Στην πρώτη συναυλία των Red Hot Chili Peppers στην Αθήνα

Η σημερινή (18/11) Δευτέρα, έγινε ξαφνικά πιο όμορφη μόλις έσκασε η ανακοίνωση της επίσκεψης των Red Hot Chili Peppers στα μέρη μας, για λογαριασμό του Ejekt Festival.

Στις 5 του Ιούνη, θα έχουν συμπληρωθεί σχεδόν 8 χρόνια από την πρώτη φορά που οι Αμερικανοί θρύλοι βρέθηκαν στην Αθήνα και ομολογώ ότι τα θυμάμαι όλα σαν χθες. Ήδη, πολύ πριν ανακοινωθούν, το ελληνικό κοινό τους περίμενε πώς και πώς και σχεδόν κάθε χρόνο ξεκινούσε μια φήμη πως θα έρθουν, η οποία τελικά αποδεικνυόταν ψευδής. Αν θυμάμαι καλά, για κάθε μικρό και μεγάλο φεστιβάλ κυκλοφορούσε πως “φέτος θα φέρουν Peppers, ξέρω κάποιον στην παραγωγή που μου το επιβεβαίωσε” και όταν τελικά το όνειρο έσβηνε, συνήθως μαθαίναμε ότι “δεν τα βρήκαν στα λεφτά”.

Στα τέλη του 2011 όμως, 11 ολόκληρους μήνες πριν τη μεγάλη βραδιά, η επίσημη ανακοίνωση επιτέλους ήρθε και οι τόσο πρόωρες ουρές στα εκδοτήρια επιβεβαίωσαν την αγάπη των Ελλήνων για τον Anthony Kiedis, τον Flea και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας.

Έπειτα από μήνες αναμονής και ανυπομονησίας, η 4η Σεπτεμβρίου έφτασε και το ανοιχτό του ΟΑΚΑ γέμισε με κόσμο. Fun fact: επηρεασμένος από ουρές και μεγάλη ζήτηση, δεν είχα ασχοληθεί να αγοράσω εισιτήριο και τελικά κατέληξα να παίρνω το εισιτήριο που είχε αγοράσει κολλητός μου για την τότε κοπέλα του, αφού σχεδόν ένα χρόνο μετά, δεν ήταν πια μαζί. Τα έχουν αυτά τα λάιβ που ανακοινώνονται τόσους μήνες πριν, οπότε όσοι αγοράσετε εισιτήρια για να πάτε με την κοπέλα σας τον Ιούνιο, ας έχετε και μια εναλλακτική.

Στην αρένα γινόταν μάχη για να φτάσεις κοντά στη σκηνή, ωστόσο προς τα πίσω υπήρχε μπόλικος χώρος για όσους ήθελαν να παρακολουθήσουν τη συναυλία λίγο πιο άνετα. Προσωπικά, το άγχος μου δεν ήταν ούτε αν θα καταφέρω να πλησιάσω αρκετά, ούτε ποια τραγούδια θα παίξουν, μιας και στο χώρο βρισκόταν το κορίτσι που μου άρεσε και περνούσα την ώρα μέχρι να βγουν στη σκηνή στέλνοντάς της μηνύματα. Ο κόσμος μπροστά όμως ήταν αρκετός, δεν βρεθήκαμε ποτέ και όταν τα φώτα έσβησαν, ακούστηκαν οι πρώτες νότες του ‘Monarchy of Roses’ μέσα σε πρωτοφανή αποθέωση. Τόσα χρόνια αναμονής είχαν επιτέλους λάβει τέλος.

Το σετ ήταν πάνω κάτω όπως το είχαμε ονειρευτεί. Όταν άλλωστε τα 3 κομμάτια που ακολούθησαν ήταν τα ‘Dani California’, ‘Can’t Stop’ και ‘Scar Tissue’, η εξέλιξη ήταν η αναμενόμενη. Όσοι είχαν παίξει στοίχημα ότι ο Kiedis θα βγάλει την μπλούζα του πληρώθηκαν σχεδόν αμέσως, αν και η απόδοση δεν πρέπει να έδινε πάνω από 1,20, τα κλισέ για αγάπη στην Ελλάδα και για τον ταλαιπωρημένο λαό της χώρας μας προφανώς δεν έλειψαν, ο ήχος σε μερικές στιγμές ήταν μετριότατος, όμως όταν ακούς τα ‘Californication’, ‘Under the Bridge’ και ‘Βy the Way’ για πρώτη φορά ζωντανά, δεν γίνεται να μην ενθουσιαστείς.

Μετά το encore, οι Peppers βγήκαν με τα καθιερωμένα τζαμαρίσματα των μουσικών, για να κλείσουν τη βραδιά με τα ‘Suck my Kiss’, ‘Ethiopia’ και “Give it Away’, σε ένα τίμιο λάιβ που κράτησε κοντά στις 2 ώρες και λειτούργησε σαν το τέλος των απωθημένων για πολλούς Έλληνες μουσικόφιλους. Βέβαια, τώρα που τους έχουμε ξαναδεί και έχουν και μπόλικα χρόνια να βγάλουν πραγματικά καλό δίσκο, ο πήχης είναι σαφώς ψηλότερα. Ακούμε λοιπόν Legend στους 88,6 και περιμένουμε μέχρι τον Σεπτέμβρη.

Στα σημαντικά εκείνου του λάιβ, το κορίτσι το συνάντησα βγαίνοντας από το ΟΑΚΑ, μιλήσαμε όσο έπρεπε για να φύγω χαμογελαστός και στο λάιβ του Σεπτέμβρη, 8 χρόνια μετά, σκοπεύουμε να πάμε μαζί.