Ο Ζήσης Ρούμπος είναι ένας τεράστιος geek

Υπάρχει ένα πρόβλημα με την αυτοαναφορικότητα στο χιούμορ των stand up κωμικών. Επειδή πάνω στη σκηνή αραδιάζουν δικές τους εμπειρίες και βιώματα, νομίζεις ότι τους ξέρεις. Κάτι που μέχρι κάποιο βαθμό μπορεί και να ισχύει, αλλά ρεαλιστικά, δεν μπορείς παρά να γνωρίζεις κάποια ελάχιστα και πολύ βασικά πράγματα.

Για τον Ζήση Ρούμπο ας πούμε, έχοντας παρακολουθήσει κάποιες παραστάσεις του, γνώριζα ότι έχει μεγαλώσει με πατέρα στρατιωτικό και ότι πλέον ανήκει και ο ίδιος στο κλαμπ των πατεράδων. Παρ΄ όλα αυτά, όταν έμαθα ότι βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία του ‘Athens Dark’, της πρώτης διαδικτυακής horror/action σειράς που θα κάνει πρεμιέρα στις 22 Φεβρουαρίου στο Netwix, δυσκολεύτηκα να ενώσω τις τελείες. Τι δουλειά έχει ένας κωμικός να γράφει σειρές με βρυκόλακες;

Η στρατιωτική πειθαρχία τον έκανε να φαντασιώνεται λυκάνθρωπους και βρυκόλακες; Το γεγονός ότι πλέον κοιμάται λίγο λόγω του παιδιού τον έκανε να αισθάνεται ζόμπι; Έπρεπε να μάθω. Δώσαμε ραντεβού στα ‘Αηδονάκια’ και μετά από την κουβέντα μας, συνειδητοποίησα δύο πράγματα.

Πρώτον, ότι δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για τον υπερβολικά δραστήριο και δημιουργικό Ζήση Ρούμπο, ο οποίος έχει υπάρξει μέχρι και ‘συνάδελφος’ του Τάκη Τσουκαλά(!)  και δεύτερον, ότι έχουμε να κάνουμε με έναν geek με όλη την -καλή- σημασία της λέξης. Μόνος του το λέει δηλαδή ο άνθρωπος, μην νομίζεις.

“Λατρεύω τους βρυκόλακες”

24MEDIA

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson

Η παραπάνω δήλωση θα μπορούσε να είναι απόσπασμα από σπαρακτική εξομολόγηση του κωμικού στην εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου. Αλλά όχι, προέκυψε από την εύλογη ερώτηση, “πώς σου ήρθε να γράψεις μια τέτοια σειρά ρε Ζήση;”. Ειλικρινά, ήμουν οριακά στο να μην του πω καν καλησπέρα, να ξεκινήσω με αυτή την απορία. Ευτυχώς κρατήθηκα. Ο Ζήσης πάλι, όταν άρχισε να μιλάει για τη σχέση του με το horror, ήταν ασταμάτητος.

“Είμαι fantasy geek και ειδικά φαν της λογοτεχνίας με βρυκόλακες από μικρό παιδί. Ήμουν 7 χρονών όταν κάτι παιδιά φίλων των γονιών μου, έβαλαν να δούμε σε βίντεο το ‘Amityville Horror’ του 1979. Καταστράφηκα, έβλεπα εφιάλτες, έβρεχα το κρεβάτι και τέτοια. Από τότε μπήκε μέσα μου το μικρόβιο, έγινα αδιανόητος θριλεράκιας και βλέπω οτιδήποτε βγαίνει, όσο μούφα κι αν είναι. Λατρεύω το horror, το fantasy κι ειδικά τους βρυκόλακες, έχω μεγάλο κόλλημα. Έχω δει πάρα πολύ ‘Buffy’, ο Joss Whedon είναι θρησκεία, πώρωση”.

