Ένας από τους 300

Για τον γεννημένο στον Άγιο Κωνσταντίνο, Γιάννη, τα 45 περίπου λεπτά (αν οδηγείς με φυσιολογική ταχύτητα) της συγκεκριμένης διαδρομής, μοιάζουν πια με ρουτίνα. Με πατέρα μαθηματικό στο τοπικό λύκειο και μητέρα συμβολαιογράφο στην περιοχή, όλες του οι παιδικές αναμνήσεις βρίσκονται στην Αταλάντη. Εκεί πήγε σχολείο, εκεί έκανε τους πρώτους του φίλους, εκεί μένουν οι γονείς του.

Ακολουθώντας τα χνάρια της μητέρας του, κατέβηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Νομική και μετά την θητεία στον στρατό, επέστρεψε στη Λαμία για να εργαστεί ως δικηγόρος. Σήμερα, στα 35 του, ο Γιάννης Σαρακιώτης δεν μοιάζει πολύ με το παιδί που μεγάλωσε στην ανεμελιά της Αταλάντης. Δεν έχει πια χρόνο για να δει τους φίλους του, το μαλλί του έχει αρχίσει να ασπρίζει, ο χρόνος για διασκέδαση είναι ελάχιστος και τα στριφτά τσιγάρα είναι πολλές φορές η μόνη του ευχαρίστηση μέσα στην ημέρα.

Όχι, η δικηγορία στη Λαμία δεν φαντάζει πια και τόσο απαιτητική. Από τον Σεπτέμβρη του 2015, ο Γιάννης Σαρακιώτης είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή της Φθιώτιδας. Κάτι που λίγες ώρες πριν τις εκλογές, δεν το περίμενε ούτε ο ίδιος.

Πρώτη φορά υποψήφιος

Η πρώτη μας γνωριμία με τον Γιάννη ήρθε τον περασμένο Ιούνιο, στα πλαίσια της 25ης επετείου της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Μαζί με τον αδερφό του Πάνο, ο οποίος εργάζεται ως συμβαιολογράφος στην Αταλάντη και συχνά-πυκνά αναλαμβάνει (ως πρόσωπο απόλυτης εμπιστοσύνης) τον ρόλο του άτυπου συνεργάτη του, έδωσαν το ‘παρών’ στην εκδήλωση. Η ατζέντα της Συνέλευσης περιελάμβανε ομιλίες του Προκόπη Παυλόπουλου και του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, παρουσία πολλών ακόμη επισήμων, ξενάγηση στο χώρο της έκθεσης, δείπνο, χαμόγελα, κοστούμια, κάμερες και μπόλικες χαιρετούρες. Η παρουσία σε τέτοιες εκδηλώσεις όμως, είναι απλά ένα κομμάτι της δουλειάς.

Πριν βιαστείς να πεις ‘ζωάρα, τζάμπα φαγητό’ (κάτι που για να είμαι ειλικρινής σκέφτηκα κι εγώ), καλό είναι να ακούσεις και τη συνέχεια του προγράμματος της ημέρας του βουλευτή. Τυπική παρουσία στο δείπνο, επιστροφή στο γραφείο για διάβασμα και στην συνέχεια παρουσία στην μεταμεσονύκτια τηλεοπτική εκπομπή του Αιμίλιου Λιάτσου στο Kontra.

“Το δύσκολο με τον βουλευτή επαρχίας είναι πως όντας τρεις μέρες μόνο στην Αθήνα, πρέπει να τα συμπυκνώσει όλα σε αυτόν τον χρόνο, από κοινοβουλευτικές επιτροπές, ραντεβού με πολίτες και επισκέψεις σε οργανισμούς, μέχρι τηλεοπτικές εμφανίσεις και εκδηλώσεις”.

Έχοντας απέναντί μου έναν άνθρωπο ο οποίος στην ηλικία που είμαι εγώ σήμερα, αποφάσισε να αφήσει την καριέρα του σε δεύτερη μοίρα για να μπει στην πολιτική και να έχει μια τέτοια καθημερινότητα, δεν μπορούσα παρά να μην έχω δεκάδες απορίες. Τι οδηγεί έναν 32χρονο στο να πάρει αυτήν την απόφαση; Γιατί να ρισκάρεις τη φήμη και την καριέρα σου για να μπεις σε έναν χώρο απ΄τον οποίο ίσως χάσεις περισσότερα απ’ αυτά που τελικά θα πάρεις, ενώ είναι δεδομένο ότι συχνά θα σε τσουβαλιάζουν και θα σε κατηγορούν ακόμη και για πράγματα για τα οποία δεν φέρεις ευθύνη; Για να πάρουμε τις απαντήσεις που ψάχναμε, έπρεπε να γυρίσουμε λίγο πιο πίσω. Για παράδειγμα, ήταν ο Γιάννης ο τυπικός φοιτητής που μπλέχτηκε στις κομματικές παρατάξεις και κάποια στιγμή εξαργύρωσε τον τίμιο ιδρώτα των συνελεύσεων;

