7 ημέρες στο Μαρόκο: Έρημος, θάλασσα και σκηνικό Game of Thrones

Αν κατά τη διάρκεια του Πάσχα μπήκες έστω και για μισή ώρα στο Instagram, θα κατάλαβες ένα πράγμα: φέτος στις γιορτές, εκτός από τα νησιά και τα χωριά του καθενός, προορισμός πολλών Ελλήνων υπήρξε και το Μαρόκο.

Τι συνέβη φέτος και τόσος κόσμος αποφάσισε να περάσει την Μεγάλη Εβδομάδα στην Αφρική; Γιατί ξαφνικά το location Μαρακές πάνω από τη φωτογραφία κάθε ποστ εμφανιζόταν πιο συχνά κι από την Πάρο και την Κέρκυρα;

Ως μέλος του τιμ των συμπατριωτών μας που πέρασε το φετινό Πάσχα εκεί, επίτρεψέ μου να σου εξηγήσω τους λόγους και να σου μεταφέρω την εμπειρία που μας άφησε μία εβδομάδα σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις.

Πριν πιάσουμε το επταήμερο road trip από την αρχή του, η απαραίτητη εξήγηση: Η πτήση Αθήνα-Μαρακές διαρκεί μόλις 4 ώρες, η Aegean και η Ryan έχουν πλέον απευθείας και άκρως οικονομική γραμμή, ο καιρός τον Απρίλιο είναι ιδανικός, η χώρα έχει πραγματικά πάρα πολλά και ιδιαίτερα μέρη να επισκεφτείς και οι τιμές εκεί είναι εξαιρετικές (το νόμισμα της χώρας είναι το ντίρχαμ και 1 ευρώ ισούται με 10 ντίρχαμ). Κάπως έτσι, τα παζάρια και τα ριάντ γέμισαν ελληνικά κι εμείς βρεθήκαμε το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης στο διεθνές αεροδρόμιο της τέταρτης μεγαλύτερης πόλης της χώρας (η πρωτεύουσα του Μαρόκο αν αναρωτιέσαι, είναι το Ραμπάτ).

Μαρακές

Το Μαρακές, μαζί με την Καζαμπλάνκα, αποτελούν τις πιο γνωστές πόλεις του Μαρόκο. Οι περισσότεροι επισκέπτονται την πρώτη, όμως είναι κρίμα να πας μέχρι το Μαρόκο και να μείνεις μόνο στο Μαρακές. Όσο για την Καζαμπλάνκα, όσοι την έχουν επισκεφτεί δεν έχουν πει και τα καλύτερα κι έτσι δεν περπατήσαμε ποτέ στα στέκια του Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ.

Δύο πολύ βασικά πράγματα για το Μαρακές: Μπορείς να το γυρίσεις όλο με τα πόδια και τρεις ημέρες -το πολύ- είναι αρκετές για να δεις όσα αξίζουν. Οι βόλτες στα σουκ, όπως ονομάζονται στα αραβικά τα πολυσύχναστα εμπορικά στενάκια, είναι κάτι που σίγουρα θα κάνεις, όμως χρειάζονται υπομονή και προσοχή, αφού ο κόσμος και τα μηχανάκια πετάγονται από παντού. Η πιο γνωστή πλατεία, η Τζεμάα ελ Φνα, το πρωί είναι γεμάτη πλανόδιους πωλητές, φίδια, μαϊμούδες και τοπικά προϊόντα, ενώ το βράδυ σειρά παίρνουν πάγκοι με παραδοσιακά φαγητά.

Στα αξιοθέατα που πρέπει να επισκεφτείς, το μουσείο του Yves Saint Laurent και οι γειτονικοί κήποι του Μαζορέλ, που αποτελούσαν στο σπίτι του σχεδιαστή και εντός του οποίου βρίσκεται και το μουσείο τέχνης των Βερβέρων, των ιθαγενών της Βορείου Αφρικής. Ακόμα, αξίζει μια επίσκεψη και στο παλάτι ελ Μπαχία ενώ το τζαμί Κουτουμπιά θα είναι κάτι σαν το σταθερό ορόσημο για να μην χάνεσαι μέσα στη μεντίνα.

Στα ΄πρέπει’, η επίσκεψη σε εστιατόρια και καφέ που σερβίρουν στην ταράτσα τους με θέα όλη την πόλη (δεν σερβίρουν όμως όλα αλκοόλ), η γευστική δοκιμή tajine με κάποια από τις παραδοσιακές συνταγές (τα κρέατα είναι άχαστα) και φυσικά η δοκιμή του τσαγιού που αποτελεί και το πιο παραδοσιακό ρόφημα της χώρας.