“Διαβάζω πάρα πολύ οτιδήποτε έχει να κάνει με horror. Πέρα από τους κλασικούς, όπως τον Bram Stoker, είμαι μεγάλος φαν των Stephen King και Clive Barker. Σε ό,τι αφορά τη θεματολογία με βρυκόλακες, λατρεύω την Anne Rice, την θεωρώ τη βασίλισσα των βρυκολάκων, αλλά και την Charlaine Harris η οποία έκανε τη σειρά ‘True Blood’  που παρακολουθούσα ανελλιπώς. Μεγάλες επιρροές”.

Τρόμαξα πάρα πολύ όταν είχε βγει το ‘Paranormal Activity’ γιατί το είδα βράδυ και μόνος μου. Τα χρειάστηκα, όταν τελείωσε ήταν 2 το βράδυ και μόλις έβγαλα τα ακουστικά άκουγα θορύβους μέσα στο σπίτι, έβλεπα σκιές

“Στη δεύτερη ταινία ‘Το Κακό’ είχα δηλώσει συμμετοχή για να με πάρουν για ζόμπι αλλά δεν με πήραν ποτέ, θα ήμουν πολύ καλός. Τα είδα και τα δύο πάντως, πολύ αξιόλογες προσπάθειες για τα ελληνικά δεδομένα. Θα ήθελα να έχω παίξει τον κλόουν στο ‘It’, έδινα κι ένα νεφρό για να με πάρουν για Pennywise”.

“Σε ό,τι αφορά μεταφυσική δραστηριότητα, παίζει να είμαι απ’ τους πιο καμένους, στο YouTube έχω δει οτιδήποτε έχει να κάνει με ghost sightings, paranormal, mediums, ghost hunters, βλέπω ντοκιμαντέρ, είμαι μεγάλος φαν. Είχα κάνει στο κανάλι μου στο YouTube και τους ΑΚΥΦ (Ατρόμητοι Κυνηγοί Φαντασμάτων), που πολύ αποτυχημένα εξερευνούσαμε στοιχειωμένους χώρους, κωμωδία. Έχω δει όλες τις ταινίες που ασχολούνται με το είδος, με το που σκάει βιντεάκι που λέει ‘real ghost sighting’ το κλικάρω”.

Μετά από αυτή την εισαγωγή, το ερώτημα δεν ήταν πια πώς προέκυψε το ‘Athens Dark’, αλλά γιατί άργησε τόσο. “Πάρα πολλά χρόνια ήθελα να φτιάξω κάτι σχετικό με Ελλάδα, με Αθήνα. Πιστεύω ότι έχουμε πολύ υλικό για να μπει στο είδος. Με μεγάλη μου χαρά πήρε πράσινο φως το ‘Athens Dark’  από τον Διομήδη Πιτουρά και τον Τζόρτζη Ποφάντη στο Netwix του ANT1. Είναι ένας δικός μου κόσμος, βρυκολάκων και όχι μόνο, στην Αθήνα του σήμερα”.

“Απ’ όσο γνωρίζω δεν έχει υπάρξει κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν στην Ελλάδα. Ούτε εμείς είχαμε τεράστιο μπάτζετ σαν πιλοτική κίνηση. Είναι αλήθεια ότι συνήθως αυτά τα πράγματα θέλουν μπάτζετ. Το πρόβλημα που αντιμετώπιζα πάντως όποτε πήγαινα κάπου την ιδέα, είναι ότι μου έλεγαν πως δεν υπάρχει κοινό στη χώρα. Κάτι το οποίο δεν πιστεύω, σαφέστατα υπάρχει μεγάλο κοινό που ακολουθεί horror fantasy, μάλλον εννοούσαν το κοινό της τηλεόρασης. Ένα κοινό το οποίο απ’ ό,τι έχω καταλάβει από τη δική μου εμπειρία, είναι εντελώς διαφορετικής ηλικίας και ποιότητας. Ευτυχώς πλέον υπάρχει και το ίντερνετ και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που βρέθηκε έδαφος να φυτρώσει αυτό το πρότζεκτ”.

