Ανθή Σαράντου, η ανακάλυψη της χρονιάς
Η 19χρονη που εντοπίσαμε στο Κέντρο Αθηνών δίπλα στον Νίκο Οικονομόπουλο έχει μόλις 23.000 followers στο Instagram. Ντροπή μας.
- 12 ΜΑΡ 2018
Είναι λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στα τέλη Οκτώβρη, και ένα ψηλόλιγνο κορίτσι, ντυμένο με φαρδιά φόρμα, hoodie και μακρύ παλτό, ώστε να καλύπτει επιμελώς όλες εκείνες τις καμπύλες του που μόνο απαρατήρητες δεν περνούν, κυκλοφορεί επί της Πειραιώς.
Κουβαλάει μαζί της μια μεγάλη αθλητική τσάντα μέσα στην οποία έχει ένα κατακόκκινο ‘γούρικο’ φόρεμα και ένα ζευγάρι ψηλές μαύρες μπότες (βλέπε κεντρική φωτό), ενώ στο πλευρό της βρίσκεται -όπως πάντα- η μητέρα της.
“Με τρομάζει να κυκλοφορώ μόνη στο δρόμο. Για αυτό και είναι η μητέρα μου μαζί. Για αυτό και αλλάζω ρούχα όταν πηγαίνω στην δουλειά. Επειδή δεν μου αρέσει να προκαλώ. Με νευριάζει πολύ να ακούω σχόλια στο δρόμο. Και αντιδρώ συνήθως άσχημα”.
Η ίδια μητέρα που, τόσο την συγκεκριμένη νύχτα όπως και όλα τα επόμενα Παρασκευοσάββατα εως και τώρα, θα την περιμένει καρτερικά να τελειώσει, στις πεντέμισι τα ξημερώματα, προκειμένου να γυρίσουν μαζί στο σπίτι.
“Τα βλέμματα των αντρών τα νοιώθω πάνω μου ήδη από την 1η Λυκείου. Αλλά δεν δίνω σημασία. Γιατί είμαι πολύ κλειστή ως άνθρωπος. Και όσον αφορά τους άντρες και γενικότερα. Και δεν έχει σχέση το τι ποστάρω στο instagram. Εκεί φαίνονται οι φωτό μου, όχι ο χαρακτήρας μου”.
Την λένε Ανθή, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Γκύζη, και αυτή είναι η πρώτη της μέρα στην δουλειά. Μια δουλειά (η δεύτερη μόλις που έχει κάνει στη ζωή της) στο Κέντρο Αθηνών, δίπλα στον Νίκο Οικονομόπουλο, που έχει περίπου σχέση με αυτό που σπουδάζει, δηλαδή μουσική τεχνολογία και ηχοληψία.
Επίσης αυτή είναι η πρώτη φορά στη ζωή της που η Ανθή πηγαίνει σε μπουζούκια γενικότερα.
‘Η μέρα που ξεκίνησα στο Κέντρο Αθηνών ήταν όντως η πρώτη φορά που πήγα ποτέ σε μπουζούκια. Γενικώς δεν βγαίνω πολύ έξω το βράδυ. Ούτε τώρα, ούτε μικρή που έπρεπε στις 9 να είμαι σπίτι. Σκέψου ότι για ποτό στη ζώη μου δεν έχω βγει πάνω από 3-4 φορές. Επίσης ακούω κυρίως ξένη μουσική, τύπου Arctic Monkeys και Ed Sheeran“.
Βλέπεις, η εντυπωσιακή 19χρονη συν-διαχειρίστρια του fan club του Βαγγέλη Κακουριώτη, που λίγους μήνες μετά βρίσκεται μπροστά μου στην καφετέρια Nuevo του ξαδέλφου της δίπλα στο μετρό στην Πανόρμου (εύγε για τον freddo, μου έφτιαξε την μέρα), δεν είναι τραγουδίστρια. Τουλάχιστον όχι ακόμη, αν και, αν την ακούσεις στα βιντεάκια που ανεβάζει στο youtube, σίγουρα θα αναρωτηθείς ‘μα γιατί όχι;’
“Με τον Βαγγέλη (σ.σ. Κακουριώτη) γνωριζόμασταν από τα 14 μου. Οπότε στην πορεία έγινα, μαζί με άλλες δυο κοπέλες, διαχειρίστρια του fan club του. Και είμαι ευγνώμων που ένα σημαντικό και ιδιαίτερο κομμάτι της ζωής μου ανήκει στις VKators”.
