Ο συγγραφέας του ‘Γκιακ’ πήρε ένα ζευγάρι γυαλιά με το πρώτο του διήγημα

Συγγραφέας. Ταρακούνησε το αναγνωστικό κοινό και τις παρυφές του με το ‘Γκιακ’ που επανεκδίδεται με πρωτοφανείς ρυθμούς. Ήρθε στο στούντιο του Ραδιοφώνου 24/7 και θυμήθηκε τις μεγάλες επιδόσεις του ως μπασκετμπολίστας, τις φοβερές του ενοχές όσον αφορά το γράψιμο και ότι το ‘Blade Runner’ δεν εγκατέλειψε ποτέ την πεντάδα με τις πιο σταθερές ποπ αναφορές/εμπνεύσεις του.

Αυτά είναι μερικά από τα καλύτερα σημεία της συνέντευξης:

“Το λέω και εν είδει αστείου, εγώ άρχισα ως επαγγελματίας συγγραφέας (σ.σ. από 12 ετών), επ’ αμοιβή, στην κυριολεξία. Ουσιαστικά αυτός που με έσπρωξε στο να γράψω ήταν ο πατέρας μου και για να με δελεάσει -επειδή ήμουν πολύ αργός στο γράψιμο- για το πρώτο διήγημα μου υποσχέθηκε ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου και για το δεύτερο, πλήρωνε τότε χίλιες δραχμές τη σελίδα”.

“Το ‘Blade Runner’ είναι πάντα μες στις top-5 ποπ αναφορές μου. Τώρα είναι κάπου στο #3. Αυτή τη βδομάδα, στην πεντάδα είναι σίγουρα το ‘Wailing’, μια κορεάτικη ταινία τρόμου εκπληκτική, το ‘Sapiens’, το βιβλίο του Harari που διαβάζω τώρα, καταπληκτικό, τιμητικά θα έβαζα και μια ταινία του Romero που είναι μεγάλη αγάπη και θα βάλω κι ένα τραγούδι. Θα βάλω το ‘White Witch’ από Savatage που ακούω πολύ αυτόν τον καιρό”.

“Στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο πρώτων και των δύο επόμενων βιβλίων, είμαι στο πανεπιστήμιο, σοβαρό χημείο, παίζω video games, κάνω ένα catch-up σε ταινίες που δεν είχα δει, ένα σάπισμα που γενικώς ήταν χρήσιμο. Μετά σοβαρεύτηκα στη σχολή και απέκτησα ένα νέο αντικείμενο ενδιαφέροντος. Ασχολήθηκα με Αρχαία Ιστορία και Ελληνιστικά, οπότε αυτό μου έπαιρνε πολύ χρόνο και ταυτόχρονα μου έδινε μεγάλη ευχαρίστηση, οπότε το να μη γράφω δεν με πείραζε πολύ”.

“Το καλοκαίρι του ’08 μου δίνει ο αδερφός μου το ‘Πέδρο Πάραμο’ του Juan Rulfo και παθαίνω ζημιά και λέω ‘ρε συ, εγώ γιατί δεν αφήνομαι να γράψω, γιατί προσέχω την πρότασή μου τόσο πολύ’. Οπότε με βοηθάει και ξεπηδάνε σιγά σιγά μικρές ιστορίες. Προς το τέλος του καλοκαιριού λοιπόν, με ρωτάει ο αδερφός μου πώς πάω με το γράψιμο και του λέω ‘μόνο μικρές ιστορίες βγαίνουν’. Και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι έχω σκαλώσει. Είχα πει ότι θα γράψω μόνο μυθιστόρημα και οτιδήποτε άλλο το θεωρούσα κάτι που δεν πρέπει να μπει εκεί. Από το ’08 μέχρι το ’09 λοιπόν, έγραφα όποτε μπορούσα και τέλειωσα τα διηγήματα της ‘Μεταποίησης’ που άργησε λίγο, βγήκε το 2012”.

Ακούστε ολόκληρο το Rec με τον Δημοσθένη Παπαμάρκο:

“Το ‘Γκιακ’ γράφτηκε πολύ πιο απενοχοποιημένα. Εγώ είμαι φοβερά μικροαστός όσον αφορά τις ενοχές μου. Θεωρούσα το γράψιμο ως μια δραστηριότητα πολυτελείας, οπότε πάντα ήθελα κάποιος να μου πει ‘γράψε, δεν είναι κακό, δεν παίρνεις ναρκωτικά κρυφά στο δωμάτιο’. Βγήκε η ‘Μεταποίηση’ και ξαφνικά η αυτοπεποίθησή μου τονώθηκε και είδα ότι δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη κουβαλιούνται, άρα γιατί όχι…”.

“Έκανα δύο δοκιμές με τη γλώσσα στα δύο πρώτα διηγήματα, για να δω αν μου λειτουργεί. Όταν έκανα το πείραμα και λειτούργησε, τα έβαλα λίγο κάτω και σε κάθε ευκαιρία και αφορμή έγραφα από ένα. Αυτό το λίγο-λίγο σταμάτησε το καλοκαίρι του ’14 που έκανα μια διακοπή στο διδακτορικό μου , έτυχε να γυρίσω στο χωριό για 15 μέρες, έγραψα τα δύο μεγάλα τελευταία διηγήματα και ουσιαστικά έβαλα και τις βάσεις της έρευνας για το ‘Νόκερ’ (σ.σ. το τελευταίο διήγημα του ‘Γκιακ’)“.

“Η πιο τυπική απάντηση που θα σου δώσει άνθρωπος που έχει πολεμήσει αν τον ρωτήσεις αν έχει σκοτώσει είναι το αόριστο ‘πόλεμος ήτανε, ρίχναμε, δεν ξέρω…’. Πρόσφατα, μιλούσα με έναν Κούρδο που είχε πολεμήσει τρία χρόνια ενάντια στον ISIS. Τον ρώτησα ποια ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής του και μου απάντησε ‘τότε στα βουνά, γιατί υπήρχε ή η ελευθερία ή ο θάνατος’. Στο τέλος, τον ρώτησα επίτηδες αν έχει σκοτώσει και μου λέει ‘όχι, οδηγός ήμουν εγώ, εντάξει έχω πυροβολήσει κιόλας, μπορεί να πέτυχα κάποιον αλλά δεν έχω σκοτώσει'”.

“Με έναν τρόπο, αυτές οι απαντήσεις σου δίνουν ελπίδα. Από τη μία υπάρχει έλξη προς τη βία, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και μία σχεδόν αντανακλαστική αποστροφή. Κι αυτό είναι διαχρονικό”.

“Οι ήρωες του ‘Γκιακ΄που έχουν σκοτώσει είναι αδιάφοροι. Κι αυτό είναι ένα κομμάτι προβληματικό με την ψυχολογία τους. Εκεί φαίνεται ότι όντως τους έχει αγγίξει η βία, με έναν τρόπο που δεν έχουν καταλάβει ούτε οι ίδιοι”.

Το Rec με τον Δημοσθένη Παπαμάρκο μεταδόθηκε το Σάββατο 20 Ιανουαρίου στο Ραδιόφωνο 24/7.