10 σκληρές υπενθυμίσεις για τον μύθο της ισότητας

Ενενήντα σχεδόν χρόνια αργότερα, τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν να προσδίδουν σε κάθε νέα Ημέρα της Γυναίκας ένα ετήσιο θέμα. Είχαμε τις ‘Γυναίκες στο Τραπέζι της Ειρήνης’, τις ‘Γυναίκες και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα’, τον ‘Κόσμο Χωρίς τη Βία Κατά των Γυναικών’, ή το πιο πρόσφατο ‘Ενδυναμώστε τις Γυναίκες της Υπαίθρου, Δώστε Τέλος στη Φτώχεια και την Πείνα’. Για φέτος, το θέμα της είναι ‘Είμαι η Γενιά της Ισότητας: Κάνοντας τα Γυναικεία Δικαιώματα Πραγματικότητα’, σε συνάρτηση με την 25η επέτειο από την Τέταρτη Παγκόσμια Διάσκεψη για τη Γυναίκα στο Πεκίνο – τον αναγνωρισμένο ως πιο προοδευτικό χάρτη πορείας για την ενδυνάμωση των γυναικών και των κοριτσιών σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Τιμώντας το θεματικό πλαίσιο της φετινής Ημέρας της Γυναίκας λοιπόν, επικοινωνήσαμε με το Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών Διοτίμα που κλείνει φέτος 30 χρόνια δράσης και συγκεντρώσαμε όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η ισότητα είναι ακόμα προς το παρόν ο μεγαλεπήβολος, μακρινός στόχος που ήταν κάποτε.

ΙΣΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ ΣΤΗΝ Ε.Ε.: ΓΕΝΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Όσον αφορά την ισότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με το δικό της δημοσιευμένο Gender Equality Index του 2019, το σκορ της στην ισότητα από το 2005 έχει ανέβει μονάχα 5,4 βαθμούς. Η Ένωση πλησιάζει την ισότητα περισσότερο στον τομέα της υγείας (88,1 βαθμοί) και των χρημάτων (80,4 βαθμοί), ενώ ο πιο ανησυχητικός τομέας ανισότητας αφορά την ισχύ (51,9 βαθμοί).

Παρότι η Ε.Ε. έχει αναπτυχθεί σε σχέση με την ισότητα, οι δείκτες δείχνουν ότι το κάνει σε τρομερά αργούς ρυθμούς. Η ανάπτυξη, επίσης, διαφέρει ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Η Σουηδία (83,6 βαθμοί) και η Δανία (77,5 βαθμοί) για παράδειγμα είναι σταθερά οι χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά ισότητας, ενώ η Ελλάδα (51,2 βαθμοί) και η Ουγγαρία (51,9 βαθμοί) έχουν το μεγαλύτερο δρόμο μπροστά τους. Η Ιταλία (+13,8 βαθμοί) και η Κύπρος (+10,4 βαθμοί) δείχνουν τη μεγαλύτερη ως τώρα βελτίωση, ενώ η Λιθουανία είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει επιδείξει βελτίωση από τις μετρήσεις του 2005.

ΓΙΑ ΤΟ HUMAN TRAFFICKING

Το 2017, η μελέτη Global Estimates of Modern Slavery: Forced Labour and Forced Marriage αποκάλυψε ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια αποτελούν το 99% των θυμάτων καταναγκαστικής εργασίας στην εμπορική ερωτική βιομηχανία, το 58% σε άλλους τομείς όπως η καταναγκαστική οικιακή εργασία, το 40% των θυμάτων καταναγκαστικής εργασίας από κρατικές αρχές και το 84% των θυμάτων καταναγκαστικού γάμου.

