Το αρχείο των χαμένων παιδιών

Μια μητέρα και ένας πατέρας ξεκινούν με τα δυο τους παιδιά ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο από τη Νέα Υόρκη ως την Αριζόνα μες στην κάψα του καλοκαιριού. Προορισμός τους η Απατσερία, η περιοχή που κάποτε ήταν η πατρίδα των Απάτσι. «Μα γιατί στους Απάτσι, Μπαμπά;» ρωτάει το δεκάχρονο αγόρι. «Επειδή ήταν οι τελευταίοι από κάτι» απαντάει ο πατέρας.

Στο αυτοκίνητο παίζουν παιχνίδια και τραγουδούν όλοι μαζί. Αλλά απ’ το ραδιόφωνο δεν ακούνε μόνο μουσική, ακούνε και τις ειδήσεις για τη «μεταναστευτική κρίση»: χιλιάδες παιδιά προσπαθούν να διασχίσουν τα νοτιοδυτικά σύνορα και να μπουν στις ΗΠΑ, άλλα συλλαμβάνονται κι άλλα χάνονται για πάντα στην έρημο.

Καθώς το ταξίδι της οικογένειας εξελίσσεται, αντιλαμβανόμαστε πως και στο εσωτερικό της σοβεί μια κρίση. Μια ρωγμή ανοίγεται στη σχέση των γονιών τους και τα παιδιά τη νιώθουν σχεδόν κάτω από τα πόδια τους.

Ειπωμένο από διάφορες καθηλωτικές φωνές, αναμειγνύοντας κείμενα, ήχους και εικόνες, το Αρχείο των χαµένων παιδιών είναι ένα αξιοθαύμαστο λογοτεχνικό επίτευγμα. Είναι επίσης μια πολύ συγκινητική ιστορία για το πώς καταγράφουμε τις εμπειρίες μας και πώς θυμόμαστε αυτά που μετράνε περισσότερο, αλλά και για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη δικαιοσύνη και την ισότητα στις μέρες μας.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η Luiselli επιστρατεύει μια καινοτόμο πρόζα για να αφηγηθεί μια αθάνατη ιστορία.

PEN America

Αν τα παιδιά είναι το μέλλον μας, τι μας επιφυλάσσεται όταν το κράτος μας τα προδίδει; Η Luiselli θέλει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και τολμά να τεντώσει τα όρια της μυθιστοριογραφίας γι’ αυτό τον σκοπό. Οι δυο μικροί της ήρωες –από τους πλέον τρυφερούς και ολοκληρωμένους στην αμερικάνικη πεζογραφία– κάνουν αυτό το βιβλίο αξέχαστο ως την τελευταία εκρηκτική του πρόταση.  

Entertainment Weekly

Τολμηρό, εντελώς πρωτότυπο, ευφυές… συναρπαστικό. Η Luiselli κατάφερε να ξαναεπινοήσει το αμερικάνικο μυθιστόρημα δρόμου γράφοντας ένα βιβλίο για την αποξένωση μιας οικογένειας και μιας χώρας… Πρόκειται για εκπληκτική συγγραφέα με αχαλίνωτη συγγραφική φαντασία.

NPR

H Valeria Luiselli γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1983. Έχει κάνει διδακτορικό στη Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Χόφστρα. Το μυθιστόρημά της La Historia de mis dientes (The Story of My Teeth στα αγγλικά) συμπεριλήφθηκε στα 100 Αξιοσημείωτα Βιβλία του 2015 από την εφημερίδα New York Times, ενώ επίσης συμπεριλήφθηκε στα καλύτερα βιβλία εκείνης της χρονιάς και από τα: NPR, Guardian, Publisher’s Weekly, Kirkus Reviews, BuzzFeed, Huffington Post, San Francisco Chronicle. Ήταν υποψήφιο για το National Book Critics Circle Award, το Kirkus, το Internationaler Literaturpreis – Haus der Kulturen, και κέρδισε το LA Times Book Prize for Fiction το 2016. Επίσης βρέθηκε στη βραχεία λίστα του Impac Prize το 2017. Την ίδια χρονιά εκδόθηκε και το δοκίμιό της Tell Me How It Ends. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα όπως: Letras Libres, New York Times, New Yorker, Freeman’s, El Pais και Harper’s. Έχει μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες. Οι New York Times γράφουν γι’ αυτήν ότι ακολουθεί την παράδοση του Μπόρχες και του Μάρκες – αλλά με ύφος που είναι εντελώς διακριτό, δικό της. Ζει στη Νέα Υόρκη.