Βρεθήκαμε στην πλατεία Μαβίλη 4 παρά με τον Γιώργο Δημητριάδη

Όταν θελήσαμε να πάρουμε συνέντευξη από τον Γιώργο Δημητριάδη, κατευθείαν σκεφτήκαμε ότι πρέπει να γίνει στην πλατεία Μαβίλη 4 παρά. Το ιδανικό θα ήταν να γίνει το ξημέρωμα, το λογικό ήταν να γίνει το απόγευμα. Το 4 παρά έγινε 6 παρά, γιατί εκείνη την ώρα μπορούσαμε, το πλατεία Μαβίλη όμως, έμεινε αλώβητο.

Το ‘Σαν να μην πέρασε μια μέρα’ είναι ένα τραγούδι που έχει τον δικό του θρόνο μέσα στην ελληνική ποπ κουλτούρα και αυτόν τον Νοέμβριο γιορτάζει τα 20 χρόνια από την κυκλοφορία του. Πρόσφατα ο Γιώργος Δημητριάδης κυκλοφόρησε δύο καινούρια single και ετοιμάζει τον δωδέκατο δίσκο του, που θα κυκλοφορήσει τον Γενάρη.

Με αφορμή το αποψινό του live στο six d.o.g.s τον ρωτήσαμε για τη ζωή του πριν και μετά το τραγούδι, που όλοι αγαπήσαμε.

*Φωτογραφίες: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος

ΒΟΡΕΙΟΕΛΛΑΔΙΤΗΣ

“Με θεωρώ Θεσσαλονικιό. Είμαι Βορειοελλαδίτης. Μένω πάρα πολλά χρόνια στην Αθήνα, από το 1984 συγκεκριμένα, αλλά ένα κομμάτι μου είναι πάνω και κάνει βόλτα στην Τσιμισκή, στην Παραλία.

Εδώ ήρθα σε μία περίοδο και σε μια ηλικία που τα πράγματα σε σπρώχναν να φύγεις από κάπου. Διάφοροι λόγοι, αδιέξοδα, μια προσωπική απελπισία, που βέβαια είχε να κάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό με τη μουσική. Η διάχυσή μου σε αυτή την τεράστια πόλη για τα ελληνικά δεδομένα ήταν για μένα μια καινούρια αρχή. Έπρεπε να αφήσω κάποια πράγματα πίσω μου, για να επαναπροσδιοριστώ. Τα πατήματά μου τα βρήκα εδώ, αλλά εκεί είχα ξεκινήσει όμως”.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΩΝ

“Έχω σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και δίδασκα από τέλη της δεκαετίας του ’70 σε σχολεία και φροντιστήρια.

Μέχρι το 1998 εργαζόμουν παράλληλα με τη δισκογραφία και ως καθηγητής Αγγλικών. Όταν έγινε η επιτυχία θεώρησα ότι ήταν σωστό να σταματήσω, γιατί πλέον τα παιδιά βλέπανε σε μένα κάτι άλλο από έναν καθηγητή και δεν ήθελα να τους το χαλάσω αυτό. Θα μπορούσα να κρατήσω αυτή τη θέση, γιατί ήταν μία ασφάλεια. Δεν ήταν όμως ηθικά σωστό να συνεχίσω. Εγώ έτσι πίστεψα. Ή κάνεις καλά και αποκλειστικά το λειτούργημα του καθηγητή ή αφοσιώνεσαι ολοκληρωτικά στη μουσική. Οπότε μια μέρα αποχαιρέτησα τα παιδιά, τους εξήγησα τους λόγους μου και έφυγα.

Αγγλόφωνο κομμάτι έχω βγάλει μόνο μία φορά. Στον δίσκο ‘Παράξενη Εποχή’ με ένα κρυμμένο track, το ‘Heart of Darkness’. Τελείωνε ο δίσκος στο cd, περνάγαν 15 tracks όλα άδεια και κάποια στιγμή εμφανιζόταν αυτό.

