως είναι αυτές οι λέξεις που ψάχνω; Το ‘αξία’ είναι βαρύ, το ‘διαχρονική’ ασήκωτο, αλλά το ‘Trance’ δύσκολα βλέπει άλλο κομμάτι δίπλα του ως προς αυτό που έχει καταφέρει. Να είναι δηλαδή μια επική τρολιά από τις λίγες χωρίς να γίνεται ευτελές ή βαρετό.

Ίσως πάω με το ‘επική τρολιά’, δεν ακούγεται κακό και επίσης κουράστηκα, δεν μπορώ να νικήσω το μυαλό μου.