Ρωτήσαμε δύο τροχονόμους γιατί έχει πάντα κίνηση

Ψέματα δεν θα πω. Τα αισθήματά μου για τους τροχονόμους τα έχω παραδεχτεί. Όχι φυσικά για τους ίδιους τους ανθρώπους που κάνουν αυτή τη δουλειά, αλλά για το αποτέλεσμα της εργασίας τους. Δεν έχω χειρότερο απ’ το να είμαι κολλημένος σε μποτιλιάρισμα και να βλέπω ότι τροχονόμος ρυθμίζει την κίνηση και παρ’ όλα αυτά δεν κινείται τίποτα.

Γεμίζω οργή και ερωτήματα. Είναι όμως άδικο να εξαπολύω κατηγορίες χωρίς να απευθύνω αυτά τα ερωτήματα στους μοναδικούς που μπορούν να απαντήσουν με επιχειρήματα και στοιχεία. Όχι, δεν εννοώ τους ταξιτζήδες, ούτε τους σχολιαστές των κειμένων μας, αλλά τους ίδιους τους τροχονόμους.

Κι επειδή όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πως υπάρχει πάντα η οπτική γωνία κι η αλήθεια του άλλου, την οποία μπορεί εμείς να μην είχαμε σκεφτεί ποτέ, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να υποβάλλω όλες μου τις απορίες σε κάποιον επαγγελματία τροχονόμο. Ή για να είμαι πιο ακριβής, σε δύο επαγγελματίες τροχονόμους της Υποδιεύθυνσης Τροχαίας Αθηνών, τον Αστυνόμο Α’ Παναγιώτη Ανδριόπουλο (με 23 χρόνια στην υπηρεσία) και τον Αρχιφύλακα Γιώργο Βουρτσάνη (με 27 χρόνια στην υπηρεσία), οι οποίοι ανέλαβαν να απαντήσουν σε αιώνια ερωτήματα όπως γιατί ενώ βρίσκονται σε μια διασταύρωση εξακολουθεί να έχει κίνηση, ποιες είναι οι συχνότερες παραβάσεις του Έλληνα οδηγού και τι συμβαίνει όταν τρακάρεις με ένα περιπολικό.

Εκπαίδευση, πορείες και αναρχικοί

24MEDIA

Ο Παναγιώτης Ανδριόπουλος

Πριν πέσουμε στα βαθιά της κίνησης και των παραβάσεων, ας ξεκινήσουμε από μερικά πιο διαδικαστικά ζητήματα, όπως το πώς γίνεται κανείς τροχονόμος, τι αρμοδιότητες έχει και ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες του επαγγέλματός του.

“Να ξεκινήσουμε λέγοντας ότι ανήκουμε όλοι στην ελληνική Αστυνομία, γιατί κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι η Τροχαία είναι κάτι διαφορετικό, ότι δεν είμαστε αστυνομικοί. Βγαίνοντας από τη σχολή, παίρνουμε κάποιες τοποθετήσεις, όπως άλλοι πάνε στην Ασφάλεια, εμείς πήγαμε στην Τροχαία. Κάποιοι το ζητάνε, σε άλλους έρχεται η μετάθεση από τα κεντρικά”.

“Πηγαίνοντας στην Τροχαία, όλοι οι καινούριοι αστυφύλακες περνάνε εκπαίδευση από παλαιότερους ή ανωτέρους τους, οι οποίοι τους μαθαίνουν πρώτα απ’ όλα πώς να ρυθμίζουν την κυκλοφορία, να βεβαιώνουν παραβάσεις, θέματα συμπεριφοράς στο δρόμο με τον πολίτη”.

“Διαδικασία γραφείου δεν υπάρχει, κάποιοι συνάδελφοι μόνο στις γραμματείες οι οποίοι βγάζουν τις διαταγές που έρχονται για τις υπηρεσίες, το μεγαλύτερο ποσοστό της δύναμης της Τροχαίας βρίσκεται στο δρόμο, εκεί που πρέπει να είναι, για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας και την εξυπηρέτηση των οχημάτων. Στην Αθήνα έχουμε πάρα πολλές πορείες και οφείλουμε να διευκολύνουμε τους πολίτες. Μετά έχουμε τις τροχαίες παραβάσεις, ο Έλληνας είναι ιδιαίτερα επιρρεπής και κάνει το έργο μας δύσκολο και τέλος, έχουμε και τις μετακινήσεις των επισήμων”.