Υπάρχει όμως ένα side project με αγγλόφωνα κομμάτια, που δουλεύω εδώ και τρία χρόνια, με άλλη επωνυμία, αλλά δεν ξέρω πότε και αν θα το κυκλοφορήσω”.

ΜΠΟΥΖΟΥΚΤΣΗΣ

Το 2016 ο Γιώργος Δημητριάδης συμμετείχε ως ‘Μπάμπης Μπαμπίδης’ στον συλλογικό δίσκο ‘Οι Χρεοφειλέτες‘, τραγουδώντας και γράφοντας τη μουσική του κομματιού ‘Ο Υποψήφιος’. Το βίντεοκλιπ γυρίστηκε στην πλατεία Μαβίλη. Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που το έπαιξε μπουζουξής.

“Οι πρώτες μου δουλειές σαν τραγουδιστής ήταν το 1981 στο Porto Karas σαν τραγουδιστής της ορχήστρας του ξενοδοχείου.

Μετά φτιάξαμε μια μπάντα τους ‘Yogurt’ και παίζαμε garage, punk. Ήταν πολύ ωραία περίοδος της ζωής μου, αλλά δεν είχε κάποια προοπτική.

Στη συνέχεια ήμουν με τους ‘A la carte’. Κάναμε ένα αγγλόφωνο demo στο στούντιο του Νίκου Παπάζογλου, που βοηθούσε πολύ τους νέους καλλιτέχνες. Κατεβάσαμε το demo στην Αθήνα και μας είπαν πολύ ωραία δουλειά, αλλά δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε. Και εκεί τα παρατήσαμε. Το χειμώνα του ’82/’83 ήταν η δεύτερη μου δουλειά σαν τραγουδιστής που έλεγε τα ‘μοντέρνα’ πριν τη Μαίρη Λίντα σε μπουζουκτσίδικο. Ήταν μεγάλη εμπειρία.

Και με αυτά τα λεφτά κατέβηκα στην Αθήνα”.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

“Οι δύο πρώτοι δίσκοι είχαν πάρει καλές κριτικές, αλλά δεν είχαν πάει καλά εμπορικά. Σε εκείνη την περίοδο ανάμεσα στον 2ο μέχρι τον 3ο δίσκο (‘Σαν να μην πέρασε μια μέρα’) ήμουν σε μια περίεργη φάση, δύσκολη ψυχολογικά.

Ήταν το τρίτο στοίχημα. Κάτι έπρεπε να γίνει με αυτόν, γιατί μιλάμε για εποχές που οι δίσκοι πωλούσαν. Το βινύλιο ήταν στα τελειώματά του, είχε επέλθει πλήρης κυριαρχία του CD και μία ορισμένη εμπορικότητα ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Δεν μπορούσες να συνεχίσεις να κάνεις δισκογραφία, αν δεν έκανες πωλήσεις. Και δεν λέμε για εκατοντάδες, αλλά τόσες ώστε στην εποχή που οι εταιρείες χρηματοδοτούσαν και τέτοιες προτάσεις, να μπορούν να το κάνουν. Οπότε ήταν ένα στοίχημα.

Είχα μαζέψει τα τραγούδια για τον τρίτο δίσκο, αλλά δεν υπήρχε ακόμη το ‘Σαν να μην πέρασε μια μέρα’, που στη συνέχεια έδωσε και το όνομά του σε όλο το άλμπουμ”.

Αν αυτός δεν πήγαινε καλά, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να συνέχιζα, ακόμη και να το ήθελα.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

“Τον στίχο τον υπογράφει ο Κώστας ο Λειβαδάς, ένας πολύ καλός φίλος και εξαιρετικός συνθέτης και τραγουδοποιός, που τότε ήταν στα ξεκινήματά του. Κάναμε πολλή παρέα κάθε μέρα και παίζαμε μουσική, γράφαμε κομμάτια, του έπαιζα εγώ δικά μου, έπαιζε τα πρώτα δικά του. Γινόταν μια πολύ ωραία ανταλλαγή, μια μουσική παρέα εξαιρετική.

