Η Vasilikou άρχισε το Youtube λόγω αϋπνίας

Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου που να με ενθουσιάζουν τόσο πολύ όσο το πηγαίο και έξυπνο χιούμορ. Με εξιτάρουν αυτοί οι τύποι / τύπισσες που δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν βρισιές ή φτηνές ατάκες για να προκαλέσουν το γέλιο του άλλου, αλλά τα καταφέρνουν μέσα από ‘δουλεμένη’ σκέψη.

Μία τέτοια περίπτωση είναι η Μαρία Βασιλικού, η οποία πριν από 1,5 χρόνο πήρε την απόφαση να ανοίξει ένα κανάλι στο Youtube προκειμένου να ‘οπτικοποιήσει’ τα θέματα που την απασχολούσαν, έχοντας ως όπλο το χιούμορ και τον δικό της μοναδικό τρόπο να σχολιάζει τα κακώς κείμενα.

Η Vasilikou, λοιπόν, όπως είναι το κανάλι της στο Youtube, μετράει περισσότερους από 27.000 subscribers και πολλές χιλιάδες views κάθε μήνα. Πρόκειται για ένα απ’ τα ανερχόμενα κανάλια, με πρωτότυπα βίντεο και ψαγμένες ιδέες. Όλα τα παραπάνω με έκαναν να θέλω να συναντήσω τη Μαρία προκειμένου να συζητήσουμε για το πώς ένα κορίτσι 22-23 ετών έχει καταφέρει να κάνει τόσο ‘θόρυβο’ μέσα από δημιουργικές καταστάσεις.

Ας τα πάρουμε, όμως, τα πράγματα απ’ την αρχή. Γεννήθηκε στη Ρωσία, σε μία πόλη λίγο έξω απ’ τη Μόσχα όπου και παρέμεινε μέχρι τα 9 της χρόνια, αφού τότε η μητέρα της αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα για να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Όπως είναι λογικό, όταν ήρθε στην Ελλάδα δεν γνώριζε καθόλου τη γλώσσα.

Παρ’ όλα αυτά “ως παιδί σου είναι εύκολο να μάθεις μία νέα γλώσσα. Το πιο δύσκολο είναι να μπεις στη νοοτροπία ενός άλλου λάου, να μάθεις έναν εντελώς διαφορετικό πολιτισμό. Στη Ρωσία οι άνθρωποι είναι πολύ διαφορετικοί σε σχέση με την Ελλάδα. Μου πήρε αρκετό χρόνο να το αποδεχτώ και να πω ότι μου ταιριάζει περισσότερο το ελληνικό στυλ ζωής”.

Όμως, όλοι γνωρίζουμε πως τα παιδιά, σε τέτοιες ηλικίες, είναι δύσκολο να (απο)δεχθούν ένα νέο μέλος στην τάξη, ειδικά όταν προέρχεται από μία άλλη χώρα και δεν ξέρει καλά-καλά τις βασικές λέξεις για να συνεννοηθεί.

“Τα παιδιά μερικές φορές είναι λίγο κακιασμένα. Όλοι έχουμε πάει σχολείο και ξέρουμε πως πολλές φορές ο τρόπος τους δεν είναι κι ο πιο ευγενικός. Βέβαια, δεν ισχύει αυτό μόνο για την Ελλάδα. Σε όλες τις χώρες υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις. Ωστόσο, χρειάστηκα περίπου ένα χρόνο για να μπω στο κλίμα. Βοήθησαν και τα ιδιαίτερα που έκανα με δάσκαλο. Όταν μιλάς καθημερινά και υπάρχει τριβή, είναι πάρα πολύ εύκολο”.

Τελειώνοντας το σχολείο, πέρασε, μέσω Πανελληνίων, στο τμήμα Διοίκησης Τουριστικών Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Αθήνας.

“Η αλήθεια είναι πως χρωστάω αρκετά μαθήματα, αλλά έχω βάλει σκοπό να πάρω το πτυχίο μου. Είμαι στο τέταρτο έτος και θέλω να το τελειώσω μ’ αυτή τη φάση το γρηγορότερο δυνατόν γιατί νιώθω πως με κρατάει λίγο πίσω. Να χαρεί κι η μαμά”!

Το Stand Up Comedy έφερε το Youtube

(Φωτογραφίες: Θεοφύλακτος Μιχαήλ)

Κάπου ανάμεσα στις σπουδές προέκυψε και το Youtube μέσω του stand up comedy, αφού “πάντα μου άρεσε η παραγωγή ενός βίντεο. Με ιντριγκάρει το πόσο μπορείς να παίξεις με την εικόνα. Είχα αρχίσει να μοντάρω κάποιο βίντεο και από σπόντα μπήκε στη ζωή μου το stand up comedy. Το γνώριζα απ’ τη ρώσικη κουλτούρα, αλλά δεν το είχα μελετήσει πιο λεπτομερώς. Μία παράσταση της Κατερίνας Βρανά ήταν αρκετή για να με κάνει να το ερωτευτώ ως τέχνη”.