“Οι βάρδιές μας είναι κυλιόμενες, συνήθως οκτάωρες ή εξάωρες, ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας, αν χρειαστεί θα δουλέψουμε και παραπάνω αλλά δεν συμβαίνει συχνά. Tα δίκυκλα είναι συνεχώς έξω, στην υπηρεσία του πολίτη, παντός καιρού, είναι ένα τμήμα που τα κάνει όλα”.

“Απαιτητικά στην Τροχαία είναι τα πάντα. Το πιο δύσκολο και επικίνδυνο όμως είναι οι πορείες. Χρειάζεται προσοχή σε όλες, ιδιαίτερα όμως στις πορείες που περιλαμβάνουν αναρχικούς, υπάρχει μια αντιπαράθεση από το χώρο τους προς εμάς και χρειάζεται να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί και σε εγρήγορση, είτε είμαστε πεζοί είτε σε δίκυκλα”.

Οι μεγαλύτερες αντιξοότητες αφορούν τις καιρικές συνθήκες, την επικινδυνότητα που κάθε μέρα είναι και μεγαλύτερη και την συμπεριφορά του κόσμου που νομίζει ότι οι αστυνομικοί είναι εναντίον του. Όλοι μας όμως έχουμε μπει στην αστυνομία για να βοηθάμε κι όχι να τσακωνόμαστε με τους πολίτες

“Ένα πολύ πρόσφατο δυσάρεστο συμβάν που θυμόμαστε, είναι ένας συνάδελφός μας ο οποίος έπαθε ανακοπή πάνω στην μηχανή του την ώρα μιας πορείας. Ήμασταν μαζί του, το φέρουμε βαρέως κι ήταν πολύ στενάχωρο. Αυτό για να καταλάβει ο κόσμος πως κι εμείς είμαστε σαν όλους τους άλλους ανθρώπους. Γι’ αυτό ζητάμε και από την πολιτεία καλύτερα τεχνικά μέσα, να έρθει περισσότερος κόσμος. Η Τροχαία είναι μια υπηρεσία πάρα πολύ καλή για τον Έλληνα αστυνομικό”.

24MEDIA

Ο Γιώργος Βουρτσάνης

“Έχει βρεθεί πάρα πολλές φορές η σωματική μας ακεραιότητα σε κίνδυνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η οδηγία είναι πρώτα να προστατεύσουμε την σωματική ακεραιότητα των πολιτών και μετά τη δική μας. Το πιο σωστό και συνετό είναι να μην έρθουμε σε συμπλοκή, μόνο αν χρειαστεί και είναι απολύτως αναγκαίο”. Όσο για το αν ισχύει ο αστικός μύθος πως αν τρακάρεις στα Εξάρχεια, δεν θα έρθει ποτέ η αστυνομία, ο Αστυνόμος Ανδριόπουλος έχει τις ενστάσεις του.

“Δεν υφίσταται αυτό, μπορεί να ακούγεται, όπως ακούγονται κι άλλα πράγματα που είναι μύθοι. Εμείς έχουμε υποχρέωση να πηγαίνουμε οπουδήποτε γίνεται το τρακάρισμα, μπορεί να πηγαίνουμε απλά με μία ενίσχυση στα Εξάρχεια”.  Ο Αστυνόμος Ανδριόπουλος δεν έχει κινδυνεύσει μόνο από αναρχικούς πάντως.

“Με έχει πατήσει αυτοκίνητο στο πόδι. Ήμουν στη διασταύρωση, ρύθμιζα την κυκλοφορία, οδηγούσε μια κυρία μιλώντας στο κινητό της και πέρασε πάνω από το πόδι μου. Κι όχι μόνο πέρασε, σφύριξα και φώναξα επειδή πόνεσα κι έκατσε με το τροχό πάνω στο πόδι μου. Ευτυχώς δεν έπαθα μεγάλη ζημιά, κατέβηκε κάτω η κοπέλα και μου ζήτησε συγγνώμη, τα είχε χάσει, δεν το έκανε κι επίτηδες, προς Θεού. Κανένας δεν τρακάρει επίτηδες. Κι εμείς εκεί δεν είμαστε για να παίρνουμε κεφάλια, εκπαιδευόμαστε για να στηρίζουμε τον πολίτη και θα θέλαμε να έχουμε την ευχαρίστηση να μας στηρίζει κι εκείνος. Αυτή είναι η δουλειά μας”.

