Όταν έγινα νονά μαζί με άλλους επτά(!) ανθρώπους

Μια στάση εδώ: όπως ενημερώθηκα, όταν προέκυψε ένα θέμα με την εκκλησία στο άκουσμα του ‘είμαστε οκτώ νονοί’, υπάρχει μια συνθήκη που όσοι και να είναι οι νονοί δεν προκύπτει πρόβλημα. Είναι το αεροβάπτισμα, δηλαδή το βάπτισμα της ανάγκης, όταν υπάρχει κίνδυνος απώλειας του νηπίου. Επειδή έχω πίεση και δεν θέλω να την ‘ανεβάσω’, δεν θα σχολιάσω. Θα αναφέρω απλά τα δεδομένα.

Το βάπτισμα θεωρείται το σπουδαιότερο μυστήριο της χριστιανικής θρησκείας, καθώς πρόκειται για τη διαδικασία που κάνει έναν άνθρωπο μέλος της Εκκλησίας και Χριστιανό. ‘Περιλαμβάνει χρήση νερού ως σύμβολο εξαγνισμού και σηματοδοτεί την εισαγωγή του πιστού στο σώμα της εκκλησίας’. Ως λέξη προέρχεται από το ρήμα βάπτω/βαπτίζω. Ο ορισμός είναι ‘βυθίζω συχνά ή έντονα.

Η τριπλή -πλήρης- κατάδυση και ανάδυση στο αγιασμένο νερό είναι εις το όνομα της Αγίας Τριάδας. Έτσι, ο βαπτιζόμενος απαλλάσσεται από το προπατορικό αμάρτημα και αν είναι ενήλικας, από τις προσωπικές αμαρτίες, όπως αναγεννιέται με τη θεία Χάρη.

Στην ιστοσελίδα pemptousia.gr διευκρινίζεται πως “η βάπτιση είναι υπόθεση όλης της Εκκλησίας και όχι οικογενειακή φιέστα. Μην παρασύρεστε από κενόδοξες σκέψεις και αλλάξετε την ενορία σας. Θα είναι μεγάλη χαρά για το παιδί σας, καθώς θα μεγαλώνει και θα κινείται στους χώρους του ναού, να γνωρίζει ότι εκεί βαπτίστηκε. Εκεί αναγεννήθηκε πνευματικά. Θα συνδεθεί με τον ιερό χώρο και συναισθηματικά, όπως άλλωστε όλοι συνδεόμαστε με τον τόπο που γεννηθήκαμε”. Το σχετικό κείμενο ολοκληρώνεται με την πρόταση “απαραίτητη προϋπόθεση για την τέλεση του Μυστηρίου είναι η συμφωνία και η παρουσία των δύο γονέων του παιδιού”.

Κι ύστερα κάθεσαι και απορείς ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας να δήλωσε επισήμως ότι ‘ο κορονοϊός δεν μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία’.

Να πάμε όμως, στην ιστορία πριν χάσεις τη ψυχραιμία σου -και εγώ τη δική μου.

Συνήθιζα πριν χρόνια, να συχνάζω σε καφετέρια που άνηκε σε παιδική μου φίλη -στην γειτονιά που είναι γνωστή ως ‘ο ναός του καφέ’, τη Νέα Σμύρνη. Όπως κάθε θαμώνας που σέβεται τον εαυτό του, έπειτα από κάποιον καιρό είχα γίνει παρέα με τους υπόλοιπους ‘μόνιμους’. Μια μέρα, μια εξ αυτών των ‘μόνιμων’, με την οποία είχαμε μοιραστεί αρκετούς καφέδες και πολλές περισσότερες ιστορίες της ζωής μας, με ρώτησε αν θα ήθελα να γίνω νονά του παιδιού που κυοφορούσε. Δεν είμαι ο πιο καλός άνθρωπος του πλανήτη. Εκείνη την ημέρα συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι και ο πιο κάφρος. Δεδομένου ότι η εν λόγω γυναίκα θα μεγάλωνε μόνη το παιδί (το γιατί δεν είναι το θέμα μας -ήταν εξ αρχής δεδομένο), δέχθηκα. Προηγουμένως, με ενημέρωσε πως θα ήμασταν οκτώ οι νονοί στο σύνολο. Ως άσχετη επί των εκκλησιαστικών, δεν έδωσα σημασία. Εστίασα στα πρακτικά.

