Ένα αγύμναστο, άφαγο, κακοκοιμισμένο κορμί

Με το ζόρι άνοιξε τα μάτια του. Μόλις χθες είχε διαβάσει στις ‘πέντε συμβουλές για ενέργεια μέσα στην μέρα’, όταν ανοίγεις τα μάτια σου να σηκώνεσαι αμέσως, το χουζούρι είναι για τους μαλθακούς. Αγνόησε επιδεικτικά την συμβουλή και είπε να ξεκινήσει στραβά. Σε μισή ώρα ήταν στην κουζίνα. Πήρε ένα πλούσιο πρωινό αποτελούμενο από έναν εσπρέσο και τρία τσιγάρα. Πάει κι η δεύτερη συμβουλή, την σκότωσε. Τσουβάλιασε και τις υπόλοιπες που δεν τις θυμόταν ακριβώς (κάτι γυμναστικές, κάτι θετικές σκέψεις) και είπε να το κάνει πάλι με τον επικίνδυνο τρόπο.

Ένα αγύμναστο, άφαγο, κακοκοιμισμένο, καπνισμένο κορμί απέναντι στην καινούρια μέρα, απέναντι σε όλους. Με πενιχρά μέσα, χωρίς ιδιαίτερες δεξιότητες, με ασουλούπωτο σχήμα, μετρημένα λεφτά, και μετριασμένη φιλοδοξία, θα έβγαινε πάλι έξω. Εκεί έξω, που έπρεπε να δουλέψει, να φάει, να κουβεντιάσει, να γελάσει, να φλερτάρει, να κοροϊδέψει τσάτρα πάτρα την πείνα για ηδονή, να γράψει άλλη μία μέρα.

Το κινητό ακόμη στο αθόρυβο, το είδε να ανάβει δυο – τρεις φορές. Δύο αναπάντητες και ένα μήνυμα. Το ραντεβού των δέκα είχε πάει μία ώρα μετά, και η μητέρα του να περάσει να πάρει φαγητό για τρεις μέρες. Ωραία νέα και τα δύο. Δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα τελικά.

Λογαριασμοί μέσω e banking στον υπολογιστή, ψιλονορμάλ οι περισσότεροι εκτός από τα ψυχολογικά της ΔΕΗ που δεν τα έχει καταλάβει ακόμη αλλά έχει παραιτηθεί και από την προσπάθεια. Ας πούμε ότι πληρώνουμε για να γίνει καλά ένας δικός μας άνθρωπος…

Είναι πολλοί που δεν είναι καλά, στην κοντινή του περίμετρο. Κάποτε με δυο χάδια τους ίσιωνες, τώρα όχι.

Να ερωτευτούμε, να φτιάξουμε τίποτα με τα χεράκια ή το μυαλό μας, να μεγαλώσουμε κάνα παιδί και να βοηθήσουμε κάναν άνθρωπο. Τι άλλο; Η ζωή ποτέ δεν είχε νόημα, μόνο περιεχόμενο.

Το λαμπάκι για σέρβις ανάβει εδώ και δύο εβδομάδες. Σχολαστικός στα θέματα του αυτοκινήτου, αλλά υπήρχαν πιο επείγουσες τρύπες. Προλαβαίνει για έναν καφέ ακόμη σε ένα από τα τρία τραπεζάκια του φούρνου. Το ένα μονίμως καβατζωμένο από τους τέσσερις εβδομηντάρηδες παλιούς φίλους που περνάνε εκεί την μισή τους μέρα.

Κάποιες φορές οι σκέτες καλημέρες είναι αρκετές, κάποιες άλλες έχουν όρεξη. Αυτή ήταν από τις κάποιες άλλες.

“Τους βλέπω να διαλύονται οι Ισπανοί” του λέει ο ένας.

“Αποκλείεται, με ποιον παίζουν;” του απαντάει εκείνος.

“Για την Καταλονία λέω, το δημοψήφισμα, την ανεξαρτησία”

“Α…”

Δεν θα καταφέρει ποτέ να φτιάξει σπίτι τον εσπρέσο που πίνει έξω. Ίσως είναι το πλαστικό κυπελάκι που το προτιμάει από το φλιτζάνι. Η κοπέλα στο ταμείο, γύρω στα είκοσι πέντε, πάντα χαμόγελο, φωνή από παλιές ηχογραφήσεις σμυρναίϊκων τραγουδιών, ελεγχόμενο αμφίπλευρο φλερτ. “Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα…”, σκέφτεται πάντα χωρίς να έχει ιδέα τι εννοεί.

Σβήνει το τσιγάρο, πίνει την τελευταία γουλιά, γυρίζει στην παλιοπαρέα: “Πάντως εγώ είμαι με την Μπαρτσελόνα από την εποχή του Κρόϊφ”, τους λέει. Γελάνε, φεύγει.

Μπαίνει στο αυτοκίνητο. “Μια χαρά είναι τα πράγματα, πάμε να τους φάμε όλους!”.

>
Ο Οδυσσέας Ιωάννου και οι ‘Πρώτες Λέξεις’
του, ακούγονται καθημερινά 18:00 – 20:00 στο
Ραδιόφωνο 24/7, στους 88.6 στα FM.