Γιατί έχει πάντα κίνηση; 

24MEDIA

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson

Ωραία, οι πρώτες βασικές απορίες λύθηκαν. Ας βγάλω από μέσα μου τώρα αυτά που με απασχολούν. Πριν προλάβω να αρχίσω, με προλαβαίνουν, συνεχίζοντας να διαλύουν τους μύθους.

“Υπάρχει κι άλλος ένας μύθος πως όταν βλέπουμε τροχονόμο σε μια διασταύρωση θα γίνει μπάχαλο. Δεν καταλαβαίνει όμως ο κόσμος πως αν ο τροχονόμος αυτός δεν είναι σε αυτή τη διασταύρωση, τότε είναι που θα γίνει χαμός. Αν σε έναν οδικό κόμβο τα αυτοκίνητα δεν πηγαίνουν μπροστά ή πλάγια, πρέπει ο τροχονόμος να κρατήσει τη διασταύρωση ανοιχτή”.

“Δίνουμε προτεραιότητα στους μεγάλους οδικούς άξονες. Ο μεγαλύτερος όγκος των οχημάτων κινείται σε δρόμους όπως η Κηφισίας και η Βασιλίσσης Σοφίας και μικρότερος στα στενά. Δίνουμε λοιπόν έμφαση εκεί και όχι στα στενάκια στα οποία μπορεί να κινούνται 2-3 αυτοκίνητα”.

“Αυτό που πρέπει να μάθει ο πολίτης, είναι πως όταν υπάρχει τροχονόμος στη διασταύρωση, αντικαθιστά το φανάρι και θα πρέπει να υπακούει στις εντολές του. Δεν το γνωρίζουν πολλοί δυστυχώς και αντιδρούν, έχουμε μεγάλο πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι. Ο τροχονόμος βρίσκεται εκεί για τον εξυπηρετήσει, όχι για να τον καθυστερήσει, ούτε και να τσακωθεί μαζί του. Δεν έχει κέφι να κάθεται στη βροχή και τον ήλιο και να τον βρίζουν, είναι όμως η δουλειά του και πρέπει να εξυπηρετεί τον πολίτη”.  

“Για να καταλάβετε πώς λειτουργεί το πράγμα, ακόμα και μία λωρίδα να κλείσεις, η τροχαία είναι ένας μεγάλος κύκλος, αν κλείσεις ένα κομμάτι του, τότε δεν πηγαίνει πια. Αν κλείσεις μια λωρίδα της Σταδίου ή όλη την Σταδίου δεν έχουμε πού να διοχετεύσουμε τα αυτοκίνητα, αναγκαστικά θα τα στείλουμε σε παρακαμπτήριους και γύρω στενά”.

“Οι τροχονόμοι μπαίνουν στους οδικούς κόμβους ανάλογα με την κίνηση που έχει. Το πρωί υπάρχουν πάντα τροχονόμοι στο κέντρο της Αθήνας και σε κεντρικούς οδικούς άξονες και διασταυρώσεις, ρυθμίζοντας την κυκλοφορία κυρίως προς την είσοδο του κέντρου, για να πάει ο κόσμος στη δουλειά του, και αντίστροφα το απόγευμα”.

“Έχουμε δύο με τρεις διαδηλώσεις την ημέρα, ακόμα και τα Σάββατα, ενώ τις Κυριακές συνήθως κλείνουμε τους δρόμους για τρέξιμο και ποδηλατοδρομίες. Σε μια δημοκρατική χώρα ζούμε, δεν μπορούμε να πούμε σε κανέναν να μην διαδηλώσει ή να μην τρέξει. Το γιατί κλείνουν εντελώς οι δρόμοι είναι θέμα της πολιτείας, εμείς ακολουθούμε πάντα το σχεδιασμό που μας δίνουν”.

