Οι ηθοποιοί-απογοητεύσεις που δεν δικαίωσαν ποτέ τις προσδοκίες μας

Δεν με λες και γουρλή. Γενικά, από μικρό παιδί είχα την τάση να γκαντεμιάζω όποιον έπιανα στο στόμα μου. Το ίδιο έκανα λοιπόν και με τους αγαπημένους μου ηθοποιούς. Ευτυχώς η γκαντεμιά μου χτυπούσε μόνο την πορεία της καριέρας τους κι όχι την υγεία και την προσωπική τους ζωή. Κάτι είναι κι αυτό, μια μικρή παρηγοριά στον άρρωστο.

Για να καταλάβεις τι εννοώ, οι στάνταρ απαντήσεις που έδινα στην κλισέ ερώτηση “ποιος είναι ο αγαπημένος σου ηθοποιός;” ήταν συνήθως δυο: Nicolas Cage και Edward Norton. Και οι δυο, στα μέσα της δεκαετίας του 90, έκαναν παπάδες, παίζοντας απ’ την μια ταινιάρα στην άλλη, σε ένα απίστευτο σερί γεμάτων και γαμάτων ερμηνειών.

Το μέλλον έμοιαζε δικό τους, οι ειδικοί πόνταραν τα λεφτά τους και στους δυο ως τους εκλεκτούς που θα αποτελέσουν τους νέους τιτάνες του Hollywood, όμως και οι δυο, ο ένας (λέγε με Cage) περισσότερο κι ο άλλος λιγότερο, μας (και με) απογοήτευσαν με τις επιλογές και την πορεία τους.

Μιας και πλησιάζουν τα Όσκαρ αλλά και τα Χρυσά Βατόμουρα, μας δίνεται η ιδανική αφορμή για μια λίστα γεμάτη απογοητεύσεις. Ηθοποιούς που είτε έφτασαν στην κορυφή κι έπεσαν απότομα, είτε δεν έκαναν ποτέ το βήμα παραπάνω, είτε απλά δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες μας, μοιάζοντας με ποδοσφαιριστές που υπήρξαν οι ηγέτες των μικρών τους ομάδων, όμως μόλις πήραν μεταγραφή για την μεγαλύτερη ομάδα, πνίγηκαν απ’ το βάρος της φανέλας.

Cuba Gooding Jr.

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστιος: Φυσικά, στο “Jerry Maguire”, 20 ολόκληρα χρόνια πίσω, σε μια ερμηνεία η οποία του έφερε το Όσκαρ Β΄ Ανδρικού ρόλου σε ηλικία μόλις 28 ετών. Ένα χρόνο αργότερα, ήρθε κι η παρουσία του στο “As Good As It Gets” και έμοιαζε πια βέβαιο ότι έχουμε στα χέρια μας έναν αληθινά σπουδαίο ηθοποιό που θα τον θαυμάσουμε σε πολλές μεγάλες ταινίες. Τελικά, ούτε οι μεγάλες ταινίες ήρθαν ποτέ, ούτε κυρίως οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι που θα τον απογείωναν.

Η χειρότερη στιγμή του: Το “Machete Kills” του 2013.

Υπάρχει γυρισμός; Τελευταία του ελπίδα, ο ρόλος του ως O.J. Simpson στη σειρά “American Crime Story”. Αν η σειρά ανταποκριθεί στο hype, ο Cuba θα δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην καριέρα του.

Η πρόβλεψη: Αν δεν τον σώσει ο όρος του O.J., σε 2-3 χρόνια θα τον βλέπουμε να πρωταγωνιστεί στο δικό του sitcom κάθε Σάββατο απόγευμα στο Star.

Gerard Butler

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστιος: Εντάξει, δεν περίμενε κανείς απ’ τον συμπαθή Σκωτσέζο να εξελιχθεί σε Οσκαρικό ηθοποιό σε καμία περίπτωση, όμως μετά την παρουσία του στους “300” το 2006, πιστέψαμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν φρέσκο action hero. Η παρουσία του στα “P.S. I Love You” και “RocknRolla” έδειξε ότι μπορεί να δοκιμάσει κι άλλα πράγματα και κάπου εκεί το τρένο χάθηκε.