Αυτό σήμαινε πως και στο πιο πολυτελές ξενοδοχείο να κάναμε την δεξίωση, θα μας ‘έβγαινε’ τζάμπα. Ήμασταν πιο λιτοί σε αυτό το κομμάτι, αλλά ήμασταν large στην επιλογή όσων οφείλουν να πληρώνουν οι νονοί για το μυστήριο. Δηλαδή, δεν ‘λυπηθήκαμε’ το σταυρό ή το στολισμό ή τη λαμπάδα ή το κουτί με τα μαρτυρικά, σαπούνια, λαδόπανα κλπ, ενώ τα μοιράσαμε κατά τρόπο που δεν αγχώθηκε κανείς, για τίποτα. Κάτσε να δούμε τι υπάρχει στη λίστα ‘απαραίτητα βαπτιστικά είδη, που χρειάζεται να αγοράσει ο νονός’

✔ Λαμπάδα βάπτισης
✔ Δυο μικρές πετσέτες για το σκούπισμα των χεριών του νονού και του Ιερέα
✔ Μια μεγάλη πετσέτα για το μωρό
✔ Ένα σεντονάκι, για να προστατευτούν τα ρούχα του νονού ή ποδιά
✔ Σαπουνάκι
✔ Μπουκάλι για το λάδι της βάπτισης
✔ Λαδόπανα
✔ Μαρτυρικά
✔ Σταυρός Βάπτισης
✔ Βαπτιστικά ρουχαλάκια και παπουτσάκια και καλτσούλες (δεν ξέρω γιατί γράφω όπως έλεγε η Βέφα Αλεξιάδου τα υλικά των συνταγών της, το πάλαι ποτέ)
✔ Κουτί ή βαλίτσα για τα βαπτιστικά ρούχα, τα λαδόπανα και τα λοιπά.
✔ Στολισμός εκκλησίας, κολυμπήθρας
✔ Συμβολικό ποσό στο ναό όπου τελείται το μυστήριο για τα λειτουργικά έξοδα.

Το πρώτο task βέβαια, ήταν να βρούμε εκκλησία που να δεχθεί να τελέσει το μυστήριο με οκτώ νονούς. Όπως λέει το γράμμα του νόμου (της εκκλησίας), απευθυνθήκαμε στην εκκλησία της ενορίας. Εξηγήσαμε στον παπά την ιδιαιτερότητα (του μονογεϊκού), αναλύθηκε εκτενώς η ανάγκη των πολλών κουμπάρων, εκείνος έδειξε κατανόηση και έτσι ορίστηκε η μέρα και η ώρα. Ως οφείλαμε, στείλαμε εκπρόσωπο να ευλογήσει το λάδι τρεις μέρες πριν τη βάπτιση -κάτι που κάνει ο ιερέας- και ανανεώσαμε το ραντεβού για το event. Ανήμερα του μυστηρίου, εμφανίστηκε ο πρεσβύτερος παπάς, για να μας πει πως ήταν φύσει αδύνατο να τελέσει το μυστήριο, εξαιτίας της πληθώρας νονών. Πώς σου φάνηκε;

Ο ψυχραιμότερος του γκρουπ ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις. Περιττό να σου πω ότι ήταν όλα έτοιμα, μαζί με τα εδέσματα με τα αφεψήματα που είχε επιμεληθεί με τρόπο άξιο βράβευσης μια εκ των νονών που κάνει αυτήν τη δουλειά -βλ. στήσιμο τραπεζιών στον προαύλιο χώρο, με συνθέσεις από γλυκά, φαγητά και λουλούδια. Θα κάνω άλλη μια τιτάνια προσπάθεια να μη ‘λερώσω’ το κάρμα μου, όπως θα σου πω ότι οι διαπραγματεύσεις έληξαν όταν ακούστηκε το σωστό ποσό.

Περάσαμε όλοι στα ενδότερα και κηρύχθηκε η έναρξη των εργασιών. Στην αρχή, ο ιερέας κρατά το μωρό και ο νονός στραμμένος στην είσοδο της εκκλησίας απαντά στο ‘αποτάσση τω Σατανά;’ με το ‘αποτάσσομαι’, τρεις φορές. Ακολουθώ το ‘απετάξω τω Σατανά’ με τη σωστή απάντηση να είναι το ‘απεταξάμην’, άλλες τρεις φορές. Κάντο τώρα, λίγο εικόνα, να είμαστε οκτώ στραμμένοι προς τον ιερέα και να φωνάζουμε όλοι μαζί τα ‘αποτάσσομαι’ και τα ‘απεταξάμην’. Τύφλα να ‘χει η Χορωδία Τυπάλδου.