Έτσι, άρχισε να ψάχνεται στην Αθήνα για το πώς θα μπορούσε να ασχοληθεί πιο επαγγελματικά, βρίσκοντας τελικά τα “Open Mics”. Ο θεσμός του “Ανοιχτού Μικροφώνου” αποτελεί μία ευκαιρία για νέους stand up κωμικούς προκειμένου να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να πείσουν το κοινό για τις ικανότητές τους μέσα σε διάστημα πέντε λεπτών.

“Βρήκα μία παράσταση με Open Mics, στην οποία ήταν κι η Κατερίνα Βρανά. Δεν το ήξερα κι όταν την είδα η αλήθεια είναι πως αγχώθηκα λίγο. Ήθελα να πάρω συμβουλές για το πώς να ξεκινήσω το stand up, αλλά ντρεπόμουν. Τελικά, η κολλητή μου, που βρισκόταν μαζί μου, με έπεισε και πήγα και της μίλησα. Φαντάσου, μου ζήτησε ένα mail και έτρεμαν τα χέρια μου. Έτσι άρχισα να συμμετέχω, γνώρισα την κοινότητα και πήγε πολύ καλά εξ αρχής. Μέσω της κοινότητας γνώρισα τον Blink Mike, o οποίος είναι κωμικός και μου πρότεινε να με πάει στο Comedy Lab, καθώς είχα ξεκινήσει ήδη να ανεβάζω κάποια βίντεο”.

“Γενικά δεν είμαι πολύ κοινωνικό άτομο. Δεν έχω πολλούς στενούς φίλους. Έχω μία κολλητή, η οποία με στηρίζει πάρα πολύ τόσο στο κομμάτι του stand up comedy όσο και σ’ αυτό του Youtube. Ξέρει πόσο πολύ το αγαπάω, πόσο έχω προσπαθήσει, αλλά και πόση δουλειά θέλει για να βγει ένα όμορφο αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα, όσο προχωράς, δημιουργείς φίλους μέσα απ’ την κοινότητα, αφού μ’ αυτούς συναναστρέφεσαι καθημερινά. Έχουμε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες, επομένως είναι πιο εύκολο να σε καταλάβουν. Μπορεί να μην το καταλαβαίνει ο κόσμος, αλλά το Youtube είναι ένα πολύ busy επάγγελμα. Δεν βρίσκουμε συχνά χρόνο να βγούμε έξω για καφέ ή για να διασκεδάσουμε. Εκτός κι αν είναι μεταξύ μας και συζητάμε πάλι για δουλειά”.

Όταν ρώτησα την Άννα Μαρία Βέλλη για την αντιμετώπιση των χρηστών απέναντι στις γυναίκες που κάνουν κωμικά βίντεο, μου απάντησε πως το σεξιστικό στοιχείο είναι έντονο. Η Μαρία βλέπει από μία διαφορετική οπτική τα πράγματα.

“Είναι δύσκολο μία κοπέλα να έχει κωμικό κανάλι, αλλά δεν θεωρώ πως είναι θέμα της κοινωνίας. Πρέπει να σταματήσουμε να λέμε ότι η κοινωνία δεν είναι φεμινιστική γιατί δεν είναι η κάθε κοπέλα, που ξεκινάει μία προσπάθεια, καλή στην κωμωδία. Όπως δεν είναι κι ο κάθε άνδρας”.

Βλέπω αρκετές κοπέλες που ξεκινούν ένα κωμικό κανάλι, δεν πάει καλά και λένε πως ο κόσμος δεν τις θεωρεί αστείες επειδή είναι γυναίκες. Διαφωνώ. Πολλές φορές χρειάζεται λίγο παραπάνω προσπάθεια

Θεωρώ πως αν κάνεις όντως καλή δουλειά, το χιούμορ σου ακουμπάει τους πάντες, τότε δεν έχει κανένα νόημα αν είσαι άνδρας ή γυναίκα. Προφανώς και θα δεχθείς αρνητική κριτική. Αλλά πλέον τα πράγματα δείχνουν να βαδίζουν σε έναν καλύτερο δρόμο. Η προηγούμενη γενιά είχε φάει πολύ hate. Για παράδειγμα, η Χρύσα Κατσαρίνη, που ήταν η πρώτη γυναίκα που έκανε βίντεο, έφαγε τρελό bullying”.