Αναφέροντας τη δική του εμπειρία, ο Ζήσης Ρούμπος δεν μιλάει τυχαία, αφού έχει δοκιμάσει κι έχει δοκιμαστεί στο τηλεοπτικό πεδίο, με αποκορύφωμα την δημιουργία της σειράς, ‘Οι Άσφαιροι’ στον ALPHA. “Ήταν μεγάλο σοκ για μένα όταν συνειδητοποίησα για πρώτη φορά τη δύναμη της τηλεόρασης. Με θλίβει αληθινά το γεγονός ότι ένα τόσο δυνατό μέσο, χρησιμοποιείται έτσι όπως χρησιμοποιείται στην Ελλάδα. Για να αδειάζει δηλαδή σκουπίδια μέσα σε σαλόνια και κρεβατοκάμαρες. Δεν το λέω για να προκαλέσω, αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω έτσι κι αλλιώς γιατί από τη σκουπιδίλα έχουν μουδιάσει τα ρουθούνια μας. Με τρόμο συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει πάτος”.

24MEDIA

“Από μικρό παιδί, όταν μου έλεγαν ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι, πείσμωνα. Το ίδιο έγινε και με τους ‘Άσφαιρους’. Το αγαπούσα πάρα πολύ εννοείται, ήθελα να το αγκαλιάσει ο κόσμος και η αλήθεια είναι ότι το αγκάλιασε, απλά όχι αυτός της τηλεόρασης. Ήταν ένα ξύπνημα για μένα, ένα μεγάλο μάθημα, στεναχωρέθηκα και θύμωσα αλλά έμαθα να βρίσκω άλλες οδούς, όπως το Netwix”.

“Έχω βαρεθεί να ακούω ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Όταν γουστάρουμε, σε συγκεκριμένα πρότζεκτ μια χαρά χρήματα πέφτουνε. Για να ταξιδεύουμε εξήντα άτομα μπρος-πίσω στις Μαλδίβες και να στήνουμε παιδικές χαρές σε εξωτικές παραλίες υπάρχουν λεφτά. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να γυριστούν τρεις καλές σειρές. Εδώ τα σκορπάμε σε χωματερές. Στο εξωτερικό βγάζουν λεφτά χρησιμοποιώντας ταλέντα, δεν ψάχνουν απλά κάτι που να πουλάει, αυτή είναι η διαφορά”.

Ας αφήσουμε το παρελθόν όμως, αφού στο παρόν γίνονται τα σημαντικά και το ‘Athens Dark’ θα κάνει σύντομα την πρεμιέρα του, με τα πρώτα οκτώ δεκάλεπτα επεισόδια να είναι ήδη έτοιμα. “Είμαι πολύ ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, είναι πάρα πολύ κοντά σ’ αυτό που ονειρευόμουν, γιατί αυτό που ονειρεύομαι είναι τρελό, off budget. Ελπίζω ότι θα αρέσει και θα προχωρήσει και σε δεύτερη σεζόν, σε πιο μεγάλο φορμάτ πια. Νομίζω ότι υπάρχει κοινό εκεί έξω”.  Ο ίδιος γιατί επέλεξε να μείνει πίσω από τις κάμερες;

24MEDIA

“Σε πρώτη φάση ήθελα να είμαι απλά showrunner. Αν έγραφα για μένα σ’ αυτόν τον κόσμο, που δεν αποκλείεται και να το κάνω κάποια στιγμή, θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό απ’ αυτά που με έχει δει ο κόσμος μέχρι τώρα. Δεν ξέρω αν θα ήμουν βαμπίρ, έτσι κι αλλιώς ο κόσμος είναι τελείως ‘True Blood’ και Anne Rice, έχει μέσα όλα τα πλάσματα. Δεν ήθελα ξεκινώντας να είμαι κι εγώ σαν πρόσωπο μέσα”. Υπάρχουν έτσι κι αλλιώς πολύ σημαντικά πρόσωπα στο καστ, όπως η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους και ο Δημήτρης Πιατάς.