Η χειρότερη στιγμή του: Το “The Ugly Truth” του 2009.

Υπάρχει γυρισμός; Η παρουσία του στο “Olympus Has Fallen” σε συνδυασμό με το sequel “London Has Fallen” που έρχεται αργότερα φέτος, μοιάζει σαν την τελευταία του ευκαιρία, σε ένα ρόλο που πραγματικά του ταιριάζει. Στην Α-list πάντως, δύσκολα θα καταφέρει να χωθεί.

Η πρόβλεψη: Το 2030 θα πρωταγωνιστήσει στο “Athens Has Fallen” με σκηνοθέτη τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.

Edward Norton

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστιος: Την τριετία 1996-1999 είδαμε τον Norton στις ταινίες “Primal Fear”, “The People vs. Larry Flynt”, “Rounders”, “American History X” και “Fight Club”. Όλο αυτό το απίστευτο σερί, μέσα σε 3 χρόνια, με τη μία ταινία καλύτερη απ’ την άλλη. Δεν πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστιος, ο Norton ήταν ήδη τεράστιος, έτοιμος να μπει για τα καλά στο κλαμπ των σπουδαίων, να κλειδώσει την πόρτα και να πετάξει το κλειδί για πάντα. Και ξαφνικά, κάτι στράβωσε. Τον είδαμε σε κάποιες μεγάλες ταινίες και σε κάποιους σημαντικούς ρόλους, όμως ποτέ δεν έκανε το βήμα παραπάνω για να καθιερωθεί στη λίστα με τους καλύτερους, τους οσκαρικούς, εκείνους γύρω απ΄ τους οποίους χτίζεις μια ταινία. Τουλάχιστον έχουμε τις ταινίες του Wes Anderson και το “Birdman” για να παίρνουμε ένα μικρό δείγμα του μεγαλείου του.

Η χειρότερη στιγμή του: Το “The Incredible Hulk” του 2008. Ο {Spoiler} Tyler Durden Hulk μωρέ;

Υπάρχει γυρισμός; Οι παρουσίες του στις δημιουργίες του Anderson μπορούν να τον αναγεννήσουν, όμως χρειάζεται επειγόντως το χρίσμα του πρωταγωνιστή σε μια ταινία που θα σαρώσει τα Όσκαρ.

Η πρόβλεψη: Θα πάρει Όσκαρ μέσα στα επόμενα 5 χρόνια κι η καριέρα του θα περάσει δεύτερη νιότη.

Mickey Rourke

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστιος: Στις 9 ½ εβδομάδες προφανώς, κυρίως λόγω της εμφάνισής του, που έκανε το στοίχημα ότι αυτός θα είναι ο νέος μεγάλος γόης του Hollywood να μοιάζει σιγουράκι. Μετά αφοσιώθηκε στο μποξ, το πρόσωπό του αλλοιώθηκε και μαζί κι η καριέρα του, η οποία δεν έφτασε ποτέ στο σημείο που θα μπορούσε. Αντί για ζεν πρεμιέ, έκανε το μεγάλο comeback ως “άγριος” σε ταινίες όπως το “Sin City” και το “Wrestler”, όμως το τρένο της σπουδαιότητας είχε φύγει απ’ τον σταθμό πολύ πριν κι εκεί τον περίμενε μόνο ο σταθμάρχης.

Η χειρότερη στιγμή του: To “Double Team” του 1997 μαζί με τον Dennis Rodman(!).

Υπάρχει γυρισμός; (Σχετικά) μεγάλο όνομα για action movies θεωρείται μεν, ειδικά μετά το comeback του, πρωτοκλασάτος ηθοποιός δεν θα θεωρηθεί όμως ποτέ. Οι επιλογές του, δύσκολα θα τον βγάλουν απ΄ αυτό το δρόμο.