Στη σχολή είδα τον τρόπο που λειτουργούσαν οι φοιτητικές παρατάξεις και δεν μου άρεσε, περισσότερο με απογοήτευσε παρά με τράβηξε, δεν είδα κάτι που με εξέφραζε

Και τότε; Μετά τις σπουδές και το στρατό, ο Γιάννης επιστρέφει στη Λαμία και το 2011 μαζί με τον ξάδερφό του και τον συνάδελφο στο γραφείο του οποίου έκανε πρακτική, θα ανοίξουν την πρώτη δικηγορική εταιρεία στη Φθιώτιδα, με τον ίδιο να ασχολείται κυρίως με το αστικό, το οικογενειακό και το εμπράγματο δίκαιο και τις δουλειές να πηγαίνουν εξαιρετικά. Ο μεγαλύτερος εκ των συνεταίρων του, Δημήτρης Σταματόπουλος, υπήρξε ενεργό μέλος του Συνασπισμού για χρόνια και ήταν εκείνος που ώθησε τον Γιάννη να γραφτεί στην τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ, το 2012.

“Ήρθα σε επαφή με πολύ κόσμο. Είχε ενδιαφέρον γιατί ο κόσμος στις οργανώσεις της Αταλάντης και της Λαμίας ήταν αξιόλογος, τόσο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία όσο και τα νεότερα μέλη. Εκείνη την περίοδο κανείς δεν περίμενε ότι σε τρία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στην κυβέρνηση, οπότε ήταν όλα πιο αγνά. Άνθρωποι από τον Συνασπισμό, από το ΚΚΕ εσωτερικού”.

“Μου είχε γίνει το 2014 μια πρόταση να είμαι υποψήφιος δήμαρχος στον δήμο της Αταλάντης, την οποία δεν τη συζήτησα καν λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, ασχολιόμουν επτά μέρες την εβδομάδα με τη δικηγορία, για να προχωρήσει η εταιρεία, μάθαινα, έχτιζα ένα όνομα”.

“Τον Σεπτέμβρη του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ αναζήτησε νέα άτομα για τον εκπροσωπήσουν στην κοινωνία και ως νέος επιστήμονας και ενεργός πολίτης αποδέχθηκα με χαρά την πρόταση, θεωρώντας πως μπορούσα να συμβάλω σε περίπτωση εκλογής μου. Το συζήτησα με τους συνεργάτες μου και με την οικογένειά μου και αποφάσισα να γίνω κι εγώ μέρος αυτής της κοινής προσπάθειας”.

Τελικά, αυτό που επρόκειτο να ζήσει ο Γιάννης ήταν πολύ πιο έντονο απ’ ό,τι είχε τολμήσει ποτέ να φανταστεί. Έστω κι αν η προεκλογική εκστρατεία ήταν για εκείνον απλά μια νέα εμπειρία.

“Προεκλογικά, η γραμματεία της νομαρχιακής έβγαζε πρόγραμμα και επειδή ήμασταν επτά οι υποψήφιοι, πηγαίναμε δύο ή τρεις μαζί, σε χωριά, κωμοπόλεις αλλά και μέσα στη Λαμία. Ήταν η πρώτη μου επαφή με αυτό το προεκλογικό άρωμα”.

“Κάναμε μια ομιλία μόνο, στο Πολιτιστικό κέντρο της Λαμίας. Μιλούσαμε με τον κόσμο στις πλατείες, σε καφετέριες, σε δημόσιες υπηρεσίες, είχε πολύ ενδιαφέρον. Βρέθηκα σε χωριά της Φθιώτιδας στα οποία δεν είχε τύχει να βρεθώ ξανά αλλά κι η επαφή με τον κόσμο σε μια τεταμένη προεκλογική περίοδο ήταν ξεχωριστή εμπειρία. Ήταν πρόσφατα τα capital controls, οπότε υπήρχαν έντονες αντιδράσεις, αλλά και θερμή υποστήριξη”.

