Το να έχεις τον Θέμη Καίσαρη στο ίδιο γραφείο με σένα, είναι ευχή και κατάρα. Από τη μία, δεν βαριέσαι ποτέ. Από την άλλη, πρέπει να τον ακούς να αγορεύει για τα πάντα, κάποιες φορές συμφωνώντας και κάποιες άλλες διαφωνώντας οριζοντίως και καθέτως με τις απόλυτες απόψεις του.
Αν πάντως, σε ένα πράγμα συμφωνώ πλέον απόλυτα μαζί του, είναι στην απέχθεια που τρέφει προς τις ονομαστικές εορτές. Τι να κάνουμε, έχει δίκιο. Δεν γιορτάζεις εσύ, γιορτάζει ο άγιος και είναι αστείο την ίδια μέρα να ακούν τις ίδιες ευχές μερικές χιλιάδες άνθρωποι απλά και μόνο επειδή έχουν το ίδιο μικρό όνομα.
Άσε που είναι τόσες πολλές οι γιορτές που είναι αδύνατον να τις θυμάσαι και σε μέρες όπως η αυριανή, σπαταλάς τουλάχιστον μισή ώρα για να ευχηθείς σε όσους πρέπει. Φτάνει πια. Δεν χρειαζόμαστε άλλα άβολα “Χρόνια Πολλά και να χαίρεσαι το όνομά σου” σε τοίχους του Facebook, δεν είναι ανάγκη να μιλάς με έναν παλιό συνάδελφο μια φορά το χρόνο ανακυκλώνοντας απλά το ίδιο μήνυμα. Ας δεχτούμε ότι η ονομαστική εορτή είναι αχρείαστη, ας πούμε ένα Χρόνια Πολλά μέρα που ΄ναι στους Φώτηδες και τις Φωτεινές για τελευταία φορά κι ας προχωρήσουμε.
Πριν προχωρήσεις όμως, μπορείς τουλάχιστον να τεστάρεις όσα έχεις μάθει τόσα χρόνια, για να καταλάβεις και πόσο σε νοιάζουν οι γιορτές. Κι αν τα πας καλά, τι να πω, συνέχισε τις ευχές. Όλα για το γλυκό γίνονται.
Κεντρική Φωτογραφία: AP Photo/Efrem Lukatsky
