Η Ιωάννα Σιαμπάνη τιμά και δοξάζει τον Θεσσαλικό κάμπο

Ως δημοσιογράφος δεν έχει δουλέψει ποτέ. Όχι μόνο γιατί αυτό ήταν κάτι που δεν την ενδιέφερε καθόλου (σ.σ. ‘δέχθηκε’ να πάει στη σχολή προκειμένου, αφού αποφοιτήσει, οι γονείς της να της επιτρέψουν να σπουδάσει σχέδιο μόδας) αλλά και γιατί ξενέρωσε με τις ανήθικες πρότασεις που της έκαναν δυο μεγαλοδημοσιογράφοι καθηγητές της.

‘Δεν ήθελα να πάω στο Λονδίνο για σχέδιο μόδας, γιατί φοβόμουν να μείνω μόνη μου στο εξωτερικό. Σκέψου ότι, εδώ στην Αθήνα, το πρώτο χρόνο που ήρθα, έπαθα κατάθλιψη που ήμουν μακριά από τους γονείς μου. Η συμφωνία μας ήταν πρώτα να τελειώσω δημοσιογραφία και μετά να κάνω αυτό που ήθελα εγώ.

 Λίγο πριν τελειώσω, όμως, τη σχολή με πλησίασαν δυο άνθρωποι. Έκανα ραντεβού μαζί τους. Και οι δυο, για να με βάλουν κάπου να δουλέψω, ήθελαν να ανοίξω τα πόδια μου. Οπότε σιχάθηκα. Και είπα ότι δεν πρόκειται ποτέ να ασχοληθώ με αυτό το χώρο. Είναι δυνατόν; Ακόμη και αν είχα τεράστια ανάγκη, θα προτιμούσα να πάω να καθαρίζω σκάλες από το να ενδώσω’

Ως μοντέλο δεν το κυνήγησε ποτέ ιδιαίτερα (σ.σ. παρότι έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει ωραίες δουλειές- από συνεργασίες με εταιρίες τύπου Nivea, Αttrattivo και Saturn Germany μέχρι στις διαφημίσεις του 11880 δίπλα στον Τόνι Σφήνο), αφού ο μόνος λόγος που ξεκίνησε να ασχολείται ξανά -όταν κατέβηκε πια στην Αθήνα- ήταν για να βγάλει το χαρτζιλίκι της.

‘Δουλεύω ως μοντέλο από τότε που ήμουν στο δημοτικό έως και τώρα. Η πρώτη μου διαφήμιση ήταν για κάτι παγωτά και μετά για το παριζάκι Υφαντής, τα Goody’s, τα πατατάκια Lay’s. Οπότε πολλά παιδιά στο σχολείο με πείραζαν και με έλεγαν παριζάκι. Άλλα, από την άλλη, μου ζητούσαν να τους δώσω αυτόγραφο. 

Θυμάμαι να τρέχω να προλάβω με τη μαμά το πρώτο πρωινό ΚΤΕΛ, να κοιμάμαι, να ξυπνάω Αθήνα, να πηγαίνουμε γύρισμα και το βράδυ να κοιμάμαι ξανά στην επιστροφή. Έχανα όμως πολλά μαθήματα, οπότε δεν έκανα όλες τις δουλειές που μου πρότειναν. Ενώ σταμάτησα εντελώς από τα 14-17 λόγω προετοιμασίας για τις πανελλήνιες και ξεκίνησα ξανά όταν μετακόμισα, στα 19 μου, μόνιμα στην Αθήνα’ 

Ως part time υποδοχή σε cafe, club και σε μπουζούκια έχει σταματήσει να δουλεύει εδώ και καιρό.

‘Δεν μου άρεσε καθόλου να δουλεύω νύχτα. Και οι γονείς μου έγιναν έξαλλοι όταν το έμαθαν. Με αηδίαζαν οι άντρες που έρχονταν και μου την έπεφταν. Όχι ότι με εξέπληξε το πως φέρονται. Άλλωστε πάντοτε είχα κακή γνώμη για το αντρικό φύλο’  magio

Σέξι φωτογράφηση δεν έχει κάνει ποτέ της και ούτε πρόκειται αφού το sex appeal της (υπαρκτό, ειδικά όταν την γνωρίσεις από κοντά, αλλά διακριτικό και κοσμοπολίτικο) δεν είναι κάτι που τονίζει.

‘Έχω κάνει μια και μόνο τοπλες λήψη, για τη συμμετοχή σε ένα παγκόσμιο διαγωνισμό φωτογραφίας του φωτογράφου Παναγιώτη Κάτσου. Το έκανα γιατί ήξερα ότι το αποτέλεσμα θα είναι καλλιτεχνικό. Και εννοείται πως δεν το είπα ποτέ στους γονείς μου’

Τέλος, όσον αφορά την συχνή πυκνή παρουσία της στα videoclip, η μνήμη της είναι τόσο χρυσόψαρου (‘Είναι πραγματικά απίστευτο πόσο αναβλητική και ξεχασιάρα είμαι’) που δεν θυμάται καν σε ποια έχει παίξει (δείτε την εδώ στο Μια ιστορία του Ηλία Βρεττού για να καταλάβετε για τι φωτογένεια συζητάμε και πως το χαμόγελό της, με το χαρακτηριστικό κενό ανάμεσα στα δόντια, λιώνει και παγόβουνο).