Το βράδυ που άλλαξε η ζωή του

Είναι ένα μεσημέρι μιας Δευτέρας του Οκτώβρη και μαζί με τον Γιάννη καθόμαστε στον καναπέ του χώρου αναμονής του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής. Όπως κάθε Δευτέρα, ο Γιάννης έχει έρθει κατευθείαν από τη Λαμία για να κάτσει στην Αθήνα μέχρι την Πέμπτη το βράδυ. Η ώρα είναι λίγο μετά τις δύο το μεσημέρι κι έχει ήδη προλάβει να πάει στον Δομοκό, να συναντηθεί με τον δήμαρχο της πόλης και να επισκεφτεί την Αστυνομία και το τοπικό Κέντρο Υγείας. Στη διαδρομή από τη Λαμία έχει απαντήσει σε μηνύματα και τηλεφωνήματα κι έχει προετοιμαστεί για το ραντεβού με τον Νίκο Παππά – τα καλά του να μην οδηγείς. Τις βενζίνες, βέβαια, τις πληρώνει από την τσέπη του, όπως κι ένα ποσό από τα διόδια. Αυτά τα προνόμια είναι μόνο για τους Υπουργούς.

Μετά από σχεδόν είκοσι λεπτά αναμονής και κουβέντας του Γιάννη με διάφορους συνεργάτες του Υπουργείου, η γραμματέας του Υπουργού μάς κάλεσε να περάσουμε στο γραφείο του. Ο Νίκος Παππάς υποδέχτηκε όρθιος και χαμογελαστός τον βουλευτή, φιλώντας τον σταυρωτά. Αμέσως μετά, πήρε θέση στο γραφείο του και ο Γιάννης κάθισε στην απέναντι καρέκλα, ανοίγοντας τον φάκελο που είχε μαζί του, πιάνοντας δουλειά. Αφορμή της συζήτησης, το γεγονός πως αρκετές περιοχές της Φθιώτιδας δεν έχουν τηλεοπτικό σήμα κι έτσι το Υπουργείο θα προσφέρει στους κατοίκους αυτών των περιοχών αποκωδικοποιητές ψηφιακού σήματος.

Το κλίμα της συνάντησης ήταν αρκετά χαλαρό, με τους δύο άνδρες να μιλάνε στον ενικό, να συζητάνε για την καταγωγή του Νίκου Παππά, να εξετάζουν τη λίστα των περιοχών που έχουν πρόβλημα και στο τέλος να συμφωνούν σε περιοδεία στην Φθιώτιδα. Σε τηλεφωνική συζήτηση με τον Βασίλη Μαγκλάρα, γενικό γραμματέα τηλεπικοινωνιών, ο Παππάς θα χαρακτηρίσει τον Γιάννη “φέρελπι νέο”, θα τον αποκαλέσει φίλο και μόλις τα θέματα εξαντληθούν, η συνάντηση θα ολοκληρωθεί. Τρία χρόνια και κάτι μέρες πριν, μια τέτοια συνάντηση θα έμοιαζε για τον Γιάννη απλά σουρεαλιστική, αφού το μόνο που τον ένοιαζε ήταν οι επαγγελματικές του υποθέσεις και δεν είχε γνωρίσει ποτέ του τον Νίκο Παππά. Όλα αυτά όμως έμελλαν να αλλάξουν το βράδυ της 20ης Σεπτεμβρίου του 2015.

Συνειδητοποίησα ότι μπορεί και να είμαι βουλευτής στις 8-9 το βράδυ της Κυριακής, όταν άρχισαν να βγαίνουν τα αποτελέσματα και ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαζε τέσσερις βουλευτές.

“Ήταν μια πολύ δύσκολη και κουραστική περίοδος και η ίδια η μέρα ήταν ιδιαίτερα απαιτητική. Ξύπνησα τα ξημερώματα, πέρασα από τα άλλα εκλογικά κέντρα για να καταλήξω στο κεντρικό της Λαμίας. Όταν βγήκαν τα πρώτα αποτελέσματα προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που έρχεται. Τις επόμενες ώρες παιζόταν, η Φθιώτιδα είναι πενταεδρική, όταν πήγα να κοιμηθώ στις τρεις το πρωί ήταν 2 ΣΥΡΙΖΑ, 1 Νέα Δημοκρατία, 1 ΠΑΣΟΚ, 1 Χρυσή Αυγή, άρα δεν ήμουν βουλευτής”.

