To Baldur’s Gate επιστρέφει και δεν είμαστε καλά

Το cinematic ΑΥΤΟ όμως με ενθουσίασε με τρόπο που έχω να ενθουσιαστώ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ.

Γιατί όπως θα είδατε και όπως μάλλον ΜΑΝΤΕΨΑΤΕ από τον τίτλο αυτού εδώ του κειμένου, δεν μιλάμε για κάποιο τυχαίο cinematic, αλλά την επίσημη ανακοίνωση ουσιαστικά της μεγάλης επιστροφής ενός θρυλικού τίτλου σε PC και παιχνιδοκονσόλες. Το Baldur’s Gate έρχεται και πιο συγκεκριμένα το τρίτο «κεφάλαιο» της μνημειώδους RPG σειράς, που «στοίχειωσε» τα early video-gaming χρόνια τούτου εδώ του συνδάκτη, αλλά και εκατομμυρίων ακόμα ανθρώπων.

Διότι βλέπετε, για εμάς τους RPG-άκηδες, τους παίζομε-στο-τραπέζι-με-ζάρια, το Baldur’s Gate όταν κυκλοφόρησε εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 90, μας απογείωσε. Μας έβαλε επιτέλους στον κόσμο του «προηγμένου videogame» που μέχρι τότε δεν υπήρχε σαν κατηγορία για εμάς. Να το πούμε πιο σωστά. Υπήρχαν RPG’s αλλά τίποτα που να μας κάνει να πιστεύουμε ότι βαδίζουμε σε κάποια υπέρλαμπρη εποχή όπου πλέον, μέσω ενός τίτλου ο κόσμος θα έλεγε «α οκ, τώρα την πιάνουμε την φάση σας». Το Baldur’s Gate και τα ταξίδια του στο Sword Coast έκανε ακριβώς αυτό. Άρχισε να κάνει το RPG κάτι παραπάνω από μια nerd-ική λέξη, άρχισε να χτίζει μια σαφώς πιο στιβαρή γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο των παιχνιδιών ρόλων και των videogames. Κάνοντας αυτό, χωρίς ίχνος υπερβολής οδήγησε τα παιχνίδια ρόλων σε μια νέα εποχή, τους έδωσαν ένα εκπληκτικό «γκάζι» από το οποίο δεν έχουν σηκώσει το ποδάρι.

Αλλά ποιος χέστηκε ειλικρινά για το τι έγινε μετά; Εγώ μέχρι και πριν από δύο χρόνια, έπαιζα το Baldur’s Gate: Enhanced Edition στο θλιβερό μου τάμπλετ, με τις περιπέτειές μου να λυγίζουν την μπαταρία του και τα διδάγματα του Gorion να με οδηγούν στον δρόμο μου.

Το λάτρευα γιατί το Baldur’s Gate δεν σε λυπόταν. Δηλαδή ίσως λίγο στην αρχή όταν έπεφτες σου έκανε ένα ψηφιακό «χιώπα χιώπα», αλλά δεν αργούσε να σε ρίξει στα βαθιά, καθώς ξεδιπλωνόταν μπροστά σου μια σειρά από main quests και side quests. Όχι βέβαια πως κάτι τέτοιο ήταν προνόμιο του τίτλου της BioWare. Ήταν λίγο η λογική της παλαιάς σχολής του gaming, αυτή που έλεγε πως από την στιγμή που μάθεις τα βασικά, όλα τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ στο χέρι σου. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να γυρίσουμε λίγο προς αυτήν την κατεύθυνση, με την έλευση του Dark Souls και της κάπως retro τάσης του so-hard-it-hurts.

Η επιστροφή λοιπόν του Baldur’s Gate αναβιώνει έναν τίτλο και μια εποχή πιο αγνού, πιο «άγουρου» gaming, μιας εποχής που δεν υπήρχαν τόσες «ευκολίες» και σίγουρα μιας εποχής που ακόμα έψαχνε τι να κάνει με το RPGσε ψηφιακή μορφή και δεν λυπόταν καθόλου το «βαρύ» storytelling.

Εδώ βέβαια είναι και η δυσκολία του εγχειρήματος. Η εποχή που άφησε το Baldur’s Gate 2 δεν έχει την παραμικρή σχέση με την εποχή στην οποία θέλει να μπει το Baldur’s Gate 3. Ασφαλώς και ο τίτλος είναι αρκούντως θρυλικός για να προκαλέσει ενδιαφέρον και να ενώσει gamers από πολύ διαφορετικά ηλικιακά γκρουπ, αλλά αυτό δεν κάνει το challenge που πρέπει να υπερνικήσει μικρό. Κάθε άλλο. Ίσα-ίσα. Έρχεται σε μια εποχή όπου τα RPG ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που ΗΤΑΝ το Baldur’s Gate (με εξαίρεση κάποια παρελθοντικά echoes που έρχονται από το Diablo), κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να κάνει ένα τολμηρό βήμα μπροστά. Και φαινομενικά, αν κρίνουμε από το πρώτο gameplay video αυτό επιχειρεί να κάνει.

Προσπαθεί να γεφυρώσει δύο διαφορετικές εποχές με ένα visual angle που σου επιτρέπει άφθονη ποικιλία θέασης, αλλά την ίδια στιγμή παίρνει το ρίσκο του turn-based combat, κάτι που  δεν έκανε ΟΥΤΕ το αρχικό Baldur’s Gate που έμενε στο freeze-time-gimmick που η αλήθεια είναι πως γιγάντωνε το άγχος των μαχών και προσέθετε στην γοητεία του.

Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν ξέρουμε ακόμα και πάρα πολλά. Μόνο ότι δείχνει (από τα cinematics του μέχρι το gameplay του) σκαλωματικό, υπέροχο και ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ στοίχημα που σκάει σε μια εποχή που το nostalgia train είναι στα πλέον καρδαμωμένα του.

Ίσως αυτό από μόνο του, φτάσει και περισσέψει.

Αν δεν, ΧΕΣΤΗΚΑ. ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟ BALDUR’S GATE ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ.

***

Δέκα χρόνια μετά το τέλος του ‘Lost’, η ομάδα του POP για τις Δύσκολες Ώρες επιστρέφει στο Νησί. Στην 4η σεζόν της σειράς τα πράγματα ξεφεύγουν (με την καλή έννοια). Τα Flash-forwards, νέοι χαρακτήρες εισβάλουν στο νησί, και η μυθολογία κεντράρεται με απόλυτη επιτυχία στα πρόσωπα του δράματος. Επίσης, The Constant!