Οι μαζορέτες του ‘Dare Me’ είναι πολύ σκληρά καρύδια
Κάτι ανάμεσα σε Kids και Friday Night Lights, η καινούργια σειρά του USA Network σε κάνει να θέλεις να σκαρφαλώσεις στην κορυφή της πυραμίδας.
- 16 ΦΕΒ 2020
To Dare Me είναι μια ακόμη εξαιρετική σειρά η οποία, επειδή δεν ανήκει ακόμη στο γαλαξία του Netflix (που έχει, ωστόσο, τα δικαιώματα διανομής εκτός ΗΠΑ), δεν βρέθηκε ποτέ εντός του οπτικού μας πεδίου. Σε αντίθεση π.χ. με το -επίσης πολύ καλό- ντοκιριάλιτι Cheers του Netflix που περιγράφει πως είναι η πραγματικότητα πίσω από μια πρωταθλήτρια ομάδα του είδους που εδρεύει σε μια πουθενά πόλη στο Τέξας.
Ε, λοιπόν, το Dare Με είναι κάτι σαν την δραματοποιημένη εκδοχή αυτού, αφού και πάλι τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει μια ομάδα από μαζορέτες, σε μια παρηκμασμένη αμερικάνικη κωμοπόλη στο Οχάιο (γεμάτη κλειστά εργοστάσια και εγκαταλελειμένους ουρανοξύστες) που προσπαθούν να κάνουν το ένα βήμα παραπάνω προσλαμβάνοντας μια τοπ -και εννοείται σκληροτράχηλη-προπονήτρια.
Η μόνη διαφορά; Η προπονήτρια και πρώην μαζορέτα, την οποία υποδύεται η Willa Fitzgerald του Scream, είναι μια all american Χιτσκοκική ξανθιά που -κάτω από τον παγετώνα του προσώπου της- κουβαλάει διάφορα βαριά μυστικά (παρόλο που φαινομενικά είναι παντρεμένη, μαμά και ευτυχισμένη).
Ενώ και το cast είναι φουλ στην φωτογένεια, τους κοιλιακούς αλλά και το ταλέντο. Ξεκινώντας από την pixie trash λευκή επαναστάτρια -από το διαλυμένο σπίτι- αρχηγό της ομάδας, που παίζει εξαιρετικά πειστικά η ανερχόμενη Αυστραλή Marlo Kelly του Home & Away. Εκείνη που κάνει ανελέητο bullying σε όλους γύρω της, με το βλέμμα της να προδίδει πόσο λαβωμένη και παγιδευμένη αισθάνεται στην πραγματικότητα.
Και συνεχίζοντας με την Κουβανο-τζαμαικανής καταγωγής Αμερικανίδα Herizen F. Guardiola (ως την καλύτερή της φίλη με την οποία πλέον είναι στα μαχαίρια) η οποία, για άλλη μια φορά μετά το The Get Down, κάνει την κάμερα να την ερωτευτεί παράφορα. Αν δηλαδή ψάχνεις την νέα Rosario Dawson, σου λέω κατηγορηματικά ότι αυτή είναι.
Αυτό είναι το κεντρικό τρίγωνο προβληματικών και δυναμικών γυναικείων χαρακτήρων γύρω από το οποίο χτίζεται το σύμπαν του Dare Me. Ένα εφηβικό ψυχολογικό θρίλερ το οποίο σε ωθεί να κάνεις φουλ μακροβούτι εντός του κυρίως εξαιτίας της indie αισθητικής που το διαπνέει και το οποίο το κάνει να μην θυμίζει σε τίποτα μια ‘κανονική’ τηλεοπτική παραγωγή αλλά κάτι πιο αυθεντικό και ωμό, τύπου Kids. Ή Euphoria.
Kάτι σαν το ’20s αντίστοιχο του Dawson’s Creek (με το οποίο έχει κοινή παραγωγό) με μια στάλα από Friday Night Lights (με το οποίο και πάλι έχει κοινό παραγωγό), βασικό κράχτη τι γίνεται στον κόσμο του ανταγωνιστικού γυμνασιακού cheerleading και βασικό στόχο να αναδείξει τα όρια του που μπορεί να φτάσει η εφηβική ζήλεια και αγωνία.
Στον πυρήνα όλων, αν και αυτό είναι κάτι που αποκαλύπτεται πιο αργά μέσα στη σεζόν, είναι ένα φριχτό έγκλημα και πως αυτό επηρεάζει τους πάντες. Μέχρι τότε, ωστόσο, η ερμηνεία της Marlo Kelly και το σαλεμένο ‘Don’t fuck with me’ βλέμμα της, μαζί με κάτι slo mo πλάνα από μαζορέτες που ίπτανται στον αέρα και τα κοντινά στους μώλωπες που αποκτούν όταν πέφτουν (σ.σ. Ειδική μνεία εκεί που μια χάνει όλα τα μπροστίνα της δόντια) είναι αρκετά για να μετατρέψουν το Dare Me στη νέα ένοχή μας απόλαυση.
***
Στον απόηχο των Όσκαρ, μιλάμε με τον Μιχάλη Σαράντη για το ‘Parasite’, τη διαχρονικότητα του Joker και, για κάποιον λόγο, το βραβευμένο Ηχητικό Μοντάζ του RoboCop.