Σύμφωνα με το Global Slavery Index του 2018, η σύγχρονη σκλαβιά επηρεάζει δυσανάλογα τις γυναίκες και τα κορίτσια λόγω της αντοχής μοτίβων της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων της ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας και των διακρίσεων πεποιθήσεων και πρακτικών γύρω από την πρόσβαση στην ιδιοκτησία, τη μόρφωση, ακόμα και την υπηκοότητα. Παγκοσμίως για παράδειγμα, οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζουν σε ακραία φτώχεια σε σχέση με τους άντρες. Αυτό το γεγονός με τη σειρά του επηρεάζει την πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, με τα δεδομένα να αναφέρουν ότι οι άνθρωποι των φτωχότερων νοικοκυριών έχουν μεγαλύτερους δείκτες αναλφαβητισμού και ότι, από αυτή τη μερίδα, οι γυναίκες βρίσκονται στην πιο μειονεκτική θέση.

Επιπλέον, πολιτιστικές πρακτικές και αξίες, οικογενειακές δομές, η απουσία αυτονομίας, οι λιγοστές ευκαιρίες εργασίας και η πρόσβαση στη μόρφωση παίζουν όλα ρόλο στη δημιουργία ρίσκων που επιδρούν περισσότερο στις γυναίκες και τα κορίτσια περισσότερο από τους άντρες και τα αγόρια. Παρότι οι καταναγκαστικοί και οι παιδικοί γάμοι θεωρούνται σε πολλές περιπτώσεις ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλιστεί το μέλλον μιας κόρης, υπάρχουν πολύ σημαντικές επιπτώσεις υγείας. Τα κορίτσια που παντρεύονται μικρά έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης από σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, από μαιευτικά συρίγγια και θάνατο στη διάρκεια τοκετού. Παγκοσμίως, περισσότερο από 700 εκατομμύρια γυναίκες, στις μέρες μας, παντρεύτηκαν όταν ήταν παιδιά (κάτω από 18 ετών). Από αυτές τις γυναίκες, περισσότερο από 1 στις 3 – ή αλλιώς 250 εκατομμύρια – παντρεύτηκαν πριν τα 15. Τα παιδιά νύφες δεν έχουν συχνά την δυνατότητα να διαπραγματευτούν με επιτυχία το ασφαλές σεξ, με αποτέλεσμα να είναι ευάλωτα σε εγκυμοσύνες αλλά και σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως ο HIV [UNICEF (2014). Ending Child Marriage: Progress and Prospects, p. 2, 4].

Αυτοί οι γάμοι εκθέτουν τις γυναίκες και τα κορίτσια σε άλλες μορφές εκμετάλλευσης, συμπεριλαμβανομένων της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, της καταναγκαστικής οικιακής εργασίας και άλλων εκδοχών καταναγκαστικής εργασίας. Για τα κορίτσια που παντρεύονται μικρά, η μόρφωση απομακρύνεται ακόμα περισσότερο.

Οι προκατειλημμένες νομοθετικές πρακτικές επιδεινώνουν επίσης τη δυσχερή θέση των κοριτσιών – αυτές περιλαμβάνουν άνισα κληρονομικά δικαιώματα, συζύγους που έχουν το νόμιμο δικαίωμα να αποτρέψουν τις γυναίκες τους από την εργασία, απουσία προστασίας από ενδοοικογενειακή βία, απαλλαγή από τη δίωξη βιαστών αν είναι παντρεμένοι με το θύμα τους ή πρόκειται να το παντρευτούν. [UN Women, Turning Promises Into Action: Gender Equality in the 2030 Agenda for Sustainable Development].

Στην Ελλάδα:

Τον περασμένο Νοέμβριο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών (25 Νοεμβρίου), εκ μέρους μιας πρωτοβουλίας στη Θεσσαλονίκη από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής & Ισότητας των Φύλων και το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας των Φύλων (ΚΕΘΙ), ο αστυνόμος β’ Χρήστος Δημητρακόπουλος είχε αναφέρει ότι ενώ το 2014 είχαν καταγραφεί 36 περιπτώσεις trafficking, το 2018 αυτές υποχώρησαν σε 28. «Πλην όμως το συντριπτικό ποσοστό του 78,43% αφορούσε σε θύματα τις γυναίκες», είχε διευκρινίσει.

ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ:

Σύμφωνα με μελέτη του World Health Organization, υπολογίζεται ότι το 35% των γυναικών παγκοσμίως έχουν βιώσει σωματική και/ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό ή σεξουαλική βία από κάποιον άγνωστο κάποια στιγμή στην ζωή τους. Ωστόσο, κάποιες εθνικές μελέτες δείχνουν ότι μέχρι 70% των γυναικών έχουν βιώσει σωματική και/ή .σεξουαλική βία από τον σύντροφο τους κάποια στιγμή στην ζωή τους. Οι γυναίκες οι οποίες έχουν κακοποιηθεί σωματικά ή σεξουαλικά από τους συντρόφους τους έχουν τις διπλάσιες πιθανότητες να αποβάλουν, σχεδόν τις διπλάσιες πιθανότητες να πάθουν κατάθλιψη, και σε κάποιες περιοχές 1,5 φορές πιο πιθανό να κολλήσουν HIV, σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν έχουν βιώσει την βία από τον σύντροφο.

Τουλάχιστον 119 χώρες έχουν στο μεταξύ θεσπίσει νόμους για την ενδοοικογενειακή βία, 125 έχουν νόμους σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση και 52 έχουν νόμους σχετικά με το συζυγικό βιασμό. Ωστόσο, ακόμη και όταν υπάρχουν νόμοι, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πάντα σύμφωνοι με τα διεθνή πρότυπα και συστάσεις ή εφαρμόσιμοι.

Επίσης, το 34% των γυναικών με πρόβλημα υγείας ή αναπηρία δήλωσαν ότι έχουν υποστεί κάποια σωματική ή σεξουαλική βία από σύντροφο στη ζωή τους, σε σύγκριση με το 19% των γυναικών χωρίς πρόβλημα υγείας ή αναπηρία, με βάση τα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση [European Union Agency for Fundamental Rights (2014). Violence against women: an EU-wide survey, Annex 3, p. 184-188].

Σύμφωνα, επιπλέον, με την έρευνα του FRA το 2014, τη μεγαλύτερη δημοσκοπική έρευνα που έχει διεξαχθεί παγκοσμίως για τη βία κατά των γυναικών, με 42.000 συμμετέχουσες ηλικίας από 18 έως 74 ετών από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 1 στις 3 γυναίκες (33%) έχουν βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία από τα 15 τους χρόνια.

Το 31% του δείγματος είχε υποστεί μία ή περισσότερες πράξεις σωματικής βίας, ενώ το 11% είχε υποστεί κάποια μορφή σεξουαλικής βίας από τα 15 τους και μετά, είτε από κάποιον σύντροφο, είτε από άλλο πρόσωπο. Επίσης, 1 στις 20 (5%) γυναίκες έχουν υποστεί βιασμό, ενώ από αυτές που υπέστησαν σεξουαλική βία από μη σύντροφο, σχεδόν 1 στις 10 δήλωσαν ότι στο περιστατικό εμπλέκονταν πάνω από ένας δράστης.

Σχετικά, τώρα, με τη βία από συντρόφους, 1 στα 3 (34%) έχουν υποστεί 4 ή και παραπάνω μορφές σωματικής βίας, ενώ οι πιο συχνές μορφές είναι το σπρώξιμο, το χαστούκι ή το άρπαγμα, και το τράβηγμα των μαλλιών. Σε σχέση με τη βία από μη συντρόφους, αυτή συνέβη σε 1 στις 5 γυναίκες (22%).

Επιπλέον, 1 στις 6 (16%) υφίστανται βία μετά το πέρας της σχέσης. Το 42% που είχε υποστεί βία από σύντροφό τους σε σχέση που περιελάμβανε εγκυμοσύνη βίωσε τη βία ενώ ήταν σε κατάσταση εγκυμοσύνης, ενώ το 20% του δείγματος είχε υποστεί βία ενώ εγκυμονούσε από τον σύντροφο που ήταν ακόμα μαζί.

Όσον αφορά ψυχολογικές μορφές βίας όπως ο έλεγχος, ο εξαναγκασμός, η οικονομική βία και ο εκβιασμός, αυτές τις έχει υποστεί το 43% των γυναικών στις 28 χώρες της Ε.Ε.

