Σαν σήμερα, στις 29 Ιουλίου του 1962, ο φασίστας Όσβαλντ Μόσλεϊ είχε μία πάρα πάρα πάρα πολύ κακή ιδέα. Θέλησε να κάνει πορεία στο κέντρο του Μάντσεστερ, ως αρχηγός του αντισημιτικού ‘Union Movement’ -και αν αυτή ονομασία σου φαίνεται πολύ ‘ουδέτερη’, σκέψου ότι η προηγούμενη ονομασία της κίνησής του ήταν ‘Βρετανική Ένωση Φασιστών’.

Οπότε καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.

Τρία λεπτά μετά την έναρξη της πορείας του, αντιφασίστες του επιτέθηκαν, ρίχνοντάς τον στο έδαφος, και πετώντας του τομάτες, αυγά, κέρματα και πέτρες.

Ένας εξοργισμένος θεατής επιτίθεται σε έναν απ’ τους τυμπανιστές του Μόσλεϊ.

250 αστυνομικοί έτρεξαν για να τον προστατέψουν, χωρίς ωστόσο να μπορούν να καλύψουν το κεφάλι του απ’ το να γίνεται στόχος αντικειμένων. Ο Μόσλεϊ δεν το ‘βαλε κάτω. Προσπάθησε να μιλήσει στο πλήθος, ανεβασμένος πάνω στο κάρο ενός ημιφορτηγού, αλλά 5.000 αντιφασίστες όρμησαν εναντίον, με την αστυνομία να διαλύει οριστικά την συγκέντρωση του μίσους.

Οι συγκρούσεις μεταξύ των ντόπιων κατοίκων και των Άγγλων ‘Μελανοχιτώνων’ συνεχίστηκαν για λίγη ώρα ακόμη.

Η αστυνομία προχώρησε σε 47 συλλήψεις, ανάμεσα στις οποίες βρισκόταν και ο γιος του Μόσλεϊ, Μαξ. Ο ίδιος κατάφερε να διαφύγει με το αυτοκίνητό του. Κατά τη διάρκεια της φυγής του, το όχημά του δεν σταμάτησε να δέχεται τις κλωτσιές και τις πέτρες του πλήθους.

Σε αυτό το βίντεο, το οποίο κρατάει μόλις 90 δευτερόλεπτα, μπορείς να πάρεις μία ιδέα από όσα συνέβησαν:

Ποιος ήταν ο Όσβαλντ Μόσλεϊ

Ευγενής, απόγονος παλιάς οικογένειας γαιοκτημόνων και βαρονέτος, έφερε τον τίτλο ‘Sir’, αποφάσισε από πολύ νέος να ασχοληθεί με την πολιτική και μόλις στα 22 του, το 1918, εκλέγεται βουλευτής με το Συντηρητικό Κόμμα. Μερικά χρόνια αργότερα θα ανεξαρτητοποιηθεί και το 1924 θα περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο, όπου και θα εκλεγεί βουλευτής με το Κόμμα των Εργατικών.

Το 1931 θα ιδρύσει το ‘Νέο Κόμμα’, ένα δήθεν σοσιαλιστικό κόμμα με το οποίο δεν θα καταφέρει να μπει ξανά στο Κοινοβούλιο. Το 1932 θα ιδρύσει την περίφημη ‘Βρετανική Ένωση Φασιστών’ (‘British Union of Fascists’), η οποία θα χρηματοδοτηθεί κρυφά από τον ίδιο τον Μουσολίνι και στο απόγειο της δύναμής της θα μετρήσει μέχρι και 50.000 μέλη. Όσο όμως η σύγκρουση με τη ναζιστική Γερμανία φαινόταν αναπόφευκτη και εκείνος ήταν ανοιχτά φιλοναζιστής, τόσο τα μέλη του θα αρχίσουν να φεύγουν με αποτέλεσμα λίγο πριν τον πόλεμο να μείνει με το 1/5 της δύναμης του.

Το 1940 θα συλληφθεί απ’ τις βρετανικές αρχές μαζί με τη γυναίκα του και το 1943 θα βγουν απ’ τη φυλακή για λόγους υγείας. Ωστόσο, θα τεθούν σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Το 1948 θα ενώσει 51 ακροδεξιές οργανώσεις κάτω απ’ τον νέο του κομματικό φορέα, το ‘Union Movement’, και το 1951 θα σηκωθεί να φύγει απ’ την Αγγλία, αφού δεν θα καταφέρει ξανά, όχι μόνο να μπει στη Βουλή, αλλά να κυκλοφορεί στον δρόμο χωρίς να τον γιουχάρουν και να τον βρίζουν.

Το 1958 θα εκμεταλλευτεί τις ταραχές στο Νότινγκ Χιλ -λευκοί Άγγλοι έκαναν επιθέσεις για μέρες εναντίον μεταναστών, κυρίως απ΄την Αφρική και την Καραϊβική- και με ένα ακροδεξιό ρατσιστικό πρόγραμμα απέλασης καταστολής, θα ζητήσει ξανά την ψήφο του αγγλικού λαού. Για άλλη μία φορά θα αποτύχει και θα συνεχίσει να κινείται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής, ως και το 1966 όταν και θα αποσυρθεί οριστικά.

Θα πεθάνει το 1980, σε ηλικία 84 ετών.

Photo Credits: AP Photos