“Ο πληθυσμός της Αθήνας έχει μεγαλώσει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, επομένως τα αυτοκίνητα είναι πάρα πολλά. Πολεοδομικά, όπως έχει σχεδιαστεί η πόλη, δεν μπορεί να τα σηκώσει. Όταν όμως δεν έχει πορείες ή επισκέψεις επισήμων, τότε δεν υπάρχει τόσο μεγάλο πρόβλημα. Ο κόσμος θα πρέπει να κάνει υπομονή, στην Ελλάδα όμως κανένας δεν την έχει”.

Ο Έλληνα(ρα)ς οδηγός

24MEDIA

Ακόμα κι αν ανήκεις σε αυτούς που βρίζουν και καταριούνται τους τροχονόμους, δεν γίνεται να μην παραδέχεσαι πως ο Έλληνας οδηγός έχει την παράβαση στο αίμα του. Και είμαι σίγουρος πως αν προσπαθήσεις, θα θυμηθείς τουλάχιστον μία δική σου παράβαση του Κ.Ο.Κ τα τελευταία 24ωρα.

“Οι συχνότερες παραβάσεις είναι το κινητό, το κράνος, ο ερυθρός σηματοδότης, η ταχύτητα κι η οδήγηση υπό την επήρεια μέθης. Κάνουμε συνέχεια αλκοτέστ και βγαίνουν συχνά θετικά. Πολύ άσχημο είναι επίσης όταν παρκάρουν σε θέσεις αναπήρων. Ο Έλληνας κοιμάται και ξυπνάει σκεπτόμενος πώς θα κάνει παρανομία, είναι η παιδεία μας έτσι, δεν μαθαίνουμε την σωστή οδηγική συμπεριφορά από μικρή ηλικία, είναι μεγάλο πρόβλημα, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία”.

“Ο κόσμος είναι πολύ αφηρημένος δυστυχώς, τα προβλήματα είναι πολλά, το μυαλό του οδηγού πολλές φορές είναι αλλού. Ο κόσμος πια έχει ένα κινητό στο χέρι, χάνει την προσοχή του, κοιτάζει να λύσει το πρόβλημά του, όμως δεν καταλαβαίνει ότι δεν είναι η ώρα να το κάνει αυτό όταν οδηγεί. Το κινητό είναι βασική αιτία για πολλά τρακαρίσματα, γι’ αυτό κι εμείς δίνουμε μεγάλη βάση στη βεβαίωση τέτοιων κλήσεων, όπως και στα κράνη. Θέλω να πιστεύω ότι πλέον το 90% όσων μπαίνουν στο κέντρο της πόλης φοράνε κράνος. Ο σκοπός μας άλλωστε δεν είναι να βεβαιώνουμε παραβάσεις μόνο για το πρόστιμο ή για τις αφαιρέσεις, αλλά για να συνετιστούν οι οδηγοί, γι’ αυτό και πολλές φορές τους λέμε πέντε πράγματα, για να καταλάβουν πως για τη δική τους ασφάλεια ζητάμε να το φορέσουν, όπως το κάνουμε κι εμείς”. Και για να λυθεί μια κοινή παρανόηση, πότε και πώς επιτρέπεται να μιλάμε στο κινητό μέσα στο αυτοκίνητο;

“Ο κώδικας επιτρέπει τη χρήση μόνο bluetooth οχήματος, ούτε ακουστικού handsfree, ούτε bluetooth στο αυτί. Επίσης, απαγορεύει οποιαδήποτε χρήση κινητού, όχι μόνο την ομιλία. Ακόμα και σαν gps που το χρησιμοποιούν πολλοί οδηγοί, πρέπει να είναι τοποθετημένο στην ειδική θέση του και μόνο όταν ξεκινάει να ξεκινάμε κι εμείς, όχι να το κρατάμε στο χέρι και να πηγαίνουμε. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα μηνύματα”.

