Ο Αλέκος Αλεξανδρής εξηγεί γιατί ήταν πέναλτι το ανύπαρκτο χέρι του Γιόχανσον

Ζητήσαμε απ’ τον Αλέκο Αλεξανδρή, τον παλαίμαχο άσο της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού και παραλίγο του κινέζικου μεγαθήριου, της βασίλισσας της ασιατικής γης, της Shenzhen Jianlibao (στην οποία δεν πρόλαβε να παίξει γιατί η νόσος των πουλερικών στη χώρα ήταν σε έξαρση, λολ) να μας πει τη γνώμη του για το ανύπαρκτο πέναλτι στο ΆΡΗΣ-ΠΑΟ και μας την είπε.

Έκανε λόγο για πεντακάθαρο διώξιμο της μπάλας με το γόνατο και άρα για ξεκάθαρο πέναλτι. Αυτήν τη δήλωση (που σιγά μην προκαλέσει σοκ, ο Αλέκος την έκανε, έχει πάρει πέναλτι και επειδή τον κοίταξαν στα μάτια άγρια, αποφασιστικά και ίσως και με δόλο), τη συμπλήρωσε λίγο αργότερα με κάτι ακόμα πιο παράλογο.

Του λέμε εμείς: “Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει;”

Μας λέει αυτός: “Έπρεπε να δώσει και κόκκινη.”

“Τι μου λέτε;”, επιμένουμε εμείς.

“Και βέβαια”, μας λέει αυτός. “Διώχνεις με το πόδι που όμως το περνάει για χέρι μέσα στην γκαβομάρα του. Κόκκινη και γρήγορα στα αποδυτήρια να βάλεις μυαλό.”

“Έτσι είναι.”

“Και βέβαια έτσι είναι. Το είδε. Μπροστά στα μάτια του έγινε. Ο Γιόχανσον χρησιμοποίησε το γόνατο για να διώξει την μπάλα, πολύ σωστά δόθηκε το πέναλτι, κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να παίζουμε και με τους κανόνες σ’ αυτήν τη χώρα. Και να σου πω κάτι; Ντάξει, αυτός έδιωξε την μπάλα με το γόνατο. Εσύ σαν διαιτητής που είδες το πόδι για χέρι, έπρεπε να μη δώσεις κόκκινη; Εγώ παίζω για να κερδίσω. Αν θες να είσαι πρωταθλητής δεν υπάρχουν fair play και μ@λ@κίες. Θέλω να κερδίσω. Πώς θα κερδίσω; Με τον οποιοδήποτε τρόπο.

Κλέβω ακόμα και το παιδί μου! Φέρνω έξι-πέντε στα ζάρια και του λέω πως έφερα εξάρες. Πάει να φάει τη βασίλισσά μου με τον αξιωματικό και του λέω “έχω και δεύτερη ζωή”. Πάει να βάλει γκολ στο Φίφα και του παίρνω το χειριστήριο απ’ το χέρι. Του το ξαναδίνω μετά, όταν το έχει χάσει και κλαίει με τις μυξούλες του να κάνουν φουσκάλες. Ναι, είναι παιδί μου, αλλά κι εγώ θέλω να κερδίσω στο Φίφα. Ποιο απ’ τα δύο είναι πιο σημαντικό;

“Τρομερό.”

“Έτσι είναι.”

Ο κύριος Αλεξανδρής στάθηκε και στην πολύ μεγάλη ομοιότητα που έχουν εξωτερικά τα χέρια κάποιων ανθρώπων με τα πόδια τους.

“Αν τον έβλεπα έξω τον Γιόχανσον θα πίστευα ότι περπατάει το κατακόρυφο, άντε να καταλάβεις ότι αυτά τα πόδια δεν είναι χέρια. Θα μου πεις, αν περπατάει με τα χέρια, τότε πώς το κεφάλι του παραμένει εκεί ψηλά; Τι να σου πω. Δεν είμαι επιστήμονας. Ο Θεός με ευλόγησε και δεν σπούδασα τίποτα. Αυτά ας τα βρούνε αναμεταξύ τους όσοι δεν έκαναν για μπάλα και το ρίξανε στα μεταπτυχιακά για παρηγοριά.”

Αφοπλιστικός.