Στα βίντεο που ανεβάζει, αρκετές φορές, υπάρχει κάτι… άβολο στην ατμόσφαιρα. Αναρωτήθηκα αν είναι στοιχείο του χαρακτήρα της ή της περσόνας που έχει δημιουργήσει.

“Σίγουρα είναι στο πλαίσιο του κωμικού στοιχείου, αλλά ανακάλυψα πως είναι και κομμάτι του χαρακτήρα μου. Παλαιότερα ήμουν πιο κοινωνικό άτομο. Όσο μεγαλώνω, κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου. Μάλιστα, τώρα τελευταία συνειδητοποιώ πως σε πολλές περιπτώσεις είμαι όντως ‘άβολη’ με κάποιους ανθρώπους. Εκτός κι αν μου κάνει το ”κλικ’ ο άλλος απ’ την αρχή, οπότε είμαι άνετη απευθείας”.

Οι αϋπνίες γέννησαν το ‘After Dark’

Ουσιαστικά, η θεματολογία των βίντεό της έχει τον χαρακτήρα του stand up comedy. Πολλές φορές, την ώρα που εκφράζει τις ανησυχίες της για ένα ζήτημα ή σατιρίζει κάτι που της συνέβη, κάνει παράλληλα και ψυχανάλυση στον εαυτό της.

“Σε πάρα πολλά σημεία των βίντεο αισθάνομαι πως μου κάνω ψυχανάλυση. Δεν είναι περσόνα αυτό που παρουσιάζω. Είναι στοιχεία του εαυτού με μία δόση υπερβολής για να βγει ένα κωμικό αποτέλεσμα. Ουσιαστικά, η ιδέα του ‘After Dark’ προέκυψε επειδή έχω όντως προβλήματα με τον ύπνο. Ξαπλώνω στο κρεβάτι κι αρχίζω να υπεραναλύω πράγματα για ώρες. Σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερο τις σκέψεις μου να τις αποτυπώνω σε ένα χαρτί και στη συνέχεια να τις κάνω βίντεο”.

Πέρα απ’ την κατηγορία ‘After Dark’, το τελευταίο διάστημα έχει ανεβάσει στο κανάλι της αρκετά vlogs, στα οποία παρουσιάζει μέσω βίντεο την ημέρα της ή ένα σύνολο ημερών.

“Λατρεύω τα vlogs! Μ’ αρέσουν πάρα πολύ. Τον πρώτο καιρό πιεζόμουν μόνο με τα κωμικά βίντεο. Ήθελα να κάνω και κάτι άλλο. Επίσης, το ‘After Dark’ χρειάζεται πολύ edit, το οποίο σημαίνει πως είναι χρονοβόρο, ενώ παράλληλα οι δυνατότητες της κάμερας είναι συγκεκριμένες. Δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Αντίθετα, μέσω των vlogs μπορείς να παίξεις περισσότερο με την κάμερα και με τις δυνατότητές της. Νιώθω πως έρχομαι πιο κοντά με τον κόσμο. Θέλω το κανάλι να έχει απ’ όλα”.

Προφανώς και στο ελληνικό Youtube δεν είναι όλα καλώς καμωμένα. Υπάρχουν και πράγματα τα οποία χρίζουν βελτίωσης ή ακόμα και αλλαγής.

“Νομίζω πως αυτά που με ενοχλούν ως δημιουργός κι ως θεατής είναι τα ίδια πράγματα. Με πειράζει πάρα πολύ όταν βλέπω κακό περιεχόμενο σε ένα κανάλι, όπου ο άλλος δεν έχει προσπαθήσει καθόλου”.

Ως δημιουργός έχει ευθύνη να παράγεις ένα περιεχόμενο μέσω του οποίου θα προσπαθείς να κάνεις τους ανθρώπους λίγο καλύτερους

“Για παράδειγμα, μ’ αρέσουν πάρα πολύ τα βίντεο της Βενετίας Καμάρα, με την οποία κάνω και παρέα. Κάνει φοβερή δουλειά. Μπορεί να κάνει βίντεο για make up κι όλοι να θεωρούν πως είναι κάτι εύκολο, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Κάθεται με τις ώρες και κάνει μοντάζ για να βγάλει ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Έχεις πολύ υψηλούς στόχους, με αποτέλεσμα να ανεβάζει και για τους υπόλοιπους Youtubers τον πήχη των απαιτήσεων”.

