Οι λιγομίλητοι: Από τον Χάρπο στον Γκρουτ

Ανάμεσα στην επιτυχία των “Guardians” και τα φρέσκα νέα για τον Χόντορ στη συνέχεια του “Game of Thrones”, αυτή η βδομάδα ήταν πολύ μεγάλη για τη σχολή του “less is more”. Δύο ήρωες που ο καθένας με τον τρόπο του είναι ήδη ποπ σύμβολο, και το κατάφεραν με μία ή τρεις λέξεις.

Στο παλιό Χόλιγουντ το κυρίαρχο είδος αρσενικού πρωταγωνιστή ήταν ο strong silent type, αυτός για τον οποίο δε σταματούσε να μιλάει ο Τόνι Σοπράνο, αυτόν που ανοίγει και διαμελίζει και εξερευνά ενδελεχώς το “Mad Men”. Οι καιροί φυσικά έχουν αλλάξει και μια τέτοια φιγούρα σήμερα θα έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου, όμως έστω σε ποπ παραλλαγές, η γοητεία του να μη λες πολλά πάντα θα διατηρείται, όπως αποδεικνύεται κι από το ότι σε μια ταινία με διαστημικές μάχες, εφέ, δράση, χιούμορ, χρώματα, κοσμικέες σφαίρες και δε έρω εγώ τι αλλο, την παράσταση κλέβει ένας χαρακτήρας που λέει απλώς το όνομά του και τίποτα άλλο.

Ας θυμηθούμε μερικούς από τους πιο αγαπημένους λιγομίλητους του σινεμά και της τηλεόρασης.

WALL-E

Η ταινία που θα σε κάνει να ξαναπιστέψεις στην ομορφιά του κόσμου σε ό,τι φάση κι αν βρίσκεται, ξεκινάει με ένα μαγικό πρώτο act στη διάρκεια του οποίου ο WALL-E, ρομπότ-σκουπιδιάρης του διαστήματος απλά ζει την καθημερινότητά του. Σαν ήρωας του βωβού σινεμά, ο χαρακτήρας του χτίζεται μέσα από τα βλέμματα και τις εκφράσεις του. Μετά η ταινία αρχίζει να μιλάει και γίνεται απλώς φανταστική αντί για αποθέωση. Στο μεταξύ ο WALL-E βγάζει ήχους-σαν-ομιλία κυρίως για να ξεφυσάει ή για να μιλάει στο imac ρομποτάκι που έχει ερωτευτεί.

Η φράση: “Eve!”

Μάγκι Σίμπσον

H πιο διάσημη πιπίλα της τηλεόρασης ανήκει στην μικρότερη των Σίμπσονς. Είναι η επαφή της με τον υπόλοιπο κόσμο. Η Μάγκι, όπως και όλοι οι Σίμπσονς, είναι για πάντα κολλημένη στην ίδια ηλικία, και για 20 σεζόν παραμένει μωρό. Σε ένα επεισόδιο της 20ης σεζόν μίλησε για πρώτη φορά, με τη φωνή της Τζόντι Φόστερ, επειδή γιατί όχι.

Η φράση: *πιπιλάει*

Ξάδερφος Ιτ

Το πιο αξιαγάπητο μέλος της οικογένειας Άνταμς για την ακρίβεια δεν έβαζε γλώσσα μέσα του, όμως τίποτα από όσα λέει δεν ακούγονται σαν λέξεις που μπορούμε να καταλάβουμε. Το τριχωτό πλάσμα ηγείται μιας ιδιαίτερης υπο-κατηγορίας χαρακτήρων που δε μιλάνε, στη οποία σαφώς και ανήκει ο Γκρουτ, όπου ένα πλάσμα βγάζει ήχους σε κάποια δική του γλώσσα ή σύστημα επικοινωνίας κι ενώ εμείς ακούμε αλαμπουρνέζικα (ή απλώς την ίδια φράση ξανά και ξανά) οι δικοί του άνθρωποι καταλαβαίνουν τι λέει. Όπως λέει στο βίντεο κι η Μορτίσια, “απλώς πρέπει να συηθίσεις την προφορά του”.

H φράση: “Fize fiz d’fide fuh dehdu d’foo hahie ehh!”

Silent Bob

Ο μόνιμος β’ χαρακτήρας των πρώτων ταινιών του Κέβιν Σμιθ, μέρος του διδύμου των stoners Jay & Silent Bob. Ο Μπομπ, ερμηνευμένος από τον ίδιο τον Σμιθ, δε μιλάει σχεδόν ποτέ επειδή βασικά βαριέται, απλώς ακολουθεί, παρατηρεί, δείχνει. Και, περιστασιακά, δεν αντέχει άλλο οπότε ανοίγει το στόμα του. Και τότε συμβαίνουν πράγματα όπως στη σκήνή του εκληπτικού μονολόγου του στο “Chasing Amy”, την καλύτερή του ταινία. (Νοητική σημείωση: Να φτιάξω διάγραμμα συσχετισμού λέξεων που λέει ο Μπομπ σε ταινία του Κέβιν Σμιθ και ποιοτικής αξίας της.) Επίσης δυνατή στιγμή το ξέσπασμα στο “Jay & Silent Bob Strike Back” όπου μέχρι που βάζει και τις φωνές. Τέλος, σε ένα γεγονός που αφορά κυρίως εμένα, Silent Bob είναι το πράγμα που έχω ντυθεί στις περισσότερες απόκριες της ζωής μου.