Στην Ελλάδα:

Κατά την ίδια περίσταση που αναφέραμε πιο πάνω, ο κος Δημητρακόπουλος είχε τονίσει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι για την περίοδο 2014-2018, τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στη χώρα μας έχουν καταγραφεί αυξημένα κατά 34,45%.

Συγκεκριμένα, όπως επισήμανε, το 2014 πανελλαδικά είχαν καταγραφεί 3.512 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα, στη συνέχεια σκαρφάλωσαν σε 3.572 το 2015, το 2016 σε 3.838, το 2017 σε 3.930 και το 2018 εκτοξεύτηκαν φτάνοντας σε 4.722. Διευκρίνισε, δε, ότι «οι γυναίκες αποτελούν σε ποσοστό 66,32% τα θύματα».

Σχετικά με τα θύματα βιασμού, ο ίδιος επισήμανε ότι από τα περιστατικά που δηλώθηκαν και καταγράφηκαν την περίοδο 2014-2018, η συντριπτική πλειοψηφία του 77,21% αφορά ως θύματα τις γυναίκες.

Πηγή: Eurostat

Με βάση με επίσημα στοιχεία της Eurostat, τα περιστατικά βιασμών σε αναλογία με τον πληθυσμό της Ελλάδας είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, αν και οι αριθμοί σε αυτή την περίπτωση δεν είναι λόγος εορτασμού. Σύμφωνα με έρευνα που είχε επικαλεστεί η Ελληνική Ιατροδικαστή Εταιρεία το 2016, τα περιστατικά βιασμών στη χώρα μας υπολογίζονται περί τα 5.000 ετησίως, όμως μόνο 150 από αυτά πιστοποιούνται και ακολουθούν τη νομική οδό ως αποτέλεσμα της έλλειψης ιατροδικαστικών δομών. Από τη στιγμή που ο μοναδικός ειδικός γιατρός για την καταγραφή, την εκτίμηση και την πιστοποίηση σωματικών βλαβών ή σεξουαλικής βίας είναι ο ιατροδικαστής, «κανένα άλλο ιατρικό πιστοποιητικό από γιατρό διαφορετικής ειδικότητας δεν έχει καμία απολύτως αξία». Ο βιασμός, επίσης, είναι ένα από τα λιγότερο καταγεγραμμένα εγκλήματα παγκοσμίως, οπότε τα ποσοστά ενδεχομένως επηρεάζονται και από αυτό.

ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ:

Σύμφωνα με δημοσίευση του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC), από τις 87.000 γυναίκες που δολοφονήθηκαν παγκοσμίως το 2018, οι 50.000 ή το 58% πέθαναν από το χέρι ερωτικών συντρόφων ή μελών της οικογένειάς τους. Ο Executive Director του UNODC, Yury Fedotov, έχει δηλώσει ότι «ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των θυμάτων δολοφονίας είναι οι άντρες, οι γυναίκες συνεχίζουν να πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα ως αποτέλεσμα της ανισότητας, των διακρίσεων και των αρνητικών στερεοτύπων. Είναι, επίσης, πιο πιθανό να δολοφονηθούν από συντρόφους και οικογένεια».

Η παγκόσμια έρευνα του γραφείου για τις δολοφονίες γυναικών και κοριτσιών βρήκε ότι 1,3 θύματα στις 100.000 γυναίκες σκοτώνονται από συντρόφους και οικογένεια, ενώ γεωγραφικά οι περιοχές με τον υψηλότερο βαθμό κινδύνου είναι η Αφρική (1,3 θύματα στις 100.000 γυναίκες) και οι Αμερικές (Βόρεια και Νότια, 1,6 θύματα στις 100.000 γυναίκες). Η Ωκεανία ακολουθεί με 1,3 θύματα, η Ασία με 0,9 και η Ευρώπη με το χαμηλότερο 0,7.

Σύμφωνα με την έρευνα, παρά τη νομοθεσία και τα προγράμματα που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει εμφανής πρόοδος σχετικά με την προστασία και τη διάσωση των γυναικών από κοντινούς τους ανθρώπους.