“Η κούραση των ημερών με είχε καταβάλει. Έκλεισα το κινητό μου και προσπάθησα να ξεκουραστώ λίγο, αλλά με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα στις οκτώ το πρωί, το άνοιξα, μπήκα σε μια τοπική ιστοσελίδα και είδα το πρόσωπό μου. Τελικά είχαν εκλεγεί τέσσερις του ΣΥΡΙΖΑ κι ένας της Νέας Δημοκρατίας. Εγώ ήμουν ένας από τους τέσσερις του ΣΥΡΙΖΑ. Το κινητό μου είχε καταγράψει αμέτρητες κλήσεις στις τέσσερις και στις πέντε το πρωί. Άνθρωποι που κάναμε μαζί τον προεκλογικό αγώνα, με έπαιρναν να μου πουν συγχαρητήρια και ζούσαν όλη αυτή την αγωνία”.

“Τη Δευτέρα προσπαθούσα απλά να το συνειδητοποιήσω και από την Τρίτη άρχισα να ενημερώνομαι, να μαθαίνω τι σημαίνει όλο αυτό”.

‘Νέος’ σε μια θητεία που δεν μοιάζει με καμία άλλη

Το καφενείο της Βουλής είναι γεμάτο φωνές, ανθρώπους που πηγαινοέρχονται και καπνό από τσιγάρα. Η αεικίνητη κυρία Ρούλα παίρνει παραγγελίες και φέρνει καφέδες πριν προλάβεις να πεις ‘νομοσχέδιο’ κι εμείς βρισκόμαστε καθισμένοι σε ένα από τα μικρά τραπέζια, μαζί με τον Πάνο (τον αδερφό του Γιάννη) και τον Πέτρο Κωνσταντινέα, ο οποίος δεν σταματάει να διηγείται ιστορίες για το ποδόσφαιρο, τον φούρνο που του έκαψαν και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γιάννης παραδέχεται ότι αν δεν τον είχε πάρει ο Πάνος τηλέφωνο, θα δυσκολευόταν να ξυπνήσει κι όλοι μαζί περιμένουμε να ξεκινήσει η ολομέλεια για την συνταγματική αναθεώρηση.

Ο Γιάννης μοιάζει εξοικειωμένος με τον χώρο, μιλάει σε βουλευτές από άλλα τραπέζια, χαιρετάει, κάνει αστεία με την κυρία Ρούλα και φυσικά, βρίσκει λίγο χρόνο για να μελετήσει. Ακόμη όμως, θυμάται καλά το πόσο ‘ψαρωμένος’ υπήρξε τις πρώτες μέρες και ώρες της εκλογής του. Μιλάμε άλλωστε για έναν άνθρωπο 32 χρόνων χωρίς κανένα κοινοβουλευτικό παρελθόν. Πώς ξεκινάει κανείς να είναι βουλευτής;

“Αποφάσισα εξαρχής ότι δεν μπορώ να συνεχίσω τη δικηγορία στους ρυθμούς που την έτρεχα πριν, οπότε προσπάθησα τους πρώτους έναν – δύο μήνες να κλείσω κάποιες εκκρεμότητες. Άρχισα εξηγώντας στους συνεργάτες μου κάποιες λεπτομέρειες από υποθέσεις που είχα πάρει πάνω μου. Την εταιρεία τελικά τη λύσαμε, γιατί ο Δημήτρης Σταματόπουλος έφυγε από τη ζωή ξαφνικά σε τροχαίο, σε ένα αναπάντεχο γεγονός που με συγκλονίζει μέχρι και σήμερα”.

“Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να θυμηθώ ξανά το Σύνταγμα και να διαβάσω τον κανονισμό της Βουλής, σ’ αυτά με βοήθησε και το αντικείμενό μου. Στη συνέχεια έπρεπε να τακτοποιήσω τα διαδικαστικά θέματα, το γραφείο και άλλα τέτοια. Ήμουν σε επικοινωνία με το κόμμα στη Λαμία και με τους ανθρώπους της γραμματείας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Η πίεση το πρώτο διάστημα ήταν μεγάλη. Ευτυχώς είχα ήδη τα δικηγορικά γραφεία στην Αταλάντη και στη Λαμία και τα μετέτρεψα σε πολιτικά”.