H φράση: “Jesus Christ, why don’t you shut up?” Από τον επικό του μονόλογο στο “Chasing Amy”.

Χόντορ

Χόντορ.

Η φράση: “Χόντορ!”

Χάρπο Μαρξ

Με σπάνια ικανότητα στη physical comedy, ο Χάρπο Μαρξ έπαιξε σε ένα σωρό ταινίες δίχως ποτέ να αρθρώσει λέξη, δίχως ποτέ καν να βγάλει ήχο (εκτός από ένα φτέρνισμα). Πάντα ήταν σαν μια ζωντανή μηχανή prop αντικειμένων, φέρνοντας πράγματα ή γελοιοποιώντας οτιδήποτε ήδη υπήρχε στο κάδρο. Επί της ουσίας ο απόλυτος κινηματογραφικός κλόουν.

Η φράση: *φέρνει μια φώκια και την ακουμπάει στο γραφείο*

Mr. Bean

Μια από τα ίδια με τον Χάρπο, καθότι ουσιαστικά επίγονός του. Παρόμοιας σύλληψης αφοσίωση στην κωμωδία του περιβάλλοντος, των καταστάσεων, των αντικειμένων, των εκφράσεων. Ο Μπιν βέβαια είναι πιο έντονος καθότι σόλο πρωταγωνιστής, ενώ σε αντίθεση με τον Χάρπο βγάζει ήχους- απλά σπανίως είναι λέξεις, είναι συνήθως ακαταλαβίστικοι ήχοι, σαν ένας εξωγήινος που δεν ξέρει καμία ανθρώπινη γλώσσα να προσπαθεί να επικοινωνήσει με τους γύρω του αλλά να μη βρίσκει τις λέξεις να το κάνει.

Η φράση: “ummmmm”

Τσουμπάκα

O διασημότερος ‘μιλάω με ακατάληπτα μουγκρητά αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω’ χαρακτήρας. Εκτός από ξιαγάπητος, το φοβερό είναι πως όντως μπορούσες να καταλάβεις τη συναισθηματική του φάση αναλόγως της χροιάς του μουγκρητού του.

Η φράση: Ιδού οι δέκα κορυφαίες επειδή πώς να διαλέξεις.

Ο Άντρας Μας στο “All Is Lost”

Πρόσφατη προσθήκη κι αυτός, στο αριστούργημα του Τζέι Σι Τσάντορ για έναν άντρα που χάνεται στον ωκεανό και προσπαθεί να επιβιώσει. Δεν ξέρουμε τίποτα για αυτόν, δεν μας μιλάει ποτέ, είναι μόνος του απέναντι στη φύση. Δεν έχει όνομα, δεν έχει παρελθόν. Είναι η ξεγυμνωμένη ιδέα του ανθρώπου απέναντι στο μεγάλο τίποτα. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στην κορυφαία ερμηνεία της καριέρας του.

Η φράση: “I’m sorry. I know that means little at this point, but I am.”

Κένι

Κι αυτός της πολυλογάδικης συνομοταξίας των ακαταλαβίστικων ηρώων του ξάδερφου Ιτ, ο Κένι του “South Park” έχει διαρκώς την κουκούλα του τόσο σφτιχτά κλειστή γύρω του που καμία του λέξη δεν ακούγεται καθαρά. Σε εμάς δηλαδή, γιατί οι γύρω του μιλάνε κανονικά μαζί του. Επίσης ο Κένι πεθαίνει όλη την ώρα, αλλά αυτό δεν έχει σχέση αυτή τη στιγμή, είναι απλώς υπενθύμιση πως θα τον βάλουμε και σε άλλη λίστα κάποια στιγμή όταν μας δωθεί αφορμή.

Η φράση: Τρελό, αλλά εδώ είναι όλες.

Γκρουτ

H νέα είσοδος στη λίστα, και μαζί οι τρεις λέξεις που θα σημαδέψουν την καριέρα του Βιν Ντίζελ. Τέλειο; Στον Γκρουτ ανήκουν ίσως οι 3-4 καλύτερες σκηνές του “Guardians of the Galaxy”, εκ των οποίων τουλάχιστον οι δύο είναι τεράστιο σπόιλερ οπότε δε μπορούμε να τις βάλουμε εδώ. Αλλά αν δεις την ταινία θα ξέρεις τι εννοούμε.

Η φράση: “I AM GROOT.”

(Κεντρική εικόνα via)