Και μες στο ‘96 έφερε τους στίχους μια μέρα στο σπίτι. Οι στίχοι ήταν πολύ περισσότεροι από αυτούς που κατέληξαν να είναι μες στο τραγούδι. Διαλέξαμε τα καλύτερα κομμάτια των στίχων, που να μπορούσαν να χωρέσουν σε ένα ποπ-ροκ κομμάτι των τριών και κάτι λεπτών. Πώς είναι ένα σενάριο; “Πες το μου με λιγότερα λόγια να καταλάβω το ζουμί”.

Του είπα να μου πει πώς πατάει το στίχο ρυθμικά και έγραψα τη μουσική μέσα σε ένα τέταρτο. Όταν το γράψαμε πρόχειρα στο κασετόφωνο και το ακούσαμε, καταλάβαμε ότι “κάτι έχει γίνει εδώ”. Μετά το ακούγαμε συνέχεια, το θυμάμαι πολύ καλά, και χοροπηδάγαμε όλη μέρα μες στο σπίτι.

Δεν το ξέραμε βέβαια ότι θα γίνει όλο αυτό. Ποιος μπορεί να τα φανταστεί αυτά”;

ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Τα αληθινά γεγονότα μεταμορφώνονται μέσα μας και φτιάχνουν ένα μύθο δικό τους

Συχνάζατε πολύ στη Μαβίλη;

Εκείνες τις εποχές πολύ. Το βίωμα, την κοινωνική αίσθηση της πλατείας την είχα, όχι μάλιστα από τη δεκαετία του ’90, αλλά από πολύ παλιότερα, από τη δεκαετία του ’80. Αμέτρητα βράδια στο μαγαζί του Λώρα.

Να πω την αλήθεια, είχα να έρθω πάρα πολύ καιρό εδώ, χρόνια. Κάποια στιγμή κλείνει ένας κύκλος ή κλείνουν διάφοροι κύκλοι και ανοίγει κάποιος άλλος.

Το ξέρετε ότι κάθε βράδυ παίζουν το τραγούδι σας;

Όχι. Δεν το ήξερα. Χαίρομαι για αυτό πολύ.

Υποθέτω θα έχετε κάνει πολλές φορές συνέντευξη στην πλατεία Μαβίλη;

Όχι, ποτέ ξανά. Χαίρομαι τώρα που γίνεται η κουβέντα σε ένα μπαράκι στην πλατεία Μαβίλη. Μου θυμίζει παλιές καλές και κακές συνήθειες.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ

“Η επιτυχία του δίσκου και του τραγουδιού, εμένα στην αρχή με είχε φέρει σε αμηχανία”. Λέω:

Tώρα με ακούνε και οι άλλοι;

Είχα μεγαλώσει σε μία γενιά, που νιώθαμε ότι ήμασταν κάτι ιδιαίτερο, κάτι ξεχωριστό. Νιώθαμε διαφορετικοί. Τελικά συνειδητοποίησα ότι η δύναμη αυτής της ροκ μουσικής είναι για να αγκαλιάζει πολύ κόσμο. Αυτό το κατάλαβα μετά. 

Οποιοδήποτε είδος μουσικής μέσα του φέρει άσχημα τραγούδια ή πολύ καλά. Η ροκ έχει αυτή τη δυνατότητα, να την ακούει πολύς κόσμος και όχι λίγοι. Να μην κάνεις αυτό που κάνεις, για να σε ακούσει η κλίκα, μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα που ακούει μόνο αυτό ή μόνο εσένα και εσύ είσαι ο “Μεσσίας”. Η συνείδηση αυτού του πράγματος, σαφώς και με επηρέασε στις μετέπειτα δουλειές.

Προσπαθώ να εξελίξω την ταυτότητά μου σε κάθε δίσκο που κάνω. Ποτέ όμως τεχνηέντως.