Όπως επίσης δεν είναι μοντέλο, παρόλο που και εταιρίες ήδη την εμπιστεύονται να διαφημίσουν τα ρούχα τους και η ίδια ανήκει σε πρακτορείο.
Δεν είναι πρακτορείο μοντέλων, αλλά πρακτορείο για διαφημίσεις. Με πρότεινε ένας πελάτης της μαμάς μου. Γενικά μου αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα
Για την ακρίβεια, για την ώρα, η Ανθή, το πρόσωπο της οποίας μου θυμίζει έντονα αυτό της 18χρονης (θετής κόρης της συζύγου του Hank Moody) που του έχωσε μια σφαλιάρα στο πρώτο επεισόδιο του Californication, είναι αναποφάσιστη. Όπως αναποφάσιστος ήμουν και εγώ αν είχε νόημα, αφού ανακάλυψα κατά λάθος το account της, να κάτσω να μάθω -και να σας πω- την ιστορία της.
Εκείνη που ξεκινά σε ένα γεμάτο εικόνες (ένεκα του ότι η μητέρα της ασχολείται με την αγιογραφία) διαμέρισμα στο Γκύζη, όπου μεγαλώνει μαζί με την εκ Βουλγαρίας μοδίστρα μητέρα της, περνάει από το πατρικό του -διάσημου θεατρικού ηθοποιού και σκηνοθέτη- παππού της στη Σόφια (σ.σ. ο μπαμπάς της είναι Μυτιληνιός και η ίδια έχει διπλή υπηκοότητα) και καταλήγει στην απόφασή της να ανοίξει ένα instagram account για την πλάκα της.
”Ο παππούς μου πέθανε όταν ήμουν 6-7 ετών. Στο βιβλίο που είχε γράψει, μου είχε κάνει αφιέρωση λέγοντας ‘Να ακολουθήσεις τα όνειρά σου’. Κάτι που θυμάμαι πάντα. Μου άρεσε από μικρή να κάθομαι στο μπαλκόνι του, στον 14ο όροφο, και να κοιτάζω το πράσινο που απλωνόταν παντού”.
Μόνο που η Ανθή, αντικειμενικά και με τα πολλά πλέον χρόνια πείρας που με βαραίνουν, έχει όντως κάτι το ξεχωριστό. (Εξού και, μετά τη συνέντευξη, έστειλα το account της σε όλους τους φίλους μου στα μεγάλα πρακτορεία μοντέλων)
“Παρότι μαθήτρια του 17, χωρίς να έχω πατήσει ποτέ σε φροντιστήριο, δεν έδωσα συνειδητά πανελλήνιες γιατί είμαι κατά του θεσμού. Αν έδινα θα δήλωνα Εγκληματολογία. Μου αρέσει να βλέπω οτιδήποτε σειρά, τύπου Deadly Women, ή βίντεο στο youtube που έχει σχέση με έγκλημα, τρακάρισμα και αίμα. Δεν είμαι από αυτές δηλαδή που φεύγουν ουρλιάζοντας αν συμβεί κάποιο ατύχημα μπροστά τους. Εγώ τρέχω προς το μέρος του συμβάντος. Όπως συνέβη πρόσφατα όταν μια μηχανή χτύπησε ένα φοιτητή στην Πατησίων. Ευτυχώς το παιδί τελικά έζησε'”.
Και δεν αναφέρομαι στο πρόσωπό της που, αν δεις, δεν ξεχνάς (ειδικά όταν χαμογελάει). Ούτε στο κορμί λαμπάδα της που παραμένει έτσι παρόλο που δεν το γυμνάζει καθόλου.
“Μόνο χορό κάνω. Μικρή παραδοσιακούς χορούς και πλέον μοντέρνο. Κατά τα άλλα είμαι μεγάλος λάτρης του φαγητού. Τρώω τα πάντα και δεν παχαίνω. Εκείνο που μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία είναι οι πατάτες γιαχνί , στη βουλγαρική τους εκδοχή, που μου έφτιαχνε κάθε χρόνο η γιαγιά μου όταν πήγαινα να την δω”.
Όχι, το πιο γοητευτικό πράγμα πάνω της -πέρα από ένα απρόσμενα κοφτερό μυαλό, που θυμίζει 30άρα- είναι ότι δεν είναι αυτό που δείχνει σε πρώτη ανάγνωση. Το πιο ‘σκληρό’ δηλαδή καρύδι εκεί έξω. Μια γυναίκα που έχει προλάβει να τα δει και να τα κάνει όλα.