Όσον αφορά την Ε.Ε. συγκεκριμένα, 16 κράτη-μέλη της ανέφεραν 788 γυναικοκτονίες το 2016, με τον μέσο όρο των δολοφονιών από κοντινά πρόσωπα σε εκείνες τις χώρες να είναι παραπάνω από 1 γυναίκα/ημέρα. Στα υπόλοιπα 12 κράτη-μέλη (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας) δεν υπάρχουν συγκρίσιμα ή διαθέσιμα δεδομένα διαχωρισμένα σχετικά με το φύλο ή τη σχέση μεταξύ θύτη και θύματος και έτσι το μέγεθος του φαινομένου δεν μπορεί να γίνει ξεκάθαρο.

Αυτή τη στιγμή, ο όρος ‘γυναικοκτονία’ δεν έχει αποσαφηνιστεί νομικά στο ποινικό δίκαιο κανενό κράτους-μέλους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ:

Σύμφωνα με στοιχεία του Council of Foreign Relations, 104 χώρες περιορίζουν τα είδη εργασίας που προορίζονται για τις γυναίκες, 59 χώρες δεν παρέχουν καμία νομική προστασία σε σχέση με τη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας και 18 χώρες απαιτούν από τις γυναίκες να έχουν την άδεια του συζύγου τους για να δουλέψουν εκτός σπιτιού.

Πηγή: Council on Foreign Relations

Από τις 189 οικονομίες που μελετήθηκαν στο report του World Bank’s Women, Business and the Law 2018, το 90% τους είχαν τουλάχιστον έναν κανονισμό που παρεμποδίζει τις οικονομικές ευκαιρίες των γυναικών. Ακόμα και τώρα, το νομοθετικό πλαίσιο δεν αντανακλά την αξία της συμμετοχής των γυναικών στην οικονομική ανάπτυξη.

Στο Gender Equality Index 2019 (μπορείς να κατεβάσεις τη σύνοψή του εδώ), τα καλύτερα σκορ στον τομέα εργασίας στην Ε.Ε. τα έχει η Σουηδία, η Δανία και η Ολλανδία και τα χειρότερα η Ιταλία, η Σλοβακία και η Ελλάδα.

ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ:

Ο τομέας των οικονομικών απολαβών είναι ο δεύτερος κλάδος στην Ε.Ε. που προοδεύει όσον αφορά την ισότητα, πάντοτε όμως με μεγάλη βραδύτητα. Το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και η Φινλανδία έχουν τα υψηλότερα σκορ, ενώ η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Λιθουανία τα χαμηλότερα. Δυστυχώς, ενώ όλες οι χώρες έχουν βελτιώσει τα σκορ τους, η Ελλάδα δεν έχει βελτιωθεί στον τομέα από τις μετρήσεις του 2005.

Οι Ελληνίδες γενικά βγάζουν 15% λιγότερο από τους άντρες ανά μήνα. Στα ζευγάρια με παιδιά το 22% των γυναικών βγάζουν λιγότερα από τους συντρόφους τους, ενώ από τις single γυναίκες είναι το 7% που βγάζει λιγότερα χρήματα. Κατά μέσο όρο, οι γυναίκες βγάζουμε 87 cents για κάθε 1 ευρώ των ανδρών, γεγονός που φέρνει ως αποτέλεσμα ένα 13% οικονομικού χάσματος μεταξύ των φύλων. Όσον αφορά τις συντάξεις τώρα, το χάσμα ανεβαίνει στο 25%.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ:

Ο τομέας της εκπαίδευσης είναι από τους ελπιδοφόρους, αφού η Ε.Ε. έχει πιάσει τον στόχο της για το 2020 σχετικά με το να έχει τουλάχιστον το 40% των ατόμων 30-34 με τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα σκορ της Κύπρου, της Ισπανίας και της Ελλάδας έχουν ανέβει, ενώ τα σκορ της Δανίας, της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν μειωθεί.

