Όσα έχει μάθει για τις γυναίκες ένας σχεδιαστής νυφικών

Σύμφωνοι, το κλισέ της γυναίκας που μεγαλώνει με το όνειρο ενός καλού γάμου και φαντασιώνεται από μικρό κορίτσι το νυφικό που θα φορέσει και το ονειρεμένο σκηνικό που θα στηθεί για το συνοδεύσει, μοιάζει κάπως ξεπερασμένο.

Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι κοινωνίες έχουν εξελιχθεί και για τις περισσότερες γυναίκες, το να ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας έχει πάψει πια να μοιάζει με αυτοσκοπό και κάποιου είδους ολοκλήρωση. Ευτυχώς, θα πω εγώ. Παρ’ όλα αυτά, η ημέρα του γάμου δεν παύει να είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή μιας γυναίκας. Όχι φυσικά επειδή εκπλήρωσε κάποιο ‘ιερό’ σκοπό της κοινωνίας, αλλά επειδή αποφάσισε να περάσει με τον άνθρωπο που αγαπάει το υπόλοιπο της ζωής της.

Για το λόγο αυτό, κάθε γυναίκα θέλει εκείνη η μέρα να είναι τέλεια, μιας και θα είναι μια στιγμή την οποία θα θυμάται για πάντα. Όλα θα πρέπει λοιπόν να είναι προσεκτικά διαλεγμένα, από το νυφικό μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Πάνω απ’ όλα βέβαια, το νυφικό. Με όλα τα φώτα στραμμένα πάνω της, επιβάλλεται να είναι απαστράπτουσα και εντυπωσιακή.

Όπως καταλαβαίνεις, το βάρος που πέφτει στον άνθρωπο που αναλαμβάνει την σχεδίαση του νυφικού είναι μεγάλο. Καλείται να αντιμετωπίσει όλα τα άγχη, τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις μιας μέλλουσας νύφης και τα περιθώρια λάθους δεν υπάρχουν. Από την άλλη, οι γυναίκες εμπιστεύονται τυφλά αυτό τον άνθρωπο και πολλές φορές καταλήγουν ακόμα και να τους ανοίγουν την ψυχή τους.

Μεγάλη η ευθύνη, αλλά ο Αλέξανδρος Σιάχος του πετυχημένου οίκου ‘Alexander Collections’ έχει μάθει πια να την διαχειρίζεται, αφού κάνει αυτή τη δουλειά εδώ και 26 χρόνια, σχεδιάζοντας μάλιστα το 2016 και το νυφικό που ‘πρωταγωνίστησε’ στην ταινία ‘Η Ρόζα της Σμύρνης’. Από το ατελιέ του έχουν περάσει εκατοντάδες γυναίκες και τα μάτια του έχουν δει πολλά. Και το σίγουρο είναι, ότι έχει μάθει ακόμα περισσότερα για την ψυχοσύνθεση και το τι ακριβώς συμβαίνει στο μυαλό μιας γυναίκας, λίγο πριν ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας.

Μιας και σήμερα λοιπόν είναι η ημέρα των γυναικών, του ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας μερικές από τις γνώσεις και τις εμπειρίες του.

“Οι γυναίκες που έρχονται στο ατελιέ χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες. Στη μία, ανήκουν εκείνες οι οποίες έχουν πάρα πολύ άγχος και έρχονται ακόμα κι ένα χρόνο πριν το γάμο και στην άλλη, αυτές που είναι της τελευταίας στιγμής. Έχει εκλείψει εκείνη η κατηγορία που είναι στη μέση, που ερχόταν σε ένα φυσιολογικό χρονικό διάστημα, δηλαδή περίπου τέσσερις με πέντε μήνες πριν το γάμο”.

Η ψυχολογία τους όταν έρχονται είναι στα ύψη γιατί καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για την πιο ευτυχισμένη στιγμή μιας γυναίκας

“Ο μεγαλύτερος φόβος που έχουν όλες οι γυναίκες, είναι αν όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη, δείχνουν όμορφες. Είναι παράδοξο, αλλά ενώ βλέπουν τον εαυτό τους στους τρίμετρους καθρέφτες μας και έχουν το γνώθι σαυτόν, παρ’ όλα αυτά σε ρωτάνε αν τους πάει το νυφικό, αν τους κάνει παχάκια, που μερικές δεν έχουν καν παχάκια, υπάρχει όμως ανασφάλεια, είναι μια περίπτωση τρέλας εκείνη τη στιγμή για πάρα πολλές από τις νύφες. Εμάς η δουλειά μας είναι να λέμε αυτό που βλέπουμε γιατί είναι μια ζωντανή διαφήμιση για μας η νύφη. Σε γενικές γραμμές μας εμπιστεύονται ως προς τη γνώμη μας, γι’ αυτό και μας πληρώνουν”.