Πολλές φορές με είχαν ρωτήσει “Γιατί δεν κάνετε κάτι άλλο; Πάλι ροκ;’. Αυτό που κάνω εγώ θεωρώ ότι εμπεριέχει μέσα του πάρα πολλά πράγματα. Δεν είναι ένα. Είναι πολλά, που μπορείς να εξελίσσεις και να αλλάζεις με τα χρόνια. Είναι αυτό που λέμε το χνάρι του καλλιτέχνη”.

ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ;

“Υπάρχει το χαρακτηριστικό κλισέ “είναι όλα τα τραγούδια, παιδιά μας και τα αγαπάμε”. Όλα αυτά που γράφω ή γράφουμε, στην αρχή που τα κάνουμε, τα αγαπάμε. Μετά καθώς τα ακούμε μες στα χρόνια, άλλα μας αρέσουν περισσότερο, άλλα λιγότερο και μερικές φορές καθόλου.

Άλλα που δεν τα είχαμε πολύ σε εκτίμηση, τώρα μπορεί να τα ακούμε αλλιώτικα. Αυτό γιατί να μην συμβαίνει και με τον κόσμο;

Το ‘Της καρδιάς σου ο Βασιλιάς’, το 2004 που βγήκε, σχεδόν δεν έκανε τίποτα και μετά από έξι χρόνια, άρχισε ξαφνικά να ακούγεται πάρα πολύ”.

ΑΛΜΠΟΥΜ Ή SINGLES;

“Αυτή η ποσότητα πληροφορίας στην εποχή μας έχει πολλά πλεονεκτήματα, αλλά πήρε μπάλα και πολλά άλλα πράγματα, γιατί είναι φυσιολογικό να μην προλαβαίνεις να αφομοιώσεις κιόλας. Αυτό είναι μία απώλεια. Μπορεί κάποιος να χει αποθηκευμένα αμέτρητα κομμάτια. Προλαβαίνει όλα αυτά να τα ακούσει; Είναι μία κατάσταση στην οποία θα αφοσιωθεί σε κάτι; Δεν ξέρω. Δύσκολα. Έχουν αλλάξει οι συνθήκες.

Και όλο το θέμα κρίνεται σε ένα σινγκλ. Εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να φανεί ολοκληρωμένο το ξεδίπλωμα μιας τραγουδοποιίας, η δουλειά μιας μπάντας σε όλο της το εύρος. Το οποίο βέβαια συνέβαινε και στις αρχές της δεκαετίας του 60.

Από τους πρώτους που καθιέρωσαν την έννοια και το νόημα του άλμπουμ ήταν οι ‘Beatles’, γιατί οι ίδιοι έγραφαν τα τραγούδια τους. Το άλμπουμ είναι μία κατ’ ουσίαν δημιουργική διαδικασία.

Και ένα σινγκλ είναι, αλλά εγώ όντας μέλος μιας παλιότερης γενιάς, εξακολουθώ και πιστεύω στην ουσία του άλμπουμ, γι’ αυτό και κάνω άλμπουμ, ανεξάρτητα αν τα ακούνε πολλοί ή λίγοι”.

ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕΙΡΕΣ

“Η “σινεφίλ μου ιδιότητα” έχει μεγάλο εύρος, αγκαλιάζει πολλά είδη. Κάποιες ταινίες δεν τις αντέχω γιατί είναι πολύ προβλέψιμες και έχουν αυτό το άσπρο-μαύρο φορμάτ, το προντεσταντικό καλό-κακό που δεν το μπορώ. Δεν διαβάζουν κανονικά τους ανθρώπους.

Μου αρέσει πολύ ο Γιώργος Λάνθιμος, ο οποίος ξεκίνησε κάνοντας βίντεοκλιπ και μάλιστα και δικό μου, το ‘Όλα αλλάζουν’. Είχε την ιδέα να πάμε σε ένα μπαρ με μια πολύ όμορφη κοπελιά πίσω από την μπάρα. Το γύρισμα έγινε σε ένα πολύ ωραίο μπαράκι art deco στον Πειραιά.

Και μετά ο Γιώργος εξελίχθηκε σε αυτόν τον σπουδαίο σκηνοθέτη”.