“Αμέσως μετά έρχεται η αναζήτηση συνεργατών κι αυτό είναι κάτι που δεν είχα σκεφτεί ότι πρέπει να κάνω. Έπρεπε να μιλήσω με φίλους και γνωστούς, μέσα σ’ όλο αυτόν τον πανικό έπρεπε να αποφασίσω ποιους θα μπορούσα να εμπιστευτώ. Είναι και θέμα ικανοτήτων αλλά πάνω απ’ όλα είναι θέμα εμπιστοσύνης”.

“Οι συνεργάτες μου προέρχονταν από τον κύκλο των γνωριμιών μου. Έχει μια λογική αυτό, αφού πρέπει από πολύ νωρ τα μέλη της ομάδας να είναι απολύτως συμβατά μεταξύ τους. Πρέπει να προσαρμοστείς γρήγορα στη νέα κατάσταση και το ίδιο να κάνει και ο συνεργάτης σου. Να αντιληφθεί πώς λειτουργείς, ακόμη και το πώς μιλάς στο τηλέφωνο, να κατανοήσει τις προτεραιότητές σου, να καταλάβει τι σε απασχολεί περισσότερο. Ανιστοίχως, πρέπει να αφιερώσω κι εγώ χρόνο για να με μάθουν”.

“Μετά από 10-15 μέρες, ήρθε και η κάθοδος στην Αθήνα για την ορκομωσία. Δεν ήξερα κανέναν πέραν από τους βουλευτές της Φθιώτιδας, ούτε καν αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ. Το επόμενο χρονικό διάστημα ήταν χρόνος προσαρμογής, να σε γνωρίσουν, να τους γνωρίσεις”.

“Η πρώτη γνωριμία με τον Τσίπρα έγινε σε μια προεκλογική του ομιλία στην Λαμία και στη συνέχεια στην Αθήνα, σε κοινοβουλευτικές ομάδες και σε διάφορες εκδηλώσεις. Λίγους μήνες αργότερα μας κάλεσε όλους τους βουλευτές ανά περιφέρεια για να του θέσουμε τα ζητήματα του νομού”.

Full time βουλευτής

Αφήνουμε το αμάξι στο πάρκινγκ του Star Κεντρικής Ελλάδας, εκεί όπου μας περιμένει ο Άγης, συνεργάτης του Γιάννη στη Λαμία. Για τον Γιάννη, οι τηλεοπτικές εμφανίσεις και οι συνεντεύξεις είναι πια ρουτίνα, έστω κι αν προτιμά να μη βγαίνει συνέχεια στο γυαλί, κυρίως για να μην κουράσει τον κόσμο. Την προηγούμενη Τετάρτη βγήκε στην βραδινή εκπομπή του Αιμίλιου Λιάτσου και αμέσως μετά, λίγο μετά τις δύο τα ξημερώματα, ξεκίνησε για τη Λαμία. Το απόγευμα της Δευτέρας, θα ακολουθούσε το ανάποδο δρομολόγιο. Κάπως έτσι είναι η ζωή του Γιάννη τα τελευταία τρία χρόνια.

Ανάμεσα σε ραντεβού, παρουσίες στη Βουλή, εκδηλώσεις, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εμφανίσεις, αλλά και πάρα πολύ διάβασμα, δεν έχει πια καθόλου χρόνο για να δει τους φίλους του ή τα επεισόδια των σειρών που παρακολουθούσε. Κάθε του έξοδος στη Λαμία είναι πια γεμάτη υποχρεώσεις και μέχρι να βραδιάσει, δύσκολα προλαβαίνει να φάει κάτι παραπάνω από ένα φρούτο. Ευτυχώς, η στάση στο πατρικό του πριν την κάθοδο στην Αθήνα θα τον εφοδιάσει με φαγητό και καθαρά, σιδερωμένα πουκάμισα.

“Ξεχνάς την προσωπική ζωή και τον ελεύθερο χρόνο από την πρώτη στιγμή. Τουλάχιστον αυτό έκανα εγώ, επειδή έπρεπε να καλύψω έδαφος σε όλους τους τομείς. Στο πεδίο της ενημέρωσης, ας πούμε, άλλο είναι να διαβάζεις ως ενεργός πολίτης, άλλο ως βουλευτής. Έπρεπε να μελετήσω ζητήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής αλλά και της Φθιώτιδας. Πολύ διάβασμα σε διπλή κατεύθυνση. Έχουμε και κάθε μέρα νέα ζητήματα, σε τοπικό επίπεδο αλλά και στην κεντρική σκηνή, νομοσχέδια, ατέλειωτο διάβασμα”.

