Οι πιο αδίστακτοι έμποροι ναρκωτικών της οθόνης

Αμμόλοφοι από κόκα, βουνά από δολάρια, γυναίκες επιπέδου Michelle Pfeiffer και, συνήθως, κακό τέλος. Θέλει ταλέντο για να είσαι πειστικός ναρκοβαρόνος στη μεγάλη οθόνη. Θέλει ταλέντο για να μείνεις ‘ανεξίτηλος’. Αυτοί τα κατάφεραν.

Ο Benicio Del Toro μοιάζει, φυσιογνωμικά, να γεννήθηκε για να υποδυθεί τον Pablo Escobar. Ή, τουλάχιστον, κάποιον του ‘επιπέδου’ του. Στο Χαμένος Παράδεισος, ως ο θείος της γυναίκας που ερωτεύεται ο ανυποψίαστος Καναδός surfer πρωταγωνιστής, είναι καλός. Για την ακρίβεια, αρκετά καλός ώστε να δικαιούται μια βαρβάτη θέση στην παρακάτω λίστα.

Μια λίστα στην πρώτη θέση της οποίας δεν θα μπορούσε ΠΟΤΕ να είναι άλλος από τον Al Pacino ως Tony Montana στο ‘Σημαδεμένος’. Μια ταινία, την αφίσα της οποίας είχα στο δωμάτιό μου μεγαλώνοντας.

Εγώ και το 50% των ράπερ νέας γενιάς που έχουν επηρεαστεί φουλ από αυτή. Το ίδιο που συνέβη και με αρκετούς κανονικούς εμπόρους ναρκωτικών. Σκέψου ότι, πριν ένα χρόνο, σε επιδρομή στο σπίτι ενός μεγαλομαφιόζου στην Ρώμη, η ιταλική αστυνομία βρήκε μια κανονική προτομή του Tony Montana στο σαλόνι και λοιπά scarface memorabilia.

Αν και, για την ιστορία, θυμίζουμε πως μεγαλύτερο ‘ψάρι’ από τον Tony, στην ταινία, ήταν ο Alejandro Sosa, o αρχηγός του Βολιβιανού καρτέλ που τελικά ήταν υπεύθυνος για τον ‘επικό’ ‘say hello to my little friend’ θάνατο του.

Αντίστοιχα εντός λίστας θα έπρεπε να είναι τόσο ο Stringer Bell του Idris Elba από το The Wire όσο και ο Walter White του Breaking Bad. Είπαμε όμως να εστιάσουμε, αυτή τη φορά, μόνο στη μεγάλη οθόνη.

Τα ‘κλασικά εικονογραφημένα’

Ο Johnny Depp ως George Jung, o στενός -στην ταινία και στην πραγματικότητα- συνεργάτης του Pablo Escobar, υπεύθυνος μια εποχή για το 80% της κόκας που έμπαινε και μοιραζόταν στις ΗΠΑ, στο Blow. Αυτή είναι η πρώτη (παραδόξως ελαφρώς χίπικη) εικόνα εμπόρου ναρκωτικών που μας έρχεται στο μυαλό.

Ταυτόχρονα με μια σκέψη για prequel, με τους Del Toro και Depp να υποδύονται τα δυο ‘φιλαράκια’ την εποχή που έχτιζαν τις αυτοκρατορίες τους. Έστω, τις αυτοκρατορίες τους στην -εννοείται λευκή και σαν πούδρα- άμμο.

Βασισμένος σε αληθινό πρόσωπο ήταν και ο χαρακτήρας του Denzel Washington στο American Gangster. Μόνο που ο προγενέστερος των δυο παραπάνω, Frank Lucas, ντίλαρε με ηρωίνη και όχι κόκα. Την οποία προτιμούσε να προμηθεύεται κατευθείαν από τους Ταιλανδούς παραγωγούς. Μια εξαιρετική ταινία με τον Denzel να είναι εξίσου πειστικός με όσο πάντα. Δηλαδή πάρα, μα πάρα, πολύ.

Άσε που, μιας και τα ‘χωράφια’ του Frank ήταν η Νέα Υόρκη, θα μπορούσε δυνητικά κάπου να συναντηθεί με τον αμείλικτο Christopher Walken του King of New York. Το παλικάρι μας έχει ‘σερβίρει’ πολύ ψύχωση όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ως Frank, ο gangster που ήθελε να γίνει δήμαρχος, ήταν και παραμένει αξεπέραστος.

Εντός λίστας ανήκει -φυσικά και δικαιωματικά- ο Ray Liotta (που έπαιζε τον πατέρα του Depp στο Blow) του Goodfellas. Γιατί μπορεί η ‘κανονική’ του δουλειά να ήταν μαφιόζος, αλλά το ‘χόμπι’ του ήταν έμπορος ναρκωτικών. Ένας έμπορος που δεν μπορούσε να σταματήσει να ‘πασπατεύει’ το προϊόν που πούλαγε, με αποτέλεσμα να του συμβούν όλα τα κακά του κόσμου.

 

Καθώς επίσης ο Virgil Sollozo του The Godfather, αυτός με το παρατσούκλι ‘The Turk’. O ίδιος που έφτασε στο τσακ από το να δολοφονήσει τον Νονό όταν εκείνος αρνήθηκε την πρότασή του να τον βοηθήσει να πλημμυρίσει τις γειτονιές με ναρκωτικά.

