Τι πρέπει να κάνεις αν βρεθείς σε αεροπειρατεία

Εννοείται πως οι Χολιγουντιανές ταινίες αποτελούν ένα έξοχο οδηγό για το τι πρέπει να κάνουμε αν μας σκάσει στραβή. Επί του προκειμένου στον αέρα, αλλά επίσης αν μας επιτεθεί αρκούδα, αν βρεθούμε μόνοι και έρημοι στο διάστημα ή αν έρθει το τέλος του κόσμου. Ακόμη όμως και εκείνοι οι ‘μυθοπλάστες’ δεν υπολόγισαν ότι θα βρεθεί επιβάτης, όπως συνέβη στη πρόσφατη αεροπειρατεία στο σκάφος της Egypt Air που προσγειώθηκε στη Λάρνακα, που το πρώτο που θα σκεφτεί να κάνει είναι να βγάλει selfie (μετά έβγαλε και η αεροσυνοδός), με τον τύπο που είναι ζωσμένος με εκρηκτικά.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά η αεροπειρατεία είναι προφανώς σοβαρότατο θέμα. Όχι σκηνή από το ‘Μια τρελή απίθανη πτήση’.

Και το να βγάζεις selfie κατά τη διάρκειά της είναι εντελώς σουρεάλ. Σχεδόν όσο και η επίθεση από ιπτάμενο καρχαρία.

Πόσο σοβαρό θέμα; Δες το United 93, την πιο ρεαλιστική -την αισθάνεσαι σχεδόν σαν ντοκιμαντέρ- ταινία που έχει φτιαχτεί ποτέ, σχετικά με το αεροσκάφος που κατέλαβαν μέλη της al-Qaeda την 11η Σεπτεμβρίου με στόχο να το ρίξουν πάνω στον Λευκό Οίκο ή το Καπιτώλιο (μέχρι που εξεγέρθηκαν οι επιβάτες) και θα καταλάβεις (σ.σ. Όπως θα θυμάσαι πέθαναν όλοι, αλλά δεν τραυματίστηκε κανείς στο έδαφος).

Εμείς, όπως το ψυλιάστηκες, θα το αντιμετωπίσουμε λίγο πιο λάιτ το θέμα εδώ. Ξεκινώντας από τον No1 κανόνα.

Ποτέ μην πετάς μαζί με κάποιον που φοράει χειροπέδες

Είναι δεδομένο ότι οι συνεργάτες του θα επιλέξουν να τον απελευθερώσουν -μην ρωτάς γιατί, δεν έχει λογική- κατά τη διάρκεια της πτήσης. Όπως συνέβη στην Lauren Holly (αλήθεια, τι απέγινε αυτή η ψυχή;) στο Turbulence με τον παρανοημένο Ray Liotta να παίζει τον ρόλο του ψυχοπαθή φυλακισμένου.

Μια ταινία που, παρότι ήταν τόσο κακή ώστε να βρεθεί υποψήφια για ‘Χρυσό Βατόμουρο μεγαλύτερης αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή και δημόσια περιουσία’, κατάφερε να γεννήσει δυο ακόμη straight to video σίκουελ-εκτρώματα.

Δυστυχώς το βραβείο το έχασε αφού είχε την ‘ατυχία’ να βρεθεί υποψήφια την ίδια χρονιά μαζί με το ‘πιο pulp/cult πεθαίνεις’ Con Air. Εκείνο που το αεροσκάφος είναι γεμάτο επικίνδυνους εγκληματίες (βλέπε John Malkovich, Danny Trejo και ο Steve Buscemi με φίμωτρο) και το μόνο που στέκεται απέναντί τους είναι ο χαιτοφόρος -πρώην Army Ranger- Nicolas Cage. Μιλάμε για αυτή με τη θρυλική ατάκα ‘Βάλε το λαγουδάκι πίσω στο κουτί’

Το πιο χαρακτηριστικό δηλαδή αεροπορικό blockbuster των 90s, μαζί με το ανυπέρβλητο Air Force One όπου ο Ηarrison Ford, ως -πρώην βετεράνος του Βιετνάμ- πρόεδρος των ΗΠΑ καθαρίζει μόνος του την κατάσταση (και τους Ρώσους τρομοκράτες που τον απειλούν).

Ναι, όπως νομίζει ότι θα έκανε και ο Donald Trump αν ήταν στη θέση του, ο οποίος και δήλωσε ξεκάθαρα ότι αυτή η ταινία αποτελεί έμπνευσή του. Με τον Ford να τον κάνει κομματάκια με την απάντηση του (δες το βίντεο, αλλιώς θα το μετανιώσεις για πάντα).

Μην εμπιστεύεσαι τις αεροσυνοδούς που θυμίζουν supermodels

Πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της Liz Hurley που πήγε να κάνει μεγάλο στο αγόρι μας τον Wesley ‘Always bet on black’ Snipes στο Passenger 57. Μια ταινία που εμπίπτει και στην παραπάνω κατηγορία, αφού και πάλι κρατούμενο μετέφεραν, τον οποίο οι συνεργάτες τους πήγαν να ελευθερώσουν.

Ίδια φάση με την Halle Berry του Executive Decision. Μπορεί εκείνη να ήταν καλή και να βοήθησε τον Kurt Russell να αντιμετωπίσει τους τρομοκράτες και να προσγειώσει το αεροσκάφος (μιλάμε για πτήση που αναχωρούσε από Αθήνα με προορισμό Ουάσινγκτον). Αλλά με μια τέτοια γυναίκα πάνω στο αεροσκάφος, ήταν δεδομένο ότι κάτι θα πάει στραβά.