“Σπάνια έρχονται σε μας μόνες τους, όπως σπάνια έρχονται και με τον μέλλοντα σύζυγό τους. Κυρίως έρχονται με τις φίλες τους, την μαμά ή την πεθερά τους. Συνήθως, η γνώμη της συντροφιάς τους με τη δική μου, συμπίπτουν. Η παρέα τους όμως δεν κάνει πάντα καλό, υπάρχει η ζήλια και τα απωθημένα μεταξύ γυναικών. Μπορεί μια φίλη της νύφης να μην έκανε το γάμο που ήθελε και χωρίς να το θέλει μεν, ζηλεύει και σαμποτάρει την όλη διαδικασία. Μπορεί επίσης να υπάρχει διχογνωμία μεταξύ της κριτικής επιτροπής όπως την αποκαλώ εγώ. Όταν συμβαίνει αυτό, σαφώς μετράει η δική μου γνώμη”.

Το 2007 είχε έρθει μια κοπέλα μόνη της, κάναμε το ραντεβού και ήταν ανάμεσα σε δύο νυφικά. Επέστρεψε λοιπόν με την μητέρα της και την πεθερά της, για να τη βοηθήσουν να επιλέξει. Η μητέρα και η πεθερά διαφώνησαν, οπότε η πεθερά της είπε ‘θα πάρεις το δεύτερο γιατί εγώ το πληρώνω’. Τότε, η μητέρα απάντησε ‘σιγά μην πάρει αυτό, τέτοια γυναίκα παίρνει ο γιος σου, και πολύ του είναι’. Το αποτέλεσμα ήταν να μαλλιοτραβηχτούν μέσα στο ατελιέ

“Οι περισσότερες όταν έρχονται έχουν ήδη μια εικόνα του τι θέλουν, έχουν κάνει την έρευνά τους στο ίντερνετ. Η Ελληνίδα έχει εξελιχθεί πάρα πολύ, έχω το ατελιέ από το ‘93, εκείνα τα χρόνια δεν ήξερε τίποτα, ούτε την τάση της μόδας, δεν κυκλοφορούσαν καν εδώ τα προϊόντα για να μπορέσει να τα δει. Σήμερα ξέρουν τα πάντα, οι περισσότερες έρχονται ενημερωμένες, βέβαια στις 8 από τις 10, αυτό που θέλουν τελικά δεν τους πηγαίνει. Το καταλαβαίνουν κι οι ίδιες όμως. Κάποιες γυναίκες είναι πιο ανοιχτόμυαλες, έχουν δει αυτά που τους αρέσουν αλλά είναι δεκτικές σε προτάσεις. Άλλες πάλι είναι πιο δύσκολες, αυτές δυστυχώς χάνουν”.

“Υπάρχει μεγάλη διαφορά στη συμπεριφορά των γυναικών τα τελευταία χρόνια. Οι οικονομικές εποχές έχουν αλλάξει κι ο κόσμος έχει πολύ μεγάλες δυσκολίες. Κάποτε το πρώτο που τους ενδιέφερε ήταν το σχέδιο, κάτι που να τους πηγαίνει, τώρα κοιτάνε πάρα πολύ και το οικονομικό σκέλος, υπάρχουν κοπέλες που μου λένε ότι δεν θέλουν να είναι κάτι σούπερ, αρκεί να μπορούν να το υποστηρίξουν οικονομικά. Κάποτε η νύφη ερχόταν χωρίς να ρωτήσει καν τις τιμές, σήμερα είναι πιο προσγειωμένες”.

“Όλο το άγχος της νύφης το παίρνουμε εμείς πάνω μας, κάνουμε και τον ψυχολόγο, κάτι που είναι πάρα πολύ δύσκολο να το πετύχεις στην πραγματικότητα, είναι θέμα εμπειρίας. Όταν μια γυναίκα καταλάβει όμως ότι έχει μπροστά της έναν επαγγελματία και βλέπει ότι όλα λειτουργούν άριστα, αυτομάτως χαλαρώνει. Αν είναι αγχωτικός κάποιος σαν άνθρωπος βέβαια, θα βρει με κάτι άλλο να αγχωθεί”.

“Μου τα λένε όλα, έχω ακούσει πάρα πολλά και εκτός δουλειάς. Έχω ακούσει νύφη να λέει ότι δεν την ενδιαφέρει και τόσο να πάει καλά ο γάμος, της αρκεί που ο γαμπρός έχει μια καλή φορολογική δήλωση. Έχω ακούσει επίσης να μου λένε ότι παντρεύονται για καθαρά κοινωνικούς λόγους. Με τη νύφη χτίζεται μια άλλη σχέση εμπιστοσύνης και σου λέει τα πάντα, για παράδειγμα ότι δεν θέλει τον γαμπρό αλλά την πιέζουν ή ότι κάνει το χατίρι του ετοιμοθάνατου πατέρα της”.

“Η συμβουλή που δίνω στις γυναίκες είναι μία και μοναδική και έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι να μην έχουν καθόλου άγχος, γιατί αυτό δυσκολεύει πάρα πολύ την όλη διαδικασία και το δεύτερο είναι να μην ακούνε τι τους λένε στην αγορά, όπως ότι για να τις ράψουν χρειάζονται έξι με εννέα μήνες. Ένας επαγγελματίας και τίμιος σχεδιαστής χρειάζεται περίπου τρεις μήνες, τα άλλα είναι κόλπα για να κλείσουν επιτόπου ένα νυφικό. Επίσης, καλό θα είναι να παραλαμβάνουν οι ίδιες το νυφικό από το ατελιέ για να προλάβουν τυχόν λάθος”.