“Η Άννα Μαρία ήταν εξαιρετική συνεργάτιδα. Ήταν φίλη φίλων, ήρθα σε επαφή μαζί της κι ήταν πάρα πολύ ευγενική και πάρα πολύ ανοιχτή στο να δοκιμάσει κάτι καινούριο, κάτι που την τιμά ιδιαίτερα. Το μόνο που μπορώ να αποκαλύψω είναι ότι κάνει την βασίλισσα των βρυκολάκων, είναι αδιανόητα καλή σ’ αυτό που κάνει, νομίζω ότι θα εκπλήξει πολύ κόσμο. Δυστυχώς η συμμετοχή της είναι πολύ μικρή, γιατί είναι γραμμένο έτσι το σενάριο, σαφέστατα αν προχωρήσει η σειρά θα τη δούμε περισσότερο”.

“Έτσι έγινε κι η γνωριμία με τον Δημήτρη Πιατά, ήταν φίλος φίλων, από την αρχή ήταν πάρα πολύ ζεστός στο να αγκαλιάσει ένα τόσο πειραματικό και τολμηρό πρότζεκτ από νέα παιδιά. Είναι κι αυτός εξαιρετικός στο ρόλο ενός απόκρυφου ιστορικού, από αυτούς που είναι στο πλάι των εξελίξεων και καταγράφουν όσα συμβαίνουν στον απόκρυφο κόσμο, κάτι σαν τους watchers στην ‘Buffy’”.

Αποκαθηλώνοντας τα είδωλά σου

24MEDIA

Πέρα από τα θρίλερ και τους βρυκόλακες, ο Ζήσης Ρούμπος παραμένει ένας εξαιρετικός κωμικός. Μπορεί να μην του έκανα την κλισέ ερώτηση που τον εκνευρίζει, δηλαδή αν οι κωμικοί κρύβουν μέσα τους θλίψη, δεν γινόταν όμως να μην αναρωτηθώ πώς από το horror και το fantasy προέκυψε στη ζωή του και η κωμωδία.

“Την κωμωδία την αγαπάω πάρα πολύ κι από μικρό παιδί μου άρεσε να κάνω τον κόσμο να γελάει. Μάλλον έτσι προχώρησε η φάση και ασχολήθηκα με την κωμωδία και κατ’ επέκταση με το stand up comedy και βρέθηκα να γράφω και να παίζω κωμωδία. Είναι δύο πλευρές του εαυτού μου πολύ διαφορετικές, που καλύπτουν τελείως διαφορετικές ανάγκες μου. Σχιζοειδής περίπτωση θα έλεγα’”.

“Το έχω πει άπειρες φορές, το stand up comedy είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει γιατί δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από κάποιο ρόλο. Είσαι εσύ, οι εμπειρίες σου και το χιούμορ σου και είτε θα περάσει αυτό στο κοινό, είτε δεν θα περάσει. Είτε θα προσβάλλεις, είτε θα τους κάνεις να γελάσουν, σοκάροντάς τους. Η ισορροπία είναι πάρα πολύ λεπτή, δεν είναι εύκολο, εμένα δεν μου αρέσει να προκαλώ, μιλάω για αυτοαναφορικά πράγματα, κράζω εμένα κυρίως. Υπάρχει έκθεση αλλά παίρνω τις δικές μου εμπειρίες και τις ‘τραβάω’, δεν κάνω ψυχανάλυση”.