Η πρόβλεψη: Θα βαρεθούμε να τον βλέπουμε σε περιπέτειες τύπου “Sin City” και “Expendables”.

Josh Hartnett

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστιος: Στο “Pearl Harbor” φυσικά, το σωτήριον έτος 2001, όταν έφαγε την Kate Beckinsale μέσα απ’ τα χέρια του Ben Affleck. Νέος (μόλις 23 ετών τότε), ωραίος, ταλαντούχος, αν έπαιζε στο X-Factor θα του έλεγαν ότι έχει όλο το “πακέτο”. Κάτι όμως πήγε στραβά. Ταινιάρα το “Lucky Number Slevin”, αστείο το “40 Days, 40 Nights”, τρομερή σειρά το “Penny Dreadful”, όμως ο Josh σίγουρα δεν έγινε όχι απλά κορυφαίος, αλλά ούτε παγκίτης των κορυφαίων.

Η χειρότερη στιγμή του: Το “Girl Walks Into A Bar” του 2011.

Υπάρχει γυρισμός; Εννοείται, ούτε 40 δεν είναι ακόμα. Χρειάζεται όμως ένα “Pearl Harbor” ή έστω ένα “Lucky Number Slevin” και γρήγορα.

Η πρόβλεψη: Θα παίξει σε sitcom μαζί με τον Ashton Cutcher και θα υποδύονται δυο αδέρφια σε μια επαρχιακή πόλη της Αμερικής.

Neve Campbell

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστια: Τη μαγική διετία 1996-1997, όταν την Neve κυνηγούσε ο δολοφόνος του “Scream” και όσο δεν προσπαθούσε να επιβιώσει και να τον ξεσκεπάσει, συμμετείχε σε καυτά ερωτικά τρίγωνα με την Denise Richards και τον Matt Dillon στο “Wild Things”. Εντάξει, δεν περιμέναμε να γίνει και η νέα Audrey Hepburn, όμως μια σταθερή παρουσία σε ταινίες πρώτες γραμμής την προσδοκούσαμε. Τελικά, η πτώση ήταν απότομη και ραγδαία και δεν την σταμάτησε ούτε η επιστροφή του “Scream” πριν μερικά χρόνια.

Η χειρότερη στιγμή της: To “An Amish Murder” (έλεος δηλαδή) του 2013.

Υπάρχει γυρισμός; Μόνο αν επιστρέψει το “Party of Five”.

Η πρόβλεψη: Θα παρουσιάσει το δικό της talk show σε καλωδιακό κανάλι του Οντάριο.

Anna Paquin

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστια: To 1993, όταν ήταν 11 ετών (αλήθεια, εσύ τι έκανες στα 11;) την θαυμάσαμε στο “The Piano” και την καμαρώσαμε να σηκώνει το Όσκαρ. 3 χρόνια αργότερα την είδαμε στο “Jane Eyre” κι όλα έδειχναν ότι ένα λαμπρό αστέρι έχει γεννηθεί. Τελικά, περιορίστηκε σε ρόλους στα “X-Men” και στη σειρά με τα βαμπίρ “True Blood”. Κρίμα, πολύ κρίμα.

 

Η χειρότερη στιγμή της: Το “Trick r’ Treat” του 2007.

Υπάρχει γυρισμός; Κλασική περίπτωση αιώνιου ταλέντου, ένας Σωτήρης Νίνης της υποκριτικής.

Η πρόβλεψη: Θα κλείσει την καριέρα της ερμηνεύοντας τον ρόλο της Holly Hunter στο remake του “The Piano”.