“Εκτός από την συμπεριφορά των οδηγών, για τα ατυχήματα σε κάποιους οδικούς άξονες ευθύνεται και ο κακός δρόμος. Άσχημα σχεδιασμένος, με ανάποδες στροφές απ’ αυτές που πρέπει να έχει. Και πάλι όμως, η βασική ευθύνη είναι του οδηγού, οφείλει να οδηγεί συνετά, ένας κακός οδηγός κάνει το δρόμο ακόμα χειρότερο”. Όσο για το πόσο συχνά τα ‘ακούνε’ από τους οδηγούς;

24MEDIA

“Συμβαίνει συνέχεια, ο καθένας έχει τα προβλήματά του αλλά δεν σημαίνει πως κι εμείς πρέπει να κάτσουμε να ακούσουμε τα πάντα. Όταν ο άλλος ανεβάζει το παιδί του χωρίς κράνος στη μηχανή και περνάει με κόκκινο κι εμείς πάμε να τον συνετίσουμε και αρχίζει να μας φωνάζει και να μας βρίζει δεν είναι όμορφο. Δημιουργούν μια εικόνα στα παιδιά ότι ο αστυνομικός είναι ο μπαμπούλας. Σε τέτοιες περιπτώσεις εξαντλούμε την αυστηρότητά μας, βεβαιώνουμε την παράβαση, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, ειδικά όταν αφορά την ασφάλεια των παιδιών έχουμε μια ιδιαίτερη ευαισθησία”.

“Όταν ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με τους πολίτες για μια παράβαση, στεναχωριόμαστε κι εμείς. Η μεγαλύτερη στεναχώρια είναι όταν βλέπεις έναν άντρα να κλαίει, του βγαίνει αυθόρμητα το κλάμα, όχι μόνο για το πρόστιμο αλλά επειδή συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει για 60 ημέρες τουλάχιστον να πηγαίνει στη δουλειά του με τα Μέσα. Κάποιοι λένε ‘θα δείτε τι θα σας κάνω, ξέρετε ποιος είμαι εγώ’, ‘δεν ντρέπεστε’,  άλλοι χρησιμοποιούν απίστευτες δικαιολογίες. Εκεί θα καταλάβετε πόσο δύσκολο είναι το έργο μας και τι εγκράτεια έχουμε, μας βρίζουν τις οικογένειες, τα σπίτια, μας καταριούνται, μας εύχονται καρκίνο. Δεν σκέφτονται ότι έχουμε κι εμείς ανθρώπους στα σπίτια μας που είναι άρρωστοι”. Το να χαριστούν σε κάποιον υπάρχει σαν ενδεχόμενο;

“Δεν είναι δίκαιο να μην γράψουμε κάποιον όταν έχουμε γράψει κάποιον άλλον πριν για το ίδιο παράπτωμα. Είναι ανθρώπινο να χαριστούμε σε κάποιες περιπτώσεις όμως, κι η διεύθυνσή μας έχει μια ελαστικότητα σε αυτό το κομμάτι, βλέπει τις παραβάσεις με ευαισθησία, γι’ αυτό δημιουργήθηκε και το γραφείο ενστάσεων”.

Οι διάσημοι δεν εξαιρούνται από το νόμο, από τον κώδικα δεν εξαιρείται κανένας, ούτε καν οι βουλευτές, για τους οποίους υπάρχει ειδική διαδικασία. Όταν τα πάρουμε όλα από έναν διάσημο το καταλαβαίνει καλά, είτε έχει πληγωθεί ο εγωισμός του, είτε όχι

“Ούτε οι συνάδελφοι εξαιρούνται, όπως κάποιοι συνάδελφοι έχουν πάρει το δρόμο για τον εισαγγελέα για παρανομίες τους, το ίδιο συμβαίνει και με τις οδικές παραβάσεις. Είναι unfair για τον πολίτη αλλιώς, δεν έχει νόημα”. Αν τέλος, είχες πάντα την απορία τι θα συμβεί αν τρακάρεις με ένα περιπολικό που παραβιάζει το κόκκινο, ήρθε η ώρα να πάρεις την απάντησή σου.

“Ο κώδικας ορίζει ότι τα υπηρεσιακά οχήματα της αστυνομίας, του λιμενικού και της πυροσβεστικής που φέρουν φάρους και σειρήνες, έχουν το δικαίωμα να παραβιάζουν τον Κ.Ο.Κ., εφόσον πηγαίνουν σε σοβαρό περιστατικό και με δική τους ευθύνη. Αν τρακάρει επειδή πέρασε με κόκκινο, φταίει, οφείλει να προσέχει και να περάσει ελεγχόμενα”.