“Είναι αλήθεια ότι, λόγω καταστάσεων,έχω αναγκαστεί να ωριμάσει λίγο νωρίτερα από ότι τα παιδιά της ηλικίας μου. Τόσο μετά το διαζύγιο των γονιών μου, όσο και ως παιδί. Τότε που γρήγορα κατάλαβα ότι δεν μπορούσα π.χ. να έχω όποιο παιχνίδι θέλω. Είχα μάθει από μικρή να μην ζητάω πράγματα, γιατί ήξερα ότι δεν θα τα έχω'”.
Ότι, αν ‘ξύσεις’ λίγο την επιφάνεια, ανακαλύπτεις ένα ευαίσθητο πλάσμα που ντρέπεται απίστευτα με την γκέλα που εμφανώς έχει.
“Αν ρωτούσες, όπως λες, τους συμμαθητές μου για μένα, σίγουρα θα σου έλεγαν πως είμαι πολύ σοβαρή και μου αρέσει να κάθομαι λίγο πιο πέρα από όλους. Επίσης ναι, είμαι -όπως λες- και το κορίτσι που μοιράζει χυλοπίτες. Και σε αγόρια και σε ολόκληρες παρέες. Η αλήθεια είναι ότι, παρόλο που το ξέρω ότι ακούγεται κάπως, μέχρι τώρα όντως δεν έχει τύχει ακόμα να φάω χυλόπιτα”.
Ένα φωτογενές πλάσμα που έχει φτάσει στους 23.000 followers (60% των οποίων είναι γυναίκες) χωρίς να έχει ποστάρει τίποτα σέξι ή ιδιαιτέρως αξιόλογο.
‘Άνοιξα το account για την πλάκα μου. Και ξαφνικά είδα να ανεβαίνουν οι followers μου κατά 1.000 την ημέρα. Όσον αφορά τους άντρες, αν κάποιος μου κάνει χυδαίο σχόλιο, τρώει επιτόπου block. Αν σου δείξω την λίστα με τα block είναι τεράστια. Δεν μπορώ να σκέφτομαι με τίποτα ότι ένας τέτοιος άνθρωπος βλέπει τις φωτό μου’.
Μια γυναίκα που, επειδή ακριβώς δεν βρήκε ποτέ κανένα κόκκινο χαλί στρωμένο μπροστά της, δεν περιμένει να της έρθει τίποτα για το οποίο δεν θα έχει προηγουμένως παλέψει σκληρά να κατακτήσει.
Το χειρότερο πράγμα στο να έχει κάποιος σχέση μαζί μου είναι ότι είμαι από τη φύση μου απαισιόδοξη. Αυτό που περνάει πάντα από το μυαλό μου είναι ότι όλα θα πάνε χάλια. Οπότε σκέφτομαι πάντα το πιο τραγικό σενάριο που μπορεί να συμβεί. Σε ότι σχετίζεται με τον εαυτό μου πάντα, όχι με τον άλλον
Χαίρομαι που αυτή είναι η πρώτη της συνέντευξη. Γιατί, όταν στην πορεία κάνει, όπως προβλέπω -καμιά 20αρια ακόμη- δεν πρόκειται να την ξεχάσει. (Όπως, ελπίζω, και εσύ να μην ξεχάσεις που την είδες για πρώτη φορά).
“Πριν ανεβάσω κάποια φωτογραφία μου, την βλέπει και μου λέει τη γνώμη της πάντα η μητέρα μου. Και οι φίλες μου. Άλλωστε εκείνη με βγάζει τις περισσότερες”.
Γιατί το έχω δεδομένο ότι η Ανθή είναι φτιαγμένη για να είναι μπροστά στη σκηνή (και όχι στο πίσω μέρος, πίσω από την ορχήστρα, όπως συμβαίνει τώρα). Ακόμη και αν η ίδια δεν το γνωρίζει ακόμη.
Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να μιλήσουμε. Μερικές φορές μου γράφουν, κυρίως γυναίκες, σχόλια τύπου ‘ποια νομίζεις ότι είσαι και ανεβάζεις φωτό με μάρκες και ρούχα’. Σκέψου τι θα πουν για το ότι βγήκα και μίλησα για μένα
Τι μένει για το τέλος; Μια φράση που της αρέσει συχνά να λέει -και την εννοεί φουλ. Δηλαδή το ‘Δεν με ξέρεις, ξέρεις μονάχα αυτό που σε αφήνω να δεις’
