ΑP Photo Grant Pollard
ENTERTAINMENT

H Billie Eilish δεν γδύθηκε για να πάρεις μάτι

Η pop μουσική είχε ανέκαθεν μέσα της κάτι απελευθερωτικό. Στα 18 της η Billie Eilish πιάνει από πολύ νωρίς αυτό το νήμα.

Στις 18 Δεκεμβρίου του 2019, λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, η Billie Eilish ενηλικιωνόταν. Είχε προηγηθεί το άλμπουμ ‘When We All Fall Asleep, Where Do We Go?’, το οποίο βγήκε και αυτό μέσα στο 2019 και ήταν από τα καλύτερα της χρονιάς. Γρήγορα, η Billie Eilish έγινε η μεγαλύτερη νέα pop star της εποχής μας καταφέρνοντας κάτι τρομερό: Να βρίσκει -για διαφορετικούς λόγους- ανταπόκριση από τους εφήβους αλλά και από τους γονείς των εφήβων.

Μια ολόκληρη μουσική βιομηχανία έχει βρει στο πρόσωπό της μια μάσκα οξυγόνου. Ένα καινούργιο ήχο. Μια νέα ποπ σταρ. Ένα νέο fashion-icon. Γιατί μεταξύ όλων των άλλων, μέρος του performance της Billie Eilish είναι φυσικά και το ίδιο της το ντύσιμο. Ένα τελείως διαφορετικό από το κυριαρχικό στιλ που έχουμε δει ξανά και ξανά τις προηγούμενες δύο δεκαετίες.

billie-eilish-live AP Photo / Evan Agostin

H pop πρωτοπορία

Τι είναι όμως η pop μουσική, μέσα στην κυριαρχική της υφή, υπήρξε πολλές φορές και απελευθερωτική. Η προβολή του ανθρώπινου σώματος και η σωματικότητα ήταν ανέκαθεν κάτι πολύ σημαντικό για την pop. Ιδίως επειδή πρόκειται για ένα μουσικό είδος άμεσα συνδεδεμένο με τον χορό και με το σώμα. Έτσι, είτε προκαλώντας την κατεστημένη αισθητική είτε δίνοντας έναν κάπως πιο ασφαλή τρόπο έκφρασης σε ανθρώπους που οι κυριαρχικοί λόγοι θα άφηναν στο περιθώριο, η pop υπήρξε συχνά ριζοσπαστική.

Η Billie Eilish δεν πέφτει, λοιπόν, από τον ουρανό, όσο και αν αφήνει αυτή την εντύπωση ο τρόπος που μπήκε στην καθημερινότητά μας. Ούτως ή άλλως, όλο αυτό το ανανεωτικό που φέρνει η μουσική της και η φιγούρα της δεν έρχεται διαλύοντας κάθε πρότερη κατάσταση στην pop μουσική. Με άλλα λόγια, μπήκε στην ουρά στην ιστορία της μουσικής, δεν ήρθε με τον genX οδοστρωτήρα της. Αφού σκεφτούμε όλα αυτά, για την ιστορία της ποπ μουσικής αλλά και της Billie Eilish, ας δούμε λίγο και την κίνησή της στην έναρξη του tour της στο Miami.

Οκ, αυτό θα ακουστεί πολύ πολύ χιπστεράδικο αλλά έτυχε να παρακολουθήσω την Billie Eilish από νωρίς. Όταν το όνομά της στην Ελλάδα ήταν εν πολλοίς άγνωστο (οκ, σιχαίνομαι τον εαυτό μου γι’αυτές τις γραμμές αλλά έχουν νόημα). Όλον αυτόν τον καιρό που την παρακολουθώ, και εγώ και εκατομμύρια άλλοι, δεν είχαμε ιδέα όχι πώς είναι αλλά ούτε και πώς θα μοιάζει το σώμα της. Και αυτό, παρότι και η ίδια είναι μια performer που το χρησιμοποιεί πολύ πλάι στη μουσική της. Χτυπίεται, χοροπηδάει, χορεύει.