Συνέχισε την εικόνα με οκτώ ανθρώπους να φυσούν τρεις φορές στον αέρα και άλλες τόσες στο έδαφος (“για να διώξουν το κακό πνεύμα από το μωρό”, λέει η εκκλησία) και να φτύνουν τρεις φορές (“σημάδι άρνησης του διαβόλου”), πριν καταλήξουν στο ‘συντάσσομαι’, ως απάντηση στο ‘συντάσση τω Χριστώ’ του ιερέα. Και κάπως έτσι, φτάσαμε στην κορύφωση της χορωδιακής εμπειρίας, με οκτώ άτομα να απαγγέλλουν το ‘πιστεύω’. Αν επρόκειτο για audition σε Voice group edition, θα ‘χαμε κοπεί στα πέντε δευτερόλεπτα. Από την άλλη, όπως κάθε band που σέβεται τον εαυτό της, είχαμε τον leader μας. Αυτός ανέλαβε να πει καθαρά το όνομα του παιδιού, όταν ήλθε εκείνη η ώρα. Εντάξει. Θα είμαι ειλικρινής. Δοκιμάσαμε να το κάνουμε και αυτό όλοι μαζί, αλλά ο ιερέας δεν μπορούσε να καταλάβει τι λέγαμε, οπότε ανέλαβε ο frontman.

Επόμενος σταθμός ήταν η κολυμπήθρα. Εδώ ήλθε η ώρα να σου πω ότι η εκκλησία ήταν μικρή (τύπου γέμισε μόνο από τους νονούς -υπήρχαν και καλεσμένοι) και ο χώρος στο main stage (Θέε μου σχώρα με) περιορισμένος. Επίσης, ήταν καλοκαίρι. Δεν ήταν πολύ το οξυγόνο στο χώρο.

Δεν ξέρω αν έχει τύχει να γίνεις νονός, αλλά ο ιερέας σου δίνει το μωρό για να το αλείψεις με λάδι. Χρόνος για ‘πέτρα, ψαλίδι, μολύβι, χαρτί’ δεν υπήρχε, οπότε ακολουθήθηκε το first come, first served. Ή αν προτιμάς, ο πιο γρήγορος κερδίζει και μετά το πήγαμε εκ περιτροπής.

Έτσι αντιμετωπίσαμε όλα τα must, από το πρώτο έως το τελευταίο (λάδι στο μωρό, παραλαβή μωρού, σκούπισμα, ντύσιμο, τύλιγμα με σεντονάκι, παράδοση σταυρού, ντύσιμο μωρού με βαπτιστικά), με την μπάντα να ενώνεται ξανά για την περιφορά γύρω από την κολυμβήθρα. Ένα θα σου πω: λυπήθηκα το παιδάκι που μας ακολουθούσε με την (αναμμένη) λαμπάδα -κατά τα έθιμα. Για να μην πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλον, ο μουσικός της παρέας έδωσε το ρυθμό -οι υπόλοιποι νικηθήκαμε από νευρικό γέλιο και ο πρεσβύτερος ιερέας μας κοιτούσε μετά βδελυγμίας. Ένα στασίδι το πήραμε στο πέρασμα μας, αλλά μπροστά στα όσα θα μπορούσαμε να ‘χουμε κάνει, αντιλαμβάνεσαι πως αυτό ήταν το ελάχιστο.

Κάπως έτσι (μεσολάβησαν διάφορα ‘ησυχία’ και ‘μη γελάτε’ του παπά) φτάσαμε στο τέλος, κατά το οποίο το μωρό παραδίδεται στη μητέρα του, αφού πρώτα εκείνη γονατίσει μπροστά στο νονό για να του φιλήσει το χέρι. Κάντο λίγο αυτό επί οκτώ. Κάπου στον τέταρτο, η μητέρα έδειξε μια αδυναμία να σηκωθεί. Για να μη μείνει για πάντα στο πάτωμα, αρκέστηκε στα σκουότ μέχρι το φινάλε. Στο τέλος της παράστασης, ήλθε το χειροκρότημα. Βασικά, η ανακούφιση ότι τα καταφέραμε, χωρίς απώλειες (νονού, μάνας, παπά, ναού). Άντε και πάντα άξιοι.