Αξίζει να σημειωθεί επιπλέον ότι, ενώ η Ελλάδα είναι 21η στον τομέα της εκπαίδευσης στην Ε.Ε., η πρόοδός της υπερβαίνει τη συνολική πρόοδο της ίδιας της Ένωσης. Η πρόκληση για το μέλλον της χώρας μας σύμφωνα με τη μελέτη, θα είναι να εξισορροπιστεί η ανομοιόμορφη συγκέντρωση ανδρών και γυναικών σε διαφορετικά γνωστικά πεδία.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ:

Στην Ευρώπη, το 79% των γυναικών μαγειρεύουν και κάνουν τις δουλειές του σπιτιού σε καθημερινή βάση, ενώ το ίδιο κάνει μόλις το 34% των ανδρών. Σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Εκτός της Δανίας και της Αυστρίας, οι γυναίκες εμπλέκονται λιγότερο στις αθλητικές, τις πολιτιστικές ή άλλες δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου που λαμβάνουν χώρα εκτός σπιτιού σε σχέση με τους άνδρες.

Στον τομέα του χρόνου, η Ελλάδα έχει τη δεύτερη χαμηλότερη απόδοση στην Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία. Το 38% των Ελληνίδων φροντίζουν και έχουν την επίβλεψη της μελέτης των παιδιών για τουλάχιστον 1 ώρα την ημέρα ενώ το ίδιο κάνει το 20% των ανδρών, ενώ στο μαγείρεμα και τις δουλειές του σπιτιού έχουμε 85% για τις γυναίκες για 1 τουλάχιστον ώρα την ημέρα και 16% για 1 ώρα στους άνδρες.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ:

Στην πολιτική δύναμη (βουλές, δημαρχεία, περιφερειακές μονάδες) τα πρωτεία έχουν στην Ε.Ε. η Σουηδία, η Γαλλία και η Φινλανδία και τα χαμηλότερα σκορ η Ουγγαρία, η Κύπρος και η Μάλτα. Στην Ελλάδα, την Κύπρο, τη Μάλτα και την Κροατία, οι γυναίκες αποτελούν λιγότερο από το 20% των βουλευτών. Όσον αφορά, τώρα, τις μεγαλύτερες εταιρείες και τις κεντρικές τράπεζες ανά την Ευρώπη, οι άνδρες εξακολουθούν και υπερισχύουν.

Στο πεδίο της δύναμης, η Ελλάδα παρουσιάζει τα χαμηλότερα σκορ της σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα πεδία. Είμαστε 27οι ανάμεσα στα κράτη-μέλη, με 27,6 βαθμούς κάτω από το συνολικό σκορ της Ένωσης. Στον υποτομέα της οικονομικής ισχύος, το μερίδιο των Ελληνίδων στα συμβούλια των μεγαλύτερων εταιρειών είναι μόλις το 9% και στο συμβούλιο της κεντρικής τράπεζας το 8%. Σχετικά με τα συμβούλια οργανισμών μελετών τώρα, οι γυναίκες έχουν το 13%, ενώ στους δημόσιους οργανισμούς ραδιοτηλεόρασης το 20%.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ:

Ανάμεσα σε όλους τους τομείς, η Ε.Ε. φαίνεται να τα πηγαίνει καλύτερα σε σχέση με την υγεία. Η ικανοποίηση των Ευρωπαίων με την υγεία τους έχει αυξηθεί, αν και το 33% των γυναικών δεν θεωρούν τον εαυτό τους υγιή σε σχέση με το 28% των ανδρών. Η Ολλανδία, η Γερμανία και η Αυστρία έχουν την πιο ισότιμη πρόσβαση σε ιατρικές και οδοντιατρικές υπηρεσίες, ενώ τις μεγαλύτερες βελτιώσεις επιδέχονται η Εσθονία, η Ελλάδα και η Λετονία.

Στην Ελλάδα ειδικότερα, το 71% των γυναικών δεν δηλώνει ικανοποιημένο με την υγεία του σε σχέση με το 77% των ανδρών, ενώ εντοπίζεται διαφορά και στις ανάγκες τους που δεν ικανοποιήθηκαν με ιατρική φροντίδα – 12% για τις γυναίκες και 10% σε άνδρες.

Ευχαριστούμε το Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών Διοτίμα για τη συμβολή του.