Δεν είναι όλοι οι τρομοκράτες μελαμψοί και μουσάτοι

Κατανοητό το πως έχει προκύψει αυτό το ‘στερεότυπο’. Κατανοητό και γιατί θέλω πολύ να πάψει να ισχύει (βλέπε είμαι και ο ίδιος τριχωτός και μελαχρινός). Κατανοητό και το γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να σας πείσω. Γιατί για κάθε ξανθομπούμπουρα τρομοκράτη τύπου Klaus Kinski εκεί έξω (ήταν ένας από τους δυο Δυτικογερμανούς που συνεργάζονται με τους Παλαιστίνιους στο Ισραηλινό Operation Thunderbolt) υπάρχουν δεκάδες ταινίες όπου οι κακοί είναι αποκλειστικά Άραβες.

Τόσο μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όσο και πριν. Ειδικά εκεί στα 70s όπου υπήρχε όλο εκείνο το κύμα ταινιών που βασίζονται σε αληθινές αεροπειρατείες. Όπως π.χ. το Raid on Entebbe -με τον πολλά βαρύ Charles Bronson- που στηρίζεται, όπως και το Thuderbolt, στην αληθινή ιστορία του αεροσκάφους της Air France το οποίο 4 τρομοκράτες προσγείωσαν στην Uganda του Idi Amin. Με τους Ισραηλινούς κομάντος τελικά να απελευθερώνουν τους ομήρους.

Και όχι, ένας γαλανομάτης Ιρλανδός ψυχοπαθής, όπως ο Cillian Murphy στο -λατρεμένο B movie του Wes Craven- Red Eye, δεν φέρνει την άνοιξη/ αλλάζει την αντίληψη του κόσμου για το πως είναι ένας ‘σωστός’ αεροπειρατής (εν προκειμένω αερο-τρομοκράτης). Ούτε, αντίστοιχα, οι Σέρβοι αεροπειρατές που ξεκληρίζουν την οικογένεια του Jeremy Irons στο The Fourth Angel ο οποίος μετά τους παίρνει στο κατόπι.

Καλός κυβερνήτης είναι ο δίμετρος κυβερνήτης

Παλιά, τους φτιάχνανε καλύτερους. Πιο σιδεροκέφαλους. Πιο Marlboro Men. Απόδειξη ο Charlton Heston στο Skyjacked όπου αναγκάζεται -υπό την απειλή του James Brolin- να προσγειώσει το αεροσκάφος του στην παγωμένη Μόσχα. Ή, ακόμη καλύτερα, ο John Wayne στο The High and the Mighty του 1954, που κανονικά δεν πρέπει να είναι εντός λίστας αφού δεν παίζει αεροπειρατεία.

Μάλιστα ο Heston, μόλις δυο χρόνια αργότερα, έγινε και πάλι καπετάνιος στα πλαίσια του Airport 1975. Μιλάμε για το σίκουελ του Airport 1970 με τον Deam Martin να προσπαθεί, ως πιλότος, να μεταπείσει έναν βομβιστή. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αεροπορικό franchise των 70s που συνεχίστηκε με το Airport 77 (αυτό που πέφτει στον ωκεανό) και ολοκληρώθηκε με Airport 79. Αυτό δηλαδή με το Concorde, τον Alain Delon καπετάνιο και μπόνους Kinder έκπληξη την ‘έχω αφήσει την Εμμανουέλα πίσω μου’ Sylvia Kristel.

Τι να πεις, χάλασαν και αυτοί. Ακόμη και όταν αυτοί που φροντίζουν για την ασφάλεια μας εν πτήσει είναι δίμετροι, όπως ο air marshal Liam Neeson στο Non Stop (η τελευταία καλή περιπέτεια του είδους), είναι ‘χαλασμένοι’. Αλκοολικοί και, ακόμη χειρότεροι, τόσο εκτός ελέγχου που ‘τολμούν’ να καπνίσουν στην τουαλέτα (ενώ, φαντάζομαι, ο Heston κάπνιζε στο πιλοτήριο και έσβηνε το τσιγάρο πάνω στα όργανα πλοήγησης).

Και, πάνω από όλα, τσέκαρε ότι δεν υπάρχουν κρυμμένα φίδια

Γιατί με τους τρομοκράτες παίζει να βγάλεις άκρη. Ένας ‘αγριεμένος’, ωστόσο, βόας το μόνο που θέλει είναι να σου στρίψει το λαρύγγι (Snakes on A Plane)

Εντάξει, εντάξει, αυτό δεν είναι από την ταινία, αλλά από την παρωδία (Epic Movie). Πες ειλικρινά, κατάλαβες αμέσως τη διαφορά;

Τι μένει για το τέλος; Μια εύφημος μνεία για το Flightplan της Jodie Foster (αυτό που χάνει την κόρη της και όλοι το παίζουν ανήξεροι). Και μια υπενθύμιση σε όλους τους επίδοξους αεροπειρατές εκεί έξω ότι ο Chuck Norris όχι μόνο είναι ακόμη ζωντανός, αλλά κάπου στο γκαράζ του έχει την μοτοσικλέτα με τον εκτοξευτήρα πυραύλων που χρησιμοποίησε στο Delta Force του 1986 ( εκεί που είδαμε για τελευταία φορά επί της οθόνης και τον Lee Marvin).