Ο κόπος μου δεν αξίζει ένα σαμπουάν

Όπως είναι λογικό, λόγω εργασίας, περνάει αρκετό χρόνο απ’ την καθημερινότητά της στα social media, αλληλεπιδρώντας με τους followers και ‘χτίζοντας’ σιγά-σιγά το κοινό της. Πόσο σημαντική είναι, όμως, η βοήθεια των κοινωνικών μέσων δικτύωσης στην πορεία ενός Youtuber;

“Ουσιαστικά η δουλειά μας είναι τα social media. Το Youtube είναι social media. Όμως, αυτή την στιγμή, αυτό που βρίσκεται στο peak του είναι το Instagram. Είναι μία μεγάλη βοήθεια, γιατί μέσω αυτού, είναι πιο εύκολο να βρεις χορηγούς που στην Ελλάδα είναι σημαντικοί. Είναι ο μόνος τρόπος για να βγάλεις λεφτά, αφού απ’ τις διαφημίσεις του Youtube βγάζεις ελάχιστα χρήματα.

Απ’ την πλευρά τους, οι χορηγοί κοιτάζουν να έχεις μία καλή εικόνα και να καταφέρεις να προωθήσεις το προϊόν τους με μία πιο ευχάριστη νότα. Πλέον, οι εταιρείες έχουν καταλάβει τη δύναμη του Youtube, αλλά είναι δύσκολο να δουλεύεις με τμήματα marketing. Κάποιοι έχουν καταλάβει τι συμβαίνει, αλλά θεωρούν πως μπορούν να σου στέλνουν πράγματα κι εσύ να τα διαφημίσεις δωρεάν. Κάτι τέτοιο είναι παράλογο.

Πρόσφατα, μου έστειλαν ένα mail και μου είπαν να μου στείλουν μία μάρκα σαμπουάν και να το διαφημίσω μέσω των social media. Πρώτον, δεν με εξέφραζε ως Μαρία το συγκεκριμένο σαμπουάν. Ήταν πολύ μακριά απ’ το brand που έχω δημιουργήσει. Δεύτερον, μ’ αυτό τον τρόπο μού έλεγαν ουσιαστικά πως η δουλειά 1,5 χρόνου αξίζει ένα μπουκαλάκι σαμπουάν. Δεν το κάνουν με κακία. Περισσότερο παιδική αθωότητα θυμίζει”.

Ερασιτέχνης με αιτία

Παρά το γεγονός πως έχει μία δημιουργήσει μία άποψη γύρω απ’ το θέμα των χορηγών και το πώς μπορούν να βοηθήσουν το κανάλι της, χωρίς να επηρεάζουν ή να παρεμβαίνουν στο περιεχόμενό της, δεν λείπουν και τα πικρόχολα ή πολλές φορές επιθετικά σχόλια.

“Όταν διαβάζω σχόλια ‘ξεπουλήθηκες, βρήκες κι εσύ χορηγό’, βγάζω καπνούς απ’ τα αυτιά. Δεν καταλαβαίνουν πως είναι δουλειά μας και με κάποιον τρόπο πρέπει να ζήσουμε κι εμείς. Επίσης, δεν ξέρω πάρα πολλούς creators που κάνουν δουλείες με χορηγούς που δεν τους γουστάρουν ή δεν τους εκφράζουν ως περιεχόμενο”.

Κι αφού φτάσαμε στο θέμα του περιεχομένου, θα ήταν παράλειψη να ολοκληρώσουμε τη συζήτηση της, χωρίς να τη ρωτήσω για τα μελλοντικά σχέδιά της. Οκ, δεν πρόκειται για πρωτότυπη ερώτηση, αλλά το σίγουρο είναι πως -πάντα- βγάζει ενδιαφέρουσες ειδήσεις.

“Θα συνεχίσω να κάνω Youtube. Απλά, το λάθος που έκανα μέχρι τώρα ήταν πως σκεφτόμουν να ξεκινήσω πολλά διαφορετικά πρότζεκτ, με αποτέλεσμα να μην κάνω κανένα. Ήθελα να κάνω περισσότερα πράγματα απ’ όσα προλάβαινα, με συνέπεια να κάνω μισή δουλειά από εδώ, μισή από εκεί αντί να κάνω focus σε μία ιδέα.

Από εδώ και πέρα, θέλω να ασχοληθώ κυρίως με το δικό μου κανάλι και παράλληλα να κάνω το stand up ως χόμπι. Θέλω να το κάνω για τη δική μου χαρά κι απόλαυση. Αντικειμενικά, δεν θεωρώ πως είμαι τόσο ταλαντούχα όσα άλλα άτομα που αξίζει να είναι stand up comedians και να πληρώνονται απ’ αυτό. Είμαι ερασιτέχνης”.

> Η συνέντευξη κι η φωτογράφιση έγινε το Mind the Pub (Λεωφ. Ανδρέα Παπανδρέου 13, Ηλιούπολη).