Ομολογώ ότι πριν πάμε στο Μαρακές με είχαν προειδοποιήσει για ντόπιους που σε ακολουθούν και σε βοηθάνε κάπως πιεστικά στο παραμικρό για να τους δώσεις μερικά ντίρχαμ, όμως αν και πράγματι μερικοί Μαροκινοί υπέδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο όταν ρωτήσαμε για οδηγίες, πηγαίνοντάς μας στο μέρος που θέλαμε με τα πόδια, κανείς δεν μας πίεσε για ανταμοιβή, ούτε μας έκανε σκηνή επειδή τον φωτογραφήσαμε.

Τελευταία σημείωση από το Μαρακές, η λατρεία στον local hero Ζίγιεχ, με τις φανέλες του Άγιαξ με το όνομά του στην πλάτη να βρίσκονται κυριολεκτικά παντού.

Έρημος της Μερζούγκα

Την Παρασκευή το πρωί, έχοντας δει όσα έπρεπε στο Μαρακές, ξεκινήσαμε για την Μερζούγκα, μια όαση στην έρημο της Σαχάρα, κοντά στα σύνορα με την Αλγερία. Το highlight του ταξιδιού είχε συμβεί βέβαια το προηγούμενο βράδυ, όταν και αφήσαμε το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε σε ανοιχτό πάρκινγκ και το επόμενο πρωί βρήκαμε τον υπάλληλο μαζί με τον κολλητό του να κοιμούνται μέσα.

Η διαδρομή στο δρόμο των καραβανιών προς την έρημο διαρκεί περίπου 8 ώρες, ενώ σε περίπτωση που δεν είσαι της οδήγησης, μπορείς να μισθώσεις ντόπιο οδηγό για τις μετακινήσεις σου, αν και θα σου κοστίσει λίγο παραπάνω. Τα καύσιμα στο Μαρόκο πάλι, είναι αρκετά φθηνά. Κάτι που δεν μπορούμε δυστυχώς να πούμε και για την Ελλάδα, όπου η τιμή τους καθιστά πολλά road trip απαγορευτικά. Σε αυτό όμως, μπορούμε να βοηθήσουμε εμείς, ώστε μέχρι να πας στο Μαρόκο ή κάποιο αντίστοιχο προορισμό, να μπορείς να γυρίσεις τουλάχιστον τη χώρα μας δίχως να σε απασχολεί το θέμα των καυσίμων.

Στο μεγάλο του διαγωνισμό το ραδιόφωνο News 24/7 στους 88.6 δίνει κάθε μέρα σ’ έναν τυχερό ακροατή 88,6 λίτρα βενζίνης σε συνεργασία με την EKO Greece. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να συμπληρώσεις τα στοιχεία σου εδώ.

Για να γυρίσουμε στο road trip μας στο Μαρόκο όμως, όλες οι διαδρομές εκεί είναι αρκετά άνετες, αφού οι δρόμοι είναι μια χαρά, ενώ η αστυνομία βρίσκεται παντού, οπότε να περιμένεις τουλάχιστον τρία μπλόκα σε κάθε διαδρομή. Αν φοράς ζώνη (και οι πίσω) και τηρείς τα όρια πάντως, δεν έχεις κάτι να φοβάσαι.

Κατά κανόνα, όλα τα μέρη που θα επισκεφτείς είναι τουριστικά, όμως οι διαδρομές από την μία πόλη στην άλλη, είναι το πραγματικό Μαρόκο. Μικρά χωριά με παραπήγματα, παιδάκια που περπατάνε και παίζουν χαρούμενα, γυναίκες που πλένουν στα ποτάμια και πάρα πολλοί άνθρωποι που κάνουν οτοστόπ, συνθέτουν ένα σκηνικό που σε κάνει νομίζεις ότι βρέθηκες στη μέση ενός ντοκιμαντέρ.

Αργά το απόγευμα, φτάσαμε στην έρημο, εκεί όπου με 4χ4 μεταφερθήκαμε στο καμπ που θα διανυκτερεύαμε. Το καμπ ανήκε σε δύο αδέρφια από την Ισπανία, όμως η αποκάλυψη ήταν ο Μουσταφά, ένας ντόπιος που με το νου του είχε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, με το σώμα απλά υποδεχόταν κάθε μέρα τους τουρίστες, έπιανε κουβέντα μαζί τους και τους εξυπηρετούσε. Ήπιαμε τσάι, καθίσαμε και παίξαμε μουσική γύρω από τη φωτιά, φάγαμε εξαιρετικά και κοιμηθήκαμε στις πλήρως εξοπλισμένες σκηνές (με μπάνιο, φως και ζέστη), κάτω από τα αστέρια.

Το πρωί είδαμε την Ανατολή του ηλίου, φάγαμε πρωινό και γυρίσαμε στο σημείο που αφήσαμε το αυτοκίνητο πάνω σε καμήλες. Μια διαδρομή που κράτησε μία ώρα και σίγουρα ήταν διαφορετική εμπειρία, αν και κάπως κουραστική από ένα σημείο και μετά. Αν το σκέφτεσαι πάντως, μην το φοβηθείς, αφού δεν υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος.