Οπότε, δυστυχώς, ένας από τους λόγους που παίζει να έχει υποπέσει ως τώρα στην αντίληψή σου η μοναχοκόρη του στελέχους γαλακτοβιομηχανίας από την Λάρισα, που κάθεται απέναντί μου σε ένα καφέ στη Γλυφάδα φορώντας ένα υπέροχο νεραιδο-φόρεμα, είναι η μακροχρόνια σχέση της με γνωστό επιχειρηματία (παρότι η ίδια δεν την τονίζει και δεν μιλάει για αυτή).

‘Με το που ακούει κάποιος ότι είμαι μοναχοκόρη, με θεωρεί αυτόματα κακομαθημένη. Δεν ισχύει. Ναι, οι γονείς μου, μου έκαναν όλα τα χατήρια. Σκέψου ότι ο πατέρας μου ξυπνούσε κάθε πρωί, μου έφτιαχνε φυσικό χυμό και μου τον έφερνε, μέχρι και 3η λύκειου, με καλαμάκι στο κρεβάτι να τον πιω. Αλλά, ταυτόχρονα, ήταν αυστηροί στο μεγάλωμά μου. Σε τέτοιο σημείο που οι φίλοι μου τους έλεγαν ‘Γκεστάπο’ αφού όπου πήγαινα, π.χ. πάρτι, καφέ κτλ, εμφανιζόντουσαν ξαφνικά δίπλα. Εμένα, για να είμαι ειλικρινής, δεν με πείραζε. Δεν είχα άλλωστε κάτι να κρύψω. Με μεγάλωσαν, θεωρώ, σωστά, για αυτό και είμαι πολύ ηθική’

Καθώς επίσης οι επτά μέρες που πέρασε στο My Style Rocks μέχρι που συνειδητοποίησε ότι πρόκειται για reality και όχι για διαγωνισμό μόδας, οπότε και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.

‘Με το που πήγα, έφυγα. Με πίεζαν να κάνω την κακιά και με ρωτούσαν αν είμαι αρκετά εκνευρισμένη για να κάνουμε το γύρισμα’

Γιατί δυστυχώς; Για πολλούς λόγους. Ξεκινώντας από το ότι η Ιωάννα, που πλέον ασχολείται με τον χώρο της μόδας ως pr & social media manager του ελληνικού οίκου κοσμημάτων Honor Omano, του οποίου είναι και μούσα, είναι αντικειμενικά μια από τις ωραίοτερες Ελληνίδες που είχα την τύχη να συναντήσω στα 15 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά.

‘Μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω γιατί έχει σχέση με τη μόδα και είναι πολύ δημιουργικό. Επίσης, μέσα στον επόμενο χρόνο, σκοπεύω να φτιάξω τη δική μου σειρά με ρούχα. Ένα project για το οποίο είμαι ήδη σε συζητήσεις’

Ένα αβίαστα σικάτο πλάσμα που δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά και, κάτι εντελώς σπάνιο για τόσο ωραία γυναίκα, μοιάζει να μην κουβαλάει πάνω της ίχνος ματαιοδοξίας.

”Συνήθως μου λένε ότι μοιάζω με την Vanessa Paradis και την Keira Knightley. Τους ευχαριστώ, όσους το πιστεύουν αυτό. Αλλά ποτέ μου δεν ήμουν από τις γυναίκες που κοιτιούνται στον καθρέφτη και λένε ‘φτου σου κοπελάρα μου’. Δεν είναι τυχαίο π.χ. ότι οι φίλοι μου με λένε νούμερο. Μου αρέσει να τσαλακώνομαι”

Επίσης μια γυναίκα που είναι τόσο ειλικρινής, ώστε δεν διστάζει να μου μιλήσει για την εποχή, στα 19 της, που οι γονείς της είχαν αγχωθεί από το γεγονός ότι ήταν η μοναδική από τις φίλες της που δεν είχε κάνει ολοκληρωμένη σχέση ακόμη.

‘Ήμουν λίγο δύσκολη και αρνητική με το θέμα των αντρών. Δεν μου άρεσε κανείς. Οπότε είχαν αρχίσει να ανησυχούν και να θεωρούν ότι έχω άλλες προτιμήσεις. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι η μητέρα μου (σ.σ. πτυχιούχος νοσηλευτικής), επειδή μου μιλούσε από μικρή επιστημονικά για το ζήτημα, μου είχε υποσυνείδητα βάλει στο νου ότι δεν πρέπει να κάνω σεξ πριν τα 18 μου. Οπότε μου έκαναν κάτι σαν ‘προξενιό’, με τον κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερο γιο ενός ζευγαριού φίλων τους. Εκείνος που έγινε η πρώτη μου σχέση. Εννοείται ότι, μετά την πρώτη φορά, πήρα τηλέφωνο την μητέρα μου για να της το πω’

Ναι, το ξέρω. Η παραπάνω ιστορία μοιάζει απρόσμενη για μια -petite αλλά πανέμορφη- γυναίκα που κάνει τα βλέμματα να γυρνάνε όπου και να μπει.