To νέο pop είδωλο

Γιατί; Η ίδια είχε μείνει από την αρχή πιστή στις στιλιστικές της επιλογές. Προτιμάει πάντα να φοράει πιο φαρδιά ρούχα, ρούχα μέσα στα οποία η ίδια νιώθει άνετα. Προσέξτε, όμως, αυτό δεν το κάνει ως μια “σοβαρή καλλιτέχνιδα που δεν τα πετάει όλα σαν τις άλλες”, όπως είναι έτοιμος να πει ο συντηρητικός ποιοτικός μας φίλος. H ίδια έχει από πολύ νωρίς αποκηρύξει τη χρήση της δικής της εικόνας, προκείμενου να γίνεται shaming σε άλλες συναδέλφους της: “Δεν μου αρέσει ότι υπάρχει ένας παράξενος κόσμος που υποστηρίζει εμένα με το να κάνει shaming σε ανθρώπους που μπορεί να μη θέλουν να ντύνονται όπως εγώ”.

Aκολουθώντας αυτές τις αρχές η Billie Eilish έδειξε στον κόσμο το σώμα της. Και εδώ δεν ταιριάζει το επίρρημα “τελικά”. Το έκανε συνδέοντας την πράξη της αυτή με το body-shaming. Σε ένα βίντεο, λοιπόν, που είχε ήδη γυριστεί βγάζει ένα χοντρό πουλόβερ που φορούσε και μένει με το εσώρουχο. Την ίδια ώρα διαμαρτυρόταν με τον κλασικό καταθλιπτικά ψιθυριστό τόνο της ενάντια στα double standards και φυσικά στο body shaming: “Θα σου άρεσα αν ήμουν μικρότερη; Πιο αδύναμη; Πιο ελαφριά; Πιο ψηλή; Θα σου άρεσε αν ήμουν σιωπηλή; Oι ώμοι μου σε προκαλούν; Το στήθος μoυ; Είμαι το στομάχι μου; Eίμαι οι γοφοί μου;”

Η pop μουσική που χρειαζόμαστε

Ξέρω σε ποια εποχή ζούμε. Τώρα που ο κυνισμός έχει επικρατήσει. Τώρα που όλοι για κάποιον λόγο αυτοαναγορεύονται ήρωες στον πόλεμο ενάντια στην πολιτική ορθότητα. Ξέρω ότι αυτά μπορεί να μοιάζουν δήθεν. Ξέρω επίσης ότι καμιά φορά το σύστημα μπορεί να τρίβει τα χέρια του, όταν έχει ποπ είδωλα να βγαίνουν με τέτοιες θέσεις. Το κάνει, άλλωστε, όσο το ίδιο συντηρεί με χίλιους τρόπους όλα όσα δημιουργούν το body shaming. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν καθιστά λιγότερο σημαντικό το γεγονός ότι μια ποπ σταρ βγαίνει από την αρχή και μιλάει τελικά για το ίδιο το δικαίωμά της στο σώμα της.

Και αυτό το τελευταίο ισχύει όσο και αν η είδηση μπορεί να κυκλοφόρησε ως “η Billie Eilish γδύθηκε στη σκηνή” ταΐζοντας έμμεσα την ανδρική φαντασίωση ή δίνοντας λίγο ακόμα μικροαστικό σοκ στη Sun. Αυτό συνέβη επίσης, όσο και αν διάφοροι, μπορεί και οι περισσότεροι, θα περάσουν τις γραμμές του κειμένου με ένα σκρολάρισμα διψασμένο για λίγο ακόμα γυμνό στο ίντερνετ. Συνέβη παρά τον τίτλο της Sun, που χαρακτήρισέ την κίνησή της στριπτίζ.

Η pop μουσική είναι μια μουσική που ζει μέσα σε έναν περίεργο συσχετισμό. Είναι μεν mainstream, είναι όμως ταυτόχρονα και πρωτοποριακή. Αν όχι όλη η παραγωγή της, τότε σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής αυτής. Η Billie Eilish, αφού έπαιξε με τις συμβάσεις της μουσικής αυτής, έπαιξε τελικά και στους τρόπους διαχείρισης της εικόνας της. Αφού έφερε μια φρεσκάδα στη μουσική βιομηχανία, φέρνει και μια φρεσκάδα στις ζοφερές μέρες. Γιατί πράγματικά: Aυτή την ποπ χρειαζόμαστε.