Ο καλύτερος μουστακαλής κατάσκοπος είναι τελικά ο Borat

Ένα γεμάτο τέταρτο. Τόσο σου παίρνει -και κάτι παραπάνω- για να συνειδητοποίησεις ότι αυτός που βλέπεις μπροστά σου να υποδύεται (στην αρχή ξυρισμένος, μετά κανονικά με μουστάκι Borat) τον -γεννημένο στην Αίγυπτο- Ισραηλινό μυστικό πράκτορα Eli Cohen, που κατάφερε να εισχωρήσει στη Συρία πίσω στα 60ς, είναι ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα.

Εννοείται πως πάντα γνωρίζαμε και εκτιμούσαμε την ποιότητα, την παιδεία και τον χαρακτήρα του Sacha Baron Cohen. Χρειάστηκε όμως να φτάσει στα 47 του για να συνειδητοποιήσουμε (εμείς, ίσως και ο ίδιος) πως, πέρα και πάνω από σούπερ ταλαντούχος κωμικός και ‘ταραξιάς’, είναι και μια χαρά αποτελεσματικός ηθοποιός.

Επίσης μια χαρά αποτελεσματικός κατάσκοπος (έξοχη η σκηνή που χαρίζει το χρυσό ρολόι του στον συνοριοφύλακα). Κάτι που μόνο αυτονόητο δεν είναι αφού η τελευταία φορά που υποδύθηκε ένα τέτοιο χαρακτήρα ήταν πίσω στο -απολαυστικά κάφρικο- The Brothers Grimsby του 2016.

Μια ‘προϋπηρεσία’ που δεν την λες και ιδιαίτερα κατάλληλη για να σε εμπιστευτεί το Netflix με τόσο σοβαρό υλικό. Εκτός και αν θεωρείς πως αρκεί το γεγονός ότι ο Sacha μοιράζεται το ίδιο επίθετο με τον πιο διάσημο κατάσκοπο στην ιστορία του Ισραήλ (σ.σ. έχουν ονομάσει άπειρους δρόμους στο όνομά του), τoν βίο και πολιτεία του οποίου αφηγείται.

Μπράβο του. Και εύγε και για την επιλογή του ‘σοβαρού’ ντεμπούτου του καθώς το The Spy του Netflix -που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα- έρχεται και του ταιριάζει ταμάμ. Μια εξαιρετικά σημαντική ιστορία, με πρωταγωνιστή έναν Αραβικής καταγωγής Ισραηλινό, τον οποίο στρατολογεί εσπευσμένα η Μοσάντ προκειμένου να εισχωρήσει στη Συρία και να μάθει τα σχέδια των αντιπάλων της.

NETFLIX

Ένας κανονικός οικογενειάρχης, η αγάπη του οποίου για την πατρίδα του που απειλείται (παρόλο που είναι σαφές ότι η Αραβική καταγωγή του τον καθιστά πολίτη δεύτερο κατηγορίας για τους συμπατριώτες του) τον κάνει να αφήσει τα πάντα και τους πάντες πίσω και να μπει κυριολεκτικά στο στόμα του λύκου.

Καταφέρνοντας, με ένα συνδυασμό ευστροφίας και γοητείας, να εισχωρήσει στα υψηλά κλιμάκια της συριακής κυβέρνησης -ως ο Άραβας επιχειρηματίας Kamel Amin Thaabeth με έδρα την Αργεντινή που επιστρέφει στην πατρίδα του- και να αποσπάσει ένα σωρό χρήσιμα μυστικά.

Και όταν λέμε να εισχωρήσει, εννοούμε να εισχωρήσει μέχρι εκεί που δεν πάει αφού κατάφερε να γίνει βασικός συμβουλάτορας και υποψήφιος αναπληρωτής υπουργός Αμύνης της κυβέρνησης, την ίδια ώρα που έστελνε με κώδικα Μορς εκτενείς αναφορές στην Μοσάντ.

Όπως είναι σαφές, όλη η σειρά βασίζεται πάνω στις πλάτες του Sacha. Για την ακρίβεια και στην ‘Καζαμπλανκική’ ατμόσφαιρα που περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- ωραία location, γρήγορα αυτοκίνητα, λευκά κουστούμια, ακριβά μπουκάλια από εκλεκτό γαλλικό κρασί και ευκαλύπτους. Εκείνους που έβαλε να φυτέψουν στα υψώματα του Γκολάν, για να μην παθαίνουν -και καλά- ηλίαση οι Σύριοι φαντάροι, και τους οποίους χρησιμοποίησε ως ‘τι λες τώρα’ στόχους ο Ισραηλινός στρατός κατά τη διάρκεια του πολέμου των έξι ημερών.

Ένα παλιομοδίτικο (τόσο με την καλή όσο και με την κακή έννοια του όρου) κατασκοπικό δράμα με τα εχέγγυα ποιότητας του δημιουργού του (ο Gideon Raff του ‘Prisoners of War’,της ισραηλινής σειράς που αποτέλεσε την έμπνευση για το ‘Homeland’) που θυμίζει ελαφρώς το ‘Τhe Americans’ (και εδώ οι διαπροσωπικές σχέσεις αποτελούν αξεπέραστο εμπόδιο). Δυο σειρές που μόνο τυχαία δεν αναφέρουμε αφού ο ‘χειριστής’ του είναι ο Noah Emmerich (The Americans) και η γυναίκα του η Hadar Ratzon-Rotem (Homeland).

Στο τέλος της ημέρας το ‘The Spy’, παρόλο τα ψεγάδια του, είναι καταδικασμένο να μείνει στην ιστορία ως μια επίδειξη δύναμης από τον αγαπητό κύριο Cohen που αποδεικνύει ότι μπορεί να σε αναγκάσει να μην μπορείς να τραβήξεις τα μάτια σου από πάνω του ακόμη και όταν είναι ‘δέσμιος’ ενός σεναρίου που δεν του επιτρέπει να αυτοσχεδιάσει με τον μοναδικό τρόπο που ξέρει.