Joseph Fiennes

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστιος: Όταν τον είδαμε ως William Shakespeare να είναι ερωτευμένος με την Gwyneth Paltrow στο “Shakespeare in Love” του 1998. Τότε ήταν μόλις 28 ετών και είχε ήδη ένα “Elisabeth” από πίσω. Ο μικρός αδερφός του Ralph έμεινε όμως για πάντα στη σκιά του μεγάλου του αδερφού, με κάποιες εκλάμψεις όπως το “Enemy at the Gates” να μην είναι αρκετές για να του δώσουν την ώθηση για το κάτι παραπάνω. Όπως πολλοί ακόμα (και μέλη αυτής λίστας άλλωστε), έτσι κι αυτός, βρήκε καταφύγιο στις σειρές και το “American Horror Story”.

Η χειρότερη στιγμή του: Το “Hercules” του 2014.

Υπάρχει γυρισμός; Οι τελευταίες του επιλογές μαρτυρούν πως ούτε ο ίδιος δεν το πιστεύει πια, αφού έχει ήδη συμφωνήσει μέσα στο έτος να πρωταγωνιστήσει μέχρι και σε τηλεταινία όπου θα υποδύεται τον Michael Jackson(!). Ενδιαφέρον, αλλά μπα.

Η πρόβλεψη: Θα συμμετάσχει μαζί με όλη του την οικογένεια στο μιούζικαλ “It’s Fiennes” και θα αποσυρθεί μέσα σε αποθέωση.

Brendan Fraser

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστιος: Όχι στη “Μούμια” φυσικά, ούτε στο τραγικό “George of the Jungle” του 1997, όταν ο ηθοποιός ήταν 29 ετών, τα οποία μας είχαν πείσει ότι θα τον βλέπουμε μόνο σε ανάλαφρες ταινίες για πάντα. Κι εκεί που περιμέναμε ένα ακόμα sequel της “Μούμιας”, ξαφνικά έρχεται το “Crash” του 2004 όπου είδαμε τον Fraser σε -κρατηθείτε- σοβαρό ρόλο. Αντί να πατήσει πάνω σε αυτό το ρόλο, είπε να παίξει 4 χρόνια αργότερα σε ακόμη μια “Μούμια”. Κρίμα.

Η χειρότερη στιγμή του: Το “Looney Tunes: Back in Action” του 2003, όταν κατόρθωσε να κάνει τον Ντάφι Ντακ να φανεί καλύτερος ηθοποιός από εκείνον.

Υπάρχει γυρισμός: Μπα, ας προετοιμαστούμε για ακόμη μια “Μούμια” σύντομα.

Η πρόβλεψη: Μέχρι το 2020 θα είχε υποδυθεί ένα κουνάβι, ένα φωτοτυπικό και θα ξαναφορέσει τη “στολή” του George of the Jungle.

Nicolas Cage

 

Τότε πιστέψαμε ότι θα γίνει τεράστιος: 1995: “Leaving Las Vegas”. 1996: “The Rock”. 1997: “Con Air”, “Face Off”. 1998: “City of Angels”, “Snake Eyes”, “8 mm”. Μέσα σε 3 χρόνια, ό,τι άγγιζε ο Cage, γινόταν χρυσός κι όλα έδειχναν ότι έχουμε τον επόμενο *πολύ μεγάλο* ηθοποιό της γενιάς μας. Και ξαφνικά, ένα απίστευτο rollercoaster αντιφατικών επιλογών, που μας έφτασαν στο μυθικό: “Είναι καλός ή κακός ηθοποιός ο Nicolas Cage;” του Θοδωρή. Το βέβαιο είναι ότι ενώ έγινε πολλά πράγματα και έγινε σίγουρα Nicolas Cage, δεν έγινε ποτέ αυτό που περιμέναμε. Κάθε χρόνο και χειρότερα, δυστυχώς.

Η χειρότερη στιγμή του: Μετά από μεγάλο ντέρμπι, το “Ghost Rider” του 2007.

Υπάρχει γυρισμός: Από τον δρόμο που έχει μπει, σίγουρα όχι. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρουμε που οδηγεί ο δρόμος αυτός.

Η πρόβλεψη: Μέσα στα επόμενα 3 χρόνια θα πρωταγωνιστήσει στην καλύτερη και την χειρότερη ταινία που θα δεις.