24MEDIA

“Αγαπημένος μου stand up κωμικός είναι ο Bill Hicks. Τον αγαπάω, θα ήθελα να τον έχω θείο. Δεν μπορώ να κάνω αυτό το είδος χιούμορ, αλλά το λατρεύω. Από Έλληνες αγαπάω πάρα πολλούς, τον Λάμπρο Φισφή, τον Βύρωνα Θεοδωρόπουλο, τον Μιχάλη Μαθιουδάκη που παίζουμε και μαζί στο θέατρο, απ’ όλους μου αρέσει κάποιο κείμενό τους βασικά”.  

“Στο κείμενό μου δεν θα άγγιζα ποτέ την πολιτική, την επικαιρότητα, πρόσωπα. Υπάρχουν εξαιρετικοί κωμικοί που τα ακουμπάνε, πρέπει όμως να το έχεις. Σε ό,τι γράφω, αποφεύγω να παίρνω θέση και να τοποθετούμαι σε σχέση με αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή και κατ’ επέκταση να γίνομαι γνωστός για τη στάση μου απέναντι σε κάτι που ισχύει τώρα. Αυτό το κάνω σε καφέ με τους φίλους μου, όχι στο stand up”. Όσο για σειρές και ταινίες που τον έχουν στιγματίσει;

“Πριν κάνουμε το παιδί έβλεπα δύο ταινίες τη μέρα, είμαι εθισμένος στις ταινίες και τις σειρές, είναι η μεγαλύτερη σχολή για μένα, με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ. Πιο πολύ με έχουν στιγματίσει το ‘Wire’ το ‘Six Feet Under’ η ‘Ρώμη’, το ‘Sopranos’, το ‘House of Cards’, αν και δεν νομίζω να το ξαναδώ μετά από όλα αυτά που έγιναν, ο Kevin Spacey ήταν στο top 3 των αγαπημένων μου ηθοποιών, απίστευτο ξενέρωμα”. Μιας και αναφέρθηκε το σκάνδαλο Spacey, δεν γινόταν η κουβέντα να μην πάει και σε έναν συνάδελφο του Ζήση που απασχόλησε αρνητικά την επικαιρότητα και ‘πάγωσε’ τους φαν του, τον Louis CK.

24MEDIA

“Ήταν ένα μεγάλο σοκ για όλη τη stand up κοινότητα της Ελλάδας. Παρ’ όλο που λέγανε ότι υπήρχαν σημάδια και θα μπορούσαμε να το έχουμε καταλάβει, εγώ δεν τα είχα παρακολουθήσει και όταν έσκασε ξενέρωσα. Επειδή το έχω βιώσει αρκετές φορές στη ζωή μου, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ξενέρωμα απ’ το να βλέπεις κάποιο είδωλό σου να αποκαθηλώνεται. Σε αντίθεση με κάποιους άλλους, εγώ είμαι της άποψης ότι ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να διαχωριστεί από το έργο του. Αν κάποιος είναι παιδεραστής, δεν με ενδιαφέρει αν είναι ο μεγαλύτερος γλύπτης που έχει υπάρξει ποτέ. Ακυρώνεται σαν άνθρωπος και ό,τι παράγει αυτός. Δεν μπορώ να κοιτάξω τους πίνακες του Χίτλερ σαν έργα τέχνης, δεν μπορώ να τους κοιτάξω καν”.

“Το ότι δεν μάθαμε ποτέ τι άνθρωποι ήταν ο Ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος ή ο Φειδίας δεν είναι επιχείρημα, γιατί δεν ήταν η εποχή τέτοια για να γνωρίζουμε. Μπορεί κι αυτοί να ήταν οι χειρότεροι, αλλά δεν το μάθαμε, οπότε στην ιστορία έμεινε το έργο τους, τι να κάνουμε. Σήμερα που η πληροφορία μεταφέρεται πανεύκολα πρέπει να είμαστε πιο υπεύθυνοι για τις πράξεις μας κι αυτό για μένα ακύρωσε πάρα πολύ αυτούς τους καλλιτέχνες”.