“Σειρές επίσης βλέπω πολλές. Τελευταία το ‘Stranger Things’, το ‘The Loch’.  Το ‘Berlin Station’ μου άρεσε. Παλιά μου άρεσε πάρα πολύ το ‘The Wire’ και το ‘Homeland’.

Μου αρέσει το sci-fi. Είδα το ‘Philip K. Dick’s Electric Dreams’, πολύ καλή σειρά, καινούρια. Δεν μπορώ να δω όμως με ζόμπι, δεν μου αρέσουν.

Το ‘Stranger Things’ είναι πολύ άρρωστο και σκοτεινό. Ο άνθρωπος αλλάζει ψυχολογία όσο μεγαλώνει. Πράγματα τα οποία τα έβλεπα πολύ πιο εύκολα και με μία απόλαυση και ηδονή για τρόμο, μεγαλώνοντας με επηρεάζουν ψυχολογικά πολύ περισσότερο από ότι παλιά. Με στοιχειώνουν πολύ πιο εύκολα, αλλά προσπαθώ να το αντιπαρέλθω και να τα δω. Όχι ότι τα πιστεύω, αλλά φαίνεται ότι μεγαλώνοντας έχεις πολλά σύννεφα μέσα σου και κάποια στιγμή πρέπει να καθαρίζεις από αυτά.

Δεν χρειάζεται να κάνεις bungee jumping ή να πηδάς από τη στρατόσφαιρα, για να είναι η ζωή σου ενδιαφέρουσα”.

Η ζωή είναι πολύ ωραία από τα απλά πράγματα

ΣΗΜΕΡΑ

“Μετά το ‘Σαν να μην πέρασε μια μέρα’, που βγήκε τον Νοέμβριο του 1997, κάθε περίπου 2 χρόνια έκανα έναν καινούριο δίσκο. Το 2014 έκανα ένα best για τα 20 χρόνια δισκογραφίας και τώρα μετράω τον δωδέκατο δημιουργικό δίσκο. Ένα άλμπουμ αρχίζει να δημιουργείται από την αρχή που μαζεύεις το υλικό. Περίπου δύο χρόνια ξεκίνησα να τον ετοιμάζω, στις αρχές του καλοκαιριού μπήκαμε στο στούντιο και συνεχίζουμε ακόμη.

Έχουν κυκλοφορήσει δύο καινούρια singles το ‘Η ψυχή μου’ και το ‘Χάθηκα και τώρα κλαις’ τα οποία θα είναι και στο καινούριο άλμπουμ. Με το καλό στις αρχές της χρονιάς θα κυκλοφορήσει, κατ’αρχήν digital και πιθανότατα σε βινύλιο.

Έχουμε την επέτειο του ‘Σαν να μην πέρασε μια μέρα’, δύο καινούρια singles, ένα άλμπουμ εν τω γίγνεσθαι. Τι καλύτερο από το να παίξουμε στο 6 dogs;

Στο setlist, έχω βάλει και κομμάτια που έχω να παίξω καιρό.

Υπάρχουνε πολλά καλά τραγούδια, τα οποία για διάφορους λόγους κατέληξαν να είναι τα λεγόμενα album tracks, αυτά τα οποία δεν έγιναν ποτέ γνωστά. Υπάρουν φανς που τα ακούνε πάρα πολύ και τα ζητάνε στις συναυλίες. Και πολλές φορές έρχεσαι στην αμήχανη στιγμή και λες ότι “ωχ, αυτό δεν το έχω ετοιμάσει”. Χαίρεσαι που τους άρεσε και την ίδια στιγμή αισθάνεσαι λίγο βλάκας που δεν το έχεις φτιάξει και που εσύ ο ίδιος το έχεις υποτιμήσει”.

INFO

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου στις 21:00.

Εισιτήρια: 8 ευρώ

six d.o.g.s

Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι

T: +30 210 3210510

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ

Η συνέντευξη που μας έδωσε ο Γιώργος Λάνθιμος