‘Δεν με πιστεύει κανείς όταν λέω ότι δεν έχω πάει ποτέ σε πλαστικό χειρούργο και ότι η μύτη, τα χείλη, τα ζυγωματικά, ακόμη και τα μαλλιά είναι δικά μου (σ.σ. είναι, το επιβεβαιώνω). Όπως δεν πιστεύει κανείς ότι δεν είμαι κοκέτα (σ.σ. δεν έχει κρέμες, δεν έχει κάνει ποτέ της καθαρισμό προσώπου και δεν περιποιείται τα μαλλιά της). Είμαι βλέπεις χύμα, αλλά δεν φαίνεται. Ούτε πιστεύει κανείς ότι έχω κάνει μόνο δυο σχέσεις στη ζωή μου (σ.σ. και οι δυο μακροχρόνιες)’

Αλλά, είπαμε, η 25χρονη αποδεικνύει -πέρα από το ότι η φυσική ομορφιά (‘με είχαν βάλει κάποια στιγμή στο τριπάκι να βάλω στήθος, ότι και καλά υστέρω, αλλά μετά σκέφτηκα ότι δεν έχω κανένα λόγο να το κάνω’), όπως η δική της, δεν χρειάζεται φτιασίδωμα- ότι είναι κορίτσι για σπίτι.

‘Δεν έχω δώσει ποτέ αφορμή στους γονείς μου να μην με εμπιστεύονται. Οι μοναδικές μου επαναστάσεις ήταν στα 13 μου, όταν επέστρεψα στο σπίτι έχοντας κάνει -παρότι η μητέρα μου είπε όχι- piercing στη μύτη. Χτυπάω το κουδούνι. Ανοίγει η μητέρα μου. Με κοιτάζει. Και μου κλείνει την πόρτα στην μούρη. Χτυπούσα και ξαναχτυπούσα, αλλά δεν μου άνοιγε. Οπότε έμεινα στα σκαλιά μέχρι να έρθει ο πατέρας μου και να με βάλει μέσα. Και το γεγονός ότι, πέντε μήνες πριν τις πανελλήνιες, τους ανακοίνωσα ότι σταματάω να διαβάζω για το Παιδαγωγικό, τη σχολή δηλαδή που ήθελαν να περάσω γιατί ήθελαν να μπω στο δημόσιο προκειμένου να έχω εξασφαλισμένο μέλλον. Εγώ πάντοτε με την μόδα ήθελα να ασχοληθώ’

Για την ακρίβεια ένα εντελώς ‘νιάου’ κορίτσι για σπίτι.

‘Είμαι όντως λίγο νιάου. Είμαι πολύ αυθόρμητη, πολύ αγαπουλίτσας και πολύ της αγκαλιάς. Σε σημείο που οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν για το πόσο εκδηλωτική είμαι. Εντός και εκτός σπιτιού. Κάτι απρόσμενο αφού παλιότερα προτιμούσα να με σκοτώσει κάποιος από το να πω τις λέξεις σ’ αγαπώ και συγνώμη’ drink

Τι μένει για το τέλος; Μια υπενθύμιση, με όλο το σεβασμό, στο Παλιοτόμαρο (σ.σ. έτσι έχει περασμένο στο κινητό της τον σύντροφό της) ότι το Σαμιαμίδι (αυτό είναι το παρατσούκλι που της είχε δώσει ο μπαμπάς της μεγαλώνοντας) μοιάζει να είναι από εκείνο το σπάνιο είδος γυναίκας που κάθε άντρας θα έδινε το δεξί του νεφρό για να μπορούσε να ξυπνάει δίπλα της κάθε μέρα.

‘Το καλύτερο πράγμα στο να έχει σχέση κάποιος μαζί μου είναι η ελευθερία που έχω μέσα μου και την οποία βγάζω και στους άλλους. Δεν μου αρέσει να καταπιέζω τον άλλο. Και δεν γκρινιάζω. Αν κάτι με ενοχλεί στον άλλο, θα το συζητήσω με ήρεμο τρόπο. Δεν χάνω ποτέ την ψυχραιμία μου. Το χειρότερο, από την άλλη, είναι ότι αργώ πάρα πολύ. Δεν τα πάω καλά με την ώρα’ 

Και που’ σαι, παλιοτόμαρο, μην ξεχνάς ότι οι γονείς της την παρακαλάνε σε καθημερινή βάση να γυρίσει πίσω στην Λάρισα για να της ανοίξουν τη δική της δουλειά. Κρίμα δεν είναι να το χάσουμε το κορμί, πατριώτη; (εδώ στο Βαθιές Αναπνοές του Μύρωνα Στρατή)

‘Μιλάω κάθε μέρα με τους γονείς μου. Οι οποίοι, ακόμη και τώρα, ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα γυρίσω στην Λάρισα για να μου ανοίξουν μια δουλειά. Δεν το έχουν αποδεχθεί ότι η ζωή μου είναι εδώ’