Αΐτ-Μπεν-Χαντού

Μετά την έρημο, επιστρέψαμε με κατεύθυνση προς το Μαρακές με απώτερο σκοπό να πάμε προς την ακτή του Μαρόκο που βρέχεται από τον Ατλαντικό. Για να μην οδηγήσουμε όμως δεύτερη μέρα συνεχόμενη τόσες ώρες σερί, κάναμε στάση στο Αΐτ-Μπεν-Χαντού, την οχυρωμένη πόλη ‘Κάσμπαχ’ που σίγουρα θα την αναγνώριζες από κάποια ταινία ή σειρά, αφού εκεί έχουν γυριστεί σκηνές από τη Μούμια, τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, τον Μονομάχο, το Game of Thrones και πολλές παραγωγές ακόμα, ενώ πολύ κοντά στην πόλη είναι και τα κινηματογραφικά ‘Atlas (από την οροσειρά) Studios’ τα οποία μπορείς και να επισκεφτείς.

Η οχυρωμένη πόλη χτίστηκε τον 11o αιώνα, όμως πλέον οι περισσότεροι κάτοικοι διαμένουν στο μοντέρνο κομμάτι της πόλης που βρίσκεται από την άλλη πλευρά του ποταμιού, με 10 οικογένειες ωστόσο να παραμένουν στο παλιό κομμάτι. Κατά τα άλλα, η βόλτα στην Κάσμπαχ είναι πανέμορφη, με την οχυρωμένη πόλη να είναι πια γεμάτη τουριστικά μαγαζάκια.

Το κοντράστ είναι και πάλι εντυπωσιακό, αφού από τη μία είναι οι τουρίστες που επισκέπτονται την περιοχή και από την άλλη, γυναίκες που πλένουν στο ποτάμι και μικρά παιδάκια που κυκλοφορούν πάνω σε γαϊδουράκια και εκνευρίζονται (δικαιότατα) όταν τα φωτογραφίζουν. Ένα μικρό πολιτισμικό σοκ, μέσα σε χολιγουντιανό σκηνικό με φόντο τα γαλλικά και τα βερβερικά των ντόπιων, αφού ελάχιστοι μιλάνε καλά αγγλικά.

Εσαουίρα

Τελευταίος σταθμός του ταξιδιού μας, η Εσαουίρα. Για να την επισκεφτούμε, δεν ακολουθήσαμε τη διαδρομή από το Μαρακές, αλλά προτιμήσαμε τον παραλιακό δρόμο προς το Αγαδίρ, κάνοντας μια στάση στο σερφοχώρι Ταγκαζούτ. Μια στάση που μας θύμισε κάτι ανάμεσα σε Καλιφόρνια και Λαγκούβαρδο σε μια πόλη που διαρκώς χτίζονται νέα πολυτελή καταλύματα και το μεγάλο της ατού είναι η τεράστια αμμουδιά με τα κύματα που αποτελούν τη χαρά των σέρφερς που σπεύδουν από κάθε γωνιά της γης για να τα απολαύσουν. Τα καφέ, τα εστιατόρια και τα μαγαζάκια δίπλα στη θάλασσα συνθέτουν ένα σκηνικό που αξίζει να δεις, αν και το highlight ήταν οι καμήλες που έκαναν τη βόλτα τους πάνω στην αμμουδιά, θυμίζοντάς μας πού βρισκόμαστε.

Η Εσαουίρα πάλι, αν και διαθέτει εντυπωσιακή αμμουδιά, δεν είχε τα κύματα για να δελεάσει τους σέρφερς. Είχε όμως ένα εντυπωσιακό οχυρό φτιαγμένο από τους Πορτογάλους τον 16ο αιώνα, το οποίο επίσης έχει χρησιμοποιηθεί για γυρίσματα του Game of Thrones, μια πανέμορφη μεντίνα και καλό ψάρι, το οποίο μπορείς να το αγοράσεις κατευθείαν από την ψαραγορά στο λιμάνι και να τα δώσεις σε κάποια από τις ταβέρνες της περιοχής για να στα μαγειρέψουν. Τα νερά δυστυχώς δεν προσφέρονται για κολύμπι, όμως η θέα της θάλασσας σε βάζει σε καλοκαιρινό κλίμα, έστω κι αν ο καιρός δεν βοήθησε (στα τέλη Απριλίου είχε κοντά στους 25 βαθμούς).

Φεύγοντας από το Μαρόκο, γνωρίζαμε καλά πως ήταν ένα ταξίδι που άξιζε τον κόπο, αν και δεν επισκεφτήκαμε ούτε τη μισή χώρα. Επομένως, αν σκοπεύεις να πας, φρόντισε να έχεις στη διάθεσή σου ημέρες, όχημα ή οδηγό και απόφευγε το νερό της βρύσης.