Ο Γιάννης Γορανίτης δεν έχει κάτι με τους αριστερόχειρες

Πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας και δημοσιογράφος. Το βιβλίο του με τίτλο ’24’ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη και περιλαμβάνει ισάριθμα διηγήματα με ήρωες επιβάτες του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Οι ιστορίες του είναι προϊόν μυθοπλασίας και απτόητης συγγραφικής περιέργειας. Διάλεξε τις μουσικές για την εκπομπή και έλυσε μια παρεξήγηση που κινδύνεψε να φουντώσει με το βιβλίο του.

(φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Αυτά είναι μερικά από τα καλύτερα σημεία της συνέντευξης:

“Ήταν μια περίοδος της ζωής μου που έπαιρνα πολύ τακτικά μέσα μεταφοράς και ειδικά το τρένο. Θα σου πω πώς γεννήθηκε η ιστορία για το ’24’. Όπως ήμουν στην αποβάθρα και περίμενα το τρένο, ήταν ένα ζευγάρι που μιλούσε πολύ έντονα, χωρίς να κρύβεται ή να ντρέπεται. Και τότε γύρισε αυτή και του είπε, ‘ακόμα κι άμα σε συγχωρήσω εγώ, δεν θα σε συγχωρήσει ο Θεός’. Ήταν ωραίο, δραματικό, δεν το χρησιμοποίησα στο βιβλίο, αλλά παρότι ήμουν κουρασμένος, τους ακολούθησα κι έκατσα δίπλα τους για να ακούσω τη συνέχεια της ιστορίας. Μη στα πολυλογώ, έχασα τη στάση μου”.

“Στο τρένο της επιστροφής, ένας άντρας μιλούσε στο κινητό επίσης πολύ δυνατά, χωρίς να ενδιαφέρει κι αυτός για το τι λένε οι γύρω του. Εκείνη τη στιγμή μου γεννήθηκε η ιδέα ότι κάθε άνθρωπος εδώ μέσα κρύβει μια ιστορία που μπορεί να γίνει διήγημα, ει δυνατόν και μυθιστόρημα. Κι όταν γύρισα σπίτι, έκανα την πρώτη σημείωση, και εκείνο το βράδυ γεννήθηκε η ιδέα της συλλογής”.

“Η δουλειά του συγγραφέα είναι πολύ πιο δύσκολη και πολύ πιο βαρετή απ’ όσο νομίζουν οι πολλοί. Έχω ένα ρητό που με ακολουθεί, που έχει πει ο Πολ Όστερ που σέβομαι και διαβάζω συστηματικά. ‘Ο μόνος λόγος που βρίσκω για να περνάει κανείς τη ζωή του γράφοντας είναι γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς’. Νομίζω ότι ακούγεται σαν κλισέ σε πολλούς, αλλά είναι η αλήθεια”.

Ακούστε ολόκληρο το Rec με τον Γιάννη Γορανίτη:

“Γενικά θεωρώ ότι οι Έλληνες δεν διαβάζουν πολύ κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που είναι πολύ δύσκολο να βιοποριστεί κάποιος από το γράψιμο στην Ελλάδα. Οι φανατικοί αναγνώστες, δηλαδή αυτοί που διαβάζουν πάνω από τρία βιβλία το χρόνο είναι κάτω από το 10% επί του συνόλου”.

“Η κριτική πρέπει να έχει μία πιο θετική αντιμετώπιση στα πράγματα. Αδυνατώ να καταλάβω όλη την επιθετικότητα που βγάζουν κάποιοι. Κατανοώ το να μη σου αρέσει ένα έργο τέχνης, αλλά δεν δέχομαι το να προσπαθείς να αποτρέψεις κάποιον απ’ το να έρθει σε επαφή με αυτό. Γι’ αυτό, ακόμα και στους δίσκους που δεν μου άρεσαν, έψαχνα να βρω κάτι. Μπορεί να ακούγεται unfair προς τον αναγνώστη, αλλά νομίζω ότι πρέπει να σέβεσαι και τον κόπο του καλλιτέχνη”.

“Αυτά που λένε οι χαρακτήρες σου δεν είναι οι απόψεις σου”.

“Είναι αξιοπερίεργο το πόσο εύκολα κοινοποιούν οι άνθρωποι πράγματα που δεν τα ‘χουν διαβάσει και το πόσο εύκολα τα σχολιάζουν, πάλι χωρίς να τα ‘χουν διαβάσει”.

“Είμαι θετικός με τα social media, το μόνο για το οποίο είμαι αρνητικός είναι ο χρόνος που χάνουμε σε αυτά. Νιώθω ενοχές γιατί με αποσπούν από πράγματα που θα ήθελα να κάνω, αλλά είναι ένα πεδίο που έχεις πολλά να αντλήσεις και πολλά να κερδίσεις στο δικό μας επίπεδο, πχ. την επικοινωνία με έναν αναγνώστη ή την προώθηση ενός βιβλίου”.

“Το πρώτο και μοναδικό σχόλιο που μου έκανε ο πατέρας μου για το βιβλίο ήταν για ένα σημείο που ένας ήρωας έλεγε ότι όλοι οι αριστερόχειρες είναι μ#@!#@@. Μου λέει, ρε συ, αυτό γιατί το ‘γραψες; Του λέω, το άκουσα και είναι πραγματικό. Και μου λέει, το θυμάσαι ότι η μάνα σου είναι αριστερόχειρας, έ;”

Το Rec με τον Γιάννη Γορανίτη μεταδόθηκε το Σάββατο 31 Μαρτίου στο Ραδιόφωνο 24/7.