 

Ο πειστικότατος και γλαφυρότατος Wesley Snipes ως ανερχόμενος ‘μεγιστάνας του κρακ’ Nino Brown στο New Jack City.

 

O James Spader ως ο ‘έξοχα’ και απόλυτα ανήθικος -και φουλ κακομαθημένος- Rip στο Less Than Zero. Αυτός που αποδεικνύει ότι το μυαλό και όχι τα μπράτσα (ή τα βίαια ξεσπάσματα λόγω εκρηκτικού λατινοαμερικάνικου ταμπεραμέντου) είναι το μεγαλύτερο όπλο ενός εμπόρου.

Kαι, τέλος, έτσι για μια γεύση από Ριο ντε Τζανέιρο, ο Leandro Firmino ως ο ψυχοπαθής Li’l Zé στο έξοχο City of God. Λογικό δεν είναι οι πιο σκληροί ντίλερ να βγαίνουν από τις πιο απάνθρωπες φαβέλες;

Oι ‘λαμπρές’ εξαιρέσεις ενός αντροκρατούμενου επαγγέλματος

Στην πραγματικότητα έχουν υπάρξει και υπάρχουν γυναίκες που διαπρέπουν και στο συγκεκριμένο επάγγελμα. Μια από τις οποίες υπήρξε η Κολομβιανή Griselda Blanco, αρχηγός στο καρτέλ του Μεντεγίν, με τα παρατσούκλια ‘Black Widow’ και ‘Cocaine Godmother’, την οποία θα υποδυθεί προσεχώς η Catherine Zeta Jones. Αν και, μεταξύ των δυο, όπως μπορείτε να δείτε, δεν υπάρχει καμία φυσική ομοιότητα.

Κινηματογραφικά, ωστόσο, τα πράγματα έχουν υπάρξει λίγο ‘στεγνά’. Πιο αξιομνημόνευτη -και πειστική- ως τώρα η Salma Hayek ως η Elena Sanchez, αρχηγός του Μεξικάνικου καρτέλ, στο The Savages. Εκεί που ο enforcer της ήταν ο Benicio Del Toro. Μια ψυχοπαθής που ξέρει πως να σε ‘δολοφονεί’ και με τις καμπύλες της.

Περισσότερο γραφικοί, παρά ‘σκιαχτικοί’

To The Councelor είναι μια άθλια ταινία. Όμως ο Renier, που υποδύεται ο Javier Bardem, αξίζει μια θέση εδώ. Έστω και μόνο για το μαλλί του. Έστω και μόνο ως ‘αντίτιμο’ για τον ‘βιασμό’ που υπέστη η Ferrari του από το σπαγκάτο της Cameron Diaz πάνω στο καπό της.

‘Σημαιοφόρος’ σε αυτή την υπο-κατηγορία εμπόρων ναρκωτικών που είναι πιο φιλικοί προς το χρήστη. Και τον θεατή. Όπως ο -έμπορος ηρωίνης- Eric Stoltz ως Lance στο Pulp Fiction. Έναν ρόλο που αρνήθηκε τελευταία στιγμή να παίξει ο Kurt Cobain.

 

Οι αειθαλείς Jay & Silent Bob που πρωτογνωρίσαμε στο Clerks. Εντάξει, μιλάμε για πολύ μικρά ψάρια. Επίσης μιλάμε για δυο ‘ψάρια’ που δεν είναι και πολύ καλά στη δουλειά τους. Αλλιώς δεν θα ήταν τόσα χρόνια στον ίδιο τοίχο έξω από το ψιλικατζίδικο. Ωστόσο τους θυμόμαστε ακόμη. Σωστά;

Ο Adrien Brody, φούλ στα τατουάζ και τα faux dreadlocks, ως Psycho Ed στο High School. Καρικατούρα εμπόρου. Και, ταυτόχρονα, καρικατούρα και του ίδιου του παλιού καλού εαυτού του.

Ο James Franco ως σλάκερ έμπορος Saul Silver στο Pineapple Express. Υπερβολικά γραφικός, ακόμη και για stoner κωμωδία, όπως αυτή.

Και ο Irvine Welsh ως ο έμπορος ηρωίνης στο Trainspotting. Εκείνος που δίνει στον Ewan McGregor τα περίφημα υπόθετα οπίου. Δεν λέμε ότι ήταν κακός. Δεν λέμε ότι ήταν καλός. Λέμε απλά ότι δεν μας προκαλεί φόβο.

Αντιθέτως ο Mickey Rourke, ως ο The Cook στο Spun, δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Άσε που είναι και κάργα φιλοσοφημένος. Είναι, ωστόσο, το λευκό καουμπόικο καπέλο, που τον καθιστά ολίγο γραφικό. Για την ακρίβεια είναι φανερό ότι ο Mickey φοράει στην ταινία τα ρούχα που θα φόραγε και στην πραγματικότητα.

 

Βέβαια αυτός τουλάχιστον δεν φοράει καπέλο Αη-Βασίλη όπως ο Timothy Olyphant στο Go. Αν και είναι εξίσου φιλοσοφημένος.

 

Η αλήθεια είναι ότι η λίστα θα μπορούσε ή θα έπρεπε να περιλαμβάνει καμία δεκαριά ακόμη ονόματα. Ωστόσο είπαμε να την λήξουμε εδώ. Με τον Al να μας εξηγεί τι σκεφτόταν ο Tony λίγο πριν το τέλος του.