To ‘Love, Death & Robots’ είναι αυτό που έλειπε από το Νetflix

Πολλές φορές, όταν μου αρέσει μία σειρά, θα ήθελα να είχα παραπάνω επεισόδια να δω. Με το ‘Love, Death & Robots’ είναι η πρώτη φορά που θα ήθελα να έχω επεισόδια επ’ άπειρον. Το ‘Love, Death & Robots’ είναι για μία ανθολογία 18 animated επεισοδίων. Κάθε επεισόδιο είναι σχεδιασμένο και από έναν διαφορετικό animator και οι ιστορίες είναι διαφορετικές και αυτοτελείς. Η σειρά βασίζεται σε μία ταίνα του του 1981, το ‘Heavy Metal’, σε παραγωγή μεταξύ άλλων του David Fincher, και ήταν στα σκαριά εδώ και χρόνια μέχρι να εμφανιστεί στην πλατφόρμα στις 15 Μαρτίου.

Οι ταινίες μικρού μήκους, γιατί για αυτό πρόκειται ουσιαστικά αφού το κάθε επεισόδιο διαρκεί λιγότερο από 6 έως 20 λεπτά, έχουν πάντα τον κίνδυνο να μην σε κάνουν να μπεις μέσα στην ιστορία. Έχοντας βρεθεί σε φεστιβάλ που προβάλλονται πολλές ταινίες μικρού μήκους η μία μετά την άλλη, σπάνια μου αρέσει έστω μία από όλες. Το ‘Love, Death & Robots’ όμως επειδή έχει χαλί στις ιστορίες του τα ρομπότ, τον θάνατο και την αγάπη, όπως μας υπόσχεται, σε κάνει να μπεις μέσα ακόμα και στις ιστορίες που δεν σου αρέσουν τόσο.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΝΑ ΔΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ

‘When the yogurt took over’ έλεγε η λίστα των επεισοδίων. Και ενώ στην αρχή ήμουν υπάκουος τηλεθεατής και είδα τα πρώτα δύο επεισόδια με τη σειρά που μου τα εμφάνισε το Netflix, δεν μπορούσα να αντισταθώ να πηδήξω καμιά δεκαριά και να δω το επεισόδιο που ένα γιαούρτι κυβερνά τον κόσμο. Έτσι κι αλλιώς για τη συγκεκριμένη σειρά το Netflix εμφάνισε με διαφορετική σειρά στον καθένα μας τα επεισόδια (οπότε πειραματιστείτε ελεύθερα και εσείς με την επιλογή των επεισοδίων). Αφηγητής, animation που θυμίζει Disney, ένας πλανητάρχης που είναι γιαούρτι και διάρκεια μόλις 6 λεπτά. Το ένστικτό μου δεν με απογοήτευσε.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Το ‘Good Hunting’ ήταν το πιο άνιμε των επεισοδίων και προσωπικά το πιο αγαπημένο μου. Το συγκεκριμένο είναι και το μόνο για το οποίο θα ήθελα να ειναι μεγάλου μήκους ταινία, ενώ θα μπορούσε να είναι ακόμα και σειρά.

ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟ

Σε αυτή την κατηγορία θα μπορούσαν να παίξουν πολλά από τα ταινιάκια του ‘Love, Death & Robots’. Ακόμα και το πιο απρόβλεπτο από τα επεισόδια έχει μια προβλεψιμότητα και αυτό είναι γενικά ένα πρόβλημα με τις μικρού μήκους. Πολλές φορές όμως βλέπουμε μια ταινία ή μια σειρά που ξέρουμε πού θα το πάει και πολλές φορές μας αρέσει και για αυτό. Σε κάποια επεισόδια όπως ‘Sonnie’s Edge’ με ενόχλησε η σεναριακή ευκολία, σε άλλα όμως όπως το ‘Lucky 13’ μου άρεσε περισσότερο.

ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ

Ένας εκκεντρικός καλλιτέχνης καλεί μια δημοσιογράφο στο κρυσφήγετό της και αναρωτιόμαστε και εμείς και εκείνη γιατί. Το ‘Zima Blue’ είναι από τα ωραιότερα και πιο γαλήνια επεισόδια και το χρειάζεσαι απαραίτητα ανάμεσα στα υπόλοιπα. Ιδανικά ίσως θα ήθελα να το είχα δει τελευταίο.

ΤΟ ΠΙΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ

Στην αρχή νομίζεις πως είσαι στο ‘Passengers’ και τελικά είσαι στο ‘Matrix’. To ‘Beyond the Aquila Rift’ ήταν το πρώτο επεισόδιο που είδα από τα 18 και είναι από τα αγαπημένα μου.