Ο Jim Carrey στο ‘Kidding’ θα σε κάνει να μπήξεις τα κλάματα
Είναι τόσο καλός. Και τόσο σπαραξικάρδιος. Τι νόμιζες, τυχαία επέστρεψε στην τηλεόραση μετά από 24 χρόνια;
- 22 ΣΕΠ 2018
Δεν ανήκω σε καμία περίπτωση στους φαν του -56χρονου πλέον- Jim Carrey. Όλους δηλαδή εκείνους που εκθειάζουν αδιακρίτως από την πρώτη στιγμή που έσκασε μύτη την ‘Ace Ventura’ πλαστικότητα του προσώπου του και την μανιακή του ‘The Mask’ ενέργεια. Για την ακρίβεια, αν εξαιρέσεις ένα επεισόδιο του Comedians in cars Getting Coffee με τον Seinfeld, όπου και πάλι το έπαιζε ‘κλόουν’ σκαρφαλώνοντας πάνω από την πόρτα της επαυλής του, είχα ξεχάσει κανονικά ότι υπάρχει.
Mea Culpa. Γιατί στο ‘Kidding’, που έκανε πρόσφατα πρεμιέρα, ο Jim θυμίζει εμφατικά την τελευταία του μεγαλειώδη εμφάνιση, αυτή στο ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’ πίσω στο 2004 (ενώ συνολικά όλο το project εκπέμπει μια έντονη αύρα από ‘Truman Show’).
Λογικό αφού τα περισσότερα από τα επεισόδια του ‘Kidding ‘τα έχει σκηνοθετήσει ο ταλαντούχος ‘θηριοδαμαστής’ Michel Gondry που προφανώς και έχει βρει την ‘μαγική’ φόρμουλα ώστε ο Jim να μοιάζει περισσότερο ανθρώπινος και λιγότερο ‘το ζάναξ μου, το close up μου και ένα ταξί να φύγω’ ψυχωτικός.
Όσον αφορά την υπόθεση, αρκεί να διαβάζεις την παρακάτω ατάκα του Frank Langella, που υποδύεται έξοχα τον πατέρα και παραγωγό στην θρυλική παιδική εκπομπή στην οποία ο χαρακτήρας του Jim είναι εδώ και δεκαετίες πρωταγωνιστής.
‘Χρειάζεται να καταλάβεις ότι υπάρχουν δυο εαυτοί σου. Ο Mr. Pickles, μια βιομηχανία αξίας 112.000.000 δολαρίων που παράγει την εκπομπή, εκπαιδευτικά παιχνίδια, βιβλία και DVD που βοηθούν στο να πληρώνουμε την ΔΕΗ σε αυτόν τον φιλανθρωπικό οργανισμό που έχουμε στήσει εδώ. Και από την άλλη ο Jeff, ένας εν διαστάσει σύζυγος και πατέρας που θρηνεί το χαμό του γιου του, ο οποίος χρειάζεται να σταθεί στα πόδια του’ .
Βλέπεις ο Mr. Pickles, ένας χαρακτήρας εμφανώς επηρεασμένος από τον πολλάκις παρασημοφορεμένο θρύλο των παιδικών εκπομπών της αμερικάνικης τηλεόρασης, Fred Rogers, τα πάει περίφημα.
Παιδιά, γονείς, ακόμη και ο Danny Trejo, με τον οποίο βρέθηκαν μαζί στην εκπομπή του Conan Ο’ Brien, έχουν ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο όταν τον βλέπουν. Και ένα ακόμη μεγαλύτερο όταν βγάλει έξω το μουσικό του όργανο και αρχίζει να τραγουδά με την ‘σε νανουρίζει σε χρόνο dt’ φωνή του.
Ο Jeff, όμως, προσπαθεί να βρει όντως ένα τρόπο να ντιλάρει με τον θάνατο ενός από τους δυο δίδυμους γιους του σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Την ίδια ώρα που ο ζωντανός γιος του τον αποκαλεί αιδοίο (έτσι μεταφράζεται από τα αγγλικά), η γυναίκα του δεν αντέχει να τον βλέπει και ο πατέρας του δεν του επιτρέπει να προβάλλει το επεισόδιο για το πως είναι να πεθαίνει ένα αγαπημένο σου πρόσωπο που με τόση αγάπη και φροντίδα (ώστε να μην ‘τραυματίσει’ τις παιδικές ψυχές) έφτιαξε.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται πολλή φαντασία για να καταλάβεις ότι ο αξιότιμος Mr. Pickles είναι βασικά μια χύτρα ταχύτητας που βράζει ανεξέλεγκτα. Κάποια στιγμή, με κάποια αφορμή, θα κάνει το μπαμ και μετά η φάση, λογικά (σ.σ. Δεν λέμε ότι έτσι θα γίνει, άρα δεν είναι spoiler. Λέμε απλώς ότι, ως θεατής, το αισθάνεσαι από το πρώτο επεισόδιο ότι δεν μπορεί, αυτό θα συμβεί), θα γυρίσει σε φάση ‘Falling Down’.
Η ουσία όμως δεν είναι στο μπαμ. Αλλά στο δάκρυ. Τέτοιο δάκρυ που είχα να ρίξω από την εποχή που πρωτοείδα το This is Us. Γιατί ο Carrey, όπως έκανε και ως Andy Kaufman, σε πείθει για την ευγενή αθωότητα και το ευάλωτο της ύπαρξής του. Ακόμη και όταν κάνει καφρίλες, κυρίως με θύτη την Judy Greer που υποδύεται την σύζυγό του.
Όσον αφορά αυτό που σε πολλές κριτικές θεωρείται ντεφό, δηλαδή δευτερεύουσες πλοκές που έχουν να κάνουν με την suburban ‘γκεοσύνη’ του συζύγου της αδελφής του (respect για άλλη μια φορά στην Catherine Keener) ή γιατί μυρίζει το κοστούμι του αλόγου που έχει στην εκπομπή του, προσωπικά δεν με ενοχλούν. Δίνουν την απαραίτητα κωμική διάσταση σε κάτι που κατά τα άλλα είναι ο ορισμός του δράματος.
Με άλλα λόγια, ξεχάστε τον Jim που ξέρατε. Πάρτε αγκαλιά ένα κουτί χαρτομάντιλα. Και απολαύστε χωρίς ενοχές την καλύτερη -και πιο ‘εκρηκτική’ – dramedy της χρονιάς.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