“Τις σχέσεις με φίλους τις έχω κρατήσει αλλά δυστυχώς είναι σε τηλεφωνικό επίπεδο. Από το φιλικό περιβάλλον διαμαρτυρίες και κριτική δεν είχα ποτέ – όταν ο άλλος ξέρει ποιος είσαι και ότι προσπαθείς δεν θα σου πει κάτι. Ούτε μπορώ να πω ότι κάποιος από το στενό μου περιβάλλον με είδε διαφορετικά την επόμενη μέρα κι αυτό είναι ευχάριστο. Τους φίλους που είχα συνεχίζω να τους έχω. Έχει διευρυνθεί βέβαια ο κύκλος μου κι αυτό είναι από τα θετικά που κρατάω. Ως βουλευτής γνωρίζεις πολύ και αξιόλογο κόσμο, ενώ στις κάθε είδους εκδηλώσεις έρχεσαι σε επαφή με πολλούς ενεργούς πολίτες, με ένα πραγματικά ‘ζωντανό’ κομμάτι της κοινωνίας”.

“Προσωπική ζωή δεν υπάρχει και πράγματα τα οποία μπορεί να τα έκανα με μια άλφα ευχαρίστηση πριν, τώρα πλέον που τα κάνω επειδή αποτελούν μέρος των υποχρεώσεών μου, δεν μπορώ να τα απολαύσω το ίδιο. Όταν πάω σε ένα πανηγύρι ας πούμε, επειδή μπαίνει αυτό το ‘πρέπει’, η ευχαρίστηση καλώς ή κακώς δεν είναι ίδια. Και τώρα θα περάσω καλά, αλλά όταν είσαι κουρασμένος σκέφτεσαι την ξεκούραση από οποιαδήποτε κοινωνική εκδήλωση”.

“Είναι μέσα στις υποχρεώσεις, όμως. Ένα από τα πιο δύσκολα θέματα είναι να βρεις μια ισορροπία στο καθημερινό σου χρονοδιάγραμμα. Από το 100% του χρόνου σου να αφιερώνεις ένα 10 στις κοινωνικές υποχρεώσεις, το 20 σε ραντεβού με τον κόσμο, το 30 σε επεξεργασία νομοσχεδίων και ούτω καθεξής. Θέλει πολύ καλό προγραμματισμό και οργάνωση, να μην υπάρξει ροπή προς τον έναν κλάδο μόνο, να είσαι όλη μέρα στα κανάλια και να χάνεις τις επιτροπές, δεν είναι δύσκολο να χαθεί η ισορροπία και ευτυχώς σε αυτό βοηθάνε οι συνεργάτες μου. Παίζει μεγάλο ρόλο η λειτουργία του γραφείου της Λαμίας, στην Αθήνα ασχολούμαστε πιο πολύ με τα κοινοβουλευτικά”.

Μετά την ολοκλήρωση της τηλεοπτικής του εμφάνισης στο STAR, μια σύντομη επίσκεψη στο γραφείο, εκεί όπου τα ραντεβού με πολίτες είναι συνεχή. Στους δρόμους γύρω από το γραφείο, ο Γιάννης χαιρετάει μπόλικο κόσμο, από κρεοπώλες μέχρι οικογενειακούς γνωστούς που τον ενημερώνουν για τα νέα των παιδιών τους.

“Το να είσαι βουλευτής επαρχίας είναι σύνθετο, έχει διαφορές σε σχέση με το να είσαι βουλευτής σε κάποια μεγάλη περιφέρεια. Εδώ υπάρχουν πολύ περισσότερο οι προσωπικές σχέσεις και η επικοινωνία. Όπου και να πας, αν δεν ξέρουν εσένα θα ξέρουν την οικογένειά σου. Στην Αθήνα δεν ξέρω πώς μπορεί να έχει κάποιος επαφή με τον βουλευτή, είναι πιο απρόσωπα”.

Μου έχει ζητηθεί παρέμβαση στις Πανελλήνιες: ‘Δεν έγραψε το παιδί καλά στην Ιστορία, πώς μπορούμε να το βοηθήσουμε’. Στον άνθρωπο αυτό λες το αυτονόητο, λες την αλήθεια, ότι είναι ένας αδιάβλητος θεσμός και καλό είναι να τον περιφρουρούμε, δεν του λες ψέματα ότι θα το δούμε

“Υπάρχει μια μερίδα που έχει μάθει να απευθύνεται στους βουλευτές για να τους βρουν δουλειά, έτσι έμαθαν από τους γονείς τους, έτσι είχε διοριστεί ο πατέρας τους πριν 30 χρόνια. Υπάρχει όμως και μια πολύ μεγάλη μερίδα κόσμου που έχει ανάγκη για δουλειά και δοκιμάζει όλα τα μέσα και δεν μπορώ να το κατηγορήσω αυτό, όταν κάποιος θέλει να κάνει οικογένεια ή να ζήσει αυτή που ήδη έχει. Μπορώ να κατηγορήσω μόνο αυτούς που δημιούργησαν αυτές τις πρακτικές με τους πελάτες και τους ομήρους”.