Δεν με ενδιαφέρει γιατί όλα αυτά βγήκαν τώρα. Μιλάμε για μια σαπίλα τεράστια, η οποία σε ένα μικρότερο βαθμό εννοείται ότι υπάρχει κι εδώ. Καλά να πάθουν, να εξαφανιστούν

“Φήμες και προσωπικές εμπειρίες ανθρώπων στην Ελλάδα για παρόμοια περιστατικά έχω ακούσει πάρα πολλές, αλλά ποτέ δεν έχω μάθει κάτι με αποδείξεις Το κρεβάτι πάντα ήταν ένας δυνατός τρόπος για να προχωρήσεις και όχι μόνο σε αυτό το επάγγελμα. Ελπίζω να μην συνεχίσει να είναι”.

Μέταλ, Harmonquest και TV Magic: Bucket list για Όσκαρ

24MEDIA

Θρίλερ, κωμωδία, σειρές, παραστάσεις, όλα αυτά από μόνα τους θα ήταν αρκετά για να χαρακτηρίσουμε τον Ζήση Ρούμπο δραστήριο και πολυάσχολο. Μόνο που αυτά είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου, αφού οι ασχολίες του δεν σταματάνε εδώ.

“Σχεδιάζω και κόμιξ, μου αρέσουν  πολύ σκοτεινά θέματα. Το μοναδικό μου κόμικ που έχει εκδοθεί ήταν στο περιοδικό Metal Invader, όπου είχα κάνει εικονογράφηση στον δίσκο του King Diamond ‘Graveyard’”

“Από Έλληνες κομίστες γουστάρω πολύ Γιάννη Ρουμπούλια, Ηλία Κυριαζή, Δημήτρη Πανταζή και πάρα πολλούς ακόμα που τώρα ξεχνάω, έχουμε πάρα πολλά ταλέντα στη χώρα. Με τον Γιάννη κάνουμε κι ένα web series μαζί που ίσως κάποια στιγμή σύντομα ξεκινήσει, βασισμένο στο HarmonQuest του Dan Harmon, που είναι live RPG με animation. Είμαστε κι οι δύο φανατικοί του Dungeons and Dragons. Είμαι hardcore gamer, έχω λιώσει στο Wow και το Lineage. Το ρεκόρ μου βέβαια είναι 17 ώρες σερί στο Baldur’s Gate”.

Το πιο τρελό απ’ όσα έχω κάνει είναι ότι έχω παρουσιάσει το ‘Metal Explosion’, μια μέταλ εκπομπή στο TV Magic. Με μακρύ μαλλί μέχρι τη μέση και δερμάτινο παντελόνι. Είχα και μέταλ μπάντα, τους Dreaming State

Στη μπάντα ο Ζήσης έγραφε στίχους και τραγουδούσε, ενώ στο TV Magic γύριζε την εκπομπή στο ίδιο πλατό με τον Τάκη Τσουκαλά.

“Δεν με ενδιαφέρει να γίνω αυθεντία σε κάτι, με ενδιαφέρει να χτίσω ένα βιογραφικό σαν του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι, που είναι σκηνοθέτης, κομιξάς, συγγραφέας, ηθοποιός, ψυχολόγος μέχρι κι ερμηνευτής καρτών ταρό. Έχω ένα bucket list που όσο μεγαλώνω κάνω τσεκ, τώρα ετοιμάζω μια ταινία μεγάλου μήκους την οποία γράφω και στην οποία μάλλον θα παίξω. Προχωράμε, δεν νομίζω ότι θα γίνω ποτέ βετεράνος κάποιου είδους”.

“Στα πολύ-πολύ κάτω της bucket list είναι το να πάρω ένα Όσκαρ για οτιδήποτε, μπορεί να είναι για μακιγιάζ, σενάριο, σκηνοθεσία, μπούμαν, κάτι”. Αν υπήρχε Όσκαρ ταυτόχρονης ασχολίας με πολλά πράγματα πάντως, σίγουρα θα το κέρδιζε.