“Έχεις καθημερινά προβλήματα να αντιμετωπίσεις, τα οποία θα έπρεπε να επιλύονται από τους κρατικούς φορείς αλλά καταλήγουν σε έναν βουλευτή. Το θέμα είναι να μην αναλώνεσαι στο ατομικό πρόβλημα, να μπορείς να εστιάζεις πίσω από το πρόβλημα του καθενός, ποια είναι η δυσλειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Δεν θα ασχοληθείς με την μία περίπτωση, ας πούμε, ενός ανθρώπου που έχει αργήσει να πάρει τη σύνταξη, θα μιλήσεις με το ταμείο για να το δεις συνολικά τι πάει λάθος. Από μια περίπτωση μπορείς να διορθώσεις μια στρέβλωση του συστήματος”.

”Όσο κι αν αρκετοί το θεωρούν κουραστικό, από την επαφή με τον κόσμο καταλαβαίνεις τις παθογένειες κι έχεις καλύτερη εικόνα των προβλημάτων, βλέπεις πώς λειτουργούν και τα νομοθετήματα που εσύ ψηφίζεις. Όταν βλέπεις ότι λειτουργεί στην πράξη, παίρνεις δύναμη για να συνεχίσεις, βλέπεις ότι αποδίδει η συνολική προσπάθεια και παίρνεις κουράγιο”.

Μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο γραφείο, σειρά έχει ένα ραντεβού στο εμπορικό επιμελητήριο, το οποίο θα διαρκέσει περίπου 1,5 ώρα. Κεντρικό θέμα συζήτησης, η αδυναμία των εμπόρων της Λαμίας να πληρώσουν μια έκτακτη εισφορά που είχε επιβληθεί πριν από 15 χρόνια και η ρύθμιση των χρεών που δημιουργήθηκαν προς το κράτος, ζήτημα για το οποίο ο Γιάννης κανόνισε ραντεβού με τον υπουργό Εσωτερικών, Αλέξη Χαρίτση. Η συζήτηση είναι σοβαρή αλλά δεν λείπουν τα καλαμπούρια και οι ερωτήσεις προς τον Γιάννη σχετικά με το πότε βλέπει τις εκλογές. Η επιστροφή με τα πόδια στο γραφείο θα φέρει κι άλλες χαιρετούρες στη διαδρομή, νέο γύρο τηλεφωνημάτων και ερωτήσεις ακόμη και για πινακίδες που αφαιρέθηκαν. Κάποιοι χρησιμοποιούν ακόμα τους βουλευτές σαν τους ανθρώπους που θα τους λύσουν τα προβλήματα, όμως ο Γιάννης απαντάει σε όλους ευγενικά, αποκαλώντας τους συνεχώς με το μικρό τους όνομα. Όλες τις ημέρες που πέρασα μαζί του, δεν τον είδα ποτέ να χάνει την ψυχραιμία του, ακόμη κι όταν εξέφραζε κάποιο παράπονο.

Επιχειρώντας έναν απολογισμό, θα έλεγα ότι αυτό που του έχει αφήσει σε τεράστιο βαθμό αυτή η εμπειρία, είναι κούραση, σωματική και ψυχολογική. Μετανιώνει για την απόφαση να κατέβει για βουλευτής;

“Ως εμπειρία είναι πολύ σημαντική, όταν στα 32 σου εκλέγεσαι βουλευτής με το κόμμα που κυβερνά σε μια τέτοια συγκυρία για τη χώρα και ζεις από κοντά τρομερές αλλαγές, βήματα προόδου αλλά και ήττες. Είναι πολύ δυνατή εμπειρία, δεν μπορώ να πω ότι μετάνιωσα. Ότι υπάρχει ψυχολογική φθορά, υπάρχει. Δεν είχα άσπρες τρίχες, μέσα σε 2,5 χρόνια άσπρισα, είναι τρομερό το άγχος – όταν συνομιλείς με τον κόσμο και είναι τόσο πιεσμένος, δεν γίνεται να μην στο μεταφέρει”.

“Όταν δεν είσαι συνηθισμένος και δεν έχεις άμυνες, όλα αυτά τα βάζεις μέσα σου, είναι ανθρώπινο να σε επηρεάζουν. Κάνεις μια βόλτα σε μια πόλη του νομού κι ακούς κυρίως προβλήματα, είναι αδύνατον να μείνεις ανεπηρέαστος. Κι όλο αυτό έρχεται να προστεθεί σε ένα ήδη επιβαρυμένο πρόγραμμα, τρέχεις με το ρολόι στο χέρι 20 ώρες το 24ωρο για να προλάβεις κάτι, η πίεση είναι πολυεπίπεδη και συσσωρεύεται”.

“Δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω πολιτικός της συνήθειας, από το ένα αυτί να μπαίνει το πρόβλημα και από το άλλο να βγαίνει την ίδια στιγμή. Όταν δεν το βλέπεις έτσι, όμως, επηρεάζεσαι. Κάνεις προσπάθεια να επιλυθεί ένα ζήτημα, ασχολείσαι ώρες, αν δεν καταφέρεις αυτό που ήθελες δεν θα ακούσεις ‘ευχαριστώ’ από κανέναν, είτε αυτό αφορά προσωπικό αίτημα πολίτη είτε κάποιο συλλογικό. Δεν μπορεί να γνωρίζει ο κόσμος πόσο ασχολείσαι με τα μεγάλα προβλήματα επειδή δεν είναι εύκολο να επιλυθούν”.

Πλέον, με τα Χριστούγεννα να πλησιάζουν, βιάστηκα να συμπεράνω πως ο Γιάννης θα έχει την ευκαιρία να ξεκουραστεί, πριν προλάβει να με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Τα Χριστούγεννα για έναν βουλευτή επαρχίας σημαίνουν ακόμη περισσότερες εκδηλώσεις και κοινωνικές υποχρεώσεις και ακόμη λιγότερη ξεκούραση, ενώ από τον Ιανουάριο αρχίζει η τρέλα της βασιλόπιτας. Το να δει σήμερα τις σειρές που παρακολουθούσε πριν εκλεγεί, οπως το Game of Thrones και το House of Cards, μοιάζει σενάριο φαντασίας πιο δυνατό κι απ’ αυτό των ίδιων των σειρών. Τώρα που έχει ζήσει πάντως την πολιτική και μέσα από τις σειρές και στην αληθινή ζωή, απαντάει χωρίς δισταγμό πως στην τηλεόραση, το επίπεδο που παρουσιάζεται η πολιτική είναι σαφώς υψηλότερο από αυτό που υπάρχει στην πραγματική ζωή.

Στην Αθήνα, θα είναι χαρούμενος αν προλάβει να βρει λίγο χρόνο για ένα ποτό στο κέντρο ή στου Ζωγράφου, πριν πάει για ύπνο. Τις περισσότερες ημέρες, όμως, η μοναδική του χαλάρωση πριν κοιμηθεί είναι ένα σκρολάρισμα στο Twitter, το οποίο το χειρίζεται ο ίδιος. Ούτε τον Παναθηναϊκό προλαβαίνει πια να παραλουθήσει, αφού στο γήπεδο πηγαίνει μόνο για χάρη της ποδοσφαιρικής Λαμίας.

Ο ίδιος ο Γιάννης, στην ερώτησή μου αν αξίζει όλο αυτό που ζει τα τελευταία τρία χρόνια, θα μου πει πως κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Εγώ, ζώντας τον για λίγο καιρό, θα πω πως αν εκτελείς τα χρέη του βουλευτή σωστά, κερδίζεις ίσως πολλά λεφτά αλλά χάνεις σχεδόν κάθε χαρά της ζωής σου, το μαύρο χρώμα των μαλλιών σου και την ψυχολογική και σωματική υγεία σου. Το θέμα είναι, πως λίγοι είναι οι βουλευτές που παίρνουν τα καθήκοντά τους τόσο σοβαρά όσο ο Γιάννης κι αυτό εξηγεί πολλά για την κατάσταση της πολιτικής σκηνής. Τελευταία μου ερώτηση, αν μετά από όλο αυτό, σκοπεύει να κατέβει ξανά υποψήφιος.

“Ε, δεν αξίζει να δω αν τόσος αγώνας έχει τουλάχιστον αναγνωριστεί;